Θέλω να χορεύω ...

Γυρίσατε? Ρώταγε η Καρέζη τον Αλεξανδράκη στο "Δις Διευθυντής" ... Κάπως έτσι κι εγώ, ναι, καλοί μου άνθρωποι γύρισα ... Αν και μεταξύ μας θα ήθελα κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο ... Ποιος δεν θα το ήθελε.

Παρ' ότι Σεπτέμβρης, το τραγουδάκι που θέλω είναι το "Ήρθες σαν την άνοιξη" είναι πιο ελπιδοφόρο, γιατί να το κρύψουμε άλλωστε. Αχ, γυρίσαμε, με πατημένα τα 51 πλέον καρδιά μου, μπήκαμε στο δεύτερο μισό του αιώνα μετά Βαΐων και Κλάδων ... ερώτηση ... μετά τα 30 γιατί περνάνε τα χρόνια πιο γρήγορα; ... γυρεύω απάντηση ...

Και να ήτανε η μόνη απάντηση που γυρεύω; Μπα, χιλιάδες ερωτήσεις στο μυαλό μου ... Από το γιατί τους ανεχόμαστε ακόμα ... Έως το ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος; ... Αλήθεια τι είναι και τούτο για την Αμφίπολη ... Από την δεκαετία του 70 γνωστά ... Αλλά γιατί τώρα η πρεμούρα; ... Τι έχει πει ο Παΐσιος περί τούτου; ... Σαν τον Λιακόπουλο ακούγομαι ...

Ευτυχώς Παρασκευή σήμερα, το sac de voyage (πως την γράφω την γαλλική, α, ρε γκούγκλι) είναι έτοιμο και περιμένει, την κάνουμε για ένα τριήμερο, τετραήμερο, θα δείξει καρδιά μου. Ευτυχώς το καλοκαίρι καλώς κρατεί, αλλά κυρίως καλώς κρατεί στην καρδιά μας!

Κι εγώ μες την τούρλα της ΔΕΘ θέλω να χορεύω (τραγουδάκι επιθεώρησης, πάντα επίκαιρο), θέλω να γελάω, να γελάω δυνατά, να σπάω πλάκα με φίλους, να τρώμε σουβλάκια και να πίνουμε ρακές, να τραγουδάμε δυνατά και φάλτσα. Τέρμα πια με τους σοβαροφανείς, τους κομπλεξικούς, τους δήθεν manager (είδαμε που μας κατάντησαν) και τεχνοκράτες. Θέλω να ζω την στιγμή με αυτούς που με αγαπάνε ... Είμαι μποέμης και τρελό αγόρι εγώ... Είναι κακό αυτό;