Dix-Huit

Περνάνε τα χρόνια. Περνάνε τα άτιμα, σαν νερό, σαν αέρας. Τα σκέφτεσαι, βλέπεις πίσω και λες δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν.

Στα 31 μου τότε, στα 49 τώρα. 18 ολόκληρα χρόνια πέρασαν. Χαρές, λύπες, απογοητεύσεις, επιτυχίες, άσπρα, μαύρα. Όλα μέσα στο πρόγραμμα. Όλα μέσα στη ζωή. Γεμάτη ζωή, πλούσια. Όλα μαζί.

18 χρόνια. Αν ήταν άνθρωπος θα έμπαινε στην ενηλικίωση του τώρα. Έλα που δεν είναι. Έλα που είναι αγάπη. Αλήθεια η αγάπη ενηλικιώνεται; Αλήθεια η αγάπη περνάει εφηβεία; Αν ναι, η δικιά μας μόλις ενηλικιώθηκε.

υγ δεν θα άλλαζα ούτε μια μέρα από αυτά τα 18 χρόνια κι ανυπομονώ μαζί σου να περάσω και τα επόμενα....
υγ1 τελικά ... αυτό το τεκνό ... εγώ το έχω ...
υγ2 όσο για τραγούδι αυτό ...