b|a|s|n\i/a

Από που να το πιάσω λοιπόν το θέμα και τι εισαγωγή να σας κάνω? Λοιπόν θα μείνω μόνο στο γεγονός ότι η αγαπημένη wintersea αλλά και ο λατρεμένος blueprintsoulis μου απένειμαν το βραβείο. Θέλω να τους ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας, και με την σειρά μου να το απονέμω μόνο σε έναν!!!
Κανονικά ήθελα να το δώσω σε όλους εσάς που έχω δίπλα στα links μου, εκτός από έναν, αλλά μου πέφτετε πολλοί. Έτσι αποφάσισα να το δώσω σε έναν νέο φίλο, που ξεκινάει τώρα και που θεωρώ ότι έχει πολύ καλή γραφή. Ελπίζω και το μέλλον να είναι έτσι. Στον φίλο τον Kahraman που με έχει συνεπάρει με το ημερολόγιο ενός τρελού!!!

Ήθελα να σας πω και για την συναυλία του Michael Bolton, που πήγα. αλλά θεωρώ ότι χρειάζεται νέο ποστ!!! Ένα θα σας πω, ότι άξιζε ήταν τα παιδιά της ασφάλειας!!!

Τέλος πάντων, στο θέμα μας, και το θέμα μας είναι ότι έφτασε η Τετάρτη, η μέρα η δική σας. Φιλοξενούμενος σήμερα ένα από τα καλύτερα παιδιά που είχα την χαρά να γνωρίσω από εδώ μέσα. Τον φίλο μου τον b|a|s|n\i/a. Όσο για την άλλη Τετάρτη, λέω να καλέσω κάποιον που αποφάσισε να κλείσει το blog του αλλά που πιστεύω ότι σε μένα δεν θα αρνηθεί. Στον φίλο μου τον Jimmy Rose!!! Στην ιστορία μας λοιπόν!!!

Τέσσερα Πέντε Έξι

προσπαθώ. να θυμηθώ. εικόνες τρυφερά χαμογελαστές. θυμάμαι μερικές. που σου χτένιζα τα μαλλιά. στο αμάξι. και τραγουδούσα. που έτρεχα στον δρόμο. και σου φώναζα. πιάσε με. και γέλασες. και έτρεξες με το χέρι στο τσεπάκι. μην σου φύγουν τα γυαλιά. θυμάμαι που έπεσα πάνω του. σε μία στροφή. στο αμάξι. όταν σου χτένιζα τα μαλλιά. και έσπασε το δόντι. και σταμάτησα να τραγουδώ. τον κοίταξα στα μάτια. μισοχτενισμένη. μισονευριασμένη. μας χαστούκισες. και φώναζες. φωνές. θυμάμαι που παραπάτησα. και έπεσα. σε κοίταξα στα μάτια. και περίμενα. να με πιάσεις. με έπιασες. μισολαχανισμένος. μισονευριασμένος. με χαστούκισες. που σου έπεσαν τα γυαλιά. από το τσεπάκι. σαν έσκυψες να με σηκώσεις. που λερώθηκα. και φώναζες. φωνές.

θυμάμαι που ζήτησες κόκα κόλα. και χαμογέλασα. εγώ εγώ. να φέρω εγώ. πόση χαρά και πόση υπερηφάνεια μπορείς να νοιώθεις στην ηλικία που αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι μπορείς να τα καταφέρεις; να μεταφέρεις ένα μπουκάλι κόκα κόλα; και πόση ντροπή και άγχος όταν το μπουκάλι γλιστρά από τα δύο σου χέρια που με τόση ιεροτελεστία προσπαθείς να βγάλεις από το ψυγείο; ένα μπουκάλι κόκα κόλα. γυάλινο. σε κοίταξα στα μάτια. ένα συγγνώμη. που κατεδάφισα την προσπάθεια. δεν με ένοιαξε το τσούξιμο στα πόδια. το κοίταξα στα μάτια. το χέρι. στο πρόσωπο. και πάλι. και πάλι. το σπρώξιμο στην πόρτα. του ψυγείου. και φώναζες. φωνές.

θυμάμαι. τον πειρατή. το τόπι. την αλίκη. ζήτησες να αλλάξουμε κανάλι. δεν ήταν κατάλληλο για παιδιά. τα μαγιό. σε κοίταξα στα μάτια. και μίλησα αν πας καλά. αφού είχαμε γυρίσει από την παραλία. και όλοι φορούσαν μαγιό. εκεί να ήταν περισσότερο κατάλληλα; πώς τόλμησα να μιλήσω; και φώναζες. φωνές. με έσυρες από τον καναπέ. στο πάτωμα. με τράβηξες από την μπλούζα. να πάω στην κουζίνα. με το τρία. γιατί ήταν ακατάλληλα τα μαγιό. σκίστηκε. και αυτή. μα δεν με ένοιαζε. δεν ήταν καινούργια.

θυμάμαι. που ήρθα στην πλατεία. και φώναζα. χαρές. για το ποδήλατο. χωρίς τις ρόδες. τις βοηθητικές. είχα μάθει στην κατηφόρα. στην ευθεία. πόση χαρά και πόση υπερηφάνεια μπορείς να νοιώθεις στην ηλικία που αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι τα καταφέρνεις; χωρίς τις ρόδες τις βοηθητικές; και πόση ντροπή και άγχος όταν ξεχνάς την στροφή; και δεν τα καταφέρνεις; και πέφτεις στο τραπέζι; στις καρέκλες; να ακούς τα γυαλιά από τα ποτήρια; δεν με ένοιαξε το τσούξιμο στα πόδια. στα χέρια. σας κοίταξα στα μάτια. στην πλατεία. με σήκωσες. κοιτώντας με στα μάτια. σφίγγοντας το μπράτσο. να τα πούμε σπίτι. έφυγα με το ποδήλατο. χωρίς τις βοηθητικές. ήταν κατηφόρα. και ευθεία. ήθελα να γυρνούσα να σας κάνω να το πιστέψετε. ότι έμαθα. χωρίς βοηθητικές. και θυμόμουν την στροφή. μα θα τα λέγαμε σπίτι.

θυμάμαι που δεν κρύωνα. το πουλόβερ στην τσάντα. πρώτη ώρα γυμναστική. με την καινούργια μου φρουίτ οφ δε λούμ. άσπρη. μπουφάν και έτοιμος. ίσως κρύωνες εσύ. όχι εγώ. και φώναζες. φωνές. για το πουλόβερ. πού είναι. να το φορέσω. μα δεν κρύωνα. και είχα πρώτη ώρα γυμναστική. έβρεχε απλώς. θα φορούσα το μπουφάν στις σκάλες. και φώναζες. φωνές. για το πουλόβερ. για το μπουφάν. σε κοίταξα στα μάτια. τράβηξες την μπλούζα από τον λαιμό. την έσκισες. την καινούργια μου την μπλούζα. μέχρι κάτω. σε κοίταξα στα μάτια. έφυγα. με την σκισμένη μου καινούργια μπλούζα. φόρεσα το μπουφάν στην στάση. ήθελα να βραχώ. να κρυώσω. έκανα γυμναστική με το πουλόβερ. και ας μην κρύωνα.

θυμάμαι. το ένα. το δύο. το τρία. και νόμιζα θα συνέχιζες. να μετράς. τέσσερα. πέντε. έξι. μα πάντα σταματούσες στο τρία. και ξεκούμπωνες την λουρίδα. με το τρία. σε κοιτούσα στα μάτια. και ας φοβόμουνα. αυτό που δεν καταλάβαινα. γιατί να πάω για ντους με το τρία. και όχι με το έξι. με το δέκα. με το δεκατρία. με το τρία για ύπνο. με το τρία για μπάνιο. με το τρία στο τραπέζι. και μερικές φορές. μετρούσα. μέσα μου. μετά το τρία. και έτρεχα. και ας μην ήξερα να μετρώ.

θυμάμαι. να προσπαθώ. εικόνες. τρυφερά χαμογελαστές. χωρίς να καταλαβαίνω. τι μπορεί να σημαίνει τρυφερότητα. και την ένοιωσα κάποιες στιγμές. όταν έμαθα να μετρώ. ίσως να μην την ένοιωσες και εσύ. μικρός. στο χωριό. στην κατοχή. και τα δόντια σου χαλάσανε από τις σταφίδες. ίσως να μην την ένοιωσες και εσύ. μικρή. στο χωριό. και μετά τις εφτά το απόγευμα δεν σε αφήνανε να κυκλοφορείς. επειδή απλά ήσουνα κορίτσι.

θυμάμαι. να σιωπώ. τις φωνές. με το τρία. μεγαλώσαμε. περάσατε τόσα. αξεπέραστα. σας βλέπω. τρυφερά. γλυκά. χαμογελαστά. με ένα ποδήλατο. τρώγοντας μερικές σταφίδες. γυρνώντας μετά τις εφτά. πίνοντας κόκα κόλα. με μάθατε. να μετρώ. την αξία. στις στιγμές. μίας τρυφερότητας. τέσσερα. πέντε. έξι. δίχως νούμερα.