25.2.13

Η ιστορία θα δείξει … Μέρος Δεύτερον

Δεκέμβρης του 2006 ήταν θαρρώ όταν αποφάσισα να ανοίξω τούτο εδώ το blog και να γράψω το πρώτο κείμενο … “Η Ιστορία Θα Δείξει”.

Ξεκίνησα να γράφω χωρίς να έχω διαβάσει κανένα άλλο blog, από μια ανάγκη εσωτερική, δεν ήταν και τα καλύτερα μου χρόνια τότε βλέπετε. Δύσκολες εποχές. Κείμενα περί ανέμων και υδάτων στην αρχή, πιο προσωπικά στην συνέχεια. Ντρεπόμουν να πω ότι έχω blog, ντρεπόμουν να πάω να σχολιάσω σε κείμενα άλλων. Αισθανόμουν πολύ μικρός, πολύ λίγος. Ακόμα το κάνω. Σπάνια θα σχολιάσω και πιο σπάνια θα απαντήσω σε σχόλια στα κείμενά μου. Άλλωστε ποτέ δεν θεωρούσα ότι έγραφα καλά. Ποτέ δεν θεώρησα εαυτόν συγγραφέα. Ποτέ δεν θεώρησα εαυτόν τίποτα.

Ήταν η εποχή της αθωότητας, η εποχή που για να διαβάσεις κάποιον έπρεπε να ψάξεις να τον βρεις. Βλέπετε οι παλιότεροι το θυμούνται, ο reader δεν υπήρχε τότε και όποιον θέλαμε να διαβάσουμε έπρεπε να μπαίνουμε καθημερινά στο ιστολόγιο του για να δούμε αν είχε γράψει κάτι καινούριο. Είπαμε εποχή της αθωότητας, ρομαντική και με ιδανικά. Χωρίς φανφάρες, θεατρινισμούς και δήθεν. Γράφαμε για την ψυχή μας. Γράφαμε γιατί θέλαμε κάτι να πούμε, ίσως κάποιες φορές πράγματα που δεν τολμάγαμε να πούμε στον φίλο μας, αλλά εδώ η ανωνυμία μας βοηθούσε. Ήταν το ημερολόγιο μας, το προσωπικό κι όχι το εφαλτήριο για γνωριμίες ή καριέρες. Βλέπετε είχαμε και την ζωή μας και το blogging ήταν μια όμορφη παρένθεση στην καθημερινότητά μας.

Και ξαφνικά το blog μου, αρχίζει να γίνεται γνωστό, αρχίζει να αποκτά επισκέπτες. Να έρχεται κόσμος να σχολιάζει. Βλέπετε ο Άρης Δαβαράκης και στα πρόσωπα του, η ψιλικατζού, το πρόβατο, η mindstripper και πολλοί άλλοι έγραψαν για μένα. Τους άρεσαν τα κείμενα μου. Τους άρεσαν αυτά που έγραφα. Άνθρωποι που για μένα ήταν θρύλοι στον χώρο. Άτομα που σεβόμουνα και σέβομαι ακόμα και που ντρεπόμουν να σχολιάσω κείμενα τους. Άλλωστε τι να πω, αν τους έχετε διαβάσει θα καταλάβετε τι εννοώ.

Κάπου εκεί, άρχισα να γράφω επώνυμα. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι ανωνυμίες, αν και σέβομαι τον καθένα για τις επιλογές του. Πάντα είχα το δικαίωμα της γνώμης μου και δεν ντράπηκα ποτέ γι’ αυτό. Όσοι με έχετε γνωρίσει και από κοντά θα το έχετε καταλάβει. Όποτε έγραφα, αν ήθελα να πω ή σχολιάσω κάτι πάντα το έκανα επώνυμα και πάντα έλεγα και ποιον αφορούσε. Δεν κρύφτηκα πίσω από την οθόνη. Αλλά το κυριότερο, αυτό που με ενοχλούσε το έλεγα κατά πρόσωπο. Ποτέ πισώπλατες μαχαιριές.

Στα σχεδόν επτά χρόνια που έχω το ιστολόγιο μόνο καλά λόγια έχω ακούσει. Άνοιξα το σπίτι μου σε ανθρώπους που δεν ήξερα, αλλά που μου άρεσαν αυτά που γράφουν. Γνώρισα κόσμο και κάποιοι έγιναν και φίλοι καρδιάς. Τον τελευταίο καιρό, δεν γράφω στους ρυθμούς που έγραφα. Βλέπετε περνάω μια δημιουργική φάση με το ραδιόφωνο, αλλά και με την ζωή μου γενικά, συν το ότι είμαι καλά. Δεν ασχολούμαι, δεν προλαβαίνω. Η ζωή μου είναι γεμάτη. Αυτό ίσως ενοχλεί. Δεν ξέρω τι να πω.

Και ξαφνικά, τι έγινε ρε παιδιά; Γιατί μου την πέφτετε από παντού; Γιατί βρέθηκα δακτυλοδεικτούμενος σε διάφορα ιστολόγια; Σε τι σας έχω ενοχλήσει αγαπητοί μου; Κι αν σας έχω ενοχλήσει με κάτι που “έχω κάνει” και σας έχω πειράξει έχετε ερωτηθεί αγαπητοί αν εσείς ήσασταν εντάξει απέναντί μου; Λέω ήσασταν; Πιστεύετε μήπως αγαπητοί μου, ότι δεν μαθαίνω τι κάνετε και τι λέτε; Εδώ είμαι, εσείς με ξέρετε, έχετε έρθει και στον σπίτι μου και πάνω από μία φορά, σε αντίθεση με εμένα που ποτέ δεν με καλέσατε στα δικά σας. Λοιπόν αγαπητοί θα μου λύσετε τις απορίες μου;

Τελευταία φορά που ασχολούμαι μαζί σας … κι ας αφήσουμε την Ιστορία να δείξει …

37 comments:

  1. Εγώ σε γνώρισα μέσα απ το blog πέρσι. Από κοντά, το καλοκαίρι που κάναμε εκείνη τη φοβερή εκπομπή. Αλλά, ξέρεις, δεν κάναμε απλά μια εκπομπή, κάναμε ξεγύμνωμα ψυχής - έξω απ τα μικρόφωνα. Εγώ απέκτησα εκείνο το βράδυ 2 νέους, υπέροχους φίλους. Και το λέω με όλη τη σημασία της λέξης.

    Επίτρεψέ μου να σταθώ μονάχα στο πρόσωπό σου. Είδα έναν άνθρωπο, γελαστό, χαρούμενο, πειραχτήρι, χωρίς ίχνος κακίας και μικροπρέπειας. Είδα έναν άνθρωπο που ενώ δεν με γνώριζε καν, άνοιξε την αγκαλιά του για να με βοηθήσει στους δύσκολους καιρούς που περνάω. Είδα έναν άνθρωπο, φιλόξενο, ευγενικό, με υπέροχο χιούμορ και ακόμα πιο υπέροχη διάθεση να γνωρίσει νέους φίλους, να βοηθήσει, να συντρέξει να, να, να, έτσι, χωρίς καμία σκοπιμότητα, χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα, ίσως το μόνο που ζήτησες να είναι ένα χαμόγελο, έναν καφέ μαζί, ένα κάτι τόσο ανθρώπινο και τόσο απλό. Είδα έναν υπέροχο άνθρωπο να θέλει να δώσει. Όχι να πάρει.

    Κι εγώ πήρα από σένα. Πήρα συμβουλές, πήρα χαρά, πήρα ωραίες φιλικές στιγμές. Κι επειδή εγώ ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει αυτό δεν έχω παρά να εκτιμήσω το κάθε τι. Εγώ έτσι είμαι. Αλλά εγώ είμαι εγώ. Κανείς άλλος δεν είναι εγώ. Και αν στην πέφτουν μη νοιάζεσαι. Δεν χάνεις τίποτα. Τίποτα απολύτως. Εγώ θα σε στηρίξω όπως με έχεις στηρίξει εσύ τόσον καιρό χωρίς να περιμένεις τίποτε από μένα. Εγώ είμαι εδώ. Εσύ επίσης και το γνωρίζω καλά.

    Μου έχεις προσφέρει πολλά, δεν σου έχω προσφέρει τίποτε. Αυτό ας το αναρωτηθούν εκείνοι που σε κατηγορούν και όλοι εκείνοι που συμφωνούν μαζί τους. Όλοι εκείνοι στους οποίους άνοιξες το σπίτι σου, ας αναρωτηθούν πόσο ιερό είναι αυτό. Ας το αναρωτηθούν για να κατανοήσουν το λάθος τους. Προσπάθησα να μεταφέρω ευγενικά το μήνυμα σε κάποιους και δεν το κατανόησαν. Ο εγωισμός βλέπεις είναι περίεργο πράγμα. Πολύ περίεργο. Ίσως κάποια στιγμή, όλοι μας, να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Ίσως επιτρέψουμε στον εαυτό μας να καταλάβει ότι όλοι κάνουμε λάθη και ότι αν πρέπει να ζητήσουμε συγνώμη καλό θα είναι να το κάνουμε.

    Ίσως, λέω ίσως, να καταλάβουμε ότι πολλές φορές τυφλωμένοι από τις δικές μας πλάνες να μην ενεργούμε σωστά. Ίσως.

    Εγώ έχω βρει έναν φίλο. Και ο φίλος για μένα είναι ιερός.

    Ξέρω ότι μετά από αυτό θα χάσω μπλογκόφιλους και αναγνώστες. Ξέρω ότι θα δεχθώ ανώνυμες μάλλον επιθέσεις. Αλλά εγώ θα στηρίξω το φίλο μου, που ξέρω τις θέσεις του και την άποψή του. Αλλά Παύλο μου, εγώ είμαι εγώ. Μην περιμένεις και οι άλλοι να είναι εγώ. Σ' αγαπώ πολύ και το ξέρεις! Καλημέρα!

    ReplyDelete
  2. Άνθρωποι και ανθρωπάκια....... να σου πω μη δίνεις σημασία;... έχω νιώσει την ίδια απογοήτευση κι ενόχληση, αλλά πίστεψέ με δεν αξίζει, ΔΕΝ ΑΞΙΖΟΥΝ.
    Νά'σαι καλά και να γράφεις για να σε απολαμβάνουμε :)

    ReplyDelete
  3. δεν εχει και γκλίτερ εδω να βάλω!!!
    φαντάσου, πολλες πολλές και τεράστιες καρδιές και φιλιά ,σου στέλνω!

    ReplyDelete
  4. θα στη λύσω την απορία αλλά (συγνώμη) θα το κάνω ανώνυμα. Αν ψάξεις να με ανακαλύψεις απ'την IP θα αποτύχεις. Μην προσπαθήσεις. Λοιπόν αν και δεν έγραψα ποτέ κάτι άστοχο ή στοχευμένο γιά σένα στο ιστολόγιό μου αποτραβήχτηκα από κάθε κοινό χώρο με σένα γιατί κάποτε με κορόιδεψες. Προσποιήθηκες γιά να με αποφύγεις χωρίς να έχεις τα κότσια να μου πεις κατάμουτρα την άρνησή σου. Και το κυριώτερο μπορεί να μη με σχολίασες αρνητικά στο blog σου (τουλάχιστον από όσο γνωρίζω) αλλά επανειλημμένα συμφώνησες σε άλλα blogs που με έβρισαν εντελώς άδικα. Τέλος, αντί να με ρωτήσεις ο ίδιος γιατί απομακρύνθηκα προσπάθησες να το ανακαλύψεις στέλνοντας "ταχυδρόμους" να ρωτήσουν. Και πάλι ποτέ δε θα γράψω ή θα πω κάτι αρνητικό γιά σένα γιατί δεν το συνηθίζω. Ακόμα κι αν κάποτε γράψεις αρνητικά γιά μένα. Θέλω απλά να είσαι πάντα καλά και να υπάρχει ασφαλής απόσταση ανάμεσά μας.

    ReplyDelete
  5. Από την πρώτη στιγμή που σε συνάντησα ένιωσα σαν να σε ήξερα από πάντα.
    Συμωνώ με τον Τρέμενς 1000%.
    Θα συμπληρώσω πως και η αχαριστία είναι περίεργο πράγμα όπως και ο εγωισμός.
    Η ιστορία δείχνει ήδη αυτό μπορώ να σου πω.
    Έχεις την αγκαλιά των φίλων σου, και των δικών σου ανθρώπων, αυτό αρκεί.
    Όλα και όλοι οι υπόλοιποι είναι απλά περιττοί.
    Και κράτα αυτό...η ιστορία δείχνει και θα κάνουμε τρελά γέλια!

    Τσίμπα και το άσμα, γιατί πολύ απλά μπορείς:
    http://www.youtube.com/watch?v=cAHKrdNa4YQ

    Σ' αγαπώ!

    ReplyDelete
  6. Aς το πιάσει καποιος απο την αρχή να μου εξηγήσει της ξανθιάς!
    Διότι αυτές οι απολογίες!!!
    Ποίος βάλει και γιατί?
    Ωρε, μην πάρω τ' άρματα η Βασίλω !

    ReplyDelete
  7. Απλή παρατήρηση προς Ανώνυμο κι ανώνυμους γενικά: προσπαθήστε για μια φορά στη ζωή σας να γίνεται επώνυμοι έχοντας το θάρρος της έκθεσης και να μην κρύβεστε πίσω από προσωπεία και μάσκες, αυτό απλά σας εκθέτει περισσότερο ακόμα, και μη νομίζετε ότι μόνο η IP φανερώνει τον καθένα, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι (π.χ. ο τρόπος γραφής), απολαύστε τη ζωή όπως νομίζετε αλλά μακριά μας παρακαλώ, δεν υπάρχει χώρος για εσάς εδώ...

    ReplyDelete
  8. Εγώ δε θα μιλήσω ως φίλος σου ούτε σαν οτιδήποτε άλλο γιατί δε θα είμαι αντικειμενικός.
    Είναι τόσα αυτά που μας φέραν κοντά απο εκείνο κρυο βράδυ του Δεκέμβρη σπίτι σου, είναι τα ξενύχτια στο σαλόνι μας, είναι όλες αυτες οι μέρες που έχουμε γράψει πίσω απο τα ακουστικά των τηλεφώνων.

    Μου το είχες πει παλιότερα, στο υπενθυμίζω :
    "Mην παρασύρεσαι απο όσα συμβαίνουν και μην ξεφεύγεις απο τις γραμμές σου.Οτι κι αν γίνει ο χρόνος κι ο κόσμος θα σε κρίνει,γι'αυτο μην ασχολιέσαι."

    Θεωρώ ότι τρέφουμε μια φωτιά που δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης και καλό θα είναι να την αφήσουμε να σβήσει - δεν είναι δύσκολο αν θεριέψει να καταστρέψει πολλά περισσότερα απο όσα οι εμπνευστές της επιδίωκουν.
    Αν εκείνοι είναι αυτοκαταστροφικοί, εγω αυτή τη φορά θεωρώ ιερό καθήκον να σε κρατήσω με οποιονδήποτε τρόπο μακρυά απο όλο αυτό, γιατί δεν ειμαι θιασώτης του δόγματος βία στην βία.

    Ολα ζουν και υπάρχουν όταν το επιτρέπουμε εμεις και για μενα οι ενορχηστρωτες οποιαδηποτε επιθεσης σε οποιονδηποτε και για οποιονδηποτε λογο ειναι ουσιαστικα ζωντανοι-νεκροι.
    Εχουμε αμετρητα προβληματα ολοι μας και αντ'αυτου κοιταμε πως θα στιγματισουμε ο ενας τον αλλο σαν να ειμαστε προαιωνιοι εχθροι .

    Ευχαριστώ αλλα σ'αυτό τον πόλεμο δε βρίσκω λόγους εμπλοκής ...προς το παρόν.
    Αν στο μελλον προκύψουν, θα το κάνουμε όπως θέλουμε εμείς κι όχι οι άλλοι και σίγουρα δε θα σκεφτούμε να επιτεθουμε σ' ενα νεο Περλ Χαρμπορ, που θα κερδισει τις εντυπωσεις αλλα στο τελος θα μας οδηγησει σε ταπεινωτικη ηττα...

    ReplyDelete
  9. Από την πρώτη ημέρα που σε γνώρισα σε λάτρεψα για την αμμεσότητα και την ειληκρήνιά σου...μην αλλάξεις ποτέ ...και στο φινάλε σε όποιν αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε...

    ReplyDelete
  10. γοητευτικέ παραγωγέ μας, η αχαριστία είναι και το μοναδικό αμάρτημα που δε συγχώρεσε ο χριστός!
    πως μπορώ να ξεχάσω τη φιλοξενία που δέχτηκα, την περιποίηση και τη στοργή όταν σας επισκέφθηκα. πως μπορώ να ξεχάσω, το γεγονός ότι μου συμπαραστάθηκες όταν το είχα ανάγκη χωρίς να το ζητήσω και αυτό για μένα ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη. γιατί με έκανε να αρχίσω πάλι να πιστεύω στους ανθρώπους.
    πως μπορώ να ξεχάσω ότι η καλοσύνη σου, η απλοχεριά σου, η ανιδιοτέλειά σου και κυρίως η μεγάλη σου καρδιά, ήταν σύντροφοί μου στις νύχτες της οδύνης μου;

    μόνο οι μικροί άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν τι έχουν λάβει χωρίς ποτέ να δώσουν. αξίζει τον κόπο να απασχολείς το μυαλό σου και την ψυχή σου με μικρούς και ανώνυμους ανθρώπους; αξίζει τον κόπο να ασχολείσαι με την μικροψυχία, τη ζήλεια, την κακία και τη μιζέρια αυτών που ότι δε φτάνουν απλά τα κάνουν κρεμαστάρια;

    όποιος δεν είναι σε θέση να εκτιμήσεις ότι είσαι, δεν έχει και θέση στη ζωή σου!

    φιλάκια γλυκέ μου!

    ReplyDelete
  11. Αγαπητέ Παύλο,

    Δεν θα μακρηγορήσω, διότι είμαι φειδωλή στις λέξεις όταν πρόκειται να μιλήσω για συναισθήματα. Δεν έμαθα να τα εκφράζω με λόγια και δεν θα το κάνω και τώρα. Το μόνο που θα πω είναι ότι, έχουσα σώας τας φρένας, χάρηκα πάρα πολύ που σε γνώρισα. Και να προσθέσω ένα μεγάλο ευχαριστώ που άνοιξες το σπίτι σου και την αγκαλιά σου και με δέχθηκες.
    Θεωρώ εαυτόν τυχερό γι' αυτό.
    Σε ασπάζομαι αναμένοντας κι άλλες όμορφες συναντήσεις!

    Με εκτίμηση,
    Αθηνά...

    ReplyDelete
  12. Δεν ξερω τι παίζει δεν θέλω να μάθω, αν και κάτι υποψιάζομαι δεν θα εμπλακώ...
    Σε ακουω από πέρυσι τον Νοέμβρη φανατικά,σε γνώρισα μετά από 3 μήνες,την γνώμη και την αγάπη μου για σένα την ξέρεις, δεν υπάρχει λόγος να ξαναπώ τα ίδια πράγματα,για μένα το ραδιόφωνο μαζί σου είναι η χαρά,η ξενοιασιά αυτών των 2 ωρών,πραγματικά λυπάμαι που άργησα να σε γνωρίσω..
    ΥΓ όταν ηρθες στο νησί αν θυμάσαι ήρθα να σε πάρω με τη μηχανή,δεν μου έκατσες,το σπίτι μου ήταν ανοιχτό και το κρεβάτι στρωμένο εσύ έφυγες....
    φτάνουν οι μαλακίες, να είσαι όπως είσαι ΓΕΜΑΤΟΣ,ΓΑΜΑΤΟΣ η Πέμπτη δεν αργει....

    @ανώνυμη αν εννοείς εμένα "ταχυδρόμο" κάνεις μεγαλο λάθος,μες τη χαρά και την αφέλεια μου,αφου ηξερα ότι περνούσες όπως και εγώ καλά, σε ρωτησα γιατί δεν έρχεσαι στην εκπομπή; δεν με έβαλε κανένας, αυθόρμητα σε ρωτησα,ετσι γα να μπαίνουν τα πράγματα στη θεση τους...

    ReplyDelete
  13. Ότι και να πω θα είναι λίγο...λειψό...έτσι μου φαίνεται...
    Σας/σε άκουγα πολύ καιρό πριν σε/σας γνωρίσω, όπως και σε/σας διάβαζα...
    Γνώρισα έναν ( κι άλλον έναν, αλλά τώρα μιλάω για σένα ) γλυκό, ευγενικό,έξυπνο, τρυφερό άνθρωπο. ΑΝΘΡΩΠΟ μα Αλφα Κεφαλαίο. Με καλοδέχτηκες σπίτι σου,( αρμένικη βίζιτα το λένε στο χωριό μου...την επίσκεψή μου...),με εμπιστεύτηκες , κουβεντιάζαμε με τις ώρες, και είδα πως το ένστικτο μου δεν με γέλασε καθόλου.
    Αισθάνομαι πολύ τυχερή που σε /σας γνώρισα.Πολλά είπα...
    Με συγκίνησαν αφάνταστα αυτά που έγραψε ο Τρεμένς...γιατί τη φιλία την θεωρώ κάτι το ιερό, έχω παλέψει για φίλους,έχω σταθεί και δεν δίστασα ουτε στιγμή αν έπρεπε να ριχτώ στην φωτιά για αυτούς όπως και να ζητήσω συγνώμη και να το εννοώ όταν έκανα μαλακία.Εγωισμοί δεν χωρούν...
    Είναι κρίμα να έρχονται έτσι τα πράγματα...Κανένας δεν έχει να μοιράσει τίποτα με κανέναν, σε όλους αναλογεί το ίδιο κομματι γης...
    Κι από την άλλη σκέφτομαι και λέω, ο καθένας έχει λογική,κριτική ικανότητα, ας κρίνει...Δεν είμαστε μικρά παιδιά...να κρυβόμαστε πίσω δικαιολογίες και...και...Το πως διατείνεται ο καθένας λέει πολλά..Το πως μιλά, πως στήνεται...επίσης...Αχ, το κούρασα το θέμα...
    Τελειώνω λέγοντας πως συμφωνώ απόλυτα με τον Εvil...( σου βγάζω και σένα το καπέλο άλλη μία φορά! )
    Παύλο μου σου εύχομαι ένα όμορφο απόγευμα και μην ασχολείσαι...
    Φιλιά :)))))))

    ReplyDelete
  14. Εγώ αν μιλήσω τώρα, θα είναι σαν να έχω βγει από άλλο ανέκδοτο. Σωστά; Σωστά... Ψυχανεμίζομαι τις καταστάσεις, αδιαφορώντας συνειδητά για τα πρόσωπα. Για μένα είστε συντροφιά, μολονότι δεν κάνουμε καθημερινή παρέα. Μου φέρατε τύχη (Στην πρώτη συνάντησή μας - θυμάστε τους γίγαντες με λουκάνικα; και την τεντούρα;) εσείς μου ανοίξατε το σπιτικό της, εκείνη τη μέρα... έναν χρόνο πριν, κι ήταν σα να γνωριζόμαστε... κι αυτό είναι σπουδαίο!

    Θα στείλω ένα τραγουδάκι, που θεωρώ ότι ταιριάζει γάντι για τους στίχους του κ θα προσπαθήσω να σας ακούσω το βράδυ της Τετάρτης... Ααα θέλω μιαν χάρη, στείλτε μου ένα μεηλ με το λινκ του sin radio. και τα νέα σας βεβαίως βεβαίως...

    το παιδί με το ταμπούρλο
    http://www.youtube.com/watch?v=HNtQfGVeEhU

    Ραδιοπαρέα μου ελπίζω να είστε όλοι κ όλες καλά!

    @Ρία, Κατερίνα, Εβιλ, Μαριμάρ (μου) τι κάνετε;;;;

    Σας φιλώ Σείριος

    ReplyDelete
  15. Δεν έχω ιδέα τι έχει γίνει και δε με αφορά κιόλας.
    Να στεναχωριέσαι μονάχα για άτομα που θεωρείς ότι αξίζουν...
    Σήμερα έχει και πανσέληνο έμαθα οπότε κάτι με τον Ερμή παίζεται και τίποτα δεν είναι καλά..
    Μπόρα είναι θα περάσει:)
    Φιλιά:))

    ReplyDelete
  16. Συγνώμη για να καταλάβω τώρα...
    Και χαμένος και γδαρμένος?
    Και κάθεσαι εσύ τώρα εδώ και απολογήσε προσπαθώντας να αποδείξεις τι?
    Οτι δεν είσαι ελέφαντας?
    Αντί να πιάσεις ΕΣΥ ο ίδιος αυτούς που μπήκανε στο σπίτι σου και στο μαγαρίσανε φέρνοντας μέσα λάσπες???
    Και συ βρε μλκ που πας πάνω στην ψυχή του άλλου χωρίς να βγάλεις τα βρωμικα άρβυλα???
    Δε σε ξέρω καλά ωστόσο σε ξέρω αρκετά για να σε εκτιμώ.
    Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την πορεία σου και μοιάζει τόσο με τη δική μου...
    Εναμιση χρόνο μου πήρε να βγω από το καβούκι μου και να αλληλεπιδράσω με άλλους παρόλο που από τη πρώτη μέρα μπήκαν και σχολιάζανε...
    Δε κυνηγώ ούτε τις προβολές ούτε τους πολλούς αναγνώστες... είμαι δε τόσο ιδιόρυθυμη και ζαβή που άμα δω κάποιος ότι με διαβάζει για πολύ μεγάλο διάστημα και δίχως να σχολιάζει ποτέ τους διαγράφω!
    Για τέτοια διαστροφή μιλάμε!
    Γιατί δε μπορώ να σε τρατάρω την ουσία της ψυχής μου κάθε που μπαίνεις και συ να διαβάζεις και ποτέ να μη σχολιάζεις ούτε μια καλημέρα ούτε ένα "ευχαριστώ είναι όμορφο" κάτι το οτιδήποτε!
    Και αυτό το λέω για κάποιο μουρλοκομείο που κάποτε πόνεσε που'χασε μια τρελλή από αναγνώστρια...λες κι έχασε η Βενετιά βελόνι...

    Στο σπίτι μου θέλω να είμαι με παντόφλες και να νιώθω άνετα με τους φίλους αναγνώστες... και αυτό πρέπει να κάνεις και συ να ξεκαθαρίζεις το ομιχλώδες τοπίο κάνοντας διαγραφές. Πίστεψέ με και απαντήσεις να πάρεις σε αυτά που ρωτάς δε θα είναι ικανοποιητικές...............

    Φιλάκι γλυκό Λιακαδένιο :)

    ReplyDelete
  17. Καλησπέρα!
    Ούτε εγώ ξέρω τι παίζει και δεν θέλω να μάθω, περνάω καλά μαζί σας και μ'αρέσει.. μην χαλιέσαι για τίποτα..

    ReplyDelete
  18. Αφού δήλωσα και το ξέρεις ότι σε θεωρώ φίλο μου λέω να το ελαφρύνω και να σου στείλω ένα μικρό απόσμασμα περί φίλων. Τα έλεγαν οι αρχαίοι και απ' ότι ξέρω μέχρι σήμερα δεν έχουν αναιρεθεί και έχουν εφαρμογή στο πώς βλέπεις και εσύ τους φίλους σου και οι άλλοι στο πρόσωπο σου έναν φίλο.
    "Πιστεύω τῷ φίλῳ. Πιστὸν φίλον ἐν κινδύνοις γιγνώσκεις. Ὁ φίλος τὸν φίλον ἐν πόνοις καὶ κινδύνοις οὐ λείπει. Τοῖς τῶν φίλων λόγοις ἀεὶ πιστεύομεν. Εἰ κινδυνεύετε, ὦ φίλοι, τοὺς τῶν ἀνθρώπων τρόπους γιγνώσκετε• οἱ μὲν γὰρ ἄπιστοι φίλοι οὐ μετέχουσι τοῦ κινδύνου, οἱ δὲ πιστοὶ συγκινδυνεύουσι τοῖς φίλοις. Πιστοῖς φίλοις μᾶλλον ἣ χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ πιστεύομεν."
    Το πρωί συγκινήθηκα με το σχόλιο του Τρεμένς και είπα, να, τα είπε όλα τι άλλο μένει να γράψει κάποιος μετά.
    Εγώ θέλω να ευχαριστήσω δημόσια την φίλη εκείνη (ξέρει) που μου "σύστησε" τις εκπομπές που έκανες μόνος εκείνη την εποχή για το κέφι σου και για το κέφι των φίλων σου. Περνούσα μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση στην αρχή της μάλιστα, και για μένα υπήρξες μια όαση στην έρημο που ένιωθα να έχω διακτινιστεί τότε. Και ύστερα ήρθε η γνωριμία, το ανοιχτό φιλόξενο σπίτι σου, οι όμορφοι άνθρωποι που έχεις κοντά σου.
    Σε φιλώ

    ReplyDelete
  19. Πάω, έρχομαι, διαβάζω, ξεκινάω να γράψω, σβήνω, φεύγω. Ξαναέρχομαι, σκέφτομαι, αφουγκράζομαι. Eγώ ήρθα για άλλους λόγους και για άλλους λόγους έμεινα. Είπες μια μέρα, ένα μυαλό χωρισμένο στα δυο, εγώ όμως δεν αισθάνομαι το διαχωρισμό, νοιώθω ένα μυαλό και μια καρδιά σε ένα! Διαβάζω και λέω δε μπορεί, εγώ τα γράφω αυτά, κάποιος μου κάνει πλάκα, μπήκε στο κομοδίνο και τα έκλεψε! Ειδικά το κομμάτι........<> πονάει πολύ. Χθες βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά, ένα γιατί απλώθηκε και σκέπασε κάθε τι άλλο! Όμως τα ξημερώματα αποφάσισα, δεν θα τους κάνω τη χάρη γαμώτο, δεν θα αλλάξω, θα μείνω άνθρωπος, με ελαττώματα, με προτερήματα, με χιούμορ με τα καλά μου και τα κακά μου. Αυτή τη συμβουλή δίνω λοιπόν απόψε, είμαστε άνθρωποι Παύλο μου και δεν θέλουμε να αλλάξουμε, θα ανοίγουμε τις καρδιές και το σπίτι μας και θα τρώμε τα χαστούκια μας θα πέφτουμε, θα σηκωνόμαστε και ξανά τα ίδια! Δεν θα τους κάνουμε το χατήρι, δεν θα γίνουμε μίζεροι, δεν θα γίνουμε κομπλεξικοί, δεν θα γίνουμε κακοί, δεν θα ασχοληθούμε καθόλου, θα μείνουμε τρελοί, θα γελάμε δυνατά, θα αγαπάμε, θα πονάμε, θα είμαστε αυθεντικοί! Και θα τους κάνουμε να σκάνε γιατί πάντα θα τρώνε τη σκόνη μας! Είμαι PRINCESS και είσαι KING!!!
    Σας αγαπώ αγόρια μου πολύ!!!!

    ReplyDelete
  20. δεν έχω λόγια να πω είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος...λάθη κάνουμε όλοι μας....μεγαλείο του ανθρώπου η ταπεινότητα και παραδοχή του λάθους του και η ταπεινή συγνώμη....δεν μιλώ για σένα .....εγω σε ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδ ωσες που ήπιαμε τα κρασάκια μας και ότι άλλο.....τύχη και τιμή η γνωριμία μαζί σου.....στο ραδιόφωνο σας δεν έρχομαι αν δεν ζητήσει ταπεινα συγνώμη για την φοβερη προσβολή που δέχτηκα.....αν σε πειράζει καλέ φίλε δεν υπάρχει κάτι άλλο και πονω για αυτό.....εσυ μια φορά δεν έχεις να κάνεις σε ακούω και θα σε ακουω απο την σελίδα απο φατσα μπουκ....ελπίζω να με συγχωρνάς...πρέπει όμως να καταλάβει ότι με πρόσβαλε βάναυσα και μου πάτησε τον κάλο...για ότι λένε για σένα είναι μαλακίες...είσαι ένας καλός υπέροχος άνθρωπος......

    ReplyDelete
  21. το μπανεράκι της σελίδας μου δεν παιζει πια....δεν ξερω γιατί....εγω θα σε ακούω από όπου μπορω

    ReplyDelete
  22. οπου υπαρχει δραση υπαρχει κι αντίδραση, μην απορεις κατι θα ειπες κατι θα έκανες και ξερεις πολυ καλα..
    το να το παιζεις αθωα περιστερα και να σε γλυφουν τα καμια δεκαρια αλλοι ειναι το πιο ευκολο
    ξερεις ποιο ειναι το δυσκολο ? να κανεις την αυτοκριτικη σου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ενώ εσύ πρωί μεσημέρι βράδυ αν δεν κάνεις την αυτοκριτική σου δεν μπορείς έτσι; αν είχες το θάρρος της υπογραφής μπορεί και να είχα να σου πω κάτι, αυτή τη στιγμή μόνο να σε λυπηθώ μπορώ

      Delete
    2. Θεωρώ άκρως προσβλητική την στάση σου όχι μόνο προς εμένα αλλά προς όλους όσους απάντησαν εδώ.Αυτά που διατείνεσαι αλλά και ο τρόπος σου δείχνουν μεγάλη εμπάθεια και πολλά ακόμη, αλλά δεν θα καθήσω να τα αναλύσω διότι βεβαίως υπάρχουν ψυχολόγοι όπου μπορείς να πληρώσεις και να σου αναλύσουν αυτό που περίτρανα μόλις μας έδειξες.
      Δεν γνωρίζω ποιος/ποια είσαι, ούτε και επιθυμώ να μάθω.Μάθε όμως πως στην ζωή μου δεν εχω γλύψει ποτέ κανέναν για να γίνω αρεστή, ούτε πρόκειται- και αυτά που λέω τα λέω κατά πρόσωπο και πάντα επώνυμα, εχω το θάρρος της γνώμης μου και την πρέπουσα αξιοπρέπεια να φερθώ όμορφα και ανθρώπινα ακόμη κι όταν διαφωνώ...Καλό σου βράδυ.

      Delete
    3. Το σχόλιο μου αναφέρεται στον /στην Αnonymous

      Delete
  23. επισης σιγα το θεμα , πολεμος μεταξυ 2 σταθμών (φερ'ειπειν) που δε τους ακουει κανεις! δηλαδή χεστηκε η ζουζουνα στ αλωνι

    ReplyDelete
    Replies
    1. κι επίσης αυτό πάλι πως σου ήρθε; μόνο ένα διεστραμμένο μυαλό θα το σκεφτόταν από τα γραφόμενα, ελευθερία στις μύγες δεν είναι όλες δικές σου

      Delete
    2. θεϊκή απάντηση μπλου!

      Delete
  24. Η ζουζουνα στο αλώνι δεν είναι ποτέ. Του σαλονιού ειναι και της τραπεζαρίας !!! Να ξέρουμε τι λέμε !!!

    ReplyDelete
  25. συμφωνώ με τον πρόστυχο Σεφ... προχώρα επενδύοντας σε αυτά που σε εμπνέουν, δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Και ούτε όλοι είναι ικανοί να καταλάβουν!

    :-)

    ReplyDelete
  26. ρε ανώνυμε/η τι είσαι τέλος πάντων.εγω είπα την γνώμη μου για τον παυλιτο ...και δεν γλύφω κανέναν.....για αυτό ..αντε και γαμήσου.....χίλια συγνώμη εδώ μέσα...για την βρισιά..αλλά μια σκατόφατσα δεν θα με λέει και γλύφτη.....συγνώμη προς όλους....

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλέ, κάνε δουλειά σου ! και μην ζητάς συγνώμη, μαθημένοι είμαστε, αλλα η πολλαπλασιαστική φράση, οφείλω να σου πω, ότι είναι ευχή. Οπότε μην την δινεις χαμένη πάει.
      Δεν κατάλαβες? ας σου εξηγήσει κάποιος μην μου βάλεις ρόλλευ πάλι!

      οι ανώνυμοι ειναι για να φυτρώνουν εκει που δεν τους σπέρνουν και να δείχνουν το ποιόν τους. !

      Delete
  27. α..και πουσαι βγες και απο το λαγούμι σου να σε δούμε......

    ReplyDelete
  28. άστους να λένε ... λέει μια μακρινή σου φίλη ( δλδ από κοντά θα στο έλεγα αλλιώς αλλά εδώ είμαστε δημόσια .. )


    ΥΓ Να δώσεις χαιρετίσματα του ηλεκτρολογείου στο Χρανιώτη , μας αρέσει -:))

    Το ηλεκτρολογείο από τη Βενεζουέλα

    ReplyDelete
  29. υποπτεύομαι ότι κάποιοι καλλιεργούν φθόνο, ίσως κι αχαριστία. Κρίμα, ο θαυμάσιος αυτός χώρος ιστολογίων από σκήνη θεάτρου (με την αρχαία καλή έννοια) να εξελιχτεί σε αρένα...
    Ξενικός

    ReplyDelete
  30. Διαβαζα το κειμενο σου και θυμηθηκα ολα αυτα τα απιθανα ποστ σου που με μανια διαβαζα για να μαθω τι θα γινει στη συνεχεια της ερωτικης ιστοριας!! Ποσο σε νιωθω σε οσα γραφεις.. Προς το τελος του ποστ μου σηκωθηκε λιγο το φρυδι απο τα νευρα, αλλα εκει πανω ειπα -σπανιο αυτο τον καιρο- να δω τη θετικη πλευρα! Ειμαστε παλι εδω για να στηριζουμε ο ενας τον αλλον και ας μην εχουμε ειδωθει ποτε. Και αυτο δεν ειναι λιγο.
    Για ολα τα αλλα, πφφφφ αδιαφορουμε σερ :)

    ReplyDelete
  31. Υπαρχουν πραγματικά τόσα άτομα που διαβάζουν το Blog σου και δεν ξέρουν κάν τι έγινε...

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?