FAVA'S

εξομολόγηση η : η ενέργεια του εξομολογούμαι. 1. εμπιστευτική γνωστοποίηση των σκέψεων: Aκούω την ~ κάποιου. Ερωτική ~. Yποκριτική ~. Kάνω ~ σε κπ., εμπιστεύομαι τα μυστικά μου. 2. (εκκλ.) μυστήριο κατά το οποίο ο χριστιανός λέει τα αμαρτήματά του σε κληρικό (πνευματικό), για να ζητήσει άφεση: H ~ μαζί με το βάπτισμα, το χρίσμα και τη θεία ευχαριστία, ανήκει στα υποχρεωτικά μυστήρια. Tο απόρρητο της εξομολόγησης.

Αυτό σας ζητάω να κάνετε. Εξομολόγηση. Κάθε Τετάρτη, ένας από τους φίλους να ανοίγει την καρδιά του. Και οι υπόλοιποι σαν καλοί εξομολογητές να τον κρίνουμε. Να τον ακούμε, να τον αγκαλιάζουμε.

Η Τετάρτη αυτή ανήκει στην Φαβούλα μου, που εκτός από λατρεμένο φαγητό, είναι και αγαπημένη φίλη αλλά και πολλά υποσχόμενη και ανερχόμενη designer. Ρίχνει και αυτή ένα βότσαλο στην θάλασσα των αναμνήσεων και μας στέλνει μια σελίδα από το κρυφό της ημερολόγιο.

Για την επόμενη Τετάρτη, θα ήθελα να καλέσω ένα από τα καλύτερα παιδιά που έχω γνωρίσει μέσα από αυτά εδώ τα ιστολόγια. Τον φίλο μου τον b|a|s|n\i/a, το πιο γλυκό πλάσμα ανάμεσά μας.

Αλλά πάμε να δούμε τι μας έστειλε η Φαβούλα μου...

Βότσαλα Αναμνήσεων

Έχω ψάξει ότι έχω και δεν έχω σε αυτό το σπίτι να βρω κάτι από παλιό ημερολόγιο. Δεν βρήκα τίποτα. Έχω μια βδομάδα τώρα που προσπαθώ να βρω κάτι να γράψω, πράγμα το οποίο το θεωρούσα πολύ εύκολο, αλλά δεν... Έχω θυμηθεί το πρώτο τσιγάρο, το πρώτο φιλί, τον πρώτο χωρισμό, όλα τα πρώτα και τα δεύτερα και τα τρίτα που μπορείς να φανταστείς, με την ιστορία τους και δεν μπορώ να τα καταγράψω με τίποτα! Τι σκατά έχω πάθει σκέφτηκα? Κάτι δεν πάει καλά εδώ πέρα... Εγώ είχα μάστερ σε αυτά. Μπορούσα να σου μιλάω ώρες ατελείωτες για τότε που, και για εκείνο και για το άλλο...

Άναψα τσιγάρο και έβαλα το μυαλό μου να δουλέψει. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να ανεβάσω φωτογραφίες με λεζάντες που μου βγαίνει και το γουστάρω πολύ. Θα με χέσει ο Παύλος, είπα. Μετά είπα να αρνηθώ.. Όχι δεν είναι σωστό. Τι θα κάνωωωωω??? Απόγνωση...
Έπρεπε να βρω τι φταίει, τι φταίει και δεν βγαίνει τίποτα, τι φταίει και οι αναμνήσεις δεν θέλουν να πάρουν μορφή. Και εκεί έφαγα την πετριά.

Δεν θέλω να γράψω, όχι δεν μπορώ. Δεν θέλω γιατί σταμάτησα να ζω με το παρελθόν, επιτέλους. Αυτό ήταν. Αυτό. Αναμνήσεις που καβάλαγα χρόνια και με τράβαγαν πίσω, δεν με άφηναν να απολαύσω το σήμερα, το τώρα. Θα μου πεις όλα χάλια ήταν στη ζωή σου? Όχι, κατηγορηματικά όχι. Έχω περάσει πολύ όμορφες στιγμές. Αληθινές κ γεμάτες από συναισθήματα. Όμως αυτές έχουν πάρει άλλη μορφή μέσα μου, είναι μικρά διαμαντάκια που με στολίζουν και όχι σημεία αναφοράς.

Χωρίς να το καταλάβω, η μάλλον τώρα που το σκέφτομαι, το κατάλαβα και κλασσικά με τον χειρότερο τρόπο, έφυγα... Άλλαξα, προχώρησα. Τα μεγάλα γίνανε μικρά και τα μικρά μεγάλα. Η χαρά ανήκει στο σήμερα και η στεναχώρια επίσης. Είναι πολύ δύσκολο να πλέκεις δίχτυα καταστάσεων από το τότε έως το τώρα. Μπερδεύεσαι, γίνεσαι κουλουβάχατα και αν δεν προσέξεις, παίζει να σε τραβήξουν κάτω. Τελείωσα με αυτά.

Τώρα τι κάνω, τώρα ποια είμαι. Όλα τα άλλα, άσχημα ή ωραία, δεν είναι πια οι βαλίτσες μου, είναι τα βότσαλα από όλες τις παραλίες μου, σε ένα κουτί ασφαλισμένα, εδώ δίπλα στο κομοδίνο....

ps... Παυλίτο σε ευχαριστώ για την φιλοξενία, χωρίς να το καταλάβεις, με πήγες ένα βήμα πιο μπροστά...