Δηλαδή, δύο παιχνιδάκια που με έχουν καλέσει και θέλω να παίξω, και άντε και κάποιες φωτογραφίες από τον πύργο, που έχουμε υποσχεθεί εδώ και καιρό.
Να ξεκινήσουμε όμως με την λατρεμένη φάβα. Αγάπη μου να η τσάντα, που δεν την αποχωρίζομαι ποτέ. Ακόμα και όταν φοράω κοστούμι, αυτή είναι πάντα στο πλευρό μου. Αφιερωμένη σε σένα λοιπόν, αλλά μόνο σαν φωτογραφία, λολ!!!
Παιχνιδάκι Νο 2, ή κάλεσμα Νο 2 από το πολυαγαπημένο μου gatti.3 ευχές είναι το παιχνιδάκι. Βρίσκαμε λοιπόν το λυχνάρι του Αλαντίν, και μας έλεγε το τζίνι να κάνουμε τρεις ευχές. Μία για το άτομό μας, μία για ένα αγαπημένο μας άτομο και μία για έναν εχθρό μας. Τι ευχές λοιπόν?
Έχουμε και λέμε, για μένα θα ζήταγα να είναι γεμάτη η ζωή μου από χαρά. Το ίδιο θα ζήταγα και για το αγαπημένο μου πρόσωπο. Να είναι πάντα χαρούμενο. Όσο για τον εχθρό, τώρα, δεν έχω και τοοοοόσο μεγαλείο ψυχής, οπότε θα ζήταγα να είναι απλά χαζοχαρούμενος. Μην τα κάνουμε και όλα ίσωμα, δηλαδή.
Kαι οι φωτογραφίες από τον πύργο!!!
Βέβαια, το βράδυ με τα κεριά είναι πιο επιβλητικός!!!
Βέβαια, το βράδυ με τα κεριά είναι πιο επιβλητικός!!!
Η tamar, μην δει κάμερα, στήνεται σαν μοντέλο
Το τραπέζι του 1950, κλεμμένο από την θεία και οι καρέκλες του 1965, κλεμμένες από την μαμά, βρήκαν την γωνιά τους!!!
Όπως βλέπετε τα χρώματα δίνουν και παίρνουν, όπως και τα βάζα!!!
Και μια και μιλάμε για χρώματα δηλαδή, έχουμε βάλει και άλλα!!!
Να σκεφτείτε, η μπουκαμβίλια ζήλεψε και έβγαλε κι αυτή πορτοκαλί άνθη.
Η θέα από μπρος!!!
Και από πίσω!!!
Και ... από ψηλά ο δρόμος μας!!!
Άντε και το ηλιοβασίλεμα, αν έλειπαν και οι κεραίες!!!update
Στην tanila με αγάπη!!!Subscribe Free
Add to my Page
Tι ωραίο σπίτι!!!!!! :)
ReplyDeleteΠολύ ωραίο! Και το πορτοκαλί του ταιριάζει απόλυτα!!! Καλορίζικο!!!
Εύχομαι να είναι οι ευχές σου αληθινές και είστε καλά στο νέο σπιτάκι!!!
ΥΓ. μου άρεσε και η τσάντα!!! Πάω να ξεχωνιάσω και τη δική μου, τώρα που έχω ευκαιρία!
maresei to kokkino dwmatio! kai i 8ea wow! kaloriziko!!
ReplyDeleteκρατάω το view
ReplyDeleteκρατάω το χρώμα
κρατάω και τη φαντασία για τα κεριά το βράδυ
Πότε πρόλαβες και τό κανες τόσο κούκλα; Καλορίζικο και περαστικά στον μπαμπά!
ReplyDeleteΥΓ Οι κεραίες δίνουν στυλ. Το ηλιοβασίλεμα από μόνο του είναι κιτς ;-Ρ
Βέρυ νάις ιντίντ!!! Αγαπώ κίονα με τζάμι και το PC πάνω!
ReplyDeleteθα το πω οσο πιο σεμνα μπορω...
ReplyDeleteΤο σπίτι γαμαει!
Ευχαριστω :)
Αγαπη μου, η τσαντα μοιαζει πολυ με του μπισκοτου αλλα η δικη σου ειναι καλυτερη really ;)
Χαρηκα για τον father, siderenios..
φιλακια πολλα πολλα πολλααααααα
Λοιπόν η διακόσμηση δεν ειναι κακή. Εγκρίνεται, και είμαι και δύσκολος άνθρωπος.
ReplyDeleteΜόνο αυτό το δείγμα από αρχαιοελληνική κολώνα να το βγάλετε αμέσως.
Μόλις το είδα (και ήταν το πρώτο που είδα) σκέφτηκα "τι κιτσιά"! Μετά κατάλαβα ότι το σπίτι μια χαρά είναι, η κολώνα φταίει. Τι τη θέλετε; Χάλια είναι, χαλάει το σύνολο.
Με γούστο και μεράκι! Μου άρεσαν πολύ τα ζεστά χρώματα, έτσι πρέπει να είναι κάθε σπίτι, άντε μου έμαθαν όλοι με το εύκολο αλλά εντελώς αδιάφορο μπεζάκι - εκρού!
ReplyDeleteΚαλημέρα
Η τσάντα τέλεια! Κι εγώ είχα κολλήσει με μία για χρόνια.
ReplyDeleteΣ΄ ευχαριστώ πολύ και για την ανταπόκριση στην πρόσκλησή μου. Μου άρεσαν οι ευχές που έκανες!
Το σπίτι είναι όλα τα λεφτά! Καλορίζικο και να το χαίρεσαι με τους ανθρώπους που αγαπάς Παύλο μου! Απίστευτη η θέα και η μπουκαμβίλια με τα πορτοκαλί λουλούδια. Και μέσα είναι πολύ όμορφο και με "ψαγμένα" χρώματα (θα συμφωνήσω με τον ethanandthecity). Και έχεις και χώρους άνετους για την Ταμάρ! Αψογο!
χαρόμαο που ο μπαμπάς είναι καλά. Καλή ανάρρωση εύχομαι. Όσο για τον Πύργο είναι εξαιρετικός και από κοντά ακόμα καλύτερος. Φιλιάααα
ReplyDeleteΤι θα γίνει με την κολώνα μοσιού;
ReplyDeleteΠου υποψιάζομαι ότι έχει και μια αδελφούλα εκεί δίπλα...
Για όνομα του θεού, πάρτε ένα νορμάλ γραφείο ή αλλάξτε τα πόδια τουτουνού, θα γκρινιάζω μέχρι να το κάνετε, αίσχος πια τι εϊτιά, για όνομα!
[που είναι το σχόλιο μου, οέο; το έφαγε ο βλόγγερ; ξανασχολιάζω...]
ReplyDeleteΜου άρεσε το σπίτι, τα χρώματα, ο διάδρομος στον φωταγωγό, η μουσική που κέρασες :)))
Ζηλεύωωωωωωω!
[δεν είναι τόσο καλό όσο το αρχικό σχόλιο αλλά δεν μπορώ να αναπαράγω την αίσθηση που μου δημιουργήθηκε όταν πρωτοείδα τις φωτό:)]
λοιπον, λοιπον!!
ReplyDeleteειναι απλά απίθανο!
και με αυτο το σχολιο εκφράζω τη ζήλεια μου για τα χρώματα και το στυλ!! το τραπεζακι του σαλονιου σκίζει,ε;;;
κριμα που δεν μπορω να βάψω τοίχους ρε γαμώτο κι εγω...
οσο για τη θεα, τα λόγια περιττέυουν. εν ολιγοις, απορω πως οταν εχεις τετοιο σπίτι, ψήνεσαι να βγαινεις έξω!! εγω όλο μέσα θα καθόμουν!!
ΑΙΣΧΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ
ReplyDeleteΜοντέρνα καρέκλα τύπου "δημόσιος υπάλληλος" (κάθομαι σε μια ολόϊδια αυτή τη στιγμή και ξέρω)σε γραφείο που έχει πάθει σχιζοειδές σύνδρομο και νομίζει ότι είναι αρχαιελληνικός ναός.
Ρε παιδιά πάρτε ένα καινούριο γραφείο, μερικά δεν είναι πολύ ακριβά.
αυτο με την τσάντα το έχω και εγώ..
ReplyDeleteκουστούμι και τσάντα
μαγιο και τσάντα..
σέξ και τσάντα..
απίστευτο σπίτι!!!
ReplyDeleteΘΕΛΩ ΚΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ!!!
γκρρρ
[σε σένα θα έρθω πρώτα για καφέ!]
όσο ωραίο και να είναι ένα σπίτι, που στην προκειμένη το έχετε κάνει πολύ ωραίο, γίνεται ακόμα ωραιότερο με ωραίες ζωές μέσα.
ReplyDeleteστα ωραιότερα λοιπόν και τα ευτυχέστερα.
Τι υπέροχα χρώματα!
ReplyDeleteΚαι μάλιστα τα αγαπημένα μου!
Μπράβο! Καλορίζικο!
χα χα δικιο εχει η τανιλα. ειχε ενα ιδιο γραφειο ο συγχωρεμενος ο Πολατωφ στα 80ς. και η καρεκλα ειναι SATO αντικα απο τα 80ς κι αυτη?αλλαγη αμεσως. αντιθετα ο συνδυασμος του τραπεζιου της θειας με τις καρεκλες της μαμας ειναι σουπερ.
ReplyDeleteΤο πορτοκαλί λέει ανοίγει την όρεξη... και μας την άνοιξες με τα πορτοκαλιά σου! Να τα χαίρεσαι και να τα ζεις όμορφα!
ReplyDeletepoli omorfo spiti!!!!!kai i tsanta teleia!!!!kali sou mera!filia!
ReplyDeleteΤόσοι ύμνοι και δεν έχουν δει και την 40μετρη βεράντα, δηλαδή. Φαντάσου... Η Τανίλα έχει δίκιο τρελό, δίκιο, δίκιο, δίκιο. Πες τα κοπέλα μου, γιατί τα λέω κι εγώ και με γράφει ο Παύλος. Θέλει να αισθάνεται σαν τον Απόλλωνα ανάμεσα στις κολώνες, μου φαίνεται. Τι να πώ; Αν γκρινιάζουμε non-stop έχουμε ελπίδα να κατεδαφιστεί ο ναός;
ReplyDeleteΔε μπορεσα να μην προσεξω τον τοιχο στην φωτο νο4 οτι ειναι αδειος πανω απο τον καναπε.
ReplyDeleteΝα περασεις αυριο το απογευμα απο το σπιτι να σου δωσω ενα πορτραιτο μου ολο κεντημενο με κλωστες απο την μανα μου για να με θυμασαι και να διατυμπανιζεις την φιλια σου μαζι μου.
Ξερεις τι θεμα θα αποτελει στα κοσμικα τα σουαρε η γνωριμια και η στενη σου φιλια με το ειδωλο?
Καλα δε το συζητω, Θεα.
Πολύ όμορφα χρώματα! Μεγειές!
ReplyDeleteΠω πω, Παύλο, υπέροχο το σπίτι! Να είστε καλά να το χαίρεστε κάθε μέρα, όλο και περισσότερο :D Κουκλί το κάνατε!
ReplyDeleteΦιλιά
Υπέροχες οι φωτογραφίες. Και τα κρεμασμένα κάδρα, μου αρέσει που βρήκαν τη θέση τους...
ReplyDelete