13.12.13

Το καλύτερο δώρο


Blue και το λογοτεχνικό του ...

Γιατί ρε φίλε το ωραιότερο δώρο? Κι αν δεν είναι ένα? Αν είναι πολλά? Αν δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις? Τι τότε? Δεν παίρνεις μέρος? Ε, εγώ θα πω την δική μου ιστορία κι ας με κρίνει ο άγνωστος αναγνώστης.

Τα δικά μου τα δώρα είναι πολλά και μικρά, αλλά όλα μαζί συνθέτουν το παζλ του ενός και μοναδικού ωραιότερου δώρου. Μικρά δώρα που το ένα πάνω στο άλλο ενωμένα συνέθεσαν το ένα. Αλλά ας το πιάσουμε από την αρχή.

Όλα ξεκίνησαν πριν 50 χρόνια, την μέρα που γεννήθηκα, από δυο υπέροχους ανθρώπους, που με τα καλά τους και τα στραβά τους, ποτέ δεν μου στέρησαν την αγάπη. Από ανθρώπους που παρότι πολλές φορές τσακωθήκαμε, άλλες τόσες σφιχταγκαλιαστήκαμε. Που αν και πολλές φορές αντίθετοι με τις επιλογές μου, κόντρα δεν μου πήγαν και με στήριξαν και με στηρίζουν μέχρι σήμερα.

Οι εναλλακτικοί μου, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες. Της Μυτιλήνης μου οι άνθρωποι, οι αγαπημένοι. Αυτοί που στο σπίτι τους μπουσούλαγα και στο σπίτι τους άλλαξα τα πρώτα μου βήματα. Αυτοί που με κανάκευαν, μου έπαιρναν σοκολάτες σε εποχές που ήταν είδος πολυτελείας, αυτοί που μέχρι και σήμερα με στηρίζουν και βρίσκονται εκεί για μένα.

Το φευγιό από την Μυτιλήνη. Ο επαναπατρισμός στην Εύβοια. Στην Χαλκίδα στην αρχή και μετά στο χωριό. Στα μέρη μας. Εκεί ανακάλυψα ότι έχω συγγενείς. Αγαπημένα ξαδέρφια και κυρίως λατρεμένες ξαδέρφες. Που είναι εκεί για να περνάμε καλά, να διασκεδάζουμε, να κλαίμε, να γελάμε.

Εκεί αρχίζουν κι οι πρώτες εφηβικές και μετεφηβικές φιλίες. Φιλίες που μέχρι τώρα αποτελούν την μεγάλη σταθερή της ζωής μου. Την δεύτερη μου οικογένεια. Δεν θα αναφερθώ σε ονόματα, παρά μόνο στην Ν. Πάντα εκεί, να με κανακεύει, να με αγαπάει, διακριτικά αλλά και να μου τα χώνει και να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα μου.

Κάπου εκεί νέο δώρο. Η Κατερίνα. Έσκασε μύτη πάνω στην εφηβεία μου και κατάφερε με το πρώτο της νάζι να μου κλέψει την καρδιά. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μου έφερε κι έναν αδερφό. Τον Αναστάση.

Γέλια, τρέλες, ξενύχτια, νοσοκομεία, θάνατοι, κλάματα, έρωτες. Όλα εκεί κι όλα σε σωστή αναλογία. Με επιλεκτική μνήμη, τυχερός, κρατάω τα όμορφα, τα χαρούμενα. Τα άλλα τα καταχωνιάζω, βαθιά μέσα μου, μέχρι να καταφέρω να τα διακωμωδήσω να τα αποδομήσω. Τότε τα ξαναβγάζω πάνω στην επιφάνεια και τα βανδαλίζω με την πρέπουσα σημασία!

Ξέφρενα πάρτι κάπου εκεί γύρω στα 20, ξενύχτια, νέες γνωριμίες, νέες φιλίες, άνθρωποι που δεν είναι μαζί μας ή που χαθήκαμε στην πορεία, αλλά οι δρόμοι κάποια στιγμή συναντήθηκαν.. Στάθηκα τυχερός, συνομίλησα με τον Τσαρούχη, έπαιξα τάβλι με τον Χατζιδάκι, με τάισε ο Ταχτσής, χόρεψα με τον Μπίλι Μπο, καφέ και κρουασάν με την Μελίνα, συνέφαγα με τον Ντέμη τον Ρούσο και την Fanny Ardant και και και ...

Κάπου εκεί γνώρισα κι εσένα, μου το έπαιζες δύσκολος, αλλά μετά από 10 χρόνια, ξημερώματα μου χτύπαγες το κουδούνι. Θυμάσαι? Εσένα που είσαι τα τελευταία 19 χρόνια δίπλα μου, μαζί μου, στα ευχάριστα και στα δύσκολα. Να με στηρίζεις και το κυριότερο να με αντέχεις!!! Ήρθες στο χωριό, μέναμε μαζί, δουλεύαμε μαζί κι ήρθε το 2004. Το μπαμ. Νέο φευγιό. Έπρεπε να ξανασταθούμε στα πόδια μας. Κι ήρθαμε Αθήνα.

Νέα αρχή. Δύσκολη, αλλά μαζί. Πάντα μαζί. Στους παλιούς φίλους προστέθηκαν κι άλλοι. Φίλοι καρδιάς. Τι φίλοι, οικογένεια. Ξαναμεγάλωσε η οικογένεια. Δεν ξέρω πως το καταφέρναμε αυτό. Σαν να γεννάγαμε φίλους καρδιάς. Ίσως ο Θεός ήξερε ότι επειδή παιδιά δικά μας δεν θα αποκτήσουμε, μας το αναπλήρωνε το κενό με όλους αυτούς τους ανθρώπους. Κάπου εκεί ήρθε κι η Αντωνία στην ζωή μας. Η Αντωνία κι όλοι οι άλλοι. Η Ζωή, η Κατερίνα κι ο Γιάννης, ο Γιώργος με την Αννούλα του, η Βάσω η τρελή ζουζούνα. Κι η οικογένεια όλο μεγάλωνε.

Καλά μην φανταστείτε ότι όλα όμορφα κι αγγελικά πλασμένα. Απλά μιλάμε για τους φίλους - δώρα - οικογένεια κι όχι για τους φίλους - φίδια - κατάρα. Αυτοί είναι άλλη ενότητα και επειδή δεν έχω μιλήσει μην φανταστείτε ότι τους έχω ξεχάσει. Απλά το είπα παραπάνω, καταχωνιασμένοι μέχρι να αποδομηθούν. Κι αυτοί όμως δώρα, χωρίς να το ξέρουν!!!

Κάπου εκεί κι η κρίση. Όχι στην ζωή μας, στην κοινωνία και κάπου εκεί γεννιέται το SinRadio. Κι άλλο δώρο. Να κι άλλοι δύο που ήρθαν να μπουν στην οικογένεια. Ο Θοδωρής κι η Ντίνα. Εκεί να δεις καυγάδες. Εκεί να δεις αγάπες. Εκεί να δεις κι άλλοι φίλοι. Εκεί να δεις νέα οικογένεια. Ούτε ο Ντον Κορλεόνε να ήμουνα. Κι έρχονται, κι έρχονται, κι έρχονται ...

Όλα αυτά, τα μικρά, τα ασήμαντα, τα τόσο μεγάλα και σημαντικά για μένα, είναι τα μικρά δώρα που απλόχερα μου χαρίστηκαν. Είναι όλα αυτά που αν τα συνθέσεις μου έδωσαν το καλύτερο δώρο. Την ίδια την ζωή. Αυτό είναι το καλύτερο μου δώρο. Η Ζωή που ζω...

υγ κι επειδή χλωμό να ξαναγράψω για το 2013 από καρδιάς σε όλους εσάς τους φίλους μου, την οικογένεια μου, τις στιγμές μου, τα δώρα μου, εύχομαι να είστε πάντα καλά και να είστε πάντα εδώ για να κάνουμε παρέα, ομορφότερη την ζωή μας. Καλές Γιορτές σε όλους!!!


23 comments:

  1. Ευχαριστώ για την συμμετοχή, και κάτι ακόμα...

    όσο κι αν επαναλαμβάνομαι, όταν αποφασίσεις να γράψεις το κάνεις καλά... να το κάνεις συχνότερα

    ReplyDelete
    Replies
    1. Α δεν γίνεται συχνότερα!!!

      Δεν διάβασες το υγ? Εδώ έδωσα τις ευχές από τώρα χαχαχαχα

      Delete
  2. βλαμμένε!

    και φυσικά εισαι εκτός συναγωνισμού! όλους εκτός θα σας βγαλω χαχαχαχαχα
    μα καλά ,εμένα πώς μου ξέφυγε να βάλω το δρακούλη μου δώρο ζωής να μη φοβάμαι τα δικά σας δώρα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Moi Vlammeno?

      Έβαλες καλύτερο όπλο εσύ χαχαχα

      Και γαιτί παρακαλώ εκτός συναγωνισμού? Την καθημερινή γκρίνια για το αν θα γράψω που την πας?

      Delete
  3. σικέ μου φαίνεταιτ το παιχνίδι. άντε γιατί όλο για αγάπες και λουλούδια μου είστε όλοι. άντε να γράψω και εγώ και θας πω μετά!

    θα συμφωνήσω με το μπλου, γράφε συχνότερα...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαχαχα, εγώ δεν παίρνω μέρος στον διαγωνισμό, έγραψα για να γλιτώσω την μουρμούρα!!!

      Delete
  4. Εύχομαι να μην αλλάξεις ποτέ... και τα δώρα σου θα μείνουν πάντα κοντά σου... να σαι καλά Οικογένεια !!!!!!

    ReplyDelete
  5. Τί σου ζητάμε μωρέ;
    μια αναρτησούλα .. όχι κάθε βδομάδα (αφού δεν μπορείς) κάθε δεκαπέντε μέρες... δυο λεξούλες (αφού τις βάζεις τόσο όμορφα τη μια δίπλα στην άλλη γιατί μας το στερείς;)
    Καλές γιορτές να έχεις/ετε με Χαρά και Υγεία!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλά υπόσχομαι από το νέο έτος να γίνω πιο συνεπής!

      Delete
  6. Replies
    1. Όμοιος στον όμοιο και κοπριά στα λάχανα χα χα χα χα

      Delete
    2. Ομοιος ομοίω αει πελάζει, λενε.
      αυτό που γράφεις το λενε οι αγράμματοι και άξεστοι χωριάτες !!!!!

      Delete
    3. Μα γι αυτό με αγαπάς ... γιατί κατά βάθος είμαι ένας αξεστος χωριάτης!

      Delete
  7. επειδή είχα αποκλειστει από τα ιντερνετικά μέσα και δεν είχα διαβάσει τιποτα εδω και μέρες , η πρωτη ανάρτηση που διαβάζω κρυφα (ξεχασε ανοιχτο το λάπτοπ της)είναι η δική σου....
    με συγκίνησες πολύ με το Δώρο που περιγράφεις!
    ΚΩΣΤΑΣ

    ΥΓ πάω να διαβασω τωρα το δικό της ,γιατί δε με άφηνε...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αχ νομίζω ότι δικαίως ξαναπαίρνεις τον τίτλο του ήρωα!
      Τι τραβάς κι εσύ...

      Delete
  8. Επειδή δεν το βρίσκω απλώς χλωμό, αλλά σίγουρο ότι δεν θα ξαναγράψεις μέσα στο 2013, σου εύχομαι κι εγώ με τη σειρά μου χαρούμενα Χριστούγεννα και ευτυχές το νέον έτος!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αγαπημένη μελιστάλαχτη πόσο καλά με ξέρετε!

      Delete
  9. Δεν το είχα σκεφτεί ... Είναι αλήθεια, αυξάνει την οικογένεια και έχω αλλάξει πολλές φορές σπ'ιτι... σε ορισμένες περιοχές άφησα και πήρα πολλούς καλούς ανθρώπους και σε άλλες έφυγα πικραμένη.

    Γιατί είναι η Ελλάδα ο τόπος στον κόσμο όπου έχω περισσότερη "οικογένεια";

    Τι να κάνω, σας αγαπώ.

    Ένα φιλί, ένα καφέ και σε ευχαριστώ πολύ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κι ένα μεγάλο φιλί από εμάς!!!!

      Delete
  10. Καλημέρα!
    Αυτά τα δώρα είναι τα μόνο που μένουν για πάντα.. καταχωνιασμένα και μη.. :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πες το ψέμματα καλέ μου Ηφαιστίωνα!

      Delete
  11. Χρόνια πολλά και καλά :)))))
    Με υγεία, αγάπη και δύναμη!

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?