18.5.12

Χρώμα στο Όνειρο ...

Έχεις αισθανθεί ποτέ την διάθεση να πετάξεις, να φύγεις, να ελευθερωθείς, αλλά τα πόδια σου να είναι αλυσοδεμένα στην γη και μάλιστα να φοράς και τσιμεντένια παπούτσια;

Έχεις αισθανθεί ποτέ την διάθεση να φωνάξεις, μέχρι που να μην υπάρχει αέρας στα πνευμόνια σου κι όμως τα πρέπει και τα μη να σε κρατάνε βουβό, όπως στα όνειρα, που όσο κι αν φωνάζεις η φωνή δεν βγαίνει;

Έχεις αισθανθεί ποτέ την διάθεση να σηκώσεις τα χέρια ψηλά στον ουρανό, σαν γροθιά στον ουρανό κι όμως να τα έχεις στην τσέπη, βαθιά χωμένα, κρυμμένα, φοβισμένα;

Έχει αισθανθεί το κορμί σου βαρύ, σίδερο, εξουθενωμένο από την κούραση, τα βλέφαρα βαριά κι όμως όταν ξαπλώνεις να μην μπορείς να κοιμηθείς, να μην μπορείς να βρεις έστω μία ψεύτικη υπόσχεση ευτυχίας μέσα στα όνειρα;

Έχεις αισθανθεί ποτέ το μυαλό σου, να μην μπορεί να συγκεντρωθεί, να θέλει να ελευθερωθεί, να τρέξει στο σύμπαν, κι όμως να χτυπιέται στα τοιχώματα του κρανίου σου, ανήμπορο να κάνει μια φυσιολογική σκέψη;


Έχεις αισθανθεί ποτέ την καρδιά σου να σε πονάει, ραγισμένη, πετσοκομμένη, σκορπισμένη και εσύ να μην έχεις το κουράγιο να βγάλεις από το συρτάρι για άλλη μια φορά την κόλλα για να την κολλήσεις για άλλη μια φορά;

Έχεις αισθανθεί ποτέ την κατάθλιψη και όλο της το σόι, να σου έχουν έρθει επίσκεψη και να σου έχουν κάνει κατάληψη μέσα στο μυαλό και την καρδιά σου και ενώ να το ξέρεις πως είναι εκεί, πως σου έχουν κάνει αρμένικη βίζιτα, να μην έχεις το κουράγιο ούτε λίγο αλάτι να ρίξεις κάτω από την καρέκλα τους;

Έχεις αισθανθεί ποτέ ότι τα λόγια είναι τόσο φτωχά, τόσο μικρά, που αναγκάζεσαι να τα ντύσεις με μουσικές, με στίχους, με φωνές όμορφες, μελωδικές, προκειμένου να σκεπάσουν τις δικές σου κραυγές αγωνίας;

Έχεις αισθανθεί ποτέ, ότι όλα αυτά δεν αφορούν κανέναν, παρά μόνο εσένα, κι όταν πιάνεις την δημόσια εικόνα σου για να την βγάλεις βόλτα πρέπει να είσαι χαρούμενος, κεφάτος, η ψυχή της παρέας;

Έχεις αισθανθεί ποτέ, ότι η διέξοδος σου τώρα πια, η μόνη πια, είναι ένα μικρόφωνο, οι μουσικές σου και οι άνθρωποι που σου αφιερώνουν τον χρόνο τους για να επιλέξετε μαζί τα χρώματα που θα ντύσετε τα όνειρά σας και αυτό είναι που σου δίνει το κουράγιο να συνεχίσεις και να πας παρακάτω, να φτιάξεις ξανά την ζωή, να αλλάξεις την καθημερινότητα και να βάλεις χρώμα στο όνειρο;

22 comments:

  1. είσαι μέσα στο μυαλό μου....με απόλυτη ακρίβεια έχεις πέσει μέσα...

    σου στέλνω τα φιλιά μου...

    ReplyDelete
  2. Παύλε μυστήριε, όλοι κάπως έτσι νιώθουμε με τον ένα η άλλο τρόπο εσύ το μικρόφωνο εμείς στα ηχεία του υπολογιστή ν ακούμε 2-3 ονειροπολους σα κι εσένα
    και οι μουσικές γενικά καταφυγιο
    από το βροχερό νησι με νοσταλγία, απόψε θα σ ακούσω γιατί δε θα δουλεύω μέχρι αργά

    ReplyDelete
  3. Είδες τι φέρνει στην επιφάνεια η βροχή;
    :)

    ReplyDelete
  4. Ακριβώς έτσι αισθάνομαι ένα μήνα τώα, έτσι και χειρότερα...

    Μόνη διέξοδος ο έρωτας αλλά είναι μακριά γμτ και μου λείπει

    ReplyDelete
  5. Οι μουσικές και οι άνθρωποι, είναι ένας καλός συνδιασμός για να προχωράς..

    ReplyDelete
  6. θα σου απαντήσω προσωπικώς, για να μην εκτίθεμαι!

    ReplyDelete
  7. Εχεις αισθανθεί ότι εσύ με το μικρόφωνο και ο γραμματέας με το πληκτρολόγιο παίρνετε μακριά όλα αυτά που εχω αισθανθεί και εύστοχα παρουσιάζεις; ότι ακούγοντάς σε ξεχνάω την άχαρη καθημερινότητα και περνάω όμορφα;
    ελπίζω να εχεις αισθανθεί πόσο μου γεμίζεις την καρδιά με τα τραγούδια σου και τη ζεστή φωνή σου..
    ευχαριστώ,αν και θα σε ήθελα όπως πριν και οχι Τετ,Πεμ Παρ ΜΟΝΟ!!
    ΦΙΛΙΑ...

    ReplyDelete
  8. 3 χρονια απο την ζωη μου σαν να βλεπω σε περιγραφη...
    Και πολλα αλλαξαν οταν γνωρισαμε εσας - λες να επηρρεαζουμε θετικα ο ενας τον αλλο και να ερχεται κι η δικη σου σειρα;

    Αυτη η πουτανα η βροχη μας εχει ριξει ολους στα πατωματα 2 μερες τωρα...

    ReplyDelete
  9. τι συμβαινει;

    ReplyDelete
  10. Χρώμα στο όνειρο βαλε να φύγουμε...να αποδρασουμε..για μέρη καρδιάς....

    ReplyDelete
  11. ναι σωστά, θα μπορούσα να το έχω γράψει κι εγώ (αλλά απ' ότι καταλαβαίνω δεν αποτελώ και παγκόσμια πρωτοτυπία), παρέα θα το παλέψουμε (και θα το νικήσουμε)

    ReplyDelete
  12. Συνέχεια .... όλα όσα έγραψες, είναι όλα όσα αισθάνομαι τώρα πια.
    Δύσκολες εποχές,
    μα δεν είσαι μόνος.

    ReplyDelete
  13. Πόσο θα'θελα να σ'ακούσω στο μικρόφωνο να δώ αν όλα αυτά σ'αντιπροσωπεύουν που γράφεις και να μαγέψεις με τη φωνή σου και τα δικά μου όνειρα!


    Καλές εκπομπές να'χεις!

    ReplyDelete
  14. Επίσης, θέλεις διακοπές! Δεν πας μια βόλτα στο νησί, με το μικρόφωνο, το κασελάκι και όλα τα συμπράγκαλα να κάνεις τις εκπομπές σου από κει με θέα στη θάλασσα;

    ReplyDelete
  15. Έχω αισθανθεί. Τα περισσότερα απˊόσα λες...

    ReplyDelete
  16. Τυχερός που έχεις μια διέξοδο για όλα όσα σε βαραίνουν κατα καιρούς. Και φίλους καρδιάς και εμάς τους άλλους, που χωρίς αυτό, το δικό σου μικρόφωνο, τη δική σου διέξοδο, δεν θα πήγαινε παρακάτω και η δική μας ζωή.
    Νάσαι καλά καλέ μας μυστήριε φίλε. Να ξεκουράζεσαι και να απομακρύνεσαι που και που απο τις διεξόδους σου, τα μικρόφωνα, για τις μικροχαρές που δικαιούσαι.

    ReplyDelete
  17. Παρατηρήστε τα πράγματα που φέρνουν τη βροχή ...

    ReplyDelete
  18. Είναι που σου εχω λείψει! οταν με δεις θα τα ξεπερασεις ολα!!!

    :)))

    Μη πεφτεις σε παρακαλω! Πολλοι ανθρωποι μονο εσενα εχουν για να ξεχνανε τα καθημερινα τους προβληματα!

    Σε αγαπω!

    φιλί

    ReplyDelete
  19. Όλα τα έχω αισθανθεί, φίλε μου.
    Να και, μερικά, δεν ήθελα...

    Φιλάκια και καφεδάκι.

    ReplyDelete
  20. Όλα τα έχω αισθανθεί, και αυτά και άλλα, στην ηλικία των 14, όταν έφτιαξα τον πρώτο μου πειρατικό σταθμό!
    Καλημέρα ραδιοφωνατζή! :DDD

    ReplyDelete
  21. να μαι κι εγώ.. έστω και καθυστεριμένος.. χάρηκα για την γνωρημία.. :) :)
    καλησπέρες :) :)

    ReplyDelete
  22. Ευχαριστώ για την διαφήμιση Παύλο μου!!!!

    Βασίλης

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?