ΟΛΑ ... Ή ΔΥΟ ΣΕ ΕΝΑ

Δυστυχώς γύρισα και γύρισα με κακή διάθεση.
Όχι, ότι πέρασα άσχημα. Αντίθετα πέρασα πάρα πολύ καλά. Βέβαια δεν είδα κάποιους φίλους, γιατί άλλοι την κοπάνισαν για αλλού μόλις έμαθαν ότι θα πήγαινα, και άλλοι είχαν τον πόνο τους, γιατί τεσσάρα βλέπετε αυτή.
Πρόλαβα όμως να παρακολουθήσω κι ένα σεμινάριο για τα όνειρα, αλλά και την σημασία των χρωμάτων κι αν θέλετε και παρακαλέσετε μπορώ να σας πω για το τι σημαίνει το κάθε χρώμα.
Ίσως να ήθελα κι άλλο. Δεν πειράζει όμως, καλό ήταν κι αυτό.
Στεναχωρήσαμε το είδωλο, βλέπω και αυτό με λύπησε πολύ. Αλλά τι να κάνουμε, σιγά μην κάτσετε μέσα με αυτό τον καιρό.
Αρχίζει κι ο Λαζό σε λίγο, αλλά έχει την στριμόκωλη κυπρία απόψε, και θα χάσουμε τον Πυρπασό. Άει σιχτίρ, να πάνε στην πατρίδα τους να κάνουνε καριέρα.
Αύριο θα προσπαθήσω να σας διαβάσω όλους. Να μάθω όλα τα κουτσομπολιά της μπλογκόσφαιρας και όχι μόνο.
Βλέπετε, σιγά μην άφηνα την σάουνα και την πισίνα, για να στηθώ μπροστά σε ένα pc.

Και εκεί που αμέριμνος, είπα να αρχίσω να σας διαβάζω, έσκασε μύτη και η πρόσκληση από την gatti. Εμμονές... Εμμονές;;; Εμμονές!!!

Στην αρχή είπα, εγώ όχι δεν έχω καμία!!!
Μετά το ξανασκέφτηκα, ε, βρήκα 2-3-4-...Αρχίζω λοιπόν την εξιστόρηση.
1. Λατρεία με την μουσική, με τα βυνίλια που κληρονόμησα από τον πατέρα μου,
το μπομπινόφωνο, που παίζει ακόμα παλιές αγαπημένες μουσικές και σπάνιες ζωντανές ηχογραφήσεις της χορωδίας Μυτιλήνης, μιλάμε για μπομπίνες του '65, αλλά και την μετέπειτα συλλογή από μένα από βυνίλια και cds.
2. Το σκυλί μου, η tamar, να μην το κάνουμε θέμα, εντάξει;
3. Τα κομπολόγια μου.
4. Τα ποτήρια μου, χιχιχιχι
5. Ε, και μία τελευταία, κάθε φορά που πάω στο super market, για ψώνια, άσχετα με το τι γράφει η λίστα, ναι φίλοι μου, με λίστα ψωνίζω, γιατί όσες φορές πήγα χωρίς, άφηνα ενέχυρο την ταυτότητα ... αγοράζω πάντα κονκασέ ντομάτας.
Αυτά προς το παρόν τα ολίγα αν και έχω και άλλες πιο αμαρτωλές εμμονές όπως sexy εσώρουχα σε όμορφα κορμιά, πρέπει να στρώσω τον κώλο μου και λίγο στην δουλειά, να βγάλουμε και κάνα φράγκο, να πάμε διακοπές το Πάσχα, όσο για τα της Θεσσαλονίκης, σε άλλο τεύχος...

υγ κλασικά δεν χώνω κανέναν