27.1.14

Campari Hotel ...

Γνωριστήκαμε σ' ένα θέατρο ... Τυχαία ... Εξαίσιες φωνές ... Πήγαμε για φαγητό μετά την παράσταση ... Κολλήσαμε ... Κι όμως πως έφυγες ...

Λίγο καιρό αργότερα ήρθα στο γραφείο σου ... Μιλήσαμε ... Μιλήσαμε πολύ ... Μιλήσαμε με τις ώρες ... Αυτό ήταν ... Αποκοιμήθηκα ...

Μπορώ να μιλάω ώρες για σένα ... Κι όμως ... Κάτι με σταματά ... Θα προσπαθήσω σήμερα ... Έστω να πω κάποια ...

Μετά από πολλές προσκλήσεις ... Πολλά τηλεφωνήματα ... Ήρθες για φαγητό ... Παρέα μικρή ... Κουβέντα μεγάλη ... Μέχρι το πρωί ...

Βάζω ένα ποτό... Campari με μία φέτα πορτοκάλι και πολύ πάγο... Σε ψηλό ποτήρι παρακαλώ...

Και εσύ έμελλες να γίνεις το σημαντικότερο κεφάλαιο στην μέχρι τώρα ζωή μου ... Αν και νομίζω ότι όσα χρόνια και να περάσουν πάντα θα έχεις την πρωτιά.

Μπιρίμπα ... Σου άρεσε να παίζεις ... Σου άρεσε να κερδίζεις ... Μου άρεσε να σε ακούω ... Η μπιρίμπα η αφορμή ... Η ιστορία το ζητούμενο ...

Μυθολογία ... Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας ... Αίγυπτος ... Πυθαγόρας ... Αριθμοί ... Αστρολογία ... Αριθμολογία ... Ήθελες να μου μάθεις ... Πίστευες ότι θα ήμουν πολύ καλός στην αριθμολογία ... Πίστευα ότι θα σε είχα για πάντα.

Κι όμως έφυγες ... Για ένα ταξίδι προγραμματισμένο ... Για ένα ταξίδι που πάντα λαχταρούσες ... Για το άγνωστο ... Το τόσο γνωστό σε σένα ... Το τόσο μελετημένο ...

Λάτρευες τα Ελληνικά ... Την μαγεία της Ελληνικής γλώσσας ... Την δύναμη της ... Την αρμονία της ... Την μουσικότητα της ...

Ατέλειωτες συζητήσεις για το πως μεταφράζονται οι λέξεις σε αριθμούς ... Για το πως μόνοι μας καταστρέφουμε την γνώση ... Τα όπλα μας ...

Μου είναι τόσο δύσκολο αυτό ... Να γράφω ... Να μιλάω για εμάς ... Για εσένα ... Να ξαναθυμάμαι ...

Δεν θέλω να ξεχάσω όμως ... Θέλω να θυμάμαι τα πάντα ... Ακόμα και τις πιο μικρές λεπτομέρειες ... Τις πιο ανούσιες ... Τι θα φάμε σήμερα ... Πατάτες κι αυγά τηγανητά με ντοματοσαλάτα ...

Λυκαβηττός ... Καλοκαίρι ... Πολύς χορός ... Η Gloria Gaynor με την μπάντα της ... Χορεύουμε ... I will survive ...

Μια μέρα πριν γίνω 45 ... Μιλάμε στο τηλέφωνο ... Αλήθεια πόσες ώρες και πόσες φορές μιλάγαμε μέσα στην μέρα ... Με ακούς κάπως ... Με ρωτάς βάζεις την βενζίνη; ... Απαντώ ναι ... Ε, αύριο φεύγουμε ...


Βρεθήκαμε στην Βεργίνα ... Κι είχε μια Αυγουστιάτικη πανσέληνο ... Κι εγώ εκεί ... Παρέα ... Να σβήνω τα κεριά της τούρτας στην σκιά του ανακτόρου της Βεργίνας ...

Κι η Αγγελική να μας ξεναγεί στα άδυτα των ανασκαφών ... Φέτος στα 50 μου ... Έλειπες ...

Χειμωνιάτικα μεσημέρια ... Λιακάδα ... Κοπάνα στα ουζάδικα στην Μπούσγου ... Το σκάγαμε ... Κοιταζόμασταν στα μάτια και σκάγαμε στα γέλια ...

Κι όταν ο καιρός ήταν βροχερός ... Τον φτιάχναμε τον μεζέ στο σπίτι ... Με την θέα του αγάλματος της Αθηνάς ... Να δεσπόζει στο πράσινο ... Να το χαϊδεύει ο ήλιος ... Κι αυτό να γίνεται χρυσό ...

Μικρές αποδράσεις ... Πολλές αποδράσεις ... Τουλάχιστον μία φορά τον μήνα ... Τριήμερα ανάσας ... Και για τους δυό μας ...

Θεσσαλονίκη ... Εκεί πηγαίναμε ... Συνδυάζαμε δουλειά ... Διασκεδάζαμε τα βράδια ... Μέχρι το πρωί ...

Εκεί η Ελένη ... η Δαρεία ... η Ευαγγελία ... η Μαρία ... ο Γιώργος ... ο Ντίνος ... ο Νίκος ...η Θηρεσία ... η Νίκη ... η Ζωή ... και τόσοι άλλοι ... Φίλοι σου αγαπημένοι ... Τώρα και δικοί μου ...

Βρωττός ... Ατέλειωτα βράδια ... Κουβέντες ... Γέλια ... Τσίπουρα ... Ζεστασιά στην καρδιά ... Και στο κορμί ... Στην ψυχή ... Στο μάθημα της ... Στο πότε αποφασίζει να φύγει ... Για το μεγάλο της το ταξίδι ...

Η Ηθική σου ... Κι η μεγάλη και ζεστή αγκαλιά που είχες για όλους τους ανθρώπους ... Ποτέ δεν κατηγόρησες άνθρωπο ... Ακόμα και αυτούς που σε είχαν πικράνει ...

Πάντα μια καλή κουβέντα για όλους ... Πάντα μια δικαιολογία ... Για συμπεριφορές άλλων ...

Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2004 ... Ο χρόνος αλλάζει ... Μας κάνεις ποδαρικό ... Σπας το ρόδι ... Το ξέρεις ότι έχει γίνει δέντρο από τα σπόρια εκείνου του ροδιού;

Μοιράζεις απλόχερα ευχές ... Ευχές και συμβουλές ... Στην πόρτα ... Στον καθένα διαφορετική ... Ψιθυριστά στο αυτί του ... Σαν γέρος φύλαρχος αρχαίας φυλής ...

Σε κοιτάω ... Το ξέρω ... Το νιώθω ... Έχεις ξεκινήσει για το ταξίδι ... Το κατάλαβες ... Που το διαισθάνθηκα ... Κλείνει η πόρτα ... Λέω δυνατά ... Σήμερα μας αποχαιρέτησες ...

Για πάντα ... Το ξέχασα αμέσως ... Δεν ήθελα ... Αυτό που εσύ επιθυμούσες ... Από τις λίγες φορές που οι επιθυμίες μας ήταν διαφορετικές ...

Δεν πέρασε μήνας ... Το τηλεφώνημα απλά πιστοποίησε ... Αυτό που ήξερα ... Αυτό που ήθελα να ξεχάσω ... Ακόμα κι αυτό ... Έγινε με τον δικό σου τρόπο ...


6 comments:

  1. και δεμένο με τα τραγούδια και την παρουσίαση που έκανες ραδιοφωνικά ήταν... από ψυχής

    ReplyDelete
  2. Καλημέρα, όσο και αν δίνει δύναμη και αισιοδοξία μέσα από τα λόγια, η κατάληξη ήταν πικρή..
    Ιστορία αληθινή;

    ReplyDelete
  3. Γνωριζόμαστε, αγαπιόμαστε και μετά ξαφνικά φεύγουν και μας αφήνουν μόνους. Τρόμος μέχρι να το συνηθίσει κανείς.

    ReplyDelete
  4. Δεν αντέχονται οι αποχαιρετισμοί. Η ίδια η ζωή όμως τελειώνει με έναν αποχαιρετισμό. Τουλάχιστον ας είχε η πορεία ουσία, που είχε και μάλιστα τόσο αξιοζήλευτη.

    ReplyDelete
  5. Καλά, τότε χρειάζεσαι μια αγκαλιά...

    Φιλιά πολλά και καφεδάκι παρέα.

    ReplyDelete
  6. αποχωρισμός χωρίς μοιρολόγιο - ανελληνικό αλλά ωραίο!
    Ξενικός

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?