3.3.11

ΠΑΜΕ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ...

Το ξέρω, όσο πάει γράφω και πιο σπάνια, πιο αργά. Βαριέμαι όμως. Σαν να με ποτίζουν κάτι στο νερό και σέρνομαι όλη την μέρα. Σαν να ψεκάζουν τον αέρα που αναπνέω. Βρε λες ο Χαρδαβέλας να έχει δίκιο ότι μας ψεκάζουν? Και το ωραίο είναι ότι όλο και πιο πολλοί φίλοι και γνωστοί αισθάνονται μια από τα ίδια. Μέχρι και η Ταμάρ, ένα πράγμα με τον καναπέ. Άντε στην καλύτερη να κάτσει σε μαξιλάρες.

Άκουσα προχθές ότι αποφασίστηκε η μείωση 20% της κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων. Σιγά τα αυγά, αφού καταχρεωμένα είναι στις τράπεζες. Κάτι μας είπαν.
Αλλά ας αλλάξουμε λίγο ύφος και στυλάκι, απόκριες είναι βρε αδερφέ, ας το ρίξουμε και λίγο έξω. Θα ξεκινήσω όμως με ένα μεγάλο παράπονο. Εδώ και δέκα μέρες παρακαλάω το έτερον ήμισυ, καθώς και φίλους να ντυθούμε και να ανηφορίσουμε στα δρομάκια της Πλάκας το Σάββατο το βράδυ και με λένε γραφικό. Που πήγε η χαρά βρε παιδιά? Και καλά θα μου πείτε κρίση, που όρεξη για τέτοια, που λεφτά για ξόδεμα.
Εγώ θυμάμαι ότι και σε άλλες δύσκολες εποχές, μια ρόμπα της γιαγιάς και μια μαντίλα την είχαμε βρε αδερφέ να την βάλουμε. Και μην ακούσω κανένα να λέει ότι δεν έχει κάτι γελοίο μέσα στην ντουλάπα του. Να πάρουμε βόλτα τις ρούγες και τα σπίτια φίλων. Να γελάσουμε, να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε με τα φάλτσα μας μέσα στην μέση του δρόμου. Φαντασία χρειάζεται και αυτή ακόμα δεν έχει φορολογηθεί.

Είμαι 47 χρονών και δεν λέω να το βάλω κάτω. Έστω και μόνος μου κάτι θα βρω να φορέσω. Κάτι σε χρυσό, μπροκάρ ή ταφταδένιο. Μια κουρτίνα θα την ξεκρεμάσω και με παραμάνες και κορδέλες στολή θα την κάνω. Έστω και μόνος μου την βόλτα θα την κάνω. Έτσι μασκαράς από επιλογή δική μου και όχι μασκαράς από επιλογή άλλων. Και θα τραγουδήσω και θα χορέψω και θα πιω να μεθύσω. Και μην φανταστείτε, φλασκί στην κωλότσεπη θα έχω, με ρακί. Σιγά μην πληρώσω 10 ευρώ το παγάκι.

Ας φανταστούμε ότι είμαστε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 60, ήρωες και εμείς Ελληνικής ταινίας.  Ασπρόμαυροι, μπατίρηδες, αλλά με όνειρα και κέφι για ζωή. Έστω ας το κάνουμε για ένα βράδυ και που ξέρεις μπορεί και να μας αρέσει και να αρχίσουμε να ονειρευόμαστε ξανά.

Και κάνω έκκληση από εδώ, όποιος φίλος blogger θέλει και γουστάρει να δηλώσει συμμετοχή. Βάζω τον πύργο, να μαζευτούμε και να ντυθούμε και μετά βουρ για γλέντι. Και μην ακούσω αντιρρήσεις. Σάββατο βράδυ και πάμε για βραδιά τρελού καρναβαλιού. Άει σιχτίρ πια. Πάμε να τους δείξουμε πως και χωρίς ευρώ στην τσέπη το κέφι δεν το χάνουμε!

υγ Τραγουδάκι λατρεμένο, παλιό πλακιώτικο και χιλιοτραγουδισμένο.

6 comments:

  1. Καλησπέρα!!!
    Θυμάμαι ότι έτσι ντυνόμασταν, δεν είχαμε στολές και δεν ζητούσαμε κιόλας, ό,τι είχε ο καθένας σπίτι του.. Τι καλά!
    Μετά σταματήσαμε τα ντυσίματα, κάτι που άρχισαν οι θάνατοι, κάτι και η δική μας βαρεμάρα..
    Ελπίζω να μαζευτεί κόσμος και να περάσετε καλά!!!!

    ReplyDelete
  2. δύσκολο να βρεθεί το κέφι αλλά πρέπει να το βρούμε. Πάντως εγώ δεν έχω λόγο να βάλω ρόμπα της γιαγιάς μου, και οι δικές μου είναι εξίσου καλές για καρναβάλι χαχαχα. Να περάσετε τέλεια ό,τι κι αν κάνετε το 3ήμερο.

    ReplyDelete
  3. Kαλή αποκριά και καλα κουλουμααααααααααααα1
    πάντα ψηλά (ο αητός, αμάν πιά το μυαλό σας) !!!


    υ.γ. ότι η βαρεμάρα ειναι της ηλικιας, δεν περνά σε κανενός του μυαλό ως ιδέα ε? λέω εγώ τώρα η μεγαλύτερη...!

    ReplyDelete
  4. Μα δεν είναι φοβερό ότι έχει γεμίσει ο τόπος με μαγαζιά που πουλάνε/νοικιάζουν στολές (του αισχίστου είδους συνήθως), αλλά έχει χαθεί το κέφι? Νομίζω ότι ο αυθορμητισμός που υπήρχε παλιότερα (που με ένα σακάκι ανάποδα και μια τραγιάσκα ντυνόσουν τρελός ή μεθύστακας) ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά... Τώρα με κάτι κακοραμμένες στολές καπουτσίνου και μουτσούνες Πάγκαλου τι κέφι να κάνεις??
    Άμα βάλεις την κουρτίνα πάντως, να φωτογραφηθείς - μην το χάσουμε το εσταντανέ :)

    Φιλιά πολλά!

    ReplyDelete
  5. Αχ η γελοία ξανθιά φίλη σου το διάβασα σήμερα αυτό... :-( Και έχω και κάτι κουρτίνες θαλασσί βελούδινες κούκλες να ξεκρεμάσω.. Δεν βαριέσαι, εμείς μωρό μου μπορούμε να κάνουμε τρέλες κάθε μέρα όλη μέρα, δεν είναι ότι χρειαζόμαστε το καρναβάλι για άλοθι..:-))) Φιλάκια πολλά και κανονίστε λέμε!!!!!

    ReplyDelete
  6. Καλά τα λές. Και άγια. Αλλά η πουτάνα η διάθεση δεν ανεβαίνει με όνειρα και ελπίδες όταν οι άλλοι σου δείχνουν ότι δεν υπάρχουν. Τί να πούνε και άλλοι βέβαια. Αλλά ο καθένας τραβάει τον δικό του σταυρό.

    Αλλά ας ευθυμήσουμε :)

    Υγ Πριν λίγες μέρες ήμουνα από τα μέρη σας. Είπα αν χτυπήσω το κουδούνι αλλά δεν με έβγανε ο χρόνος. Την επόμενη φορά.

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?