Ξέρω έχω χαθεί, αλλά σύντομα θα είμαι κοντά σας. Πολλές δουλειές, πολλά άγχη, μια αδερφή που ετοιμάζεται να παντρευτεί και διάφορα άλλα καλούδια που μου συμβαίνουν, με έχουν κάνει να απομακρυνθώ λίγο από το αυτό το μπλογκ.
Τον έχω αναβάλει αρκετά και νομίζω ότι δεν του αξίζει. Ελπίζω να με συγχωρέσει ο φίλος μου ο Λάκων. Σήμερα, έκτακτα λοιπόν, η ιστορία του.
Μ' ΕΝΑ ΚΑΦΕ ΣΤΟ ΧΕΡΙ
Έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια. Μέσα στο Λεωφορείο του ΚΤΕΛ και ταξιδεύοντας για να μείνω μόνιμα στην Αθήνα.
Συνηθισμένος από την απλή ζωή της επαρχίας άρχισα να χαζεύω με δέος τις πολυκατοικίες. Χαοτική η πρωτεύουσα...
Κόσμος να τρέχει! Χαμός...
Και οι σκέψεις ήρθαν αναπόφευκτα.
Πώς γίνεται κάποιος να κυριαρχήσει σε όλα αυτά τα εκατομμύρια; Πως καταφέρνει κάποιος να πείσει όλο αυτό τον κόσμο
και να ηγηθεί;
Θα πρέπει να είναι πολύ σπουδαίος και δύσκολο κατόρθωμα είπα μέσα μου...
Ανακάλυψα στην πρωτεύουσα και τη Φωκίωνος Νέγρη. Όλος ο κόσμος αραχτός στη σειρά να πίνει Frappe
με το μαγαζί Lucky Strike στις δόξες του. Όλοι να λιάζονται με τα γυαλιά στέκα στο κεφάλι.
Και εγώ προνομιούχος αφού έμενα δίπλα στο στέκι.
Τα χρόνια πέρασαν. Η Κυψέλη άλλαξε, το ίδιο και οι εποχές.
Μετακόμισα για κάποια χρόνια στην Κρήτη.
Πέρα από τον Έλληνα και τον καφέ εκεί ανακάλυψα τη Χερσόνησο και τα Μάλια.Ένας άλλος καλοκαιρινός χαμός σαν τη Φωκίωνος αλλά αυτή τη φορά με όλη τη Βόρεια Ευρώπη.
Εκεί οι Έλληνες με το σταγονόμετρο με τους ξένους να κυριαρχούν στο τοπίο για ένα τρίμηνο.
Και οι σκέψεις και οι συγκρίσεις πάλι αναπόφευκτες.
Διάολε, αυτοί πίνουν τον καφέ τόσο γρήγορα...
Και εμείς αράζουμε με τις ώρες...
Μήπως δεν ξέρουν να ζουν;
Τελικά τι είναι ο καφές; Ένα ρόφημα με καφεΐνη το οποίο έχει σκοπό να σε κρατά σε εγρήγορση.
Το πίνεις γρήγορα για να πας στη δουλειά σου τονωμένος και να αποδώσεις.
Και εμείς;
Εμείς πίνουμε κάτι με καφεΐνη και αράζουμε!! Με τις ώρες!!
Μήπως δεν έχουμε αντανακλαστικά;
Μήπως έχουμε πέσει σε κώμα; Μήπως τελικά για Μεσογειακοί είμαστε λίγο ψόφιοι;
Και αν για να αράξουμε πίνουμε Frappe τότε για να Speeda-ρουμε τι κάνουμε;
Λογικά θα πρέπει να χτυπάμε Lexotanil ή Valium και να ξυπνάμε...
Τελικά το ερωτηματικό της νεανικής μου ηλικίας λύθηκε.
Είναι εύκολο να κυριαρχήσεις σε έναν λαό.
Ειδικά αν αυτός πίνει frappe
Εύχομαι από καρδιάς
ReplyDeleteχαρά και ευτυχία
σε όποιον τολμηρό
βάζει θηλίτσα στο λαιμό
:))))))
Εγώ νομίζω πάλι οτι δεν είναι ο πολύωρος καφές το πρόβλημα του λαού μας.Ένα μέσο κοινωνικοποιήσης είναι... στην Αγγλια έχουν τις λέσχες, στην Γερμανία της μπυραρίες, στις ΗΠΑ τα malls και εμείς τις καφετέριες... έχουμε ωστόσο πολλά αλλα ελαττώματα που μας κάνουν κράτος αρκετά δύσκολο να οργανωθεί!
ReplyDeleteυγ. Τα χάπια που αναφέρεις είναι ηρεμιστικά απ' όσο ξέρω ... αν τα πέρναμε μαζικά θα είμασταν μάλλον "ξεραμένοι"
στον ύπνο όλη μέρα! :-))
Poly exypno kai pnevmatodes arthro pou perigrafei kyriolektika tin katastasi mas san laos, estw kai me symvolo enan kafe. De nomizw oti th'allaksei ayto, giati o kafes ektos apo symvolo einai kai ideologia, allo an sixenomai egw ton frappe:-) Meionotita e?
ReplyDeleteKali vdomada
ο φραπές είναι σύμβολο! είναι ιεροτελεστία αφού!
ReplyDeleteΚαλησπέρα!!
ReplyDeleteΑχ πόσο πεθύμησα ένα καλοκαιρινό φραπέ!!! Κάνα τρίωρο το ελάχιστο...
Να σας ζήσουν ρε συ! Υγεία και ευτυχία! Έσυ κοίτα μην σε φάει η πολύ δουλειά!!
ReplyDeleteΑντε θα κατέβω την άλλη βδομαδα και θα πάρω τηλεφωνο!
Καλη εβδομάδα!
Πολύ καλή προσέγγιση !
ReplyDeleteΣιχαίνομαι τη φραπεδούμπα του ελληναριού, το επίρρημα "χαλαρά" και την ερώτηση "την παλεύεις;". Γι αυτούς τους τρεις πρόχειρους λόγους και για πέντε δέκα που θα μπορούσα να σκεφτώ άνετα, αν έμπαινα στη διαδικασία να το ψάξω λίγο, θα εγκατέλειπα ευχαρίστως την Ελλάδα.
ReplyDeleteΝομίζω ότι όλοι με ποθείτε...
ReplyDeleteΠολύ ωραίο το κείμενο :) Για τα υπόλοιπα, καλή ΄δυναμη και η ώρα η καλή!
ReplyDeleteΥ.Γ. Ετοιμάζομαι για moving in σε καινούργιο blog... Δεν ξέρεις πόσο έχει αλλάξει η διάθεσή μου, από κάτι τόσο απλό :D
Φιλιά!
Σιγά μην είμαστε σε κώμα. Απλά κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Το τραγούδι σαν χαλί είναι από τα αγαπημένα μου.
ReplyDeleteΚαλησπέρα και πολλές ευχές...
και εμένα με εχει απασχολήσει η φιλοσοφία και το πλαίσιο του καφέ στη χώρα μας.... μου αρέσει που στη χώρα μας ο καφες επιτελεί αυτή την λειτουργία... δεν είναι ανάγκη να τα δικαιολογούμε όλα....αν και εγω εχω πάθει ανοσία στον καφε...αφού όταν πρέπει να ξυπνήσω λέω στουε φίλους μου οτι θέλω μια ενδοφλέβια εσπρεσσο...
ReplyDeleteφιλια
"Εμείς πίνουμε κάτι με καφεΐνη και αράζουμε!!" Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό!!... Για να χαλαρώσουμε μάλλον θα έπρεπε να πίνουμε τήλιο, ε;;
ReplyDeleteΓια φτιάξε εικόνα: τρέντυ παρέα στο Κολωνάκι να παραγγέλνει φασκόμηλα και να αράζει στη λιακάδα έξω απ' το Ντα Κάπο :Ρ
υγ: Παύλε, μας λείπεις - αλλά μην απολογείσαι, δεν κάνει έχουμε πει!
Είμαι αφανισμένος απο τη μπλογκόσφαιρα Παύλο.
ReplyDeleteΠερνώ και εγώ τη φάση μου.
Ty για τη δημοσίευση όπως και πάλι μια συγγνώμη για την καθυστέρηση.