11.1.11

ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ... ΣΑΝ ΧΘΕΣ

Ιστορία παλιά, σαν παλιό κρασί, κόκκινο γλυκόπιοτο. Εκείνα τα χρόνια τα παλιά, που όλο και πιο πολύ στριφογυρνάνε στο μυαλό μου.

Το σπίτι απέναντι από τα Τσαμάκια. Στο Κιόσκι. Από το δωμάτιο να βλέπεις πεύκα, θάλασσα και στο βάθος την Μικρά Ασία. Η κυρά Λένη από πάνω να σκουπίζει και να μας φωνάζει για πρωινό.

Ζεστό ζυμωτό ψωμί, με φρέσκο βούτυρο και γλυκό του κουταλιού από πάνω. Εγώ ανάποδος από μικρός το ήθελα με αλάτι και πιπέρι. Όχι με γλυκό. Ίσως γιατί από μικρός ήθελα να γευτώ το αλάτι της ζωής, με το πιπέρι του, την σπιρτάδα που θα το νοστιμέψει.
Ανέμελα χρόνια, χαρούμενα, έβλεπα το μέλλον μόνο με φωτεινά χρώματα. Χαρούμενο, γελαστό, ευτυχισμένο. Με ανθρώπους που αγαπώ πάντα δίπλα μου, με το σπίτι ανοιχτό, έτσι το είχε η μάνα μου, έτσι το θέλω και εγώ. Να μπαίνει κόσμος και με πατάτες και αυγά και μια ντομάτα τριαντάφυλλο και να στήνεται το γλέντι. Με το τίποτα. Με τον φίλο.

Αναμονή για το Σαββατιάτικο πάρτι. Που θα το κάνουμε αυτό το Σάββατο; Στου Γιώργου, θα λείπουν οι δικοί του σε ένα κάλεσμα. Εγώ θα φέρω βερμούτ … εγώ το κονιάκ … εγώ ξηρούς καρπούς … εγώ θα βάλω την μάνα μου να μας φτιάξει μια πίτα … και εγώ θα φέρω το πικ απ, το φορητό με τα δισκάκια. Θα το κάψουμε πάλι.

15χρονα παιδιά ήμασταν μην φανταστείτε τρελές ηλικίες. Άντε μέχρι 18 οι μεγαλύτεροι. Αυτοί έπρεπε και να μας προσέχουν εμάς τους μικρότερους. Να μην πιούμε εμείς, παρά μόνο αναψυκτικά, άντε και με μια γουλιά κονιάκ μέσα για το καλό. Χορός, καρδιοχτύπια, τα πρώτα σκιρτήματα, και μετά μπουκάλα. Μαζεμένοι όλοι σε έναν μεγάλο κύκλο και με μια δόση ζαβολιάς γιατί όλοι ξέραμε ποιος γούσταρε ποια.

Τα χρόνια πέρασαν όχι και τόσο ανέμελα, όχι και τόσο χαρούμενα, όχι και τόσο ευτυχισμένα. Πάντα όμως το χαμόγελο ήταν εκεί καρφωμένο στο στόμα σαν τατουάζ ανεξίτηλο. Ίσως γιατί ήθελα να ξορκίζω και το κακό, ίσως γιατί ήθελα να το τρομάξω να το διώξω. Ίσως γιατί ποτέ δεν ήθελα ο άλλος να ξέρει τι περνάω. Είχε τα δικά του, γιατί να τον φορτώσω κι άλλο.
Τώρα σαν να κάνει η ιστορία κύκλους, όλο και περισσότερο μαζευόμαστε, μιλάμε, γελάμε, χορεύουμε. Όχι, μπουκάλα δεν παίζουμε πια, γιατί τα ταίρια μας τα έχουμε βρει εδώ και χρόνια, αλλά ξαναβρίσκουμε τον άνθρωπο. Τον φίλο, τον κολλητό. Ψάχνουμε βρίσκουμε και καινούργιους και όλο ο κύκλος και μεγαλώνει.
Τώρα δεν μιλάμε για το αύριο, αλλά για το σήμερα. Θυμόμαστε ιστορίες, πολλές από αυτές τις έχουμε ξαναπεί, αλλά ποιος νοιάζεται. Έφτιαξα κρεατόπιτα και αγκινάρες, Άννα φέρε κρασί, Ζωή εσύ φέρε ρακί από τον Θανάση, Κατερίνα εκείνα τα ωραία γλυκάκια θα μας φέρεις, Νατάσα φέρε τις ιστορίες σου και εσύ Χρήστο τις κασέτες από το Μοναστηράκι. Σήμερα θέλω να ακούσω Χριστιάνα. Γιάννη θα κάνεις διανομή μετά τις κυρίες σπίτια τους; Έλα Γιώργο είσαι Αθήνα; Τσακίσου το βράδυ έχουμε γλέντι στο σπίτι.

Ναι ο γείτονας μπορεί να γκρινιάζει, αλλά ποιος τον χέζει. Ξινός όπως πάντα είναι. Σκέψου τον ενοχλεί το σκυλί όταν περπατάει στο σπίτι. Θα βάλω καμιά μέρα κανένα 12ποντο και θα του κάνω τα νεύρα κρόσσια και όποτε έρχεται θα του λέω μα κύριε Νίκο μας, εδώ δεν έχουμε καμιά γυναίκα, ελάτε να δείτε. Χάλια τα νεύρα σας, να το προσέξετε. Του είπα κανά δυό φορές να έρθει αλλά μας έγραψε.

Βρε καλά θα πάει το 2011, όσο και να χτυπιούνται, όσο και να θέλουν να μας τρομοκρατήσουν, δεν θα περάσει. Έκαναν ένα μεγάλο λάθος με τις συμπεριφορές τους, έφεραν τον κόσμο ξανά μαζί. Τον έσμιξαν πάλι, δημιούργησαν παρέες, παρέες που ξαναγράφουν ιστορία, παρέες που ένα κλικ θέλουν κι από το τραπέζι να βγούνε στους δρόμους. Και το κλικ κοντοζυγώνει.

Υγ1 Καλή Χρονιά να έχουμε, με χαμόγελο και αισιοδοξία.
Υγ2 Αφορμή στάθηκε η ιστορία της φίλης που επέστρεψε δυναμικά!


22 comments:

  1. μαρεσει η χριστιανα και ναι πιστευω οτι θα ερθουμε πιο κοντα ετσι
    ηδη διοργανωνονται βραδιες με φιλους κ μενουμε σπιτι

    ReplyDelete
  2. αν είναι να δίνω τέτοιες αφορμές, τότε μου δίνεις κίνητρο να μην ξαναχαθώ!
    πολλά πολλά φιλιά!
    :)))

    ReplyDelete
  3. ok, οφείλω να ομολογήσω ότι μέσα από τις αναφορές σου στο παρελθόν σε μαθαίνω καλύτερα (ακόμη;), όπως και να έχει οι αφορμές για το οτιδήποτε όταν έχουν καλή πηγή φέρνουν κι όμορφα αποτελέσματα

    ReplyDelete
  4. να μαστε καλά και να μεγαλώνουν οι παρέες. Καλή χρονιά και περιμένω σα τρελλός τη στιγμή που θα βάλεις τα 12άποντα χαχαχα

    ReplyDelete
  5. @ άσωτος γιός Είναι αλήθεια αυτό, αρκετά το ζαβλάκωμα μιας οθόνης, καιρός να ζήσουμε

    ReplyDelete
  6. @ maya Μα ποτέ δεν χάνονται άνθρωποι που αγαπάς, ακόμα κι αν έχεις καιρό να τους μιλήσεις ή να τους δεις. Να μου φιλήσεις την οικογένεια!!!

    ReplyDelete
  7. @ blueprints Μα πόσα χρόνια θέλεις ακόμα για να με μάθεις? χαχαχα

    ReplyDelete
  8. @ the wrong man Όταν είναι να γίνει θα σε φωνάξω να υπάρχουν και μαρτυρίες, χαχαχα

    υγ κανόνισε να τα πούμε από κοντά!

    ReplyDelete
  9. maresei olo ayto...aisiodoksia...8a vgoume pio dynatoi alla 8a valoume kai merika kilakia etsi...opote mallon prepei na arxisw gym...lol ...kalh xronia...polla filia stous katoikous tou mysthriou pyrgou :)

    ReplyDelete
  10. Καλημέρα!!!
    Ναι καλά περνάμε, καλά τα παλιά, αλλά είμαστε στο σήμερα και ζούμε σε αυτό..
    Να είμαστε καλά!!!

    ReplyDelete
  11. Το Λαγωνικό12 January 2011 at 10:21

    Ευτυχώς οι νόμοι της Θερμοδυναμικής ισχύουν για όλους ανεξαιρέτως.... Κάθε σύστημα έχει τα λάθη του, λέει ένας από αυτούς.

    Καλή χρονιά.

    ReplyDelete
  12. Πω πω τέλειο. Είναι "σαν" να το ζεις το χθες...σήμερα, με την περιγραφή.

    Έχω νοιώσει πολλές φορές να ζήσω μια ανάμνηση... σήμερα!

    Η δύσκολη δουλειά δεν σ αφήνει αλλά πρέπει κάποια στιγμή να γίνει αυτή η επιστροφή στην αυθεντικότητα.

    Ναι, έχεις δίκιο όταν λές πως η κρίση που μας κατσίκωσαν στο σβέρκο, ίσως μας φέρει κοντά, ξανά. ΙΣΩΣ και μακάρι...

    Καλή χρονιά να έχεις.

    Κώστας
    vloutis.blogspot.com
    vloutis.worldpress.com
    facebook.com/kostasvloutis
    twitter.com/kostasvloutis
    friendfeed.com/kostasvloutis

    ReplyDelete
  13. @ {.πavλος.} Μπα θα είναι λιτά και απέριττα τα δείπνα λόγω ΔΝΤ! Φιλιά αγόρ!

    ReplyDelete
  14. @ Ηfaistwnas Το ότι ζούμε στο σήμερα, δεν σημαίνει ότι δεν γυρνάμε στο παρελθόν! Φιλιά όμορφε

    ReplyDelete
  15. @ Το λαγωνικό Καλή χρονιά να έχουμε!

    ReplyDelete
  16. @ ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ Καλή χρονιά και σένα Κώστα μου και σε υχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
    υγ προσπαθώ να σου αφήσω σχόλιο για το κείμενό σου για τον Πάγκαλο και δεν με αφήνει!

    ReplyDelete
  17. και από το χθες σαν αύριο! φιλιά σε σας και στα ταίρια σας! πολύ καλή σας χρονιά με τρομοκρατικές εκδηλώσεις αγάπης!

    ReplyDelete
  18. Φοβάμαι πως δεν βλέπω κόσμο μαζεμένο, βλέπω δυστυχώς κόσμο απομονωμένο. Αντί να συμπειρωθεί ο ένας με τον άλλο, βλέπω να κλείνονται οι πιο πολλοί στον εαυτό τους και να αντιδρούν έτσι εσωτερικά με κατάθλιψη..
    Μακάρι να είμαστε καλά, όλοι μας! Και να δυναμώνουν οι αληθινές παρέες!
    Καλή χρονιά!

    ReplyDelete
  19. @ tovenito Φιλιά και σε σένα όμορφε Σαλονικιέ και όταν έρθεις ξανά από τα λημέρια μας, σε περιμένουμε για μια τρομοκατική εκδήλωση κεφιού!

    ReplyDelete
  20. @ roadartist Μόλις ξεπεράσουν αυτό το στάδιο εσωτερικής κατάθλιψης, σιγά σιγά ανοίγονται, έρχονται, αλλάζουν. Την καλημέρα μου

    ReplyDelete
  21. αυτο ειναι ενα ειδος ομορφιας που μ αρεσει πολυ!

    ReplyDelete
  22. Αυτό το "πριν από πολλά χρόνια" να το προσέξεις λιγάκι γιατί ακούγεσαι σαν υπεραιωνόβιος που δεν είσαι..:-))) Κατά τα άλλα μου αρέσει που θέλεις να γεύεσαι το αλάτι και το πιπέρι της ζωής (και όλα τα υπόλοιπα μπαχαρικά της) μάλλον γι'αυτό ταιριάξαμε.. Και ναι, την ιστορία την γράφουν οι παρέες και είναι υπέροχο να κάνεις καινούριους φίλους και να μεγαλώνουν οι μαζώξεις και να αυξάνονται τα γέλια..:-) Φιλιά πολλά..

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?