19.9.08

ΦΩΝΗ ΑΠ'ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ



Με έπρηξε, με τάραξε, μέχρι τελευταία στιγμή δεν ήξερα αν θα είχα κείμενο στα χέρια μου. Είπαμε να κάνουμε καλό ποδαρικό με τις ιστορίες, να μας γράψει ο παλιός το πρώτο επεισόδιο!!! Μέχρι σήμερα το μεσημέρι, παρότι είχε πει ότι θα την έστελνε από εχθές, ιστορία δεν είχα.

Κάποια στιγμή τον παίρνω στο τηλέφωνο. Που είναι η ιστορία βρε σιχαμένο αιγοπρόβατο, που θα έρθει το Πάσχα, δεν θα έρθει, στην σούβλα θα σε κάνω και τα άντερα κοκορέτσι. Βρε σιχαμερό σκουλήκι, θέλω να φύγω για τον βορρά, και με καθυστερείς. Τι θα γίνει με την πάρτι σου? Εμ, ολα τα δίκια του Θεού έχει αυτός ο άγιος άνθρωπος ο Συκιάς, που σε ανέχτηκε τόσα χρόνια.

Να μην σας τα πολυλογώ, μου έστειλε, όχι ένα, αλλά δύο κείμενα ο Μπουκόφσκι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά μ' άρεσαν και τα δύο. Ποιό να βάλω και ποιό να λογοκρίνω? Στο mail έγραφε βάλε όποιο θέλεις.

Δύσκολη η απόφαση. Τελικά κατόπιν ωρίμου σκέψεως ο κύβος ερρίφθη Ιδού λοιπόν η ιστορία του ποταπού Πρόβατου.

Και για να τον εκδικηθώ και η επόμενη εβδομάδα θα είναι δική του.


ΦΩΝΗ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Ή
ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ

Και να 'μαι λοιπόν καθισμένος στο τραπέζι της κουζίνας μαζί με τον πατέρα μου... ανάμεσά μας, ακριβώς όπως και δύο βδομάδες πριν ο καφές του - ελληνικό μέτριο έπινε πάντα.

Με τον πατέρα μου ποτέ δεν είχαμε πολλά πολλά... ήταν λοιπόν μέγα γεγονός ότι καθόμασταν και συζητούσαμε, και μάλιστα για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα. Όμως σήμερα η συνάντηση μας ενεργειακά δεν έχει καμία σχέση με την πρώτη. Τότε ήμουν σούπερ χεσμένος από τον φόβο μου και φαινόταν. Μασούσα τα λόγια μου, κόμπιαζα, ίδρωνα, έκανα νευρικές κινήσεις. Ο πατέρας μου από την άλλη ήταν έξαλλος. Έξαλλος και πολύ ικανοποιημένος... που ένας άνθρωπος στον οποίο ποτέ δεν πίστεψε (εγώ) αποδεικνυόταν σκάρτος και βρώμικος.

Η συζήτησή μας αφορούσε με την βλαμμένη πρωτοβουλία μου να αποκαλύψω ότι είμαι ομοφυλόφιλος Μόλις είχα κλείσει τα 17 και μέσα στην εντελώς μη ρεαλιστική θεώρηση της πραγματικότητας και της ζωής υπήρχε ένα ολόκληρο κομμάτι που έλεγε ότι κανείς οφείλει, ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τους χαρακτήρες των ανθρώπων γύρω του, να είναι διαφανής και ειλικρινής. Μαλακίες, ξέρω τώρα. Το κατάλαβα σχεδόν με το που ξεστόμισα στους γονείς μου ότι είμαι ομοφυλόφιλος.

Η μάνα μου άρχισε να κλαίει και να χτυπιέται. Και ο πατέρας μου έγινε κατακόκκινος και σηκώθηκε από το τραπέζι για να πάει να πάρει τσιγάρο - δεν κάπνιζε συστηματικά και αυτό ήταν σημάδι ότι η όλη φάση τον είχε ταράξει πάρα πολύ. Δεν έχει νόημα να γράψω πολλές λεπτομέρειες, καταντά σούπερ κλισέ το όλο πράγμα, σίγουρα θα έχεις ακούσει και θα έχεις διαβάσει διηγήσεις από κακές αντιδράσεις των γονιών σε νέα που αφορούν τα παιδιά τους... θυμήσου μία τέτοια και το έχεις το κλίμα της αποκαλυπτικής μου συζήτησης.

Μου είπαν ότι περνάω φάση που θα μου φύγει. Μετά μου είπαν ότι δεν είναι ηθικό, έτσι γενικά. Ύστερα με ρώτησαν πως θα αντέξω να μην έχω μία γυναίκα δίπλα μου. Μετά μου είπαν να μην τολμήσω να το πω πουθενά αλλού και τους ξευτελίσω στην μικρή μας πόλη. Μετά... μετά σταμάτησα να τους ακούω. Όσο και αν το περίμενα ότι το τελευταίο πράγμα που θα έκαναν θα ήταν να με αγκαλιάσουν με αγάπη και στοργή, το να βιώσεις αρνητικές αντιδράσεις ακόμα και αν τις περιμένεις είναι κάτι που σου σκάει βαριά...

Η κουβέντα μας τελείωσε με την κλασική ατάκα: "Θα σε πάμε σε ένα γιατρό..." Εγώ δεν σκόπευα να πάω, αλλά εκείνη την στιγμή δεν τους έφερα αντιρρήσεις. Ήδη είχα μετανοιώσει που έκανα το βήμα να μιλήσω, και εκείνη την στιγμή το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να γλιτώσω μία ακόμα ένταση, μία ακόμα σύγκρουση.
Η μικρή μας πόλη, όπως κάθε μικρή και μεγάλη πόλη σε όλον τον κόσμο έχει και εκείνη τα μυστικά της κάτω από την ηθική επιφάνεια. Σκανδαλάκια και σκάνδαλα, παράνομες σχέσεις, εικονικούς γάμους, φιλίες που παραείναι ζεστές... Ένα από τα σκανδαλάκια ήταν και η σχέση, για πήδημα, που είχε ο πατέρας μου (ναι, ο ίδιος άνθρωπος που μου έκανε μαθήματα ηθικής, εμένα, του πιο μονογαμικού, τότε τουλάχιστον, πλάσματος σε όλο το διαγαλαξιακό σύμπαν) με... την 30χρόνη κόρη ενός συνεργάτη του. Δεν ήταν τίποτε ιδιαίτερο να το πολυαναλύσουμε - κράτα απλά ότι η κοπελιά είχε δουλέψει για ένα διάστημα στην επιχείρηση του μπαμπά ο οποίος την διπλάρωσε και τελικά την "κατάφερε" να βρίσκονται πότε πότε για κάνα χαλαρό και No strings attached πήδημα Φαίνεται ότι ο μπαμπάς ήταν καλό γαμήσι, παρά τα 53 του χρονάκια, (ε, από κάπου πρέπει να πήρα κι εγώ...χεχε) και η κοπέλα γούσταρε να τον βλέπει πότε πότε, για να κάνει και κανένα διάλειμμα από την κανονική της σχέση. Συνηθισμένα πράγματα σε επαρχιακές πόλεις αυτά, μη μου σοκαριστείς ξαφνικά...

Όλα αυτά εγώ δεν τα ήξερα. Τα έμαθα όμως την καλύτερη στιγμή. Μερικές μέρες μετά είμαι με τον καλύτερό μου φίλο στην καφετέρια στην πλατεία και μιλάω για τα χάλια μου, πως το πήραν δηλαδή οι δικοί μου το ηλίθιο βήμα μου να τους μιλήσω για μένα... "Μούμπλε μούμπλε φωνές, μούμπλε μούμπλε καυγάς, μούμπλε μούμπλε μα που είναι ο πολιτισμός τους, μούμπλε μούμπλε μα this is the 90s..." Ο φίλος μου με κοιτάει λίγο σοκαρισμένος. Αφ' ενός με βρίζει που έκανα την μαλακία να κάνω τον πασιονάριο, αφ' ετέρου γιατί μου έχει μεγάλο δωράκι. Γιου ση, ο φίλος έχει τύχει μάρτυρας κουτσομπολοσυζήτησης στο σπίτι του, όπου η σακαφιόρετ της γειτονιάς λέει στην μάνα του με εξαντλητικές λεπτομέρειες για την σχέση του πατέρα μου με την πιτσιρίκα πρώην υπάλληλο του, που τυχαίνει να είναι μακρινή συγγενής της.

Μου τα λέει όλα χαρτί και καλαμάρι ο φίλος, ενώ ταυτόχρονα βρίζει το πατέρα μου που είναι υποκριτής, που είναι πήξας, που είναι δείξας, που πηδάει την μικρούλα και δεν τον πειράζει και τον ενοχλεί η ομοφυλοφιλία του γιου του, που το ένα, που το άλλο... Εγώ δεν πολυμιλάω. Έχω ιδέα. Που αποφασίζω να υλοποιήσω για να αποδείξω στον πατέρα μου ότι μπορώ να είμαι ο άντρας που ο πατέρας μου πιστεύει ότι δεν είμαι λόγω των σεξουαλικών μου προτιμήσεων... Και να 'μαι λοιπόν καθισμένος στο τραπέζι της κουζίνας μαζί με τον πατέρα μου... ανάμεσά μας ο καφές του - ελληνικό μέτριο έπινε πάντα, γι' αυτό τον σιχαίνομαι τον ελληνικό, ούτε να τον μυρίζω δεν μπορώ.

Προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω τα συναισθήματα στο βλέμμα του. Αηδία; Λίγο... Φόβος; Ίσως... Σίγουρα είναι σοκαρισμένος. Δεν το πιστεύει ότι ο ίδιος του ο γιος φτάνει στο σημείο να τον "εκβιάσει" για την εξωσυζυγική του σχέση... Όσο για μένα, κάνω τον μάγκα εξωτερικά αλλά η καρδούλα μου το ξέρει ότι τρέμει το gay φυλλοκάρδι μου. Και με το θράσος μου... αλλά και μη τυχόν ο πατέρας σηκώσει το χέρι και με φυτέψει στο πάτωμα της κουζίνας δια παντός.

Δεν σου εξηγώ αναλυτικά τι έκανα. Ντρέπουμαι, το ομολογώ. Πάντως του ζήτησα να μην κάνει θέμα το όλο gay thing γιατί αλλιώς η μαμά θα μάθαινε τι έκανε μερικά από τα Σάββατα που πήγαινε και καλά στο μαγαζί για απογραφή και άλλα.
Και δεν ξέρω τι λες αλλά το γεγονός ότι η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας μου από τους γονείς μου δεν ήταν αυθόρμητη αλλά βασιζόταν σε έναν μικρό εκβιασμό, καθόλου δεν μειώνει την αξία της. Το θέμα είναι να υπάρχει ισορροπία στην οικογένεια. Και καμία φορά αυτό μπορεί να γίνει με την βοήθεια πολλών μικρών ανισορροπιών

22 comments:

  1. Όχι δεν έχεις άδικό, αν δεν γίνει με το καλό, μπορεί να γίνει με το άσχημο.. (γιατί κακό δεν το λες)!
    Ωραία ιστορία, όπως το σκέφτομαι τώρα δεν θα το έλεγα ποτέ.. πάντως αν είναι και αληθινή, αξίζεις περισσότερα συγχαρητήρια..!!!

    ReplyDelete
  2. Kαλά τον έκανες, αν είναι αλήθεια. Εγώ όταν τα έμαθα, της τα είπα κατευθείαν, όσο ήταν φρέσκα, προτού παλιόσουν. Έγινε, φυσικά, ένα πολύ μεγάλο σόου... Και το χάρηκα πάρα πολύ.
    Όταν κάνω το κάμινγκ άουτ, θα φροντίσω να μάθω κι άλλα, για να τον εκβιάσω. Μερικοί δεν αλλάζουν, όσες υποσχέσεις και να δώσουν, οπότε κάτι θα μάθω, δεν μπορεί...

    ReplyDelete
  3. Κι εγώ τυχερός ήμουν στο θέμα πατέρας. Εφυγε πριν χρειαστει να του το πω. Γι'αυτό δεν πολυκουνιέμαι στα παιδιά που κρύβονται. Δεν το έχω περάσει. Η μάνα μου ήταν και είναι τελείως free και στον κόσμο της.

    Προβατούκο, καμία ενοχή. Ορθώς έπραξες. Επρεπε να κοιτάξεις τον κώλο σου (μεταφορικά ρε συ)

    ReplyDelete
  4. Απαπαπα εκβιασμοι και χαζομαρες, εχει γεμισει ο κοσμος wannabe Alexis Carington Colby -s.

    Eγω ενα θα σας πω, Τζουλια δεν γίνεσαι, γεννιέσαι.

    ReplyDelete
  5. Ωραία ιστορία.
    Αλλά όχι αυτοβιογραφική

    ReplyDelete
  6. Προβατούλη μου respect... Μια χαρά το τακτοποίησες το ζήτημα, συνδυάζοντας την διπλωματία με την πουτανιά και ολίγην από Godfather... Ανυπομονώ να διαβάσω και την επόμενη ιστορία σου, την άλλη Παρασκευή...:-)

    ReplyDelete
  7. @ provato: Υπέροχη ιστορία. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι αληθινή ή όχι, είναι βγαλμένη από τη ζωή. Και γραμμένη με τον δικό σου, μοναδικό τρόπο.

    @ pavlos: Για άλλη μια φορά, συγχαρητήρια για την ιδέα της Παρασκευής. Ακόμη και αν δεν έγραφες ποιος είναι ο δημιουργός της, είναι από τις περιπτώσεις που όλοι θα τον αναγνωρίζαμε στο ύφος, τις λέξεις, το στυλ, τη θεματολογία.

    ReplyDelete
  8. είναι λίγο αντιπροβατική αυτή εξομολογήση. ούτε εμένα με νοιάζει αν είναι αληθινή όσο το νόημα πίσω από τις λέξεις.

    ReplyDelete
  9. Εμένα πάλι μου θύμισε παλιά προβατογραφή, κι αυτό μ'αρέσει... μια ιστορία με αρχή -μέση -τέλος κι ένα συμπέρασμα "όλα τα λεφτά", περιμένουμε τη δεύτερη ιστορία

    ReplyDelete
  10. Συνήθως αυτοί που εξανίστανται περισσότερο μετά από τέτοιες "αποκαλύψεις", είναι αυτοί που έχουν χεσμένη τη φωλιά τους! Και αυτό με εξοργίζει ακόμα πιο πολύ...
    Δηλαδή μπορείς να ξενοπηδάς (γιακ, τι λέξη!), αλλά δεν μπορεί ο γιος σου να είναι gay...
    Άει σιχτίρ, με την ηθική του κώλου πια!...

    Thanks, πρόβατε και Παύλε, για το ωραίο τούτο κείμενο που με σύγχυσε πάλι :))

    ReplyDelete
  11. τι;;;;; Μόνο 10 σχόλια; που είναι το πούλιτζερ;;; που είναι το νόμπελ; Που είναι το έμμυ; που είναι το βραβείο Ποπ Κόρν;

    που είναι τα νέα του ψαροντούφεκου για αφιέρωμα αστραπύ; (ναι, με υ!).


    έλεος, κανείς δεν εκτιμά την υψηλή τέχνη το σόι ΜΟΥ ΓΑΜΩ ΕΔΩ ΜΕΣΑ!

    λολ!

    ευχαριστώ γλυκά αγόρια και κορίτσια για το χρόνο να διαβάσετε και να σχολιάσετε την ιστορία.

    ΠαΥΛΟΎκο μου σε ευχαριστώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ για την φιλοξενία, σου χρωστάω κουπόνια για σεξάκοι. Α, αν θες πάρε τα από το blueprints Που και που τα έχει... χα!

    φιλιά σε όλους χεχε

    ReplyDelete
  12. Κάτσε βρε συ προβατούκο. Είναι κι άλλοι στη σειρά για τα σχόλια.

    Πολύ ωραία ιστορία. Δεν ξέρω αν είσαι εσύ, ή κάποιος φανταστικός ήρωας. Πάντως είναι ένας ήρωας που έχει κότσια!

    ReplyDelete
  13. καλά του έκανες!μαζί σου..

    καλώς σε βρήκα by the way...

    ReplyDelete
  14. @ provatos, πες μου ότι δεν είναι αλήθεια; Θα ήθελα να είναι ψέματα, αλλά αν όντως είναι έτσι, νομίζω ότι καλά το χειρίστηκες.
    @ pavlos, καλύτερο ποδαρικό δε θα μπορούσαν να σου κάνουν!!!

    ReplyDelete
  15. Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία..

    Αν και υπάρχουν καθημερινά πολλές αφορμές για συζήτηση, νομίζω κανείς δεν θέλει να ανοίξει ένα τέτοιο θέμα.

    Η μητέρα ξέρει τα πάντα. Το βλέπω στα μάτια της. Όσο και να μην λένε κάτι, πάντα εκείνες ξέρουν... ίσως και καλύτερα απο εμάς.

    Δεν ξέρω αν είναι σωστό να το λέει κάποιος απο τόσο νωρίς. Τώρα θα μου πεις δεν υπάρχει σωστό/λάθος.. απλά έγινε. Καλό πάντως είναι να γίνονται πράγματα..

    Καλησπέρα!

    ReplyDelete
  16. καλημέρα!!
    δεν σε ξέρω.. αλλά το αν είναι αληθινή η ιστορία ή όχι , δεν με απασχολεί.. θα μπορούσε να είναι απόσπασμα από ένα από τα πολλά βιβλία που διαβάζω.. θα μπορούσε απλά να είναι και η ιστορία το υκολλητού μου!!!!

    Μου άρεσε πολύ η γραφή...

    Αν είναι αληθινή, έχεις κότσια...

    ΥΓ:καλή εβδομάδα Παύλο!!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  17. ευχαριστώωωωωωωωω!


    χριστέ μου, ευτυχώς τύπωσα πρόσφατα μπλοκ με κουπόνια για σεξάκοι γιατί έχω τόσα πολλά να μοιράσω!


    χαίρομαι που η ιστορία μου άρεσε, πολύ χαίρομαι.

    :-))

    ReplyDelete
  18. Παύλο.. έχεις πρόσκλησηηηηηηηη...

    καλημέρα!!!!

    ReplyDelete
  19. πρόβατε είσαι μεγαλύτερος αλήτης κι από μένα. ;-)

    ReplyDelete
  20. Σου απονέμω το βραβείο του gay λογοτεχνικού ιππότη των γραμμάτων και των τεχνών και σου παραδίδω τα κλειδιά της Ακαδημίας Αθηνών. Πολύ δυνατή ιστορία (το "όμορφη" δεν νομίζω ότι τη χαρακτηρίζει, n'est-ce pas?), με θύμισε κι εμένα τα δικά μου τα δύσκολα... Να'σαι καλά, να γράφεις και να μοιράζεσαι με το λαό σου.

    ReplyDelete
  21. Για κάτι γαμισόκουπόνια άκουσα και ήρθα.

    ReplyDelete
  22. Κι εγώ για τα κουπόνια 2.0 ήρθα. Αλλα κι ιστορία καλή ήτανε. Να'χα κι εγώ κανα τέτοιο πολύ θα με βόλευε αλλά που...

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?