11.2.09

ΚΕΦΙΑ...

Συννεφιές σήμερα, πάει να φέρει την μπόρα αλλά δεν το έχει καταφέρει ακόμα! Τίποτα όμως δεν πρόκειται να μου χαλάσει την διάθεση απόψε.

Από το πρωί που έχω σηκωθεί, έχω ένα ηλίθιο χαμόγελο στην φάτσα μου χαραγμένο, λες και είμαι η προσωποποίηση του κλασικού χαζοχαρούμενου παιδιού, που θα πάει με τους γονείς του να του αγοράσουν εκείνο το κίτρινο ποδήλατο, που τόσο πολύ θέλει.
Ίσως να φταίει που υπάρχει μάζωξη δύο πολύ καλών φίλων σήμερα το βράδυ. Δύο φίλων που έχουμε καιρό να τα πούμε από κοντά. Να μην σας πω και ένα χρόνο.

Από το πρωί το φακιόλι στο κεφάλι, και στην κουζίνα μέσα. Θαλασσινοί μεζέδες θα υπάρχουν στο τραπέζι μας! Ετοιμάζω χταποδάκι κρασάτο, ευγενική χορηγία του φίλου από το χωριό, ψαρεμένο από τον ίδιο κάπου στον Ευβοϊκό. Οι κλασικές γαρίδες σαγανάκι, ψαράκι τηγανητό, ένα ριζότο με το ζουμί από το χταποδάκι, μπόλικο ούζο και καλή καρδιά.

Μπορεί να φταίει και το τραγουδάκι που άκουσα με το που άνοιξα τα μάτια μου. Είναι αυτό που και σεις ακούτε, που από το πρωί έβαλα τις κλακέτες στα πόδια και έχω ταράξει τον από κάτω ένοικο. Βέβαια αχώνευτος είναι, οπότε του χρειάζεται.

Ίσως φταίει που κάτι καλό πάει να γίνει στην δουλειά μου, αλλά να μην το σχολιάσω από τώρα. Είπαμε, μια δόση προκατάληψης την διαθέτει το μαγαζί.

Ακόμα και το conn-x που σήμερα έχει αποφασίσει να συνδέεται όποτε του κάνει κέφι, ακόμα και αυτό δεν μπορεί να μου χαλάσει την διάθεση.
Α, και να μην ξεχαστώ. Αύριο στην αίθουσα τέχνης, ΗΩΣ και στις 8 το βράδυ, τι δεν ξέρετε που είναι; Μα στην καρδιά της Αθήνας Χέυδεν 38, ξεκινάει η έκθεση ζωγραφικής της Αικατερίνης Κολιάκου που θα παρουσιάσει την τελευταία σειρά έργων της. Με θέματα ανθρωποκεντρικά, αντρικές και γυναικείες φιγούρες, άλλοτε χαρούμενες και άλλοτε κυνικές, με έντονα χρώματα και προσωπικό ύφος.

15 comments:

  1. μ'αρέσουν οι χαρούμενες φατσούλες!

    Καλά να περάσετε απόψε!

    ReplyDelete
  2. αχ, ήθελα να σε βλέπω από μια μεριά με τις κλακέτες!λολ!
    και επειδή με λίγωσες, θα τσιμπήσω λίγο σαγανάκι νοητά

    ReplyDelete
  3. να κάνεις και πατινάζ μέχρι τον διάδρομο κουνώντας ρυθμικά το χέρι, να χαμογελάς ένα χέι και πίσω πάλι.

    ReplyDelete
  4. Α, ωραία! Φακιόλι και κλακέτες!!! Το τραγουδάκι θα γυρίσω να το ακούσω αργά το βράδυ, γιατί στο γραφείο ντεν έχει ηχεία :(

    Κράτα ψηλά τη σημαία του κεφιού!!

    ReplyDelete
  5. τι κανεις μαναρι σε επιασε η προκοπη και μπηκες στην κουζινα? Μαλλον θα ειναι σπεσιαλ βραδια αποψε. Οσο για την χαζοχαρουμενη φατσουλα αυτο μ'αρεσει, να την εχεις ποιο συχνα

    ReplyDelete
  6. το κίτρινο ποδήλατο καταπληκτικό!
    και η θαλασσοκατάσταση και το τραγούδι! μόνο που εδώ είναι η από πάνω αχώνευτη :(
    Καλή διασκέδαση Παύλε

    ReplyDelete
  7. Δηλαδή το καίτε τώρα ε;;;
    Μπράβο βρε παιδιά, τσιμπήστε και κάτι για μας!!!
    Καλά να περάσετε!!!

    ReplyDelete
  8. Μια απ' τα ίδια σου λέω ;)

    ReplyDelete
  9. :-(
    Δε σε ξέρω προσωπικά, αλλά πρέπει να είσαι κακός άνθρωπος

    ReplyDelete
  10. εγω μια απορια εχω: το χταποδακι πως ηταν; τρελαινομαι για χταποδακι!

    περασατε ομορφα??

    ReplyDelete
  11. Ο χρόνος αναμονής ενός γεγονότος είναι αυτός που αποτυπώνεται. Αν και το ίδιο το γεγονός αποτυπωθεί τότε υπάρχει ολοκλήρωση.

    Περάσατε όμορφα;

    ReplyDelete
  12. Etsi, panta xaroumenos na ksypnas kai na ypodexese spiti sou kalous filous! Zilevw ta fagia pou tha ftiakseis, mou thymizoun Katharodeyteriatiko trapezi:-) Teleio to kanarini podilato:-)
    Kali ypoloipi vdomada!!!

    ReplyDelete
  13. Ελπίζω να περάσατε τέλεια. Και όταν θα είναι να γράφεις για χταποδάκια, να προειδοποιείς, κι εσύ!!!
    :)))

    Τέλειο το κίτρινο ποδήλατο
    (αυτό με τις κλακέτες -και το φακιόλι-, για να το σχολιάσω θέλω να το δω, χο χο χο!)

    Φιλιά:)

    ReplyDelete
  14. Ελπίζω να περάσατε υπέροχα Παύλο μου!

    Αχ αυτό το χταποδάκι! Τρέλα σκέτη σου λέω.

    Οσο για το τραγουδάκι, υπάρχουν πράγματι κάτι τραγούδια που όσο κακή διάθεση κι αν έχεις στη φτιάχνουν στη στιγμή!

    Φιλιά!

    ReplyDelete
  15. δεν είναι τέλειο να είσαι χαρούμενος χωρίς λόγο; ναιιιιιι

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?