«Αγαπητό ημερολόγιο»
Ο Παύλος, φίλος αγαπημένος, ζήτησε, λέει, μια σελίδα σου –πώς να του πω πως δεν έχω γράψει σχεδόν ποτέ σε ημερολόγιο; Η πρώτη απόπειρα -και τελευταία- ήταν όταν ήμουν 11. Μου έφεραν δώρο, θυμάμαι, ένα μικρό τετραδιάκι με κλειδαριά, μαργαρίτες στο έξω μέρος, που όταν το έκλεινες οι σελίδες του φαίνονταν χρυσές. Ήταν ημερολόγιο, κι ήταν της μόδας τότε. Το άνοιξα κι έγραψα στις 3 πρώτες σελίδες –ούτε θυμάμαι τι. Θυμάμαι όμως ότι την τέταρτη μέρα άκουσα τη μαμά μου να το σχολιάζει με τη φίλη της, και να γελάνε. Πήγα κρυφά στην πόρτα της κουζίνας που καθόντουσαν και κοίταξα: το είχαν ανοιχτό μπροστά τους, το ξεφύλλιζαν κι είχαν ξεκαρδιστεί.
Μόλις το επέστρεψε στο δωμάτιό μου, έσκισα αυτά που είχα γράψει και τα πέταξα. Έπειτα το φύλαξα σε ένα συρτάρι. Και το ξέχασα για πάντα, ούτε θυμάμαι τι απέγινε…
Δεν είχα γράψει ποτέ γραμμή, πέρα από τις σχολικές εκθέσεις (με όλους τους κανόνες τους, χωρίς δείγμα φαντασίας) και εργασίες. Ποτέ από τότε. Δεν ξέρω αν το ήθελα –μάλλον όχι. Δεν ένιωσα ποτέ αυτό που λένε «γράφω όπως αναπνέω» «γράφω από ανάγκη» και τέτοια που διαβάζω ή ακούω κατά καιρούς. Και στα blog κατά τύχη έπεσα, και αυτά που πραγματικά έχω γράψει είναι ελάχιστα –και χωρίς σοβαρή σημασία.
Μου άρεσε όμως πάντα να διαβάζω. Πολύ. Από τις αγγελίες στις εφημερίδες μέχρι τα manual των συσκευών –κι όχι μόνο των δικών μου. Από πολύ μικρό παιδί, πριν πάω σχολείο –το πρώτο μου «μεγάλο» βιβλίο ήταν «ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» του Καζαντζάκη, στα έξη. Και συνήθως σ’ αυτά που διαβάζω βρίσκω κι αυτά που θα ήθελα να πω. Πιο ξεκάθαρα γραμμένα, πιο καλά διατυπωμένα, πιο έξυπνα στημένα. Μπορώ να εκφράσω λοιπόν, με λόγια άλλων, ό,τι θέλω. Άσε που μιλάω –πολύ. Από παιδί, επίσης. Πάντα είχα αδυναμία στα προφορικά, αυτό που οι υπόλοιποι συνήθως φοβόντουσαν εγώ το περνούσα με άριστα. Οπότε πού καιρός για γράψιμο;
Έτσι δεν είχα ποτέ ημερολόγιο να σκίσω τη σελίδα του, όπως θέλει ο Παύλος. Παρ’ όλα αυτά το blog μου λειτουργεί –κατά ένα τρόπο- σαν τέτοιο. Γυρίζω πίσω και θυμάμαι διάφορα. Που μπορεί να έχουν σημασία μόνο για μένα, που πιθανόν μόνο εγώ κατάλαβα γιατί τα έγραψα και που μάλλον με τη μνήμη ελέφαντα -που ακόμα έχω- θα θυμόμουν έτσι κι αλλιώς. Αλλά μ’ αρέσει. Η διαδικασία, τα σχόλια –κυρίως αυτά- το ψάξιμο, η μουσική, ο συνδυασμός. Και οι άνθρωποι. Που γνώρισα, γνωρίζω και θα συνεχίσω να γνωρίζω από δω. Μ’ αρέσει, γιατί είναι όμορφο να καταλαβαίνεις τον άλλο πριν καν τον κοιτάξεις. Είναι όμορφο να τον συναντάς και να νιώθεις ότι τον ήξερες πάντα. Και να μπορείς να μιλήσεις με ανθρώπους που διαφορετικά ίσως να μην διασταυρώνονταν ποτέ οι δρόμοι σας.
Ίσως τελικά να μη θέλω να ξεκινήσω να γράφω «ημερολόγιο» -άλλωστε, ο μοναδικός μου φόβος –πραγματικά, δεν έχω άλλους- είναι να μην ξεχάσω…
Έτσι, κατέληξα να γράφω αργά. Γιατί στους φίλους δεν χαλάς χατίρια. Και γιατί είναι όμορφο να μοιράζεσαι, ίσως ό,τι πιο όμορφο μπορούμε να κάνουμε "εδώ μέσα".
Το τραγούδι που ακούγεται είναι της Χαρούλας, "Τι να πω", σε μουσική Μάνου Λοΐζου και στίχους Πυθαγόρα!
Άσχημο να σου διαβάζουν το ημερολόγιο.. πολύ άσχημο..
ReplyDeleteΕγώ δεν είχα ποτέ.. τώρα έχω, όχι υλικό αλλά ηλεκτρονικό, ένα μπλόγκ που δεν φαίνεται πουθενά, μόνο για μένα..
:)
Καλή συνέχεια και συνέχισε να κρατάς το ημερόλογιό σου..
Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν πρέπει να γίνονται γονείς.
ReplyDeleteυγ. για όσους μπορούν να καταλάβουν, λες πολλά με τα τραγούδια :)
@ Hfaistiwna, εγώ δεν έχω ούτε τέτοιο -το blog που έχω φανερό είναι το μόνο που λειτουργεί "σαν ημερολόγιο" :)
ReplyDeleteΑλλά σίγουρα γράφω πια, πράγματα μόνο για μένα -και ανακάλυψα ότι αν τα βλέπεις γραμμένα σε ανακουφίζει απίστευτα :)
Καλή συνέχεια και σε σένα, να είσαι καλά!
@ mamma mia, αλήθεια
ReplyDeleteτο κακό είναι ότι οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής -της προηγούμενης- τους ανάγκαζαν σχεδόν να γίνουν. Και τα αποτελέσματα είναι... περίεργα :)
υγ. Σμααατςς!
:)
@ Παύλε ευχαριστώ -για την αφορμή, και την όμορφη εικόνα ;)
ReplyDeleteΚαλημέρες!
Καλή συνέχεια και καλό γράψιμο!
ReplyDeleteΕίναι αυτό που λες και το ασπάζομαι "να καταλαβαίνεις τον άλλο πριν καν τον κοιτάξεις. Είναι όμορφο να τον συναντάς και να νιώθεις ότι τον ήξερες πάντα. Και να μπορείς να μιλήσεις με ανθρώπους που διαφορετικά ίσως να μην διασταυρώνονταν ποτέ οι δρόμοι σας".
ReplyDeleteΚαι αυτό να το καταγράφεις στο "ημερολόγιο" του μυαλού που, ενίοτε, παίρνει και μορφή...
Ναι, είναι όμορφο να κρατάς τις στιγμές σου, να τις "φυλακίζεις" σε ένα εργαστήρι μνήμης...
Το περίμενα το άρθρο σου και το φανταζόμουν κάπως έτσι...
Διότι είσαι από τις περιπτώσεις που λες και ... "νιώθεις ότι τον ήξερες πάντα" ... τον άνθρωπο αυτόν!
Κώστας
vloutis.blogspot.com
vloutis.wordpress.com
twiter.com/kostasvloutis
καλησπερα και εγω ποτε δεν ειχα ημερολογιο
ReplyDeleteαλλα απο την αλλη δεν ειχα και φωτογραφιες
και ουτε καλη μνημη
μαλλον γενικα εχω ενα προβλημα
χμμμ
αντε φιλια
αααααχ και εμένα το διάβασε η μανούλα φυσικά ... αλλά δεν το έσκισα, το έκρυψα ... ακόμα είναι στο πατρικό μου και δεν το έχει βρει !!! :)
ReplyDeleteΣμαακ
ίσως δεν είναι περισσότερο διαφορετικό από φωτογραφίες. που κοιτώντας τις παλιές σε πιάνει μια γλυκιά μελαγχολία (και ίσως αισιοδοξία). ανεξαρτήτου της κατάστασης που είμαστε σήμερα.
ReplyDeleteη διαφορά ίσως είναι ότι με το γράψιμο και τα όποια ημερολόγια αντικρίζεις το μυαλό σου.
τραυματική εμπειρία αυτή με την μαμά και την φίλη της. της το 'πες ποτέ αλήθεια;
πολύ καλησπέρα σου!
Ούτε εγώ είχα σε μικρή ηλικία, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο
ReplyDeleteΑπό τα 19 μου όμως που άρχισα να γράφω,ήταν σε κοινή θέα το ημερολόγιό μου. Δεν υπήρχε λόγος να φοβάμαι, γιατί απλά δεν ήξερε ΚΑΝΕΙΣ να διαβάσει τι έγραφα...
Νατασάκι εσύ να συνεχίσεις τούτο το ηλεκτρονικό σου ημερολόγιο, γιατί μας είναι καλή, ευχάριστη και χρήσιμη συντροφιά.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@ bear, σ' ευχαριστώ πολύ -και σε σένα! :)
ReplyDelete@ Κώστα μου, το συνάντησα αρκετές φορές στα blog -σχεδόν 3 χρόνια πια.. Και γνώρισα ανθρώπους σπουδαίους, και είμαι στ' αλήθεια χαρούμενη γι' αυτό. Και δεν θα το είχα καταφέρει αν έγραφα σε κανονικό ημερολόγιο, τώρα που το σκέφτομαι..!
ReplyDeleteΦιλιά, φίλε μου :)
@ Σκουλικάκι παιδί μου, μπορεί να είναι και καλύτερα έτσι -να μη θυμάσαι
ReplyDelete(μόνο που το γράφω τρομάζω, αλλά αυτό δεν είναι για σένα!)
Φιλάκια ;)
@ Σιγά που δεν θα το διάβαζε και η δική σου μανούλα, φιλενάδα -τι καλά που τα κατάφερες! Εγώ δεν ήμουν καλή στο να κρύβω γμτ!
ReplyDelete:)
Σμααακ!
@ b|a|s|n\i/a έχεις δίκιο -και οι φωτογραφίες λειτουργούν κάπως έτσι. Απ' αυτές έχω, ευτυχώς κάμποσες. Και γενικά έχω τρόπους να "ανακαλώ" -μια μυρωδιά, ένα τραγούδι, ένα χρώμα πολλές φορές μου αρκεί. Το καλό είναι ότι τώρα με το γράψιμο έχω καταφέρει να "σπρώχνω" τις αναμνήσεις που δεν θέλω να έχω μπροστά -έγραψα κάποτε πως τις κλειδώνω σε κουτάκια, και μένουν εκεί. Αν το έκανα τόσα χρόνια, θα ένιωθα καλύτερα :)
ReplyDeleteΤης το είπα κάποτε, αλλά δεν το κατάλαβε -δεν είναι το μόνο που δεν κατάλαβε όμως... :) Και το έχω συζητήσει και με φίλους και γνωστούς, αλλά είναι η πρώτη φορά που, βλέποντάς το γραμμένο νιώθω να το ξεφορτώθηκα.
Σ' ευχαριστώ :)
@ Γλαρένια μου καλή, εγώ έμαθα στενογραφία μεγάλη. Αλλά μάλλον δεν είχα ανάγκη να γράφω, αλλιώς θα έβρισκα τρόπο υποθέτω
ReplyDelete(ή το τραύμα ήταν μεγάλο και δεν κατάφερα να το ξεπεράσω νωρίτερα, χμμ... ;)))
Φιλιά πολλά κι από μένα!
μα οι πιο πολλοί στα λόγια άλλων βρίσκουν ανακούφιση.
ReplyDeleteείναι η αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος νομίζω που σε συνεπαίρνει.
ότι υπάρχουν κι άλλοι που ζουν, φοβούνται, ελπίζουν, νιώθουν το ίδιο με σένα!
Είχα ημερολόγιο, όταν ήμουν 12 χρονών και ήμουν ερωτευμένη, δεν ξέρω τι απέγινε, όπως και το είδωλο του έρωτα μου...Δεν με νοιάζει, η καρδιά μου είναι ανοιχτή πια για όσους μπορέσουν να την αγγίξουν όπως εσύ καλή μου φίλη, με τα τελευταία κείμενα σου.
ReplyDeleteΕίχα ημερολόγιο, όταν ήμουν 12 χρονών και ήμουν ερωτευμένη, δεν ξέρω τι απέγινε, όπως και το είδωλο του έρωτα μου...Δεν με νοιάζει, η καρδιά μου είναι ανοιχτή πια για όσους μπορέσουν να την αγγίξουν όπως εσύ καλή μου φίλη, με τα τελευταία κείμενα σου.
ReplyDeleteΗμερολόγιο γράφω από τα 14-15 μου χρόνια. Και η δικιά μου η μάνα το διάβασε όταν ήμουν γύρω στα 19. Όταν το κατάλαβα το πήρα, το κατέβασα στο υπόγειο και του έβαλα φωτιά.
ReplyDeleteΤα παιδιά μερικών ανθρώπων που δεν θα έπρεπε να είναι γονείς, γίνονται κάτι φορές οι καλύτεροι γονείς όλων. Κάτι μου λέει ότι εσύ αυτό θα το έχεις έγνοια περισσότερο κι από μένα.
Και δεν πρόκειται να ξεχάσεις καλή μου. Όχι επειδή το φοβάσαι, αλλά επειδή κοιτάς στα μάτια εκείνα που σε κάνανε αυτό που έχεις γίνει.
Να είσαι καλά κι ευτυχισμένη.
Αν είναι κάτι που μου λείπει είναι τα παλιά αυθεντικά γράμματα. Η αλληλογραφία. Καλά είναι τα μπλογκς και τα μαιλς αλλα το να γράφεις σε χαρτί ή να ανοίγεις γράμμα-γράμμα που κάποιος σκέφτηκε έγραψε πήγε στο ταχυδρομείο και σου το έστειλε- έχει άλλη αξία
ReplyDeleteΥποψιάζομαι πάντως πως αν το διάβαζες κι εσύ σήμερα, θα ξεκαρδιζόσουν!
ReplyDeleteδεν γνωρίζω τον χώρο και τα ...εγχειρήματά του
ReplyDeleteίσως θα έπρεπε θέλω να πω, να σχολιάσω την ύπαρξη ημερολογίου απο τα νεανικά χρόνια, την αναγκαιότητα ύπαρξης του, τις επιπτώσεις απο την συμπεριφορά των ενηλίκων όταν ..τσάκωναν το ημερολόγιο, την μετουσίωση σε ηλεκτρονικό ανάλογο
τότε, φοβάμαι, θα έφιαχνα ένα τεράστο άλλο ποστ αλληλεπικαλύπτοντας την καλή μου Νατάσσα
δεν έχει νόημα
ούτε ουσιας ειναι να προσπαθήσω, για μια καόμη φορά, να την συμφιλιώσω με το γεγονός
άλλωστε, ο Darthiir με πρόλαβε ήδη επισημαίνοντας την μια διάσταση
θα αναφέρω μόνο μια αόμη απο τις πολλές... όταν είμαστε παιδιά γιγαντώνονται οι αντιδράσεις των ανθρώπων που μας κρίνουν αντιστρόφως ανάλογα με την ουσία τους.. έτσι, πολλές φορές οι μεγάλοι γελούν απο συνενοχή ή απορία ή αμηχανία ανακαλύπτωντας αφενός τον εαυτό τους μεσα στα σημειώματα των παιδιών τους αφετερου το μεγάλωμα των τελευταίων... πάντως, όχι κατ' ανάγκη κοροϊδευτικά!...
τελειώνοντας, θα ηθελα να χαιρετίσω μια κυρία που σαν blogger δεν μου αρνηθηκε ποτέ όποια βοήθεια της ζήτησα και σαν άνθρωπος με κέρασε ισχυρές δόσεις γέλιου...
καλησπέρα ΝατασσΆκι!
και... μην ξεχνιόμαστε.. οι λύκοι πιάσαν αράχνες.. :) ;-)
καλησπέρα σε όλους. Ομορφο και τρυφερό, οπως πάντα..Για να γράφουμε και να μην τεμπελιάζουμε....
ReplyDelete@ tovene592, είναι αλήθεια -κι εδώ, που -αρχικά τουλάχιστον είναι όλα απρόσωπα- είναι πολύ έντονο. Και ανακουφιστικό το συναίσθημα.
ReplyDelete:)
@ Me_To_aSeToN_STo_XeRi, κι εμένα μ' αρέσουν τα χειρόγραφα. Πολύ. Εξακολουθώ να γράφω στο χέρι, σχεδόν πάντα -δεν μπορώ να γράψω στον υπολογιστή, τρέχουν τα δάχτυλα πιο γρήγορα από τη σκέψη μου. Το μολύβι "κυλάει" αλλιώς :)
ReplyDeleteΑπό αυτή την αγάπη στα χειρόγραφα, άλλωστε, φτιάξαμε πέρσι με τον AfMarx το "Ιδιογράφως".
@ Καμηλιέρη παιδί μου, είναι σίγουρο πως θα γελούσα, πολύ (όπως πάντα). Αλλά θα γελούσα εγώ με μένα -είναι διαφορετικό. Δεν θα διάβαζα ποτέ του Άκη -ούτε μόνη μου, ούτε με παρέα. Εκεί είναι η διαφορά, κατάλαβες;
ReplyDelete;)
Σμακ!
@ Αγαπημένη μου ΚΜΝΒ,
ReplyDeleteτι να πω, πέρα από ευχαριστώ;
:)
Πολλά αληθινά φιλιά!
@ mindstripper, να -αυτό λέω... Είναι η πρώτη φορά που "μιλάμε", όμως με "διάβασες" απίστευτα καλά!
ReplyDeleteΣ' ευχαριστώ, πολύ! Και να είσαι κι εσύ καλά, γερή και χαρούμενη :)
@ μάλιστα, μαμαΡίτσα μας! θα στρωθώ, αλλά ξέρεις ότι τρέχω τούτον τον καιρό (και, το καλύτερο -το γουστάρω απίστευτα!)
ReplyDelete;)
Φιλάκια!
Καλησπέρα!
ReplyDeleteΚοίτα σύμπτωση! Εμένα η μαμά άνοιξε το ημερολόγιο, το διάβασε και ήρθε και με ενημέρωσε πως έτσι έπρεπε να γίνει γιατί τα παιδάκια, μπλα, μπλα... Πειράχτηκα πάρα πολύ, θύμωσα. Πάντα ξεκινούσα ημερολόγια και πάντα τα εγκατέλειπα στις πρώτες σελίδες. Το θεωρούσα πάντα μεγάλη γρουσουζιά, ίσως εξαιτίας του τραύματος που πέρασα, γιατί για μένα, όσο κι αν αγαπώ την μαμά μου, τραύμα ήταν...
Εύγε για το ποστ! Με άγγιξε πάρα πολύ.
φιλιά
κι εγώ πότε μου δεν είχα ημερολόγιο. Μην κοιτάς που βρήκα μια σελίδα και την έδωσα στον Παύλο.
ReplyDeleteΚαλή σου μέρααα
Το να σου διαβάζουν το ημερολόγιο. αν δεν θέλεις, σίγουρα είναι κακό. Ακόμα κι αν το διαβάζει η ίδια σου η μάνα. Αλλά θεωρώ πιο κακό να βγάζουν κάποιοι περισπούδαστες αποφάσεις για τον ποιος πρέπει και ποιος δεν πρέπει να γίνεται γονιός.
ReplyDeleteΤο "γονιόμετρο" το έχετε εύκαιρο;
@A.F.Marx
ReplyDeleteΤο σχόλιο μου δεν ήταν περισπούδαστη απόφαση. Ποιά είμαι εγώ να βγάζω αποφάσεις άλλωστε; Όμως με την αγαπητή και αγαπημένη Νατάσσα γνωριζόμαστε κοντά δύο χρόνια, έχουμε βγει, έχουμε πιεί, έχουν παίξει τα παιδιά μας κι άλλα που κάνουν δύο οικογένειες που έχουν αναπτύξει δεσμούς φιλίας.
Η συγκεκριμένη φράση είναι ένας δικός μας κώδικας (από τους πολλούς που έχουμε αναπτύξει με την Νατάσσα). Επειδή όμως τα σχόλια μου σπάνια είναι συμβατικά ή προβλέψιμα κι επειδή το γραπτό έχει άλλη βαρύτητα αντιλαμβάνομαι το λόγο για τον οποίο ενοχλήθηκες. Λυπάμαι, δεν ήταν στις προθέσεις μου.
Έχω όμως την εντύπωση ότι το δικό σου σχόλιο είχε πρόθεση να με ενοχλήσει κι αυτό πραγματικά με αναστάτωσε. Δε νομίζω πως έχουμε κάτι να χωρίσουμε. Ούτε νομίζω ότι η Νατάσσα χρειάζεται συνήγορους.
Εν αναμονή της απάντησής σου.
@ Μετεωρίτη,
ReplyDeleteπάρε ένα φιλί, πασαλειμένο με φρέσκο γουρουνοκέικ, να μάθεις!!!
;)
Στα σοβαρά, έχει διαφορά ο τρόπος που θα στο πουν ή θα το καταλάβεις -και δεν μπορείς να το δεις σαν μεμονομένο περιστατικό, "κουβαλάει" άλλα από πίσω...
Μουτς στα διδυμάκια και στο Γιάννη σου :)
@ mahler76, αυτός ο Παύλος!!! Είδες τι μας κάνει;;;
ReplyDelete:)))
Καλημέρα, καλό Σαββατοκύριακο!
@ AfMarx μου, στα σχόλια ενός βλογ κανείς δεν μπορεί να βγάζει "περισπούδαστες αποφάσεις" και εσύ το ξέρεις πιο καλά από μένα -είσαι πιο παλιός ;)
ReplyDeleteη αλήθεια είναι πως το περιστατικό με βάραινε καιρό, και ανακουφίστηκα που το έγραψα. Κάποιοι από τους φίλους μου προσπάθησαν να δουν και την "άλλη μεριά", όπως εσύ, η Orelia, ο Καμηλιέρης -και ίσως να έχετε δίκιο, γιατί -πιθανόν- δεν έχετε ανάλογα βιώματα, και μάλλον ούτε ανάλογη μαμά :)))
Τώρα είμαι καλύτερα, πάντως -
(ένα γωνιόμετρο αν σου βρίσκεται εύκαιρο, θα το ήθελα κι εγώ :p)
@ mamma (και Afmarx), τα είπαμε και κατ' ιδίαν -είναι γνωστό πως στα γραπτά πολλές φορές "βγαίνει" διαφορετικά αυτό που θα λέγαμε πρόσωπο με πρόσωπο
ReplyDeleteΕιρήνη ημίν! :)))
Φιλιά και καλημέρες
@mamma:εγώ έκρινα μια άποψη που έλεγε "όποιος διαβάζει το ημερολόγιο του παιδιού του δεν πρέπει να γίνεται γονιός".
ReplyDeleteΚαι με το φτωχό μου το μυαλό την χαρακτήρισα κακή άποψη.
Eσύ κρίνεις τις προθέσεις μου. Ίσως ξέρεις κάτι παραπάνω από μένα.
Σε δίκη προθέσεων όμως δεν πρόκειται να πάρω μέρος.
@ Νατάσα: Άσε τα "ειρήνη υμίν" γιατί αν δεν το ξέρεις σεπληροφορώ ότι στο τέλος στις μπλογκοδιενέξεις μαζεύουν όλο το ξύλο οι ειρηνοποιοί και οι διατητές στους ποδοσφαιρικούς αγώνες.
@ AfMarx μου, θα σε ακούσω -έχεις πείρα, είπαμε!
ReplyDelete(το ξέρω, σε έχω "δει" να τις "τρως" περισσότερες από μια φορές)
:ppp
Δεν θα μου άρεσε να χαρακτηρίσω το κείμενό σου ή καλύτερα την εμπειρία σου Νατάσσα με ποδοσφαιρικούς όρους. Αυτοί οι όροι είναι για το γήπεδο. Γι αυτό και η πολιτική μας παρουσιάζεται μόνο με ποδοσφαιρικούς όρους σήμερα. Πουλάει πιο πολύ και είναι και εύπεπτη. Βλέπεις τον έναν να αναλύει τα του ενός στρατοπέδου και τον άλλον τα του άλλου. Και επειδή σήμερα δεν είμαι καθόλου σοβαρός για να σχολιάσω την εμπειρία σου, που δεν θα μου άρεσε αν μου συνέβαινε εμένα, θα βγάλω τον σκασμό σήμερα.
ReplyDeleteνα έρθεις άλλη μέρα, αγαπημένο μου νησί -εδώ θα είμαστε ;)
ReplyDelete(κι αν είναι κλειστή η πόρτα, χτύπα -θα σου ανοίξουμε, χοχοχο!)
Φιλιά!
Επιμένω πως δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε. Επαναλαμβάνω ότι αυτό που έγραψα στο πρώτο μου σχόλιο ήταν μεταξύ της Νατάσσας και εμού. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ενοχλήθηκες ούτε γιατί έγινες εριστικός.
ReplyDeleteΚι επειδή το βρίσκω παιδιάστικο να αναγκάσουμε τη Νατάσσα (που είναι κοινή μας φίλη) να διαλέξει στρατόπεδο, αποσύρομαι από τη συζήτηση.
Όποιος κρίνει την άποψη ενός άλλου, ούτε "μαλώνει", ούτε "εριστικός" είναι, ούτε "ενοχλείται". Εκτός αν ο άλλος , ο κρινόμενος, πιστεύει ότι έχει το αλάθητο το πάπα, οπότε γίνεται εκείνος εριστικός, εκείνος ενοχλείται, εκείνος μαλώνει κι εκείνος βλέπει γύρω του στρατόπεδα και συρματοπλέγματα.
ReplyDeleteΑρκετά όμως, γιατί πραγματικά κάνουμε κατάχρηση της φιλοξενίας του Παύλου.
Αυτό,με τις μαννούλες που κρυφοκοιτάζουν και κρυφακούν τα μυστικά των αθώων παιδικών σκέψεων,πολύ με πληγώνει! Και γω,έτσι έμαθα να κρύβω καλά τα μυστικά μου,και να μην τα εμπιστεύομαι σε ημερολόγια αφημένα στην τύχη τους!Σκέφτομαι όμως, πως έτσι ακούμπησα αυτήν την ανάγκη μου στις αγκαλιές φίλων,που άλλοι την προστάτεψαν και άλλοι όχι...Φίλους όμως έκανα, και αυτό καλό ήτανε πολύ!
ReplyDeleteΗ κατάληξή σου είναι όλη η ουσία, να μοιράζεσαι... Τα πάσης φύσης ημερολόγια είναι ούτως ή άλλως προσωπικές υποθέσεις, αν θέλεις να τα μοιραστείς με άλλους έχει βέβαια τους κινδύνους του -πόσο μάλλον όταν γίνεται παρά τη θέλησή σου -αλλά είναι και ψυχοθεραπεία... να είσαι καλά
ReplyDeleteΔεν είχα ποτέ ημερολόγιο πριν το ιστολόγιό μου. Περίεργο μου φαίνεται τώρα.
ReplyDelete@ mamma και AfMarx -δεν θα πω τίποτα άλλο εδώ
ReplyDeleteΣας φιλώ και τους 2 (ξεχωριστά :p)
@ Έτσι ο καθένας μας βρήκε τρόπους και άμυνες, γλυκιά μου αγράμπελη. Και τελικά καλό μπορεί να μας έκανε, κι ας μας πλήγωσε :)
ReplyDeleteΦιλάκι, καλή βδομάδα!
@ Αν κάτι μ' αρέσει στην υπόθεση "blog", blueprints μου είναι αυτό το μοίρασμα. Αυτή η "ανάγκη" να δίνεις και να μοιράζεσαι ό,τι ξέρεις κι ότι βλέπεις κι ό,τι βρίσκεις κι ό,τι νιώθεις. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι που ευχαριστιέμαι περισσότερο, τόσο καιρό :)
ReplyDeleteΤα φιλιά και την αγάπη μας :))
@ ΚιτσοΜήτσε μας, κι εμένα παράξενο μου φαίνεται έτσι!
ReplyDelete:)
Καλημέρα, καλή βδομάδα σε όλους.
Τι κι αν δεν κρατούσες μικρή ημερολόγιο; Το καλύτερο ημερολόγιο έχεις φτιάξει στο Ιντερνετ Νατάσσα μου! Και το μοιράζεσαι κιόλας με όλο τον κόσμο!
ReplyDeleteΜια χαρά είναι κι έτσι! ΄Η μάλλον καλύτερα είναι έτσι! :))
Kαλημέρα!
Φιλιά! :***
ΥΓ. Φιλιά, Παύλο μου! :***
Νατάσσα, ήθελα να πω, απλά, χωρίς διάθεση ανταγωνιστική ή τέτοια που να επαναφέρω την συζήτηση, πως αν έχω όποια άποψη έκφρασα δεν είναι αποτέλεσμα του αν είχα ή όχι αναλογα βιώματα -παντα υπάρχει κάτι που βιάζει ας πουμε, τον κόσμο του παιδιου κι αυτό το κάνει να μεγαλώνει[προφανώς την λέξη την χρησιμοποιώ σαν υπερβολή κι όχι κυριολεξία.. θα ξερεις πως καταδικάζω τη βία..]- αλλά του πως κατέληξα να βλέπω τα πράγματα
ReplyDeleteτο να φτάσεις να βλέπεις την άλλη μεριά δεν είναι πάντα αποτέλεσμα της μη ..συμμετοχής(;)
άλλωστε, με διαβάζεις καιρό [οκ! περισσότερο ο Καμηλιέρης!]και θα ξέρεις πως έχω πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία στα κέιμενά μου.. :) :)
σε φιλώ και σε ευχαριστώ [και πάλι!..]
Σας παρακαλώ να μην το πάρετε προσωπικά, αλλά... στο πούτσο μας
ReplyDelete@ γατί μου,
ReplyDelete:)
Η αλήθεια είναι πως κι εμένα μ' αρέσει καλύτερα έτσι -σε ένα κανονικό ημερολόγιο θα έγραφα κείμενα, άντε να έβαζα και καμιά φωτογραφία. Εδώ μπορώ να έχω ήχους, μουσικές και -το κυριότερο- σχόλια από αγαπημένους φίλους :)
:*
@ Αγαπημένη μας Orelia,
ReplyDeleteξέρω τι ήθελες να πεις, και γιατί το είπες μ' αυτόν τον τρόπο -ε ναι, σε διαβάζω αρκετό καιρό ώστε να μπορώ πια να καταλάβω
Και τώρα πρόσεξα ότι δεν σου απάντησα! Είναι διαφορετικό από το δικό μου ιστολόγιο, και κάπου χάθηκε αυτό που ήθελα να σου γράψω, χωρίς να το πάρω χαμπάρι!!!
Ανάμεσα στα άλλα, θυμάμαι, σου έλεγα και ότι θα έρθουν οι λύκοι με το επόμενο φεγγάρι -το επόμενο από τούτο που έρχεται, μάλλον ;)
Δεν ξέρω ποιός "δαίμονας" το έφαγε, αλλά εγώ σ' ευχαριστώ, πολύ!!!
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου
(το ξέρεις)
:))
@ Θάνο,
ReplyDelete(αυτό το όνομα θα μου θυμίζει πάντα το κολοκυθάκι της Φρουτοπίας, το θυμάστε αλήθεια;)
τι ακριβώς βάλατε εκεί, ώστε να μην το πάρω προσωπικά;
Γιατί ομολογώ πως δεν κατάλαβα τι θέλετε να πείτε. Ότι κι αν βάλατε, πάντως, να προσέχετε μην του κάνετε καμιά ζημιά.
Καλησπέρα σας
EGW PALI TA AKOPSA TA HMEROLOGIA GIATI TA DIABASE OLA...KAPIA STIGMH O "LA8OS" AN8ROPOS....!!!! KAI EGINE KATASTOFH MEGALH!!!!!
ReplyDeleteP.S.: POLY TRIFERO POST
@ Lily, εγώ γι' αυτόν τον λάθος άνθρωπο δεν τα ξεκίνησα καν :)
ReplyDeleteΣ' ευχαριστώ!
:))
To post το διαβάζω εδώ και μια βδομάδα και δεν ήξερα αν έπρεπε να γράψω. Εννοώ ότι για να μπορέσεις να "δεις" κάτι και να το σχολιάσεις πρέπει να υπάρχει απόσταση από αυτό σωστά; Στην περίπτωση της μαμάς ετών 38, είναι τόσο οικεία, τόσο εγώ-εσύ-αυτός-όλοι-μας ανθρώπινα, τόσο κοντά σου που απλά τα νιώθεις και δεν μπορείς να τα σχολιάσεις γιατί δεν υπάρχει απόσταση να σε χωρίζει. Ζεστή σαν αγκαλιά μαμάς, να σου πω πως και η δικιά μου η μαμά το ίδιο λάθος με την δικιά σου έκανε και από τότε έγραφα και έσκιζα.
ReplyDeleteΣήμερα που ακούω το τραγούδι (ξέρεις γιατί) είναι και αυτό εγώ.
Αφήνω μια γλυκειά καλησπέρα :)
ReplyDeleteΚαλή σου μέρα.
ReplyDeleteΣε ευχαριστούμε για το λινκ και ανταποδίδουμε αμέσως.