2.6.09

SINGLE MAMMA...

Και η μεγάλη μέρα έφτασε, αρχίζει ο κύκλος με τις ιστορίες σας. Αρχή με την αγαπημένη μου single mamma, η οποία παρ' ότι τρέχει σαν την τρελή να ετοιμάσει νυφικό και τα του γάμου, δέχτηκε ευχαρίστως να μου κάνει ποδαρικό. Θα την μαλώσω όμως, γιατί δεν μου επέλεξε τραγούδι, οπότε η επιλογή δική μου και μην με βρίζεις.

Κάποιος φίλος ρώτησε γιατί εγώ δεν γράφω στο ημερολόγιο. Λοιπόν και εγώ θα γράψω αγαπητέ μου turigr. Απλά θα γράψω την τελευταία ιστορία, που θα σηματοδοτεί και το τέλος αυτού του κύκλου. Για την επόμενη εβδομάδα, πάλι γυναίκα. Μια γυναίκα που μου έστειλε ένα από τα πιο όμορφα κείμενα του προηγούμενου κύκλου. Εύη μου η σκυτάλη δική σου!!!

Αλλά ας μην μιλάμε για το φινάλε και ας αφήσουμε την mamma να μας μιλήσει μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου της ...


Ο χοίρος μου

Έχω συνηθίσει να μην ανήκω.

Στην αρχή ήταν δύσκολα γιατί βασικά είμαι τύπος της παρέας. Δοκίμασα επανειλημμένα να γίνω ένα άσπρο πρόβατο μέσα στα άσπρα πρόβατα του κοπαδιού. Όμως στο σχολείο τα κορίτσια ήταν χωρισμένα. Από τη μια μεριά τα καλά κορίτσια κι από την άλλη αυτά που πηδιούνται.

Τα καλά κορίτσια μαζεύονταν σε συντροφιές, πήγαιναν η μια στο σπίτι της άλλης και δοκίμαζαν τα ρούχα τους. Ή κρυφογελούσαν κοιτώντας τα αγόρια στο διάλειμμα. Ή έγραφαν λευκώματα. Δεν το δοκίμασα καν.

Τα κορίτσια που πηδιούνται έκαναν κοπάνες, έπιναν μπύρες στις καφετέριες της γειτονιάς, κάπνιζαν, ήταν δημοφιλή στο αντίθετο φύλο.

Προσπάθησα να γίνω ο συνδυασμός της καλής κοπέλας που κάνει παρέα με αγόρια. Αλλά αφού δεν έπινα, δεν κάπνιζα, δεν έκανα κοπάνες και δεν μπορούσα να σχολιάσω τα βυζιά της γκόμενας που περνάει, απέτυχα. Γνώρισα λοιπόν ένα σωρό έγκαυλους έφηβους που με απέρριψαν ως μη επικερδή επένδυση.

Επιτέλους στη σχολή έκανα σεξ, ξεκίνησα το κάπνισμα, το αλκοόλ, κοπάνες από το μάθημα αλλά ρε πούστη μου όλες το έκαναν πια ή τουλάχιστον αρκετές γιατί τα καλά κορίτσια εξακολουθούσαν να μαζεύονταν η μια στο σπίτι της άλλης για να δοκιμάσουν τα ρούχα τους, να συζητήσουν για αγόρια και να ονειρευτούν ποιον θα παντρευτούν. Από την άλλη, τα κακά κορίτσια έκαναν παρτούζες. Θεέ μου, γινόταν όλο και πιο δύσκολο να αγοράσω το εισιτήριό μου για τις παρέες των αγοριών.

Τελειώνοντας τη σχολή είχε πάψει να με απασχολεί το που ανήκω, είχα συνηθίσει να εξέχω και ταυτόχρονα είχα αποκτήσει αρκετούς άντρες φίλους οι οποίοι, πάντα με τη βοήθεια μου, δεν εγκατέλειπαν την προσπάθεια να με πείσουν πως το να με πηδήσουν είναι η εμπειρία που λείπει από τη ζωή μου. Ταυτόχρονα γνώρισα εκ των έσω την αντρική ψυχολογία. Όση τέλος πάντων μου έλειπε.

Για μένα ο άντρας είναι ένα ευαίσθητο πλάσμα που χρειάζεται ειδική μεταχείριση. Κάθε προσπάθεια να τον αποκτήσεις τον απομακρύνει. Η υπόλοιπη αλήθεια είναι ότι είμαι ένα ευαίσθητο πλάσμα που χρειάζεται ειδική μεταχείριση και κάθε προσπάθεια να με αποκτήσεις με απομακρύνει.

Κι έτσι βρέθηκα άγαμη μεγαλοκοπέλα, εξέχουσα επικινδύνως από τον κοινωνικό ιστό να βλέπω τα χρόνια να περνάνε ενώ το μέσα μου φίλτρο ούρλιαζε «εγώ πότε θα γίνω μάνα;». Για όσους νομίζουν πως η σωστή λέξη είναι ανύπανδρη να εξηγήσω ότι άγαμη είναι αυτή που δεν έχει τελέσει γάμο ενώ ανύπανδρη είναι αυτή που δεν είναι υπό ανδρός.

Παρόλο που δεν το επεδίωξα, το να αποκτήσω παιδί ούσα άγαμη ήταν ένα βασικό κομμάτι του πάζλ. Μετά από αυτό ολοκληρώθηκε η εικόνα του αντισυμβατικού ανθρώπου που πουλούσα στους έξω. Εξακολουθούσα να εξέχω και μάλιστα περισσότερο από πριν. Θεωρητικοποίησα ότι και όσο χρειαζόταν, κάλυψα τα κενά και έπεισα τον εαυτό μου πως δεν είχα ανάγκη κανέναν. Υπεργαμάτο συναίσθημα. Το έχεις νοιώσει!

Με τον καιρό απέκτησα δέρμα χοίρου, η επιθυμία να γίνω ένα άσπρο πρόβατο μέσα στα άσπρα πρόβατα ξεθώριασε. Τώρα τελευταία εμφανίστηκε ένας επίμονος άνδρας. Ένας εισβολέας που χαράζει το χοντρόπετσο δέρμα μου. Τον διώχνω αλλά δεν φεύγει. Όταν φεύγει του τρίβομαι να γυρίσει. Με χαϊδεύει και δυσανασχετώ. Για να κοιμηθώ πρέπει να γειώσω την πατούσα μου στη δική του. Μου λέει πως με αγαπάει και απαντώ με σιωπή. Το να παντρευτώ δεν είναι για μένα «piece of cake» αλλά όταν πήγα στην εκκλησία για να δηλώσω το επικείμενο γάμο μας, ο πατέρας Θεόφιλος που με γνωρίζει από τεσσάρων χρονών με ρώτησε με ενδιαφέρον «τι κάνεις τέκνον μου;», «Φτιάχνω την οικογένειά μου» του απάντησα κι έβαλα τα κλάματα.

Οι χοίροι κλαίνε τελικά. Κι όταν έχω την απαραίτητη ψυχραιμία καταλαβαίνω ότι δε μου χαράζει το πετσί για να εισβάλλει αλλά για να με βοηθήσει να βγω.

Αυτά.

21 comments:

  1. Καλημέρα PAVLOS
    Ευχαριστώ για το τραγουδάκι, είναι πολύ ταιριαστό με την εξομολόγησή μου.

    γρνουν, γρουν :)

    ReplyDelete
  2. εξομολόγηση με μεγαλη διάθεση αυτοσαρκασμού αλλά κι ευαισθησίας, είδες τελικά ότι και τα γουρουνάκια κλαίνε;
    όλα καλά να σας πάνε

    ReplyDelete
  3. Καλή αρχή Παύλε!
    :)

    mamma, πιάσε ένα φιλί. Και, όσα γρουν και να κάνεις, το ρύζι δεν το γλυτώνεις!
    :pp

    (συγκινήθηκα πρωί πρωί, βλαμμένο..!)

    :)

    ReplyDelete
  4. PAVLOS με συγχωρείς. Θα ανοίξω διάλογο στο μπλογκ σου.
    :-P

    @BLUEPRINTS
    Σε μιά ταινία με κινούμενα σχέδια (που βλέπει ο Τρομερός μου) υπάρχει ένα αγριογούρουνο ο Μπούμπα που βρωμάει φοβερά, ρεύεται και κλάνει. Με μία λέξη είναι ΓΟΥΡΟΥΝΙ!
    Τα υπόλοιπα ζώα της ζούγκλας τον αποφεύγουν. Ο Μπούμπα, που είναι πολύ ευαίσθητος, πληγώνεται από την συμπεριφορά τους και αυτοεξορίζεται.

    Κάτι τέτοιο εννοείς;-P

    Καλημέρα :)

    @νατασσάκι
    Δε σε φτάνει που με παρενοχλείς στο δικό μου μπλογκ :-P

    (μισό να σου φέρω το κουτί με τα ζέβα, γρουν γρουν!)

    υγ. πολλά φιλιά και σε σένα
    υγ1. παίζει να παραγγείλουμε τα προσκλητήρια... σήμερα!

    ReplyDelete
  5. δεν ξέρω πραγματικά αν ανήκουμε ή δεν ανήκουμε κάπου. αν πρέπει να ανήκουμε ή να μην ανήκουμε κάπου. σε κάποιον. αν αποκτούμε πραγματικά κάποιον και πώς. ξέρω πως ένα βλέμμα αρκεί. να βυθιστούμε ολοκληρωμένα εκεί που δεν είχαμε βυθιστεί ποτέ.
    πολύ καλημέρα σε όλους!

    ReplyDelete
  6. Ρούνι, ρούνι, ρούνι, ύπουλο κακό γουρούνι (το θυμόσαστε αυτό;;; - προς Θεού, δεν το εννοώ στην παρούσα), η ταύτιση που λέγαμε έχει πολύ βαθιές ρίζες.
    xxx

    Παύλο ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

    ReplyDelete
  7. Eνδιαφέρον.
    Μέχρι την όγδοη παράγραφο, από το σημείο που μιλάει για φίλτρα και παιδιά, θα μπορούσε η γράφουσα να είναι μια stalker και να γράφει για μένα....

    ReplyDelete
  8. Απαπααααα!!! Ευτυχώς που φεύγω για το τριήμερο και θα έχω χρόνο να εμπνευστώ... Φιλιά και ευχαριστώ πολύ για την τιμή...:-)

    ReplyDelete
  9. το μη χοίρων βέλτιστον

    ReplyDelete
  10. Ααααχ... μας κατέστρεψες... Φοβάμαι πως θα ταυτιστούμε πολλές με αυτό το κείμενο... Single mamma αν και δεν σε γνωρίζω, οφείλω να σε συγχαρώ για το θάρρος σου - όχι για το θάρρος να τα ζεις όλα αυτά όπως εσύ θες, ούτε για το θάρρος να ανατρέψεις τα δεδομένα σου όταν εσύ το θέλησες κι όχι οι άλλοι, αλλά για το θάρρος να τα αρθρώσεις όλα αυτά :)

    Αγαπημένε Παύλο, άλλη μία υπέρλαμπρη ιδέα ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο!

    ReplyDelete
  11. Έφτιαξες μια πολύ όρμοφη ιστορία.. και αν είναι και κομμάτι της ζωής σου.. γίνεται ακόμη πιο όμορφη..

    ReplyDelete
  12. Aνεξάρτητη σκέψη.Eρευνες του Πανεπιστημίου Cornell στη Νέα Υόρκη και του Jackson Laboratory στο Βar Harbor του Maine σε κατοικίδια ζώα έχουν δείξει πως οι σκύλοι στα μαζικά tests έχουν καλή βαθμολογία, τα κοτόπουλα και τα άλογα υστερούν, τα πρόβατα ποτέ δεν τα καταφέρνουν, ενώ οι γάτες αρνούνται καν να συμμετάσχουν. Σε αντίθεση, τα γουρούνια βρίσκονται πάντα στην κορυφή εξ αιτίας ενός «ανεξάρτητου τρόπου σκέψης και της ικανότητας να λύνουν ένα πρόβλημα πάντα προς όφελός τους».

    Ένα μικρό κομμάτι για τους χοίροι. Το άλλο εδώ.

    Κατά τα άλλα είμαι άφωνος για την γραφή και το ύφος και την ελευθερία του αν αποδώσει κάποιος τόσο καλά μία εκ των έσω ιστορία. Υποκλίνομαι mamma

    ReplyDelete
  13. Yπέροχο κείμενο mamma μου!
    Εχεις μοναδική ικανότητα να αποδίδεις τα εσώψυχά σου με τρόπο που συγκλονίζει!

    Επίτρεψέ μου όμως να πιστεύω ότι αυτό δεν ήταν το δερματάκι σου. Ηταν η "πανοπλία" σου!

    :****

    ReplyDelete
  14. @ νησάκι, εξαιρετικό το άρθρο που βρήκες!
    Και δεν είναι τυχαίο που ο Όργουελ στη "Φάρμα των Ζώων" του, έκανε αρχηγούς τα γουρούνια (που στο τέλος μοιάζουν υπερβολικά με ανθρώπους), ναι;

    ----
    για το "άσχετο" του θέματος, αλλά δεν κατάφερα να αντισταθώ :))

    ReplyDelete
  15. @b|a|s|n\i/a
    Κι εγώ αμφιβάλλω αν μπορεί κάποιος να ανήκει σε κάποιον άλλον έξω από τον εαυτό του.
    Η πλειοψηφία όμως των ζευγαριών αποτελείται από ιδιοκτήτες του στυλ "πού ήσουν; με ποιόν; τι έκανες;" και από δικτάτορες "θα πάμε διακοπές/ταβέρνα/σχολείο παιδιών εκεί που λέω εγώ".

    :))))))

    @La koumbara
    Και σε αυτό; Έλεος κουμπάρα μου!

    @Tanila
    Μπορεί να είμαι Πυθία-stalker και να (περι-)γράφω το πως θα είσαι στα σαράντα σου :-P

    υγ. το Tanila βγαίνει από το Τσαντίλα;
    υγ2. Πανεπιστημίου σε ποιό ύψος;

    @tovene592
    γρουν, γρουν :)

    @wintersea
    Σ' ευχαριστώ πολύ, κάτι τέτοια με κάνουν να ψηλώνω. Άλλα δεν μπορώ να πω γιατί πάτησα πάνω σου αλλά έφαγα πόρτα.

    @Hfaistiwnas
    Εξομολόγηση ζήτησε ο καλός μου Παύλος. Δεν μπορούσα να κλέψω.

    @island
    "... να λύνουν ένα πρόβλημα πάντα προς όφελός τους"...
    Μάλλον πρέπει να πάρω μαθήματα από γουρούνια τελικά.

    @gatti
    Όπως και να το πεις, είτε δέρμα είτε πανοπλία, η στρίγγλα παραμένει στρίγγλα. Μέχρι φυσικά να γίνει αρνάκι. Αλλά δεν θα ζω για να το δω το τελευταίο :-P

    @νατασσάκι
    ----
    ψιτ, τα παρήγγειλα :))))

    ReplyDelete
  16. Χο,χο,χο έπεσες πάνω στο κλειστό μπλογκ γι' αυτό! Έχω μετακομίσει γιατί μπήκαν διαρρήκτες και το μαγάρισαν...

    Εδώ (http://wintersea09.wordpress.com/) κολυμπάω πλέον :)

    ReplyDelete
  17. SIngle Mamma respect... σε παραδεχτηκα!

    Παυλιτο πολυ γουσταρω αυτα τα μαζωματα που κανεις... :)

    φιλια και στους 2!

    ReplyDelete
  18. @ Mamma: με παιδί; μπρρρρ
    υγ1: Να το δείτε μόνη σας μαντάμ στη URL μου
    υγ2: Vous etes folle? να βρεθούμε και γνωστές και να με κάνετε ρόμπα;

    ReplyDelete
  19. με προβλημάτισε ομολογουμένως η αρχική σου αναφορά στο που ανήκεις. ίσως γιατί πάντα προσπαθούσα να ανήκω κάπου, όπου μου φαινόταν πιο ενδιαφέρον...

    ουφ! τουλάχιστον θα καταλήξεις έγγαμη ε? ποτέ δεν ξέρεις...

    ReplyDelete
  20. εντάξει!! είμαι πολύ περήφανη που υπάρχουν γυναίκες σαν τη mamma :)
    φιλιά

    ReplyDelete
  21. Καλό μήνα να έχουμε καρνάση, ωραία ιστορία mamma!
    φιλιά

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?