ISLAND

Update : Από σήμερα ενεργοποιώ την υπηρεσία μηνυμάτων. Συγγνώμη που το κάνω αλλά ένα μαλακομπούκωμα, έχει γεμίσει παλαιότερες αναρτήσεις με ιερογλυφικά, που και εγώ δεν ξέρω σε ποιές σελίδες παραπέμπουν. Τα δικά σας μηνύματα, εννοείται ότι και θα ανεβαίνουν χωρίς λογοκρισία. Ακόμα και των ανωνύμων.

Φιλώ σας!!!

________________________________________________________________

Ευτυχώς που υπάρχει και η Τετάρτη με τα ημερολόγιά σας και αυτός εδώ ο χώρος δικαιολογεί την ύπαρξή του. Ευτυχώς που συνδράμετε όλοι εσείς οι φίλοι και δεν έχουμε πιάσει αράχνες.

Σήμερα λοιπόν, ένας πολύ αγαπημένος φίλος, ναι υπάρχουν ακόμα φίλοι ανάμεσά μας, ο island. Ένας τυπάκος που πρώτα τον γνώρισα και μετά τον διάβασα. Ένας τυπάκος που χαίρομαι και τον ευχαριστώ για την φιλία του. Όσο για την μπιρίμπα, ετοιμαστείτε να χάσετε για άλλη μια φορά!!!

Αλλά ας αφήσω τα πολλά μπλαμπλά, και ας διαβάσουμε κάτι από το ημερολόγιό του. Όσο για την επόμενη εβδομάδα ... λέω εγώ να σας πω μια ιστορία παλιά, να σας αφήσω να ρίξετε μια ματιά και στο δικό μου κρυφό ημερολόγιο.



Αγαπητό ημερολόγιο

05/09/09

Αγαπητό ημερολόγιο. Σήμερα δεν θα γράψω ευφάνταστα σενάρια και ονειρικές μέρες. Θα γράψω την δική μου αλήθεια. Με μετριοπάθεια όμως γιατί δεν αντέχω πολύ ζόρισμα. Όχι για αυτά που συνέβησαν σήμερα. Αλλά για αυτά που υπάρχουν ως τώρα. Για τα θετικά και τα αρνητικά του εαυτού μου. Έτσι όπως τελείως υποκειμενικά τα βλέπω εγώ.

Τα άσχημα

Είμαι ένα άχρηστο γρανάζι στην μηχανή του συστήματος. Η οποία προσπαθεί να με φτύσει στα ανακυκλώσιμα για να μην κολλάει.

Ένας άνθρωπος μέτριος. Που νομίζει πως διαβάζει ποίηση και ομοίως νομίζει πως γράφει ποίηση (αρνάκι άσπρο και παχύ κτλ). Που, ακόμα χειρότερα, νομίζει πως αυτά που γράφει, όχι μόνο αρέσουν αλλά είναι και ικανά να αποτελέσουν την αφορμή για την δημιουργία ενός νέου κινήματος στην ποίηση. Προφανώς θα του ταίριαζε ονομασία κάτι ανάμεσα στο κίνημα του ρομαντισμού, του σουρεαλισμού, του σταρχιδισμού και του τίμαλακίεςγράφειςρεάνθρωπε-ισμού.

Ένα ρεμάλι που έχει πάντα κάτι να πει. Να μιλήσει επί παντός επιστητού. Που κάποιες φορές δεν νοιάζεται για την γνώμη του άλλου καθώς δεν αξίζει πάντα παρά μόνον η δική του. Που νομίζει πως γνωρίζει το σκεπτικό του άλλου και μπορεί να ψυχαναλύσει την κάθε στιγμιαία φόρτιση του συνομιλητή του. Ένας ψυχολόγος της πούτσας. Που γενικώς γνωρίζει “τα πάντα όλα”.

Ένας ανοργάνωτος που, ενώ έχει πολλή και καλή δουλειά, έχει φτάσει στο σημείο να μην έχει δεκάρα στο πορτοφόλι του και να έχει αρκετά χρέη στην τράπεζα. Που ξέρει πως το εισόδημά του είναι μικρό και συνεχίζει να κοιτά την δουλειά του ως τέχνη (μη χε) και όχι ως προσοδοφόρο επάγγελμα.

Ένας κακομοίρης ονειροπόλος που συνεχώς ονειρεύεται τα πιο ευφάνταστα σενάρια. Ότι και καλά έχει γράψει πολλά τραγούδια και από στιγμή σε στιγμή θα του ανοίξουν τις πόρτες οι εκδοτικοί οίκοι ώστε να εκδώσει τα υπέροχα ποιήματά του (γι αυτό και έχει πέσει τελευταία η εκτίμηση του κόσμου των γραμμάτων στο νόμπελ. Δεν το θεωρούν πλέον ικανό βραβείο ώστε να καλύψει το σύνολο της δουλειάς μου).

Έχω πολλά ποιήματα παλιά, σε ένα ντοσιέ και σκονίζονται. Όπως σκονίζονται και οι τότε θύμισες. Και περιμένω να βρω την κατάλληλη στιγμή να τα πετάξω. Να τα ξεχάσω. Μα ξέρω πως δεν θα σβήσουν.

Παράλληλα φαντάζεται πως έχει τις “άκρες” να κινεί τα νήματα του παρακράτους και ότι με ένα τηλεφώνημα όλοι κάθονται σούζα και δεν κουνιέται φύλλο τσακιστό. Και πως η “καλή” θα έρθει και θα αποκτήσει δικό του σπίτι μέσα στο δάσος! Δίπλα στα ξενοδοχεία του δημάρχου της Ζαχάρως και άλλο ένα να έχει θέα στο καζίνo της Πάρνηθας για να πίνει τον πρωινό καφέ του.

Και όταν έχει κορεστεί από τις μαλακίες που φαντάζεται και ξυπνάει, τότε αυτομάτως βλέπει την μίζερη ζωή του και πέφτει σε κατάθλιψη.

Αυτός είμαι εγώ. Μπέσα πράγματα. Και τώρα πρέπει να κάτσω να γράψω και τα θετικά. Μάλλον όχι. Δεν χωρούν θετικά στην αυτοκριτική.


Ακόμα και αυτός να είμαι 1000%, δεν έχει κανένα δικαίωμα, καμία κουφάλα πολιτικός, να κάνει δηλώσεις και να μιλάει εμμέσως σε μένα, λες και αναφέρεται σε 10χρονο αγόρι. Ακούω πολλά αυτές τις μέρες και αντί να ακούσω κάποιον να κάνει την αυτοκριτική του ακούω του κόσμου τις παπαριές. Έτσι είναι όμως. Όταν δίνεις δικαιώματα θα σε ξεζουμίσει ο άλλος.

Πολλά ακούμε και πολλά διαβάζουμε. Τα τραγούδια όμως έχουν ειπωθεί (σαν και αυτό που ακούμε) και λένε πολλά. Λίγη προσοχή παραπάνω χρειάζονται.

island