20 Χρόνια Μαζί ...

Όλες τις τελευταίες μέρες ψάχνω να βρω μια φωτογραφία. Μια φωτογραφία να είμαστε μαζί. Δύσκολο έως ακατόρθωτο. Συνήθως ένας από τους δυο μας δεν είναι καλός.

Θα ήθελα να είχαμε μία φωτογραφία μαζί. Να υπήρχε ένας φωτογράφος χωμένος σε κάποιο στενό στην Κολιάτσου 20 χρόνια πριν. Ένα φλας να άναβε από κάπου και η στιγμή να έμενε στην αιωνιότητα. Δύο φιγούρες να τρέχουν να συναντήσουν το πεπρωμένο τους.

Ένα πεπρωμένο που διαρκεί 20 χρόνια. Ένα πεπρωμένο που έχω την αίσθηση ότι είναι ακόμα στο ξεκίνημα του. Που αν ήταν παιδί θα μπουσούλαγε ακόμα.

20 χρόνια, περνάνε γρήγορα, κυρίως αν είναι όμορφα. Κι όσο κι αν γυρνάω πίσω να βρω σημεία σκοτεινά δεν βρίσκω. Βλέπω φως, γέλιο, χαρά. Ακόμα και τα δύσκολα τώρα τα βλέπω και χαμογελάω. Είχες αυτή την ικανότητα να στέκεσαι διακριτικά δίπλα μου, να μου αφήνεις χώρο, να μου ρίχνεις τους προβολείς κι εσύ να χαίρεσαι και να λάμπεις.

Ψάχνω μια φωτογραφία που να είμαστε μαζί, αλλά το μόνο που βρίσκω είναι χρώματα, μυρουδιές, βλέμματα, αδιόρατα αγγίγματα, αναμνήσεις μιας ζωής. Φελούκες, χουρμάδες, μπαχάρια, ναργιλέδες, βότσαλα, θάλασσα, βουνό, ηλιοβασιλέματα κι ανατολές, ήλιος, ζωή, αγάπη.

Μια ζωή που χωρίς λόγια, χωρίς σκέψεις την περπατάμε μαζί. Άλλωστε τα συμβόλαια δεν μας πάνε εμάς. Φτάνει μόνο μια ματιά και τα έχουμε πει όλα. Στο μυαλό μου στροβιλίζει του Μάνου, τ' αστέρι του βοριά μα εγώ σήμερα θα σου αφιερώσω αυτό ... το πρώτο μας ξύπνημα στο ίδιο κρεβάτι πριν από είκοσι χρόνια.

20 Χρόνια Μαζί ... Και Το Ταξίδι Τώρα Ξεκινά ...