Στον Κινηματογράφο...

Άγριο πράγμα να διακόπτεται ο ύπνος σου από τον ήχο του τηλεφώνου 2 η ώρα την νύχτα. Ποτέ δεν είναι για καλό. Τουλάχιστον ποτέ δεν είναι για καλό στο δικό μου τηλέφωνο. Έτσι κι αυτό το βράδυ. Θα ήταν περασμένες 2, να μην πω καλύτερα 3 παρά και ο ήχος του τηλεφώνου ακούστηκε απειλητικός μέσα στην νύχτα.

- Συγγνώμη για την ενόχληση. Είστε ο Παύλος;

- Ναι ποιος είναι, τι συμβαίνει;

- Συγγνώμη ξανά για το ακατάλληλο της ώρας, σας παίρνουμε τηλέφωνο από τον Κινηματογράφο Αθηναϊκό, ξέρετε στην Ομόνοια.

- Όχι αγαπητέ μου, δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω.

- Ξέρετε, βρήκαμε έναν κύριο γύρω στα 60, ματωμένο ... στα πίσω καθίσματα του κινηματογράφου.

- Εγώ τι θέλετε να κάνω; Πως βρήκατε το τηλέφωνό μου;

- Στα χέρια του κράταγε ένα χαρτί με το τηλέφωνό σας. Θέλετε να έρθετε πριν καλέσουμε την αστυνομία;

- Δεν θα έπρεπε να καλέσετε και ένα ασθενοφόρο; Ο άνθρωπος είναι ματωμένος.

- Ξέρετε ... δεν θέλουμε σκάνδαλα στον σινεμά ...

Τριάντα χρόνια πίσω. Σε ένα πανηγύρι κάπου σε ένα χωριό στην Εύβοια. Αύγουστος ήταν. Τα πανηγύρια της Παναγιάς. Εκεί μια μεγάλη παρέα, θα ήμασταν καμιά 35 παιδαρέλια. Δεν αφήναμε πανηγύρι για πανηγύρι στην ευρύτερη περιοχή που να μην πάμε.

Εκείνο το βράδυ στην παρέα μας υπήρχε νέα άφιξη. Ο Λάκης. Ψηλόλιγνος, όμορφος θα έλεγες, με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Φόραγε, ναι το θυμάμαι σαν χθες, ένα μεταξωτό κουστούμι. Με νωχελικές κινήσεις, είχε κάτι που σε μαγνήτιζε. Μόλις είχε επιστρέψει από την Γαλλία που έμενε και δούλευε σαν φωτομοντέλο. Ήρθε στην Ελλάδα να δοκιμάσει την τύχη του στον κινηματογράφο. Κάτι μου έλεγε ότι θα γινόταν πολύ μεγάλο όνομα.

Τα χρόνια κυλούσαν. Ο Λάκης όντως έκανε μια μεγάλη καριέρα. Έγινε πρώτο όνομα. Πήρε βραβεία σε φεστιβάλ, πρωταγωνίστησε στις πιο επιτυχημένες σειρές της τηλεόρασης. Όλοι ήθελαν να φωτογραφηθούν μαζί του. Να είναι στην παρέα του, στα μεγάλα πάρτι στα κοσμικά κέντρα που έκανε. Όλοι μιλούσαν για τον Λάκη και όλες οι γυναίκες ήταν ερωτευμένες μαζί του. Τον ήθελαν στο κρεββάτι τους. Ήταν ο πόθος και το πάθος τους.

Για τον Λάκη όμως ο πόθος και το πάθος ήταν οι άντρες και η λευκή σκόνη. Ζούσε το δικό του δράμα, κάτω από την μάσκα του ψεύτικου χαμόγελου, της επιτυχίας και της καταξίωσης. Έπαιζε θέατρο στο σανίδι, έπαιζε και στην ζωή. Ήταν πολύ μεγάλο αυτό που συνέβη για να το αντέξουν οι πλάτες του. Από την μια είχε όλα αυτά που ποθούσε η καρδιά του, από την άλλη όμως δεν μπορούσε να έχει την αγκαλιά και το φιλί που πάντα επιθυμούσε. Η λευκή η σκόνη ήταν το εισιτήριο για το όνειρο.

Τα χρόνια περνούσαν γρήγορα κι αποτυχίες διαδέχονταν σιγά σιγά τις επιτυχίες του πρώτου καιρού. Ο Λάκης άρχιζε να περνάει στα αζήτητα. Είχε μεγαλώσει κιόλας. Ο κόσμος τον ξέχασε. Τα φώτα της ράμπας έσβησαν. Κατά καιρούς τον συναντούσα και κάθε φορά τον έβλεπα όλο και πιο βυθισμένο.

Ξημερώματα στον κινηματογράφο Αθηναϊκό στην Ομόνοια. 2 έργα σεξ κάθε βράδυ μετά τις 10. Τα φώτα αναμμένα στην πλατεία. Στα τελευταία καθίσματα πεσμένος ένας ψηλόλιγνος άντρας, με ματωμένο το πρόσωπο, εμφανώς γερασμένος, ταλαιπωρημένος αλλά με μια αξιοπρέπεια που δεν ταίριαζε ούτε στον χώρο ούτε και στην εμφάνισή του.

Ήταν ο Λάκης. Αυτή η παλιά δόξα του θεάτρου. Είχε πάει να ζητήσει ερωτικό σύντροφο μέσα στην ανωνυμία της  σκοτεινής βρόμικης αίθουσας. Η κατάληξη ήταν ο άγνωστος να γρονθοκοπήσει τον Λάκη. Τον μάζεψα ήρθαμε σπίτι μου. Του έπλυνα το πρόσωπο, ευτυχώς ήταν επιφανειακά τα χτυπήματα. Του έφτιαξα κάτι να φάει και του έβαλα μια κούπα ζεστό καφέ. Άρχισε να μου μιλάει. Να μου λέει την ζωή του. Για την αρχή, την μεγάλη δόξα, την κατάρρευση του ειδώλου. Τον ρώτησα γιατί είχε το δικό μου το τηλέφωνο. Η απάντηση αποστομωτική. Θυμάσαι εκείνο το καλοκαίρι στο πανηγύρι; Πάντα θα ήθελα να σε είχα φίλο και πάντα κάτι μέσα μου, μου έλεγε ότι εσύ θα είσαι εκεί όταν όλα θα τελειώσουν.

Τον φιλοξένησα αρκετό διάστημα. Μπήκε και σε κέντρο αποτοξίνωσης. Κατάφερε να καθαρίσει. Άρχισε να στέκεται πάλι στα πόδια του. Να γίνεται ο Λάκης των νεανικών μας χρόνων. Ο Λάκης που ήθελε να πετύχει στην ζωή. Αυτή τη φορά είχε και προίκα όμως. Την σοφία που του είχε δώσει η πείρα της ζωής. Έδωσε μια συνέντευξη σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα και μίλησε για όλη του ζωή, χωρίς να κρύψει το παραμικρό. Ήταν μια κατάθεση καρδιάς αυτή η συνέντευξη. Δεν άργησε να έρθει και η πρόταση για δουλειά. Πρωταγωνιστικός ρόλος σε μια νέα ταινία.

Πρεμιέρα της ταινίας, στο Άστυ, στον κινηματογράφο. Όλη η Αθήνα είναι εκεί. Τα φώτα σβήνουν, ησυχία στην αίθουσα. Δύο ώρες μετά και με αναμμένα τα φώτα της αίθουσας, όλος ο κόσμος είναι όρθιος και χειροκροτεί. Ο Λάκης παρακολουθεί όρθιος από την πόρτα. Χαμογελάει και φεύγει.

Σήμερα βρίσκεται σε κάποιο νησί, με ένα σπιτάκι πάνω στο κύμα και με έναν σύντροφο ζωής παρέα. Έρχεται στην Αθήνα μόνο όταν είναι να παίξει στο θέατρο ή να γυρίσει κάποια νέα ταινία. Ήρεμος, όμορφος και ζωντανός. Του δόθηκε η δεύτερη ευκαιρία. Την άρπαξε και την διαχειρίστηκε σωστά αυτή την φορά.

υγ Για Το Λογοτεχνικό Σάββατο