ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ...UPDATE

UPDATE : Με κούρασε να το ανεβάσω, αλλά νομίζω ότι άξιξε τον κόπο. Απολαύστε την Βόσσου στο summertime ...

Πάμε πίσω παλιά, κάπου στο 1982. Στα Εξάρχεια, στο Αχ Μαρία. Τι σας λέω τώρα.

Κάποιο νέο κορίτσι, έγκυο όπως έμαθα σήμερα στην κόρη της. Η Σοφία. Κάθεται διακριτικά, ντροπαλά στο πιάνο και τραγουδάει το summertime.

Τριάντα χρόνια μετά στο MONO TAPAS BAR, μεσημέρι Κυριακής, η ίδια Σοφία με ένα πιάνο μας χαρίζει την άνοιξη. 

Με τραγούδια δικά της και όχι μόνο, από το φιλαράκι στην πίστα από φώσφορο. Με την ίδια ευκολία από την Μαρινέλα στον Ρέμο. Από τον Μπιθικώτση στην Γαλάνη.

Με ένα μαγαζί όρθιο να παραληρεί στο summertime, ένα μαγαζί που κάποια στιγμή κάποιος τσιγγάνος που πέρναγε απ΄έξω έπιασε την κιθάρα και άρχισε να τραγουδά Βοσκόπουλο.

Είχα πάρα μα πάρα πολύ καιρό να νιώσω τόσο καλά ακούγοντας κάποιον να τραγουδά. Με ένα πιάνο και μια κιθάρα. Ντυμένη στα μαύρα πίσω από το λευκό της πιάνο. Να μας θυμίζει τη νιότη μας. Να μας θυμίζει γιατί αγαπάμε την Ελλάδα και γιατί είμαστε περήφανοι. Χωρίς φανφάρες και μπαλέτα.

Να ακούς το κλασικό, πως γίνεται μια τέτοια φωνή να θεωρείται τρίτης Εθνικής. Κόσμος να μπαίνει στο μαγαζί, περαστικοί από τον δρόμο, ακούγοντας την φωνή της. Μαγεμένοι.


Ένα σας λέω, τύφλα γύρισα σπίτι και το τι γράφω, χμμμμ, Θεός ξέρει. Σας εγκαταλείπω χωμένος στην μαγεία και την ζεστασιά της φωνής της. Μη με παρεξηγήσετε, δεν έχω ξεσουρώσει ακόμη.


Ένα σας λέω, ήδη έκλεισα τραπέζι για την άλλη Κυριακή και σας υπόσχομαι βίντεο δικό μου!!!