Περνάει ο καιρός, χωρίς αναρτήσεις και από εμένα, αλλά και από φίλους πολυγραφότατους. Περίεργα πράγματα, σαν τους καιρούς που ζούμε.
Ή δεν έχουμε να πούμε τίποτα, ή έχουμε τόσα πολλά, που μπροστά στην οθόνη κολλάμε, χαζεύουμε και τελικά δεν γράφουμε. Ίσως πάλι οι ζωές μας να αρχίζουν να αποκτούν νόημα μεγαλύτερο από τις ίντσες της οθόνης και από την πληθώρα των εικονικών μας φίλων.
Ακόμα εγώ δεν έχω αποφασίσει σε ποια κατηγορία θέλω να υπαχθώ. Ίσως και δεν θέλω να υπάγομαι πλέον πουθενά. Να μην ανήκω πουθενά, βρε αδερφέ. Ίσως μόνο σε κάποιους πολύ δικούς μου ανθρώπους, σε κάποια μου όνειρα, σε μένα.
Στην δουλειά, τον τελευταίο καιρό μας απασχόλησε ένα πολύ ενδιαφέρον project. Το Food and Leisure Guide. Βγήκε, όμορφη δουλειά, στημένο με μεράκι. το πως ήρθε κι έδεσε η συνεργασία είναι ιστορία για να λέμε και γελάμε τον χειμώνα. Πάντως Εύη μου, τα εύσημα αξίζουν στον team της The Smiling Hippo (καλά και εγώ σε αυτό το team ανήκω) αλλά και στον Πάνο. Αν μη τι άλλο καιρός ήταν να τον ξαναδιαβάσουμε. Μας είχε λείψει o άτιμος. Αλλά να μην ευλογάω τα γένια μου, ας το κάνουν οι χιλιάδες αναγνώστες μας, ακόμα και αυτοί οι ανώνυμοι, ξέρεις εσύ, χιχιχιχι. Ας είναι καλοτάξιδο στον χώρο της ιντερνετικής σφαίρας.
Οι μέρες περνάνε τόσο γρήγορα, που δεν έχω καταλάβει ότι μπήκε η άνοιξη. Το συζητάω με φίλους και αυτοί μου λένε τα ίδια. Πότε πέρασε ο Μάρτης κανένας δεν το κατάλαβε. Μεταξύ μας κώλο μέσα δεν έχω βάλει όλον αυτό το καιρό. Μια η δουλειά, μια η άλλη δουλειά, μια μπιριμποβραδιές, μια φίλοι σπίτι μας, σπίτι τους, μια βόλτες εντός εκτός κι επί τα αυτά. Λίγο θέλει ο άνθρωπος να μην έχει όχι διάθεση να γράψει, αλλά και να ανοίξει τον υπολογιστή. Οι κακεντρεχείς βέβαια θα πούνε, χα για την φάρμα χρόνος υπάρχει! Μπα και αυτή πλέον φυτοζωεί. Με σπορές εβδομαδιαίες, έτσι για τον καφέ του Σαββατοκύριακου.
Άσε που πλέον 3 συνεχόμενες Κυριακές στην Βόσσου, με ενδεχόμενη τέταρτη, με βλέπω να πιάνω το πιάνο και το μικρόφωνο. Γιατί τον χορό τον έπιασα. Τι άλλο μου μένει; Άσε που στο τέλος θα νομίζουν ότι είμαι ο επίσημος αγαπημένος της Σοφίας.
Τώρα, μάλλον, σήμερα το βράδυ, πάω επίσημος καλεσμένος στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και στην πρεμιέρα του φίλου Μάνου. Εδώ θα βρείτε το πρόγραμμα της παράστασης "Πράξη Χωρίς λόγια". Εγώ με τα χεράκια μου βρε έφτιαξα το πρόγραμμα.
Ουφ! Και μετά μου λέτε γιατί δεν σας γράφω. Άντε σκόρπια σας τα είπα, αλλά από το να μην σας τα έλεγα καθόλου!!!
Χαχαχαχα!!! Πάντως εγώ την Φάρμα την έκοψα και έπιασα την πόλη...:-))) Όσο για το site, έγινε υπέροχο και τα εύσημα ανήκουν σε όλους σας, μαζί με το σουξέ... Μακάρι να πάει σφαίρα.. Φιλιά πολλά και κανονίστε πια... Αμάν!!!!
ReplyDeleteΧρόνος για λίγη φάρμα πάντα υπάρχει! λολολολ!
ReplyDeleteΆλλο το γράφειν και άλλο το φυτεύειν! Μη τα μπερδεύουμε! χαχαχαχα!
Άν δεν έχεις χρόνο σημαίνει ότι με κάτι απασχολήσε.. κακό δεν το λες..
εμας παντως μας ελειψες
ReplyDeleteden peirazei pavlo mou...it's spring time...siga mh katseis mesa...filiaaaaa
ReplyDeleteps...wraio to site! {5 Stars} :)
Ε, ναι το είδαμε το project και έχουμε κάνει ήδη τα καλά μας σχόλια!!!
ReplyDeleteΣκορπίσου εσύ και μη σε νοιάζει :)))
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΚι εγώ δεν ξέρω τί να γράφω. Μετά από 400 ποιήματα (όλα αφιερωμένα στον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα), σα να στέρεψε η έμπνευση...
ReplyDeleteΠρόσκαιρο, ελπίζω. Και να κάνω γρήγορα γιατί το υλικό σ' ένα μήνα θα έχει εξαντληθεί.
Ξενικός
http://xenikos.blogspot.com
Βρέ-βρέ,παρόμοιες σκεψεις και ευχές,,,
ReplyDeleteΣε νοιώθω απόλυτα...
ReplyDeleteΩς αισιόδοξο άτομο πιστεύω ότι το μοναδικό καλό της πολλαπλής κρίσης που βιώνουμε είναι ότι αύξησε την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή, με αγκαλιές και όχι με λέξεις πληκτρολογημένες...
Ασε και εγώ εδώ και εβδομάδες κάθομαι να γράψω και δεν μου βγαίνει ούτε λέξη. Πάντως το fnl το κάνατε κούκλα.
ReplyDelete