Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΩΝ

Ξέρω χάθηκα πάλι, αλλά φόρτωσα ξανά το πρόγραμμά μου. Και το φόρτωσα μετακομίζοντας ή για να το πω καλύτερα φέρνοντας τούμπα για άλλη μια φορά το σπίτι, αλλά σίγουρα αυτό το ξέρετε αν διαβάζετε το έτερον ήμισυ.

Κυριακή μεσημέρι με φίλους, νέους και παλιούς, με το σπίτι να μυρίζει αχνιστό φαγητό, ευγενική χορηγία του παιδιού μου, και με μία διάθεση να αράξω.

Έλα όμως που είχα κανονίσει να πάω θέατρο εκείνη την μέρα. Έλα που βαριόμουνα και δεν ήθελα να φύγω. Έλα που φεύγοντας άφηνα το έτερον ήμισυ εκτεθειμένο σε κακόβουλα και κακεντρεχή σχόλια.

Με κρύα καρδιά χαιρέτησα την ομήγυρη, πήγα και πήρα τις φίλες και την κάναμε για θέατρο. Θα πηγαίναμε να δούμε στην Αθηναΐδα τον Καιρό των Χρυσανθέμων, του Μάνου Ελευθερίου με τον Τάκη Χρυσικάκο και την Νικολέτα Βλαβιανού σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη και σκηνικά Ντίνου Πετράτου.

Τον Χρυσικάκο σαν ηθοποιό τον πάω. Μ' αρέσει πολύ. Τον είχα δει σε παλαιότερες παραστάσεις στο Εθνικό και τον ξεχώριζα για την στόφα του. Βέβαια πέρυσι για να πω την αμαρτία μου δεν ήταν και ότι καλύτερο είχα δει.

Οι φίλοι στο σπίτι μόλις άκουσαν που πάω και τι πάω να δω με ψιλοξεφώνισαν. Βλέπετε το βιβλίο, τους είχε φανεί άκρως βαρετό και κουραστικό με όλες τις λεπτομέρειες του συγγραφέα.
Μόλις μπήκαμε στο θέατρο και κάθισα στα αναπαυτικά καθίσματά του για να μην πω χώθηκα, μια υπνηλία, ένας στούφος μου ήρθε. Γυρνάω και λέω στην διπλανή φίλη, αν με πάρει ο ύπνος και ροχαλίζω ξύπνα με. Η απάντηση της φίλης... μην ανησυχείς θα σε κλοτσήσω.

Με αυτή την διάθεση, όχι και την καταλληλότερη πήγα θέατρο. Χτυπάει πρώτο κουδούνι, δεύτερο κουδούνι, τρίτο κουδούνι, σβήνουν τα φώτα και ξεκινάει η παράσταση.

Και ξαφνικά εγώ που το μόνο που ήθελα εκείνη την Κυριακή ήταν να αράξω με τους φίλους και να χουζουρέψω, βρέθηκα στην Σύρο του 1896 μαζί με την Ευαγγελία Παρασκευοπούλου στο σπίτι της οικογενείας Πινά. Βρέθηκα να να χάνομαι με τις μουσικές που επιμελήθηκε ο Νίκος Βίττης, να γίνομαι ένα με τον θίασο και να κρατάω ένα μπουκέτο χρυσάνθεμα για να τα προσφέρω στην κυρία Πινά.

Ένας Χρυσικάκος που για άλλη μια φορά με ταξίδεψε στα μαγικά μονοπάτια του θεάτρου. Καλύτερος από κάθε άλλη φορά. Είναι να το έχεις τελικά και ο Χρυσικάκος το έχει.

Μια παράσταση που αξίζει να δείτε παίδες και όχι μόνο μία φορά. Και επειδή είμαι καλό παιδί και σας σκέφτομαι, σας έχω εξασφαλίσει δύο διπλές προσκλήσεις για την παράσταση. Στείλε mail ή αφήστε εδώ μήνυμα!!!