ΠΕΜΠΤΗ ΒΡΑΔΥ

Boomp3.com

Τι καλύτερο να κάνεις ένα βράδυ Πέμπτης από το πηγαίνεις στο θέατρο Βαφείο, να βλέπεις μια εξαιρετική παράσταση με την Δήμητρα Χατούπη και συγκεκριμένα την Συνοδό, της Νίνα Μπερμπέροβα σε διασκευή Razvan Mazilu και σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη.

Τι καλύτερο να κάνεις ένα βράδυ Πέμπτης μετά το θέατρο από το να απολαμβάνεις ένα ωραιότατο φατούς με ένα πιάτο φάβα με χταπόδι, πίνοντας κόκκινο κρασί μαζί με την Δήμητρα, τον Razvan και την Αντωνία στην Αλεξάνδρεια.

Τι καλύτερο να κάνεις ένα βράδυ Πέμπτης από το να μιλάς για θέατρο με ανθρώπους που είναι το θέατρο.

Για το έργο δεν θα σας πω τίποτα. Άλλωστε και δεν έχω τις γνώσεις για να κρίνω, αλλά και δεν θα είμαι τόσο αμερόληπτος, οπότε αφήστε το καλύτερα. Το μόνο που θα σας πω είναι ότι η φετινή θεατρική μου εξόρμηση, ξεκίνησε πολύ όμορφα. Για περισσότερες πληροφορίες στο μικρό φουαγιέ.
Θα σας πω επίσης, ότι για την παράσταση της Πέμπτης η Δήμητρα Χατούπη μου έδωσε δυο διπλές προσκλήσεις για εσάς. Όποιος ενδιαφέρεται να αφήσει μήνυμα εδώ ή να στείλει mail. Την Τρίτη το βράδυ θα δανειστώ την σουπιέρα της γιαγιάς του προβατούκου για την κλήρωση.

Σας αφήνω με ένα μονόλογο της Σόνιας από την παράσταση.
Στεκόμουνα στην αποβάθρα τσακισμένη και κουρασμένη από το παρελθόν, χωρίς παρόν και μ' ένα μέλλον σκοτεινό και άδειο. Διέσχιζα την πόλη. Δεν είναι δυνατόν, δεν είναι αυτό το Παρίσι που ονειρεύτηκα, δεν είναι δυνατόν να είμαι μόνη σ' ολόκληρο τον κόσμο, χωρίς κανένα ανθρώπινο πλάσμα, χωρίς ένα όνειρο, χωρίς αυτό το κάτι που μου επιτρέπει να ζω ανάμεσα σε σας: ανθρώπινα πλάσματα, ζώα, πράγματα...

Πέρασαν χρόνια από τότε. Πολλές φορές ένιωσα την επιθυμία να κρυφτώ κάτω από την γη σαν τυφλοπόντικας, να ουρλιάξω ότι δεν είναι όλα σ' αυτόν τον κόσμο ίσα, όμορφα και ισορροπημένα...

Η Μαρία Νικολάιεβνα είναι πάντα στην Αμερική. Παντρεύτηκε τον Αντρέι Γκριγκόριεβιτς και δεν έχει πρόθεση να γυρίσει στην Ευρώπη. Τραγουδάει στην Φιλαδέλφεια. Κάθε δύο χρόνια φεύγει για περιοδεία. Στην Καλιφόρνια την αγαπούν πολύ. Μου στέλνει γράμματα, αποκόμματα εφημερίδων -όπου μιλούν γι' αυτήν- και καμιά φορά χρήματα. Έχω μεγάλη ανάγκη από χρήματα. Κερδίζω λίγα. Παίζω πιάνο σ' έναν κινηματογράφο.

Αλήθεια, γιατί να κατηγορείς την ίδια σου την μητέρα, επειδή κάποιοι σε φτύσανε κατάμουτρα, πριν ακόμη γεννηθείς; Πολλές φορές, οι καταφρονεμένοι σαν κι εμένα, οι καταραμένοι, κατάφεραν να γίνουν κάτι, να γίνουν πραγματικοί άνθρωποι, άνθρωποι καλοί και υπερήφανοι. Τι σημασία έχεις πως γεννήθηκες; Ακόμη κι ένα κουνούπι έχει το δικαίωμα να αποζητά το μεγαλείο του σύμπαντος. Εγώ δεν θα πάψω ποτέ να περιμένω και να λέω: δεν μπορείς να πεθάνεις, δεν μπορείς να αναπαυθείς, υπάρχει ακόμη ένας άνθρωπος που περπατάει πάνω στη γη. Υπάρχει ακόμη μια οφειλή. Ίσως μια μέρα μπορέσεις να την εισπράξεις... Ίσως... Αν υπάρχει Θεός.