...ΤΟ ΤΕΦΤΕΡΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Το νερό τρέχει πάνω στο σώμα. Σε ένα σώμα που δεν είναι δικό μου. Σίγουρα δεν είναι δικό μου. Πιο πολύ μοιάζει με του πατέρα μου. Όσο μεγαλώνω μοιάζω όλο και περισσότερο του πατέρα μου. Μικρός ήμουν ξανθός, κατάξανθος. Έμοιαζα από την μάνα μου, ίσως γιατί είχα τα χρώματά της. Ίσως γιατί ήθελα να της μοιάζω. Πιο αλέγρα, πάντα εκεί δίπλα μου, κοντά μου, να με αγαπάει και να με πνίγει με την αγάπη της.

Ο πατέρας στην δουλειά, αλλά και στις παρέες του. Γάμος από προξενιό, δύο ανθρώπων που το μόνο τους κοινό ήταν η εξωτερική ομορφιά τους. Η μάνα ήθελε να παντρευτεί. Ο πατέρας έπρεπε. Ενώσανε τα θέλω με τα πρέπει τους και βγάλανε εμένα. Μια ζωή έτσι με το ένα πόδι στο θέλω και το άλλο στο πρέπει.

Θέλω να γίνω διάσημος. Πρέπει να είμαι ταπεινός. Θέλω να παίζω. Πρέπει να διαβάζω. Θέλω να πιάσω δουλειά. Πρέπει να φανώ αντάξιος του ονόματός μας. Θέλω να γελάω. Πρέπει να κλαίω, ποιος είμαι εγώ που θέλω να είμαι χαρούμενος. Θέλω, πρέπει, θέλω, πρέπει. Μια ζυγαριά, όλη η ζωή μου.
Στο μέρος που γεννήθηκα υπήρχαν μόνο δύο γένη. Το θηλυκό και το ουδέτερο. Αντρικό δεν υπήρχε. Η Παύλους, η Γιώργους, η Κώστας, η Μήτσους. Διαφορετικά το Παυλέλ’, το Γιωργέλ’, το Κωστέλ’, το Μητσέλ’. Τι τόπος και αυτός. Πόσο πιο μητριαρχικός, πιο ευνουχιστικός. Σε τι μέρος μαμά μ’ έχεις φέρεις να ζήσω;

Στο πρώτο σου πάρτι πήγες στα δέκα σου χρόνια. Εκεί χόρεψες και το πρώτο σου μπλουζ. Με την κόρη της σπιτονοικοκυράς σας. Το πρώτο αμόρε, το πρώτο σκίρτημα. Αθώες ματιές. Ανατριχίλες όταν τα μαλλιά της έπεφταν στο πρόσωπό σου την ώρα που ο Adamo, τραγούδαγε στο φορητό πικ απ, το the girl from Salina.

Στα δεκατρία εξακολουθούσες να χορεύεις με την ίδια ντάμα. Το σκίρτημα ερχόταν όμως από τα γαλάζια μάτια του αδερφού της.

Μια πασιέντζα ανοιχτή στην οθόνη. Κάποτε τα έπιανες τα χαρτιά, τα μύριζες, τα έλιωνες. Έκλεβες και λίγο, τα έφτιαχνες όπως ήθελες τα φύλλα. Τώρα τι; Ακούς το χρατς των φύλλων στα ηχεία του υπολογιστή. Ακόμα και τα χρατς των φίλων μας μέσα από μια οθόνη υπολογιστή τα διαβάζεις. Που πήγαν οι παρέες βρε παιδιά; Που είναι ο κολλητός να ανοίξεις την καρδιά σου;

υγ1 Δεν είχα σκοπό να το ανεβάσω, άλλωστε είναι ημιτελές.
υγ2 Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Μαρία που με ανέχτηκε στην εκπομπή της!!!
υγ3 Η φωτογραφία είναι αφιερωμένη σε δύο καλές φίλες και συνοδοιπόρες εδώ μέσα, στην mindstripper και την fevis...