Το 1943 στην Κρήτη στην Ιεράπετρα
Το 1955 στην Πόλη
Το 1972 στο Μόναχο
Το 2001 στις ΗΠΑ και ο κατάλογος συνεχίζεται
Εγώ δεν θα μιλήσω για αυτά.
Θα μιλήσω για τους δικούς μου τους Σεπτέμβρηδες.
Που μέσα σε μία ακριβώς χρονιά, έχασα δύο φίλους, δύο αδέρφια, δύο Γιώργηδες.
04/09/2003 ο πρώτος και 34 χρονών
27/09/2004 ο δεύτερος και 38 χρονών
Και κανένας από τροχαίο.
Δεν μου βγαίνουν τα λόγια, δεν μου βγαίνουν οι λέξεις.
Δεν μου βγαίνει ούτε το γιατί.
Προσπάθησα πολύ με το γιατί.
Δεν υπήρχε.
Ο ένας άφησε πίσω μια κόρη 2 χρονών και έναν γιο στην κοιλιά της μάνας του.
Ο άλλος μία κόρη 5 χρονών.
Ασυνάρτητες οι λέξεις
Μόνο ο πόνος εκεί, εδώ, μέσα μου.
Δεν λέει να βγει, δεν λέει να φύγει.
Δεν μιλάω πια γι αυτούς
Και τι να πω
Περπατάω στον δρόμο και τους βλέπω σε πρόσωπα αγνώστων. Ακούω την φωνή τους.
Τους βλέπω στα μάτια των παιδιών τους.
Κλείνω τα μάτια και ακούω την καρδιά τους να χτυπά παρέα με την δική μου, σαν να θέλουν να πουν είμαστε εδώ, τι λες να κάνουμε το βράδυ? Πάμε για κανένα ποτό?
Δεν θα γράψω ιστορίες ζωής που πέρασα μαζί τους. Δεν νομίζει ότι αξίζει.
Θα τις πω κάποτε στα παιδιά τους, για το πόσο σπουδαίοι πατεράδες τα έφτιαξαν.
Αν και νομίζω ότι το ξέρουν καλύτερα από μένα.
Να με περιμένετε, θα τα πιούμε τα ποτά μας.
Αυτό το ποστ δεν θα το ξαναδιαβάσω...
|
Αυτό το ποστ δεν θα το ξαναδιαβάσω...
ASXHMO NA XANEIS ANTHRWPOUS SOY.PONAEI PANTA.POLY KAI GI APOLY...EFH
ReplyDeleteMe dielyses.Agkalia. Einai to mono pou thelw na dinw averta aytes tis meres.
ReplyDeleteStay well.
Kwstas
Από τον έναν έχω αμυδρές αναμνήσεις. Από τον άλλον πολύ περισσότερες. Δεν είναι καταπληκτικό πως ένα παιδί που δεν πρόλαβε να γνωρίσει ποτέ τον πατέρα του, μπορεί να γελάει σαν εκείνον, να κάνει μορφασμούς και εκφράσεις που σου τον θυμίζουν τόσο έντονα. Δεν το είχα συνδυάσει μέχρι τώρα Παύλο, ότι πέθαναν και οι δύο Σέπτέμβρη...
ReplyDeleteΝα θυμόμαστε να λέμε σ' αυτούς που ζουν πόσο τους αγαπάμε.
Na prosexeis mikrouli.
ReplyDelete.....................
έχει κάτι από τέλος ο Σεπτέμβρης, κι αν βάλεις ότι είναι καλοκαιριού τέλος - με την έννοια τη γενική- φέρνει σ' ένα χειμώνα βαρύ. Διάλεξες όμορφο τραγούδι να τους αφιερώσεις. Να είσαι καλά!
ReplyDeleteΜη μου πεις ότι είσαι προληπτικός...Κακά πράγματα συμβαίνουν όλους τους μήνες του χρόνου...Φέτος η τραγωδία μας βρήκε μέσα στον Αύγουστο οπότε δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε το Σεπτέμβρη (που τού χουμε και λίγο άχτι όσο νά ναι ;-)
ReplyDeleteΥ.Γ. στις τραγωδίες του Σεπτέμβρη ξέχασες τον σεισμό του '99. Μακριά από μας!
καλά που έκλεισα τον ήχο γιατί ξέρεις πολύ καλά τι θα συνέβαινε...
ReplyDeleteδεν έπρεπε να με πείσεις να το διαβάσω όμως :(
Ναι, να μην το ξαναδιαβάσεις. Κουβάλαει πονο και πίκρα και απογοήτευση. Αστο καλύτερα ρε Παυλο
ReplyDeleteριτς
Take Care.
ReplyDeleteΕσύ να μην το ξαναδιαβάσεις...
ReplyDeleteΘα το κάνουμε εμείς για σένα, για να παραδειγματιζόμαστε... και να εκτιμούμε αυτά που έχουμε... Για να μην ξεχνάμε στην τελική
Είμαι σίγουρος ότι τους αγαπάς.
ReplyDeleteΌσο έφυγε αυτή η αγάπη άλλο τόσο έφυγαν και αυτοί. Σωματικός είναι μόνο ο αποχωρισμός. Σκληρός αλλά προσωρινός.
ειτε το διαβάσεις , ειτε όχι , ο πόνος ειναι εκεί , η θλιψη , η σκέψη , η ανάμνηση και η πίκρα. Αυτό το γιατί???
ReplyDeleteαυτό που ποτέ δεν πέρνει απάντηση και πως άλλωστε να πάρει... να τους θυμάσαι, είναι πάντα γύρω μας στη σκέψη και στις θύμησες.. Ετσι θα ναι πάντα.. και παντα θα λείπουν
:( δυστυχώς
αναπνοή
Οι άνθρωποι που αγαπάμε ή που αγαπήσαμε ζούν πάντα μέσα στην καρδιά μας όσο τους σκεφτόμαστε και τους νοιώθουμε δίπλα μας...
ReplyDeleteνομιζω δεν εχει να κανει ο μηνας αλλα μερικες φορες στο μυαλο μας κανουμε περιεργους συνειρμους..
ReplyDeleteεγω καποτε ειχα κολλησει αρνητικα με μια διαφημιση της κοκα κολα γιατι ειχα ακουσει κατι κακο οταν την επαιζε η τιβι εκεινη την ωρα...κουλο ε?
κοιτα συμπτωση!αυτο συζητουσαμε με κατι φιλους πριν μερικες μερες!
ReplyDeleteΈνα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας, και στον καθένα ξεχωριστά. Παύλος
ReplyDelete