1.2.10

ΜΟΝΟ Η ΨΥΧΗ ΞΕΡΕΙ....


Γνωριστήκαμε τυχαία. Ένα βράδυ στο θέατρο. Στις εξαίσιες φωνές, του Κοκτώ, με την Δήμητρα την Χατούπη. Τυχαία. Όπως τυχαία συμβαίνουν τα πιο μεγάλα γεγονότα στην ζωή μας.

Και εσύ φιλενάδα, έμελλες να γίνεις όχι απλά ένα μεγάλο γεγονός στην ζωή μου, αλλά το σημαντικότερο κεφάλαιο στην μέχρι τώρα ζωή μου, αν και νομίζω ότι όσα χρόνια και να περάσουν πάντα θα έχεις την πρωτιά.

Σου άρεσαν οι πρωτιές, άλλωστε είχες αυτό το κάτι που σε πέρναγε πολύ μπροστά από την εποχή μας. Ίσως γιατί ήξερες πολύ καλά το παρελθόν. Από τους λίγους ανθρώπους που ήξεραν την ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας, όπως εσύ. Από τους λίγους ανθρώπους που ήξερε την τέχνη του Πυθαγόρα.

Προσπαθώ από την μέρα που έφυγες να κάτσω και να γράψω δυό αράδες, αλλά μου είναι αδύνατο. Ίσως γιατί ακόμα δεν θέλω να το δεχτώ ότι έφυγες, για το ταξίδι που πάντα λαχταρούσες. Για το άγνωστο, το νέο, το τόσο προκλητικά όμορφο. Ο κόσμος σε ήξερε σαν την κυρία την αστρολογίας. Εγώ πάλι ήξερα την φιλενάδα μου, την Αντωνία.

Τι να πρωτοθυμηθώ. Τα βράδια που με το πρόσχημα της μπιρίμπας, μιλούσαμε μέχρι το πρωί για την ψυχή, για την μαγεία της Ελληνικής γλώσσας, την δύναμή της και την αρμονία που έκρυβε. Για τις ατέλειωτες συζητήσεις για τον Πυθαγόρα και τους αριθμούς. Τις ατέλειωτες συζητήσεις που κάναμε για την Αίγυπτο, ίσως την δεύτερη μεγαλύτερή σου αγάπη μετά την Ελλάδα και τα παιδιά σου.

Θυμάσαι τα μεσημέρια, όταν είχε λιακάδα, που σαν μαθητές, την κάναμε κοπάνα από τους Διδύμους της ζωής μας και πηγαίναμε για ουζάκια. Κοιταζόμασταν στα μάτια και σκάγαμε στα γέλια, λες και θα μας το απαγόρευαν. Αλλά μας άρεσε να πιστεύουμε ότι κάναμε σκανταλιές τότε. Τον χορό που ρίξαμε στην Gloria Gaynor, και μας κοίταζε ο κόσμος. Το λάτρευες το i will survive. Το είχες και ringtone στο κινητό σου. Και εγώ όταν με έπαιρνες εσύ. Τα ταξίδια μας στην Θεσσαλονίκη και τα βράδια με τους καρντάσηδες στα τσιπουράδικα.

Μα πάνω απ' όλα, την ηθική σου και την μεγάλη και ζεστή αγκαλιά που είχες για όλους τους ανθρώπους. Δεν σε άκουσα ποτέ να κατηγορείς κανέναν άνθρωπο, ακόμα και αυτούς που σε είχαν πικράνει. Πάντα με μια καλή κουβέντα για όλους.

Θυμάμαι το βράδυ της φετινής πρωτοχρονιάς. Όταν χαιρέτησες για να φύγεις τους αγκάλιασες όλους, έναν έναν και είχες για τον καθένα μια διαφορετική ευχή και μια νουθεσία. Έδινες την αίσθηση του σοφού που αποχαιρετούσε την φυλή. Εκεί κατάλαβα ότι το είχες αποφασίσει το ταξίδι σου, αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω. Το ξέχασα σχεδόν αμέσως.

Άλλωστε πάντα το έλεγες ότι η ψυχή είναι εκείνη που αποφασίζει πότε θα έρθει σε ετούτη την ζωή και όταν πάρει το μάθημά της από ετούτο τον κόσμο, εκείνη είναι που αποφασίζει το πότε θα φύγει. Και εσύ το ήξερες.

Θα μας λείψεις βρε φιλενάδα ... θα μου λείψεις πολύ, αλλά είμαι χαρούμενος. Αισθάνομαι τυχερός, σε γνώρισα, σε έζησα, έμαθα. Καλό σου ταξίδι και καλή αντάμωση, γιατί σίγουρα εμείς οι δυό δεν τελειώσαμε εδώ.

29 comments:

  1. Καθρεφτιστηκατε ο ενας στον άλλον με τρόπο που σπάνια έχω δει. Κι αναρωτιεμαι, εκείνη που τόσο πολύ πίστευε στο μετα.... πως να βιωνει τώρα το αύριο που έγινε σήμερα. Κι εγω την ίδια αίσθηση εχω Παύλο, ότι δεν έχει φύγει. Άλλωστε δίπλα σου έδειχνε πιο ζωντανή από κάθε άλλη περίσταση. Κι έτσι θα μείνει.

    ReplyDelete
  2. τίποτα δεν πεθαίνει όσο ζει μέσα μας..
    να ζήσεις να τη θυμάσαι..

    ReplyDelete
  3. Ούτε μία κουβέντα δεν έχω Παύλο να σου δώσω. Μία αγκαλιά μόνο.

    ReplyDelete
  4. Θα τη θυμάσαι και αυτό θα έιναι κάτι.. :)

    ReplyDelete
  5. πέταξε.
    για το ταξίδι της.
    έτσι απλά.
    όμορφα ταξίδια να έχει.

    ReplyDelete
  6. Δεν το ήξερα...
    Πραγματικά λυπάμαι.

    ReplyDelete
  7. Να έχεις πάντα μαζί σου την καλύτερη ανάμνησή της.

    ReplyDelete
  8. :-(
    Na eisai kala na tin thymasai, exallou oi anthrwpoi pethenoun mono otan tous ksexname, leei o laos, kai exei apolyta dikio!
    Kali vdomada eyxomai

    ReplyDelete
  9. :-(

    Kαλό της κατευόδιο...

    ReplyDelete
  10. οι πραγματικές σχέσεις δεν τελειώνουν ποτέ. Καλημέρα Παύλο μου.

    ReplyDelete
  11. Συλλυπητήρια καλέ μου.

    (δεν είχα καταλάβει πόσο πολύ δεμένοι κι αγαπημένοι ήσασταν)

    ReplyDelete
  12. ΠΑυλούκο, το καρεδάκι μας λες να το συνεχίσουμε after life?

    Συλληπητηρια

    ReplyDelete
  13. μόνο η ψυχή ξέρει...
    σιωπή απέραντη
    φιλί κι αγκαλιά

    ReplyDelete
  14. Δεν το γνώριζα. Λυπήθηκα..
    :(

    ReplyDelete
  15. Να τη θυμάσαι, Παύλο μου!
    Μην την ξεχάσεις ποτέ...



    Βαγγέλης

    ReplyDelete
  16. Λυπάμαι, φίλε...

    Έχω ζήσει τέτοιο πόνο.

    Καλή ανάμνηση να έχεις και κουράγιο...

    Κώστας Βλουτής
    Ston eniko

    vloutis.blogspot.com
    vloutis.wordpress.com
    facebook.com/kostasvloutis
    twitter.com/kostasvlouits

    ReplyDelete
  17. Δεν το ήξερα ότι "έφυγε".

    Τόσο γλυκός άνθρωπος!!!

    Καλό της ταξίδι.

    Συλληπητήρια Παύλο μου!

    ReplyDelete
  18. Δεν ξέρω πολλά για την κυρία Πέτα αλλά θυμάμαι ότι ήταν γλυκομίλητη και ήρεμη. Και μου αρέσουν οι ήρεμες φωνές...
    Να τη θυμάσαι.

    ReplyDelete
  19. Εγώ πολύ πιστεύω στο μετά και στις επόμενες πορείες πάντως.. Δεν τελειώσατε σίγουρα απ' ότι φαίνεται.. Οπότε χρησιμοποίησε το διάλλειμα αυτό για να την επιθυμήσεις, έτσι ώστε να είναι ακόμα μεγαλύτερη η χαρά όταν θα την ξαναβρείς... Φιλιά πολλά..

    ReplyDelete
  20. :( kalo ths taksidi. na thn 8ymase kai na xamogelas skeptomenos ola ayta ta omorfa pou perases mazi ths. filia

    ReplyDelete
  21. Μεγάλη απώλεια πραγματικά να χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο. Θα συνεχίσει να ζει όμως μέσα σου. Αρκεί να το θελήσεις εσύ. Την καλημέρα μου...

    ReplyDelete
  22. Τυχερός που τη γνώρισες.
    Εμείς τη συναναστραφήκαμε σχετικά πρόσφατα στο περιοδικό που εργαζόμασταν.
    Αγαπητέ, γράφτηκες στο μπλογκ και πανηγυρίζεις?
    Δεν είδαμε κάτι, θρίλερ έχει γίνει πια.
    Την καλησπέρα μας.

    ReplyDelete
  23. eilikrina ego tin antonia tin gnorisa san daskala san odigo kai mentora stin zoi mou mou ematha pos pragmatika einai na agapas tin astrologia, tin philosophia, to sosto tropo skepsis kai pana apo ola taksidepse se ola ta seminaria pou kaname stin thessaloniki eilikrina mou emathe para polla petradia kai panta eithela na milame den bariotane pote stis ekatomyria erotiseis
    eilikrina eimai eylogimenos pou exo gnorisei ena tetoio antropo
    kalo paradeiso aggelaki antonia

    ReplyDelete
  24. 1997.ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΤΗ ΒΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΑΖΙ ΤΗΣ.ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΑ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΠΕΤΡΕΠΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΗΣ.ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΕΙΧΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΠΕΤΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ ΑΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΚΛΕΙΣΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟ ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑΣ,ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ,ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ,ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ.ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΕ ΞΑΦΝΙΑΖΕ ΜΕ ΠΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΗΞΕΡΕ ΣΕ ΤΟΣΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ.ΛΟΙΠΟΝ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΦΙΛΕΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ.ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΙΛΙΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ,ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ .ΜΕ ΤΙΜΗΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΙΑ ΤΗΣ.ΤΗΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ ΑΔΕΛΦΗ,ΦΙΛΗ,ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟ.ΒΓΑΙΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΤΑΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΛΕΙΨΩ, ΝΑ ΒΓΩ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ.ΗΤΑΝ Ο ΠΙΟ ΓΛΥΚΟΣ ΤΡΥΦΕΡΟΣ ΗΡΕΜΟΣ,ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ.ΚΑΝΑΜΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΑΖΙ ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ ΥΠΕΡΟΧΑ.Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΝΤΩΝΙΑ ΑΚΟΥΓΕ ΚΑΙ ΣΕΒΟΤΑΝ ΠΑΡΑ ΕΜΕΝΑ. ΗΤΑΝ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΑ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΟΤΙ ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ.ΕΧΩ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΟΣΑ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ,ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΕ .ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΘΑ ΤΗ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ.ΑΛΛΟΤΕ ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΕ ΛΙΛΙΚΑ ΑΛΛΟΤΕ ΛΙΛΑΚΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΕΙΡΕΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΚΟΥΩ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ: ΗΡΕΜΗΣΕ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ.ΟΛΑ ΘΑΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ.Σ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΑΝΤΩΝΙΑ. Η ΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ ,Η ΦΙΛΗ ΣΟΥ, Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΣΟΥ. ΛΙΛΗ
    27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2010 1:13ΠΜ

    ReplyDelete
  25. 1997.ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΤΗ ΒΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΑΖΙ ΤΗΣ.ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΑ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΠΕΤΡΕΠΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΗΣ.ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΕΙΧΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΠΕΤΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ ΑΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΚΛΕΙΣΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟ ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑΣ,ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ,ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ,ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ.ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΕ ΞΑΦΝΙΑΖΕ ΜΕ ΠΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΗΞΕΡΕ ΣΕ ΤΟΣΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ.ΛΟΙΠΟΝ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΦΙΛΕΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ.ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΙΛΙΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ,ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ .ΜΕ ΤΙΜΗΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΙΑ ΤΗΣ.ΤΗΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ ΑΔΕΛΦΗ,ΦΙΛΗ,ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟ.ΒΓΑΙΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΤΑΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΛΕΙΨΩ, ΝΑ ΒΓΩ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ.ΗΤΑΝ Ο ΠΙΟ ΓΛΥΚΟΣ ΤΡΥΦΕΡΟΣ ΗΡΕΜΟΣ,ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ.ΚΑΝΑΜΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΑΖΙ ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ ΥΠΕΡΟΧΑ.Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΑΝΤΩΝΙΑ ΑΚΟΥΓΕ ΚΑΙ ΣΕΒΟΤΑΝ ΠΑΡΑ ΕΜΕΝΑ. ΗΤΑΝ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΑ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΟΤΙ ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ.ΕΧΩ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΟΣΑ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ,ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΕ .ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΘΑ ΤΗ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ.ΑΛΛΟΤΕ ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΕ ΛΙΛΙΚΑ ΑΛΛΟΤΕ ΛΙΛΑΚΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΕΙΡΕΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΚΟΥΩ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ: ΗΡΕΜΗΣΕ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ.ΟΛΑ ΘΑΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ.Σ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΑΝΤΩΝΙΑ. Η ΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ ,Η ΦΙΛΗ ΣΟΥ, Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΣΟΥ. ΛΙΛΗ
    27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2010 1:13ΠΜ

    ReplyDelete
  26. e? pethane h Antwnia? Giati den ematha tipota apo ta MME? Katapie ki auth thn eidhsh h Juliada???
    ELafrh to xwma

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?