Αλλαγή μέρας στις μέρες ραδιοφώνου και στα επιλεγμένα μας τραγούδια. Μια μέρα νωρίτερα λοιπόν θα παίζει η εκπομπή μας. Βλέπετε αυτά παθαίνει όποιος δεν δουλεύει σε ανεξάρτητο ραδιοφωνικό σταθμό.
Τα νούμερα χαμηλά τις Πέμπτες, προτιμήθηκαν άλλοι, μεταξύ μας αυτό μην βγει παραέξω, και έτσι μας έδωσαν την Τετάρτη. Βλέπετε είπαν πως έπαιζε πολύ ποιότητα η εκπομπή. Τι να κάνω.
Συνήθως τα τραγούδια που επιλέγω, έχουν μια μικρή προσωπική ιστορία κρυμμένη Όπως αυτό. Χωρίς να ξέρω το γιατί, αυτό το τραγούδι που βγήκε κάπου το 1972, μου άρεσε. Συγκεκριμένα μου άρεσαν πολύ οι στίχοι του. Μου άρεσε όμως και η φωνή της Ρένας της Κουμιώτη.
Στην πορεία ανακάλυψα ότι τους στίχους τους είχε γράψει ο μεγάλος Οδυσσέας Ελύτης. Την δε μουσική, ο Λίνος Κόκοτος.
Στα μέσα της δεκαετίας του '80 υπήρχε ένα πιάνο μπαρ στην Βατάτζη, η Μαρκίζα. Ένα μαγαζί που έχουν περάσει πολλές όμορφες φωνές και που είχε γίνει στέκι μας, μέχρι που κάποιοι αποφάσισαν να γκρεμίσουν το κτίριο για να γίνει άλλη μια όμορφη πολυκατοικία, στην θέση του. Κάπως έτσι λοιπόν χάσαμε την μαρκίζα μας.
Εκεί λοιπόν, τον χειμώνα του 88 αν θυμάμαι καλά, τραγούδαγε η Ρένα Κουμιώτη. Εκεί την γνώρισα, μου μίλησε για κείνη και συγκινήθηκε που της ζήτησα το συγκεκριμένο τραγούδι.
Ειδικά αφιερωμένο στο gatti μου.
ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙΜια φορά στα χίλια χρόνια
του πελάγου τα τελώνια
μες στα σκοτεινά τα φύκια
μες τα πράσινα χαλίκια.
Το φυτεύουνε και βγαίνει
πριν ο ήλιος ανατείλει
το μαγεύουνε και βγαίνει
το θαλασσινό τριφύλλι.
Το θαλασσινό τριφύλλι ποιος
θα βρει να μου το στείλει.
Ποιος θα βρει να μου το στείλει
το θαλασσινό τριφύλλι.
Μια φορά στα χίλια χρόνια
κελαηδούν αλλιώς τ' αηδόνια.
Δε γελάνε μήτε κλαίνε,
μόνο λένε μόνο λένε.
Μια φορά στα χίλια χρόνια
γίνεται η αγάπη αιώνια.
Να 'χεις τύχη να 'χεις τύχη
κι η χρονιά να σου πετύχει.
Το θαλασσινό τριφύλλι ποιος
θα βρει να μου το στείλει.
Ποιος θα βρει να μου το στείλει
το θαλασσινό τριφύλλι.
Παύλο μου! Τι υπέροχη έκπληξη είναι αυτή!
ReplyDeleteΑχ, δεν ξέρεις πόσο πολύ μου αρέσει αυτό το τραγούδι και πόσες φορές το έχω τραγουδήσει! (Eντάξει μπορεί και να ...ξέρεις, βάζελος που να μη του αρέσει το τριφύλλι δεν υπάρχει!).
Δεν είχα ιδέα πως έχει γράψει τους στίχους ο Ελύτης! Γι΄ αυτό λοιπόν είναι τόσο ιδιαίτερο!
Σε ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση!
:-*
Δεν ήξερα ότι είναι Ελύτης! Ουάου! Το γνωρίζω το τραγουδάκι από παλιά! Μου φαινόταν παιδικό κάποτε! :)
ReplyDeleteΕγω θελω να μου αναλυσεις τον μυθο πισω απο το : "Χωρις δεκαρααααα, πως θα παντρυτουμε Μαολιό μουυυυυ, πως θα βαλουμέεε στεφάν-ι στον Α-η γιάννννη"
ReplyDeleteΑνρχοκουμουνιστικα συνθηματα της εποχης μυριζομαι.
σωστα?
Niaou!
ReplyDeleteΠολύ ωραίο τραγούδι και η Ρένα Κουμιώτη μια απο τις ωραιότερες φωνές του τότε νέου κύματος.
ReplyDeleteΘυμάμαι και το άλλο που έλεγε:
"Αλεξάνδρεια Ραφήνα πήγαιναν τα χρόνια εκείνα .. "
Πολλές καλημέρες καλό μου καλό μου !
Υπέροχο τραγούδι! Η φωνή της Κουμιώτη είναι ανεπανάληπτη...
ReplyDeleteΦιλιά και καλημέρα :)
οταν ημουνα μικρη αυτο ηταν κλασικο κομματι.και φυσικα οπως βλεπω δεν ειναι απο αυτ απου ξεχνιουνται.
ReplyDeleteΓεια σου ρε Παύλο!!!!
ReplyDeleteΤύφλα να έχει ο Πετρίδης!!
Θα τον ανοίξεις τον ραδιοσταθμό τελικά?!
Κι ύστερα σου λένε για Madonna και αηδίες. Επίσης είχα την εντύπωση πως αυτό το τραγούδι ήταν κάτι σα νανούρισμα, επειδή το είχα ακούσει σε τέτοια φάση χμ χμ χμ
ReplyDeleteΤο έφαγε η μπουλντόζα το πιάνο μπάρ... όπως και τόσα άλλα εκεί στην γειτονιά. .... τι μου θύμησες. Επειδή, ήταν σχεδόν καθημερινός δρόμος για το πατρικό της μάνας μου και γνωστή η γειτονιά, τα ήξερα εκείνα τα στέκια.
ReplyDeleteKeep going
Αχ, βρε Παύλο...
ReplyDeleteΤι σημασία έχουν οι μέρες. Έτσι κι αλλιώς εσύ έχεις το πιστό κοινό σου που σε ακολουθεί όπου κι αν πας! Το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα όπως και η τραγουδίστρια. Ευχαριστώ που το ξανάφερες στη μνήμη μου!
ReplyDeleteΘα ήθελα κι εγώ να πω πόσο εκπληκτικό είναι το συγκεκριμένο τραγούδι, κυριολεκτικά έχει ταξιδέψει σε όλες τις γωνιές του ελληνισμού. Εμείς το ακούγαμε μικροί στη Λάρνακα της Κύπρου, και από το τοπικό πρωτόγονο ράδιο της πόλης και από τα βραχέα. Η Κουμιώτη ήταν η αγαπημένη τραγουδίστρια της μάμμας μου. Και η "Ἅγια Κυριακή" που λαλεί ο so_far είναι αξέχαστο, του Ουρανού το άσμα ήταν το πρώτο-πρώτο της Βιτάλη αν δεν απατώμαι - Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αρχές δεκαετίας του '70 - αλλά το καλύτερό της Κουμιώτη για μένα θα είναι πάντα "Το κερί μου έλυωσε"....
ReplyDeleteΕvеn though ladies aгe the oneѕ most generally imрacted by
ReplyDeleteѕtretch marks, men are afflicteԁ with thеm alѕo.
Also viѕit my web-site: Gayforgood.Org