26.7.07

ΑΥΤΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΣΟΥΦΙ


ΣΕΪΧΗΣ ΕΛ-ΙΣΛΑΜ ΖΑΚΑΡΙΑ ΑΝΣΑΡΙ

Ένα τριαντάφυλλο ανθίζει μέσα μου, κρασί είναι στο χέρι μου,
κι η αγαπημένη μου στην αγκαλιά μου.
Σήμερα του κόσμου ο βασιλιάς είναι σκλάβος μου.
Μη μας φέρεις κερί στο σκοτάδι,
γιατί το φεγγαροπρόσωπο του έρωτα είναι γεμάτο.
Λατρεύουμε το κρασί και χύνουμε τις ευχές μας
και είναι αντίθετο στο νόμο μου να είμαι χωρίς το πρόσωπό σου.
Τα αφτιά μου ακούνε και τον ήχο των καλαμιών και τη μελωδία των λαούτων.
Τα μάτια μου είναι πάντα σε κόκκινα χείλη και στην κούπα που έρχεται γύρο.
Στην συγκέντρωσή μας μην φέρεις αρώματα τριαντάφυλλων, ανασαίνουμε την ευωδιά των μακριών σου μαλλιών.
Μη μου παινεύεις τη γεύση της ζάχαρης, γιατί η επιθυμία μου ικανοποιείται στα γλυκά σου τα χείλη.
Όσο η θλίψη μου για σένα είναι στα ερείπια της καρδιάς μου, η θέση μου είναι στο στενό της ταβέρνας.
Μιλάς για ντροπή? Η ντροπή είναι η δόξα μου.
Μιλάς για δόξα? Η δόξα είναι η ντροπή μου.
Είμαστε άσωτοι, οινοπότες, κεφάλια που γυρίζουν, κι αυτός ο άνθρωπος που δεν είναι σαν εμάς, ποιός είναι?
Μην προδώσεις τα λάθη του στον τιμητή, είναι σαν εμάς στην ζήτηση τέρψης πάντα.
Χαφίζ, μην κάθεσαι ούτε στιγμή χωρίς την αγάπη σου ή το κρασί, γιατί αυτές είναι μέρες τριαντάφυλλων, γιασεμιών και γιορτής.


ΣΕΓΙΕΝΤ ΑΧΜΑΝΤ ΧΑΤΙΦ

Σπάσε την καρδιά ενός ατόμου : Στη μέση του θα δείς έναν ήλιο να λάμπει. Αν δώσεις ό,τι έχεις στον Έρωτα, να με πούν ειδωλολάτρη αν χάσεις κι ένα μόριο. Αν η ψυχή περάσει μέσα από την φωτιά του Έρωτα θα σε κάνει να δείς την ψυχή αλλαγμένη. Αν ξεφύγεις απ' την στενότητα των διαστάσεων και δεις "το χρόνο που είναι χωρίς τόπο", θ' ακούσεις αυτό που ποτέ δεν ακούστηκε και θα δεις αυτό που ποτέ δεν ειδώθηκε, μέχρι που να σε αφήσουν σε μια θέση όπου θα δεις "τον κόσμο" και "τους κόσμους" σαν τον ίδιο. Θ' αγαπάς την Ενότητα με την καρδιά και την ψυχή σου, μέχρι που, με τα αληθινά μάτια θα δείς την Ενότητα...

ΣΟΥΦΙ
Οι Άραβες Μυστικοί
Εκδόσεις Καστανιώτη


2 comments:

  1. πολλη κουλτουρα βλεπω τελευταια...

    να το προσεξεις αυτο!


    φιλακια!

    ReplyDelete
  2. μακάρι κάποια από αυτά να εντυπώνονταν βαθιά μέσα μας και να γινόταν αρχές, ίσως να ζούσαμε σε ένα καλύτερο κι αρμονικότερο κόσμο

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?