13.9.08

ΓΡΑΝΙΤΑ ΑΠΟ ΛΕΜΟΝΙ


Σήμερα, με τα πολλά, αποφάσισα να βάλω λίγη τάξη στον ορυμαγδό των εγγράφων που έχω μαζέψει πάνω στο γραφείο, αλλά και μέσα σε κούτες, συρτάρια, ντουλάπες και όπου αλλού μπορεί να βάλει ο νους σας.

Είχα που λέτε αγοράσει εδώ και κανένα μήνα πλαστικά κουτιά αποθήκευσης, τα είχα και αυτά μες την μέση, εεεεε, είπαμε. Έχω βλέπετε και το έτερον ήμισυ, να μην λινκάρω, ξέρετε εσείς, που κάθε μέρα, εδώ και ένα μήνα η λατρεμένη του ατάκα ήταν ...βλέπω προχωράς με το αρχείο, μπράβο..., έστρωσα τον κώλο μου και το έφτιαξα επιτέλους.

Καταϊδρωμένος από την πολύ δουλειά και με το μπλουζάκι να κολλάει πάνω στην κολασμένη κοιλιά μου, αποφάσισα να πιω μια παγωμένη μαργαρίτα, που μόνο το έτερον ήμισυ ξέρει να φτιάχνει, να κάνω ένα τσιγάρο και να ζαπάρω έτσι λίγο στην τηλεόραση.

Τι το ήθελα? 'Επεσα πάνω στο Grease!!! Την θυμάστε αυτή την ταινία με John Travolta και Olivia Newton John? Έφαγα τρελό κόλλημα, που λέτε. Όχι μόνο την είδα όλη, αλλά ανέβηκα πάνω στον καναπέ και χόρευα όλα τα τραγουδάκια σαν σχολιαρόπαιδο.

Γύρισα πίσω στο 1978, και όποιος πει ότι δεν είχε γεννηθεί τότε, και ξέρω ότι πολλοί κακεντρεχείς θα βρεθείτε, ένα σας λέω, εσείς χάσατε!!! Δεκαπεντάχρονος τότε, και όπως έχω ξαναπεί και παιδί της disco, γύρισα πίσω στην Χαλκίδα, στον κινηματογράφο Maya, που πάνω στα καθίσματα χορεύαμε προσπαθώντας να αντιγράψουμε το λίκνισμα της λεκάνης του John. Τώρα αυτός πάλι με τόσο κούνημα στα νιάτα του, πως κατάφερε να γίνει η ηθοποιάρα που είναι, αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο.

Γύρισα πίσω στο καλοκαίρι του 1979, όταν είχα βρεθεί με ένα πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών στο Tel Aviv, καλεσμένος μάλιστα από τον ίδιο τον Δήμαρχό του. Φοβερή εμπειρία, μέχρι και σε κιμπούτζ είχα μείνει, αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό.

Ή μήπως πάλι είναι? Θα δείξει. Ο Δήμαρχος λοιπόν για να μας ευχαριστήσει που είχαμε δεχτεί την πρόσκληση μας πήγε ένα βράδυ κινηματογράφο. Και μάλιστα στην πρεμιέρα. Εμένα που διαβάζετε, έχω περπατήσει στο κόκκινο χαλί από τα 16 μου. Όχι για να μην νομίζετε ότι είμαι και κανένας τυχαίος Τέλος πάντων.

Πήγαμε και είδαμε λοιπόν, μια ταινία που τότε έσπαγε ταμία. Την Γρανίτα από Λεμόνι. Εβραϊκή ταινία, που αναβίωνε την δεκαετία του 50-60. Με όλα τα τραγούδια της εποχής, κάτι σαν το Grease, αλλά στο εβραϊκώτερο!!!

Εννοείται ότι στήσαμε πάρτι την ώρα της ταινίας, μάλλον χαλάσαμε την πρεμιέρα, ο Δήμαρχος πρέπει να κατέβαζε καντήλια, ευτυχώς σε γλώσσα άγνωστη σε εμάς και οι εφημερίδες την άλλη μέρα μίλαγαν για την επιτυχία της ταινίας, αλλά και το κέφι των Ελλήνων μαθητών.

Γύρισα πίσω, τότε που υπήρχαν παρέες, τότε που στήναμε γλέντι από το τίποτα. Δεν ξέρω αν εγώ μεγάλωσα, αλλά για να χορεύω ακόμα πάνω στους καναπέδες, μάλλον η περδικούλα μου αντέχει ακόμα, δεν ξέρω αν φταίει που δεν υπάρχουν παρέες, αλλά μίζερες συζητήσεις και στησίματα με ένα ποτό στο χέρι.

Δεν ξέρω αν φταίει που τότε βγαίναμε ένα Σάββατο, αλλά βγαίναμε αποφασισμένοι να διασκεδάσουμε. Ίσως να είναι και η μουσική. Πάντως εγώ ένα πάρτι περασμένων εποχών θα το κάνω που να χαλάσει ο κόσμος!!!

υγ1 Και μην ξεχνάτε, έρχεται ο δεύτερος γύρος των ιστοριών σας, την άλλη Παρασκευή, με πρώτο καλεσμένο (ελπίζω και γουρλή) τον λατρεμένο πρόβατο.

32 comments:

  1. kai egw to Grease eblepa...agapimeno mou einai to ''There are worst things i could do''

    me to sealed with a kiss itan apo tis liges fores pou mpika se blog pou exei aytomata mousiki kai den blastimisa lol.

    pou isouna epses???

    ReplyDelete
  2. Δεν το έχω δει! Αλλά πολύς χορός και τραγούδι!!! :) Ώστε στο κόκκινο χαλί απο τα δεκάξι;;; Μπράβο μπράβο! Και εμείς μόνο γκαζόν! λολ!
    Πεθύμησα μια μαργαρίτα... έχω μήνες να πιω.. ουφ!!!!

    ReplyDelete
  3. Ούτε εγώ τα έχω δει (όχι επειδή δεν είχα γεννηθεί το 1978 όμως) απλά δεν έτυχε. Εκείνο που έχω να πω είναι ότι προφανώς το λέει η καρδούλα σου :-)

    Άντε, με το καλό και το πάρτυ!

    ReplyDelete
  4. Γεια
    Ειναι τα παντα εκεινης της εποχης νομιζω.Οι εποχες που ειχαν προηγηθει,η αναγκη για διασκεδαση,οι αλλαγες σε ολα τα επιπεδα και φυσικα οι ανθρωποι.Κοιτωντας απο το σημερα θα τα βλεπαμε και θα τα χαρακτηριζαμε μαλλον κιτς αλλα σε τετοιο βαθμο που παρασυρεσαι.Δεν εχεις τη διαθεση να πεις οτι ειναι κακογουστο κατι και διασκεδαζεις απλα.Ακομα και ανθρωποι που γεννηθηκαν πολλα χρονια μετα βρισκουν τοσο διασκεδαστικη την μουσικη και το χορο εκεινης της εποχης που φρασεις 'μακαρι να ζουσα τοτε' ξεφευγουν απο το στομα.
    Με το καλο το παρτυ ,σε υφος ντισκο φανταζομαι?

    ReplyDelete
  5. Έχω ακούσει για τις ακολασίες σου στο κιμπούτζ, αλλά μη βλέπεις που δε μιλάω.....

    ReplyDelete
  6. klasika tragoudia!!!!!!!!!to exo dei alla poli palia...(apapa sa geros akoustika) :)
    filia!

    ReplyDelete
  7. Στον καναπέ όταν πηδούσα, μια φορά, στραμπούληξα τον αστράγαλο... Πρόσεχε, γιατί στους λίγο μεγαλούτσικους, δεν δένει εύκολα το κόκκαλο... Χαχαχα! Φιλάκια!

    ReplyDelete
  8. Θυμάμαι παιδάκι ένας ξάδελφος το χε νοικιάσει και το έπαιζε στο βίντεο και εγώ βαριόμουν να δω μια ταινία που είχε τίτλο γρανίτα από λεμόνι και όχι από φράουλα ή καρπούζι. Πάντως το Grease το εκτίμησα δεόντως από την πρώτη στιγμή που το είδα!

    ReplyDelete
  9. Και αυτή δεν ήταν το 78 περεπιπτόντως!

    ReplyDelete
  10. α! εγω γεννηθηκα το 79! χεχεχεχε :P
    Εισαι γλυκα, θα ανεβουμε μαζι στο παρτυ?

    ReplyDelete
  11. Πόσο πίσω με γύρισες! Σε μια εποχή που μας έφτανε η μουσική, λίγο βερμούτ και ένα Καρέλια(από πακέτο των 10) για να φτιαχτούμε και να χορεύουμε πάνω σε καναπέδες,τραπέζια και καρέκλες!
    Μια άγρια νιότη που αρκούσαν μερικά λεπτά χορού για να εκτονωθεί!

    ReplyDelete
  12. Θέλω πρόσκληση στο πάρτυ που θα κάνεις. Φιλιά.

    ReplyDelete
  13. Αχ ρε Παύλο... χρονομηχανή έχεις γίνει τελευταία. Όποτε γράφεις, κάνω κι ένα ταξίδι :)

    ReplyDelete
  14. ..και.. τώρα που έμαθες να συγυρίζεις, για δώσε καμιά συμβουλή. Εχω ένα βουνό μέσα στο σπίτι μου! :)

    ReplyDelete
  15. πες στο έτερο ήμισυ να σε βγάλει φωτογραφία την ώρα που χορεύεις στον καναπέ! λολ!

    ReplyDelete
  16. Τι μου θύμισες!!! Και πόσο δίκιο έχεις για τα πάρτυ της εποχής εκείνης. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80 του δίναμε και καταλάβαινε. Τώρα; Άστα να πάνε. Σε ευχαριστώ για το flashback. Πολλά φιλιά!

    ReplyDelete
  17. Kι εγώ κόλλησα και το είδα (ενδιάμεσα με έπαιρνε ο ύπνος). Ευτυχώς ξύπναγα στα καλά τραγούδια. Παρεπιμπτόντως θυμάμαι το ταξίδι σου στο Ισραήλ πολύ καλά. Αν δεν με απατά η μνήμη μου λίγο μετά αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και είχα ακούσει όλες τις λεπτομέρειες ΧΙΛΙΑΔΕΣ φορές. Τι μου θύμισες πάλι.... (συγκινήθηκα, κλαψ, σνιφ) :-)

    ReplyDelete
  18. αν και ειμαι εχμ...λιιιιγο πιο μικρη, αυτα τα τραγουδια που εχεις βαλει τα χα υμνους στα παιδικα μου χρονια, κι ας μην ήταν και οτι πιο φυσιολογικο για ενα μικρο παιδι.

    τι;

    θα κανεις παρτυ;;;

    ReplyDelete
  19. Σε σχολική εκδρομή το grease έπαιζε σε κάθε κασετοφωνάκι, ενώ η γρανίτα από λεμόνι είχε γνωρίσει μεγάλο σουξέ, αφού πηγαίναμε αμέσως μετά το σχολείο (τότε ήμασταν 3 μέρες πρωί, τρεις απόγευμα) για να το δούμε. Φλερτ, αναστεναγμοί, γέλια και καημοί στο μισοσκόταδο.

    Αχ βρε Παύλο, τι μου θυμίζεις!

    ReplyDelete
  20. έτσι! από καναπέ σε καναπέ και από πάρτι σε πάρτι. και να κάνεις πάρτι μελλοντικών περασμένων εποχών...καλό βράδυ!

    ReplyDelete
  21. Miλάμε για το γνωστό γραφείο-αρχαιοελληννικό ναό βεβαίως- βεβαίως....
    Αρχίζω να υποψιάζομαι ότι ανήκετε σε παγανιστική αίρεση.....

    ReplyDelete
  22. Παύλο.. καλημέρα.. καλή εβδομάδα!!!

    σου εύχομαι πάντα να κάνεις τέτοια επιτυχημένα ταξίδια στο χρόνο!!

    φιλάκια!!

    ReplyDelete
  23. Έδειξε το Grease στην tv? Γαμώτο... μόνο εγώ δεν το ξαναείδα δηλαδή; :( Και μένα μ'αρέσει πολύ! Δεν το είδα το '78 καθώς ήμουν ένα σπερματοζωάριο μοναχό του (:P) αλλά αναπλήρωσα το χαμένο χρόνο τη δεκαετία του '80 μέχρι και σήμερα.
    Όσο για το αρχείο τι να πω... καλό κουράγιο! :D

    Φιλιά και καλή εβδομάδα να έχουμε.

    ReplyDelete
  24. Τι λες τώρα!!!!Ή μάλλον, τι μου θυμίζεις τώρα!!!! Λατρεμένες ταινίες και ποιος να το φανταζόταν τόσα χρόνια αργότερα πως ο John (ο Travolta ντε) θα γινόταν τόσο σούπερ ηθοποιάρα.. Ούτε ο ίδιος φαντάζομαι...Καλημέρα και φιλιά..
    υ.γ. Εκείνον τον καφέ θα κανονίσετε να τον πιούμε τελικά?

    ReplyDelete
  25. Telika oloi to Grease vlepame:-) Ki egw mia ap'ta idia! De mporw na ksekollisw oses fores ki an to dw. Gia to "Granita apo lemoni" den exw logia, apisteyti tainia kai akoma pio apistyeto soundtrack to opoio to eixa liosei otan toxa agorasei prin merika xronia!
    Kali vdomada

    ReplyDelete
  26. Ωχ, κι εδώ, αναμνήσεις? Απο το Radio marconi, έρχομαι...
    Μμμμ, εγώ 18 το 78..... στα καλύτερα! Τι θυμηθήκαμε πάλι....
    Πότε πέρασαν τόσα χρόνια....
    Αρχείοοοοοοοοοοοοοοοο, είπες αρχείοοοοοοοοοοοοο? Δεν χωράω πιά στο δωμάτιο. ΔΕΝ ΘΕΛΩ να πεταξω τίποτα. Ζω με όλα μαζί γιατί το κάθε ένα, θυμίζει κάτι! Κι όταν γεράσω τι ΄θα έχω αν πετάω...
    Αυτά στο σπίτι.
    Στο γραφείο έχω ένα πρωτόκολλο μη αρχειοθετημένο 4 μηνών, αλλά δεν φταίω εγώ...

    ReplyDelete
  27. Το πρωί το διάβασα το ποστ και το σκέφτομαι όλη μέρα...
    Μας "πειράζεις" εσύ, συνεχώς. Κατάλαβες τι εννοώ, ε;..

    υγ: δράττομαι της ευκαιρίας να χαιρετίσω τη στάση συμπαράστασης που κρατάει το έτερον ήμισυ :Ρ

    ReplyDelete
  28. Έχουμε και λέμε. Grease. Κιμπούτζ. Γρανίτα από Λεμόνι. Need I say more?

    Ορίστε κυρίες και κύριοι πως παρασύρει ο Σατανάς τους αθώους νέους στο δρόμο της απωλείας. Και της ομοφυλοφιλίας. Τώρα εξηγούνται όλα :-)

    Υ.Γ. Είναι δική μου εντύπωση ή οι ιστορίες από guest bloggers κάθε βδομάδα αναβάλλονται; Μήπως να το αναθέσεις κάπου αλλού ;-)

    ReplyDelete
  29. Τι ωραία αυτά τα ταξίδια στο χρόνο. Είναι ωραία συνήθεια στις παρέες. Μ' αρέσει να τις ακούω. Γίνομαι παιδί μαζί με τους άλλους.

    ReplyDelete
  30. Καλημερούδια, άσχετο μου ήρθε. Las coucarachas, τας εξολόθρευσες?

    ReplyDelete
  31. I got chills they're multiplying and i'm loooosing controool!

    Καλημέρα :-D

    ReplyDelete
  32. Αδύνατον να κατέβαζε καντήλια ο δήμαρχος, καθότι Εβραίος!

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?