22.1.09

ΜΗ ΜΙΛΑΣ ...

Πρέπει να σου πω τι μου συμβαίνει
στα γρήγορα κι αθόρυβα, θα δεις.
Κι αν έχεις κι εσύ κάτι να μου πεις
καλύτερα, αν θες, να περιμένεις.
Δεν έχει σημασία τι μου βγαίνει,
εκείνος που πονά καταλαβαίνει.

Χαλκίδα, μέσα δεκαετίας του 80. Ένα νέο bar άνοιγε τις πόρτες του. Σε ένα νεοκλασικό κτίριο, στην μέση της παραλίας. ΠΑΝΘΕΟΝ, το λέγαν.

Φίλοι αγαπητοί το είχαν. Φάτσες γλυκές, όμορφες, νιάτα, δροσιά. Μουσικές από Ennio Morricone μέχρι Πίτσα Παπαδοπούλου.

Βραδιές με ντου από την αστυνομία για να κλείσουμε λόγω ωραρίου και που καταλήγαμε να κλειδώνουμε να γίνουμε παρέα και να τα πίνουμε.

Βραδιές που περιμέναμε τον έρωτα να μας χτυπήσει την πόρτα και καταλήγαμε στου πρώτου τεκνού το κρεβάτι.


Νατάσα, Δανάη, Νίκος, Μπουμπού, Τίνα, Παυλίνα, Βασίλης, ποιόν να θυμηθώ, ποιόν να ξεχάσω. Πολλά τα χρόνια πίσω.

Αγαπημένο ποτό, ότι είχε ίδιο χρώμα με την μπλούζα που φορούσα. Ο γλυκός πονοκέφαλος του Δημήτρη του barman. Κατά προτίμηση σε ψηλοτάκουνα ποτήρια που τα έπαιρνα μαζί μου φεύγοντας. Συλλογή ολόκληρη. Ίσως από εκεί να μου έμεινε.

Ματιές πονηρές, μέσα από καθρέπτες το καμάκι. Αντανακλάσεις από κεριά και βλέμματα λάγνα. Συνήθως λάθος στόχοι, αλλά δεν το βάζαμε κάτω. Άλλωστε αργά ή γρήγορα από τον πάγκο της κυράς Βασίλως θα περάσουν όλοι.

Τι με έπιασε και τα θυμάμαι όλα αυτά; Ίσως γιατί δεν υπάρχουν τέτοια μέρη πια. Ίσως γιατί κάθε πέρσι και καλύτερα. Ίσως γιατί όταν τα ζούσα δεν τα εκτιμούσα τόσο. Ίσως γιατί ο πάγκος της κυράς Βασίλως έκλεισε πια.

Μ' αγαπάς;
Άσε με να κοιμηθώ...
Αν θέλεις να κοιμηθείς πες το...
Να πω τι;
Μ' αγαπάς;
... Γέλια ...
Δεν το ξέρεις;
Το ξέρω.
Ε, τότε τι θέλεις;
Να το ακούω, πες το...

υγ Ιδιαίτερα αφιερωμένο στην Νατάσα. Γερνάμε φιλενάδα...

25 comments:

  1. μορικόνε! την ώρα των μπλουζ!
    και αυτά τα ποτήρια. εκατοντάδες σφηνάκια μάζευα. έχω ακόμα μερικά. και ποτήρια κάτι απίστευτα.
    υπάρχουν μέρη. πάντα θα υπάρχουν. ούτως ή άλλως τα μέρη τα κάνουμε εμείς και όχι τα μέρη εμάς.

    ReplyDelete
  2. Πωπω, κάτι μελαγχολίες!
    Θα συμφωνήσω με τον basnia, όσο έχουμε τη διάθεση πάντα θα υπάρχουν μέρη.

    ReplyDelete
  3. Καλησπερα.Ισως τα θυμασαι γιατι ηταν οι στιγμες σου,οι μεγαλες και οι μικρες,εκει ειναι η ζωη.Να πιεις στα ψηλοτακουνα ποτηρια στις στιγμες που περασαν,σε αυτες που ζεις,σε αυτες που θα ερθουν ειτε σε νεα μερη ειτε στα ιδια

    ReplyDelete
  4. ε ναι, γλυκιές αναμνήσεις, έντονες, ξεχωρίζουν! Στο χέρι του κάθε ενός να δημιουργεί κι άλλες!

    ReplyDelete
  5. μη μιλάς ή πεστο μου ξανά;
    πρέπει να αποφασίσεις! λολ!

    υγ. θέλω να μου πεις τι ποτό έπαιρνες αν φορούσες ριγέ μπλούζα!

    ReplyDelete
  6. Mou aresei poly otan kaneis anadromes sto parelthon, giati egw den ta exw zisei ola ayta, kai na sou pw tin alitheia pleon den ginontai ayta.
    Zilepsa sto "Milk" to poso "zesta" itan ta gay magazia kai communities, opws perigrafeis ki esy, i ennoia tou "mia parea oloi".
    Kalo apogevma!

    ReplyDelete
  7. τα μαγαζιά έχουνε γίνει ψιλο-απρόσωπα και γιαυτό όλοι ψάχνουμε να βρούμε το στέκι μας. κάπου που θα νιώθουμε άνετα...

    την καλησπέρα μου

    ReplyDelete
  8. Νοσταλγία..
    Είναι ωραία να θυμάσαι, νοσταλγείς και σκέφτεσαι να ξαναγύριζες το χρόνο πίσω.. μάλλον επειδή είναι αδύνατον νοσταλγούμε τόσο πολύ..
    Ο Βασνια λέει "εμείς τα κάνουμε τα μέρη", έχει δίκιο, μόνο που το "εμείς" δεν είναι εκείνο από τα μέρη εκέινα..

    ReplyDelete
  9. Γιατι το εκοψες το τραγουδι???
    απλα αλαξε ο τροπος διασκεδασης ..
    μεγαλοσαμε κιολας...παντρευτηκαμε...
    περασμενα μεγαλεια...καλα ειμαστε εμεις ...τα παιδια μας δεν θα περασουν καλα αυτο ειναι το ασχημο...
    εχουν αλλες αξιες τωρα...

    ReplyDelete
  10. Κι εγώ το ίδιο με τους προλαλήσαντες πιστεύω. Τα μέρη τα κάνουμε εμείς!

    Γι΄ αυτό μη μελαγχολείς Παύλο μου!

    ΄Η μάλλον να μελαγχολείς πού και πού γιατί γράφεις πολύ όμορφα πράγματα!

    Φιλιά!

    :***

    ReplyDelete
  11. Δεν ανοίγουμε ένα μαγαζί και να πίνουμε ποτά στον πάγκο του κυρ Παύλου? Τα ποτήρια τα έχουμε ε? ;)

    ReplyDelete
  12. γαμωτο σου. αυτο το "θελω να το ακουω" ειναι όλη μου η ζωη.

    στις στιγμες μεσα , παυλο, γινονται ολα πολυ πιο καθαρα. γινονται όλα έρωτας.

    ReplyDelete
  13. Νομίζω ότι αυτά τα μπαρ-στέκια με την ότι νά ναι μουσική, που όλους τους ήξερες και όλοι σε ξέραν έχουν πια εξαφανιστεί!

    Γ@μησετα!

    Αντε μην πεσουμε παρασκευιάτικα!

    καλο σουκου ρε Παύλο!

    ReplyDelete
  14. ...einai omorfes kai taytoxrona pikres aytes oi anamnhseis otan yparxoun...einai kati pou mou leipei...merikes fores ais8anome oti gia polla xronia den zousa...me ekanes na to skeftw pali...alla ok oloi mas exoume thn zwh mas...filia polla kai agkalies ;) let's have a nice weekend!

    ReplyDelete
  15. Σιγά τα γερατιά φίλε Παύλο. Ξέρω ανθρώπους γερασμένους μέχρι το μεδεούλι. Το βάλανε κάτω από νωρίς. Εσύ είσαι εδώ όμως. Τα μπαρ είναι απλά ο χώρος. Αυτά που γίνονται μέσα είναι τα σημαντικά. Και όχι ο χώρος.

    Καλησπέρα

    ReplyDelete
  16. αχ μωρέ κι εγώ νομίζω πως εμείς αλλάζουμε, τα βαριόμαστε κάνουμε άλλα πράγματα. και καμιά φορά ξυπνάει το πάρτυ άνιμαλ και θέλει κρεπάλες και ξενύχτια τρελλά.
    πάντως ποτήρια συνεχίζω να σουφρώνω ;)
    φιλιά και καλό ΣΚ Παύλε

    ReplyDelete
  17. πανω που λες ..τελειωσε..
    η ρουφιανα η ζωη αλλαζει ξανα
    .....το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να μην κανεις τιποτα αλλο
    και να αφησεις να σε παει αυτη....
    τοτε δεν θα σε νοιαζει που γερνας
    γιατι τοτε θα ζεις....!!!

    ReplyDelete
  18. Ε όχι και γερνάτε!!!

    ReplyDelete
  19. "Ίσως γιατί κάθε πέρσι και καλύτερα. Ίσως γιατί όταν τα ζούσα δεν τα εκτιμούσα τόσο".

    Σ΄αυτές τις φράσεις-εξομολογήσεις κρύβεται και το μυστικό των αναμνήσεων...

    ΄Ισως...

    Κώστας
    vloutis.wordpress.com
    vloutis.blogspot.com

    ReplyDelete
  20. αχ σήμερα δεν είμαι για τέτοια νοσταλγικά πόστ...άντε καλημέρα μικρό μου.

    ReplyDelete
  21. Τσιμπάει γλυκά η νοσταλγία.
    Μα, αν την αφήσεις ξεφλουδίζει ψυχές.

    Σε νιώθω πλήρως.
    Μια άλλη ζωή, σε άλλους χρόνους.
    Μέσα μας, στην αιωνιότητα.
    Τη δική μας.

    ReplyDelete
  22. Καλέ δεν ήταν gay το μπαρ, που νόμιζε ένας αναγνώστης, κάθε άλλο μάλιστα. Απορώ με σένα που θυμάσαι τόσες λεπτομέρειες - τους καθρέφτες τους είχα ξεχάσει εντελώς. Επίσης δεν γερνάμε - εσύ ειδικά μάλλον σε Peter Pan σε βλέπω. Και τώρα να πας σε μπαρ τα ίδια θα κάνεις. 'Εχω ακόμα δύο ποτήρια αλλά ειλικρινά είμαι πολύ καλύτερα τώρα από τότε. Τι να την κάνεις τη νιότη μόνη της - η εμπειρία είναι που σε κανει να νιώθεις πραγματικά τη ζωή. Συμφωνώ με τον κύριο Μαρκόνι, τάλεγες και συ καποτε, άντε να ανοιξετε το μπαρ. Ε ρε τι έχει να γίνει...

    ReplyDelete
  23. Όσο αγαπάς τη ζωή πάντα νέος θα είσαι. Στέκια πάντως βρίσκεις και σήμερα. Ίσως όχι τόσο εύκολα, αλλά πάντα θα υπάρχουν.
    Υ.Γ. Πολύ γοητευτικές αυτές οι αναμνήσεις σου από το παρελθόν
    Πολλά φιλιά

    ReplyDelete
  24. Κάνει καλό να τα θυμόμαστε πάντως, ακόμα κι αν μελαγχολούμε..
    Καλή εβδομάδα :)

    ReplyDelete
  25. Τωρα το καταλαβες?

    Νομιζα οτι οι τοσες βραδιες μπιριμπας σε ειχανε πεισει επ αυτου.
    Ψεμματα σου ειχαμε πει οτι θα γινοταν Ολυμπιακο αγωνισμα.

    Εγω παντω τσιτωθηκα στην κρεμα απο τον χοντο. Η κανελλα μου λεπει απο πανω και ο πηλινος κεσες.

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?