ΤΗΛΕΦΩΝΑ...

Σήμερα το πρόγραμμα είχε πρωινό, μα πολύ πρωινό εγερτήριο. Όχι γιατί το ήθελα, απλά σηκώθηκα για κατούρημα, έγινε κατάληψη στο κρεβάτι από το γνωστό κακομαθημένο, δώσαμε πάλη, έχασα, έσπασαν τα νεύρα μου, έφτιαξα καφέ και τώρα τι;

Είδα την ανατολή και ήταν και συννεφιασμένη γαμώτο μου, έφτιαξα καφεδάκι κι έβαλα το διεφθαρμένο μου μυαλό σε λειτουργία. Πως περνάμε σήμερα την μέρα; Τι κάνουμε;
1ον ραντεβού στην Χαλκίδα, που δεν μπορούσα αλλά και δεν ήθελα να αναβάλλω.
2ον μετά free.

Τι κάνουμε μετά; Να γυρίσω Αθήνα και να πάω γραφείο; Δεν θα το έλεγα. Άρα τι; Απλά τα πράγματα, στροφή για νότιο Εύβοια. Στο γνωστό και μη εξαιρετέο ψαροχώρι.

-Έλα ρε, τι κάνεις;
-Πως και πρωινός; Είσαι καλά;
-Μια χαρά, κερνάς ουζάκι;
-Είσαι χωριό;
-Βρε κερνάς εσύ κι έρχομαι εγώ.
-Ότι θέλεις!!!
-Λιμανάκι θέλω!!!
-Ντύσου κι έρχομαι!!!
Μισή ώρα αργότερα, τηλέφωνο δεύτερο!
-Είμαι Βάθεια, πάω Λιμανάκι με τον Στράτο, έχεις κάποιον να αφήσεις το μαγαζί;
-Σε δέκα λεπτά είμαι εκεί.

Η γνωστή τριάδα από τα παλιά, και μιλάμε πολύ παλιά, είκοσι χρόνια και βάλε, για να μην πω τριάντα βγάλε, Στράτος, Δανάη κι η αφεντομουτσουνάρα μου, καθισμένοι δίπλα στο τζάμι, να βλέπουμε την θάλασσα, γκρι, και τα καΐκια αραγμένα.
Ο Γιώργος με το που μας είδε, και μην ρωτήσετε ποιος είναι ο Γιώργος, ο Γιώργος είναι το Λιμανάκι... το αραξοβόλι μας, δεν ήθελε πολλά πολλά, δεν είχε πιει τον τρίτο καφέ του, αλλά αμέσως και χωρίς να πούμε κουβέντα άρχισαν να πέφτουν οι μεζέδες βροχή!

Το τσίπουρο κυλούσε πάνω στα παγάκια, και τα πιρούνια έπαιρναν φωτιά. Δεν θα σας πω τι είχε πάνω το τραπέζι. Όσοι έχει τύχει να πάτε, ξέρετε. Κι όσοι δεν έχετε πάει απλά χάνεται!!!

Τηλέφωνο τρίτο!!!
- Έλα, πήγα χωριό!
- Είχες δουλειά;
- Έτσι για βόλτα.
- Καλά έκανες.
- Και είμαι με τα παιδιά!
- Πολλά φιλιά να δώσεις!
- Θα δώσω, μάντεψε που είμαστε!!!
- Μην πεις κουβέντα @@@@
- Άντε βρε στην υγειά σου!!!
- @@@@@
Αχ, το ευχαριστήθηκα, να μάθεις να με πετάς εσύ και το κακομαθημένο από το κρεβάτι. Ας όψεται που δεν πιάσατε καλή τιμή. Αλλά ποιος αγοράζει μεταχειρισμένα πια.

Βαριά καρδιά, φιλιά, και που είσαι μην χάνεσαι, μην κάνεις κανένα χρόνο να έρθεις πάλι, μας λείπεις και τα λοιπά, πίσω στο αμάξι επιστροφή.

Ο καιρός βροχερός, η διάθεση ανοιξιάτικη. Δεν με πείραξε ούτε το μποτιλιάρισμα, ούτε η βροχή, ούτε η ατσαλοσύνη των Ελλήνων οδηγών, ούτε ο φίλος ο Χρηστάκος που λύσαγε από κάποιον σταθμό με την βροχή του. Λες και δεν την έβλεπα, περίμενα ο ραδιοφωνατζής να μου την δείξει.
Με γεμάτες μπαταρίες, πίσω στον πύργο. Σήμερα θα κοιμηθώ σαν πουλάκι, τίποτα δεν θα με ταράξει. Ίσως γιατί το κακομαθημένο μαζί με τον ποταπό συνεργό του, θα κοιμηθούν τιμωρία στο αυθαίρετο της βεράντας!!!

υγ 1 Στο deck, ο φίλος Χρήστος Θηβαίος με τους Συνήθεις του Υπόπτους!
υγ2 Συγγνώμη για τις φωτό είναι από κινητό
υγ3 Την Επόμενη φορά που θα πάω, ίσως πάρω και κάποιους από εσάς μαζί μου. Άλλωστε μιάμιση ώρα δρόμος είναι.