FORTUNE COOKIE

Τα λόγια είναι περιττά για να πούνε τι νοιώθω, λέει ένα τραγουδάκι, έτσι και γω βρίσκω πολύ φτωχές τις λέξεις για να σας ευχαριστήσω για τις ευχές σας. Για αυτό πάμε παρακάτω...

Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια κάποιες φορές, έτσι και τώρα. Σαν το σύμπαν να συνωμοτεί είτε εναντίον μας είτε υπέρ μας. Εμένα τουλάχιστον όσο εναντίον και να φαινόταν στην αρχή, πάντα έβγαινε υπέρ μου στο τέλος.

Είμαι τυχερός και κάνω μια δουλειά που μου δίνει την δυνατότητα να γνωρίζω πολύ κόσμο. Έτσι έγινε και πριν από δύο μέρες. Πήγα σε ένα χωριό κάπου προς την ορεινή Κορινθία και εκεί γνώρισα την Χ. Η Χ. είναι από την Μυτιλήνη. Το ήξερα αυτό. Μπαίνω μέσα, βλέπω μια όμορφη γυναίκα στα 50, μετά αποδείχτηκε ότι είναι 60άρα, την χαιρετώ και για να σπάσω τον πάγο της λέω : Είμαστε και πατριώτες!!! για να πάρω στο καπάκι την απάντηση, Nαι αλλά εγώ έκανα και φαντάρος στο νησί!!!

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας πω κι άλλα, μόνο το ότι γνώρισα ένα από τα πιο καταπληκτικά και συνηδητοποιημένα άτομα που έχω ποτέ γνωρίσει. Η Χ. λοιπόν στα 40 της αποφάσισε να αλλάξει φύλο. Μου διηγήθηκε όλη την ιστορία της. Με πολύ χιούμορ και πολύ αγάπη. Μας πήρε το πρωί, έξω στην δροσιά της κληματαριάς, αυτή να μιλάει και γω να ακούω. Ιστορίες πολλές, πολύ το γέλιο αλλά και το κλάμα. Κάποια στιγμή, αν μου δώσει την άδεια θα σας διηγηθώ κάποιες από αυτές.

Γιατί τώρα σας τα λέω αυτά; Μα αν διαβάσετε το κείμενο του αγαπημένου μου big dj, είμαι σίγουρος πως θα καταλάβετε. Δικός σας λοιπόν ο καλεσμένος μας!!!

FORTUNE COOKIE

Και τώρα ο αγαπημένος Παύλος μου ζήτησε να ξεδιπλώσω σε ένα κειμενάκι το συγγραφικό μου (α)ταλέντο. Τι κάνουμε τώρα? Γράφουμε κάτι που μας έρχεται τελευταία στιγμή? Η φροντίζουμε να το προσαρμόσουμε λίγο στο ύφος του μπλόγκ που μας φιλοξενεί? Δεν ξέρω. Ας ξεκινήσω να γράφω ακόμα μια φορά ''χωρίς'' θέμα και βλέπουμε.

Δεν έτρωγε συχνά κινέζικο φαγητό. Σπάνια για να μην πούμε μια φορά το εξάμηνο. Αν και του άρεσε η κουζίνα απλά δεν τύχαινε. Ίσως γιατί οι παρέες του δεν έτρωγαν σε κινέζικο, παρά μόνο σε ταβέρνες. Εκείνη την μέρα όμως έτυχε η κολλητή του η Άννα να έχει γενέθλια και να τα κάνει και σε γνωστό chinese resto.

Αν και η διάθεση του δεν ήταν η καλύτερη λόγω διαφόρων προσωπικών μπλεξιμάτων ετοιμάστηκε και βρήκε την Άννα και τους φίλους της στο εστιατόριο. Η βραδιά κύλησε ήρεμα και βαρετά μιας και η ομήγυρη ήταν περισσότερο φίλοι και φίλες της και όχι δικοί του. Με αυτά και με άλλα ήρθε η ώρα του αγαπημένου του ''παιχνιδιού''. Το κουλουράκι της Τύχης.

Ανοίγοντας το γελώντας, έτοιμος να το διακωμωδήσει όπως πάντα, πάγωσε διαβάζοντας το.

Ο χρόνος σταμάτησε και ένιωσε να χάνεται ο κόσμος κάτω από τα πόδια του.

''DON'T WAIT FOR SOMEONE TO LOVE SOMETHING THAT YOU YOURSELF DESPISE''

''MHN ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΠΕΧΘΑΝΕΣΑΙ''

Δεν φανταζόταν ποτέ ένα fortune cookie να μπορεί να ρίξει ένα τόσο δυνατό χαστούκι. Αλλά γιατί? Γιατί τώρα? Στα 35 του πλέον και αριθμώντας πολλούς ερωτικούς συντρόφους και μόνο δύσκολες σχέσεις οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσαν στο χωρισμό, θεωρούσε ότι το πρόβλημα το έχουν ως επί το πλείστον οι υπόλοιποι οι οποίοι δεν τον καταλάβαιναν και είχαν το μυαλό τους αλλού ή την ευκολότερη ''τσίχλα'' το κακό timing. Το δύσκολο όταν του συμβαίνανε κάποια πράματα - επειδή ήταν κατά βάση αισιόδοξος άνθρωπος- αποτελούσε το να δει καθαρά τι πραγματικά έχει γίνει μιας και όλοι μας έχουμε την τάση να προστατεύουμε τον εαυτό μας από τις κακοτοπιές. Έτσι κάποιες φορές ηθελημένα ''μπλοκάρουμε'' την κρίση και το οπτικό μας πεδίο οδηγώντας μας σε μια πιο ανώδυνη προσέγγιση του θέματος.

Αν και σκληρός με τον εαυτό του (σε συνειδητό επίπεδο πάντα) και με τους γύρω του σχεδόν τις περισσότερες φορές, είχε το ταλέντο να είναι αξιοπρόσεχτος όταν αποφάσιζε να κάνει αισθητή την παρουσία του και πολύ επικοινωνιακός με την έξυπνη και όχι προσβλητική ειρωνεία που είχαν οι διάλογοι του.

Εκείνη η μέρα λοιπόν έγινε η αφετηρία στο να σκεφτεί. Γυρνώντας σπίτι μετά από πολλή σκέψη πήρε τηλέφωνο έναν πρόσφατο πρώην του με τον οποίον περιέργως είχαν κρατήσει καλές σχέσεις. Θα μπορούσε να είχε τηλεφωνήσει στον τωρινό ''υποψήφιο'' που ακόμα μια φορά ήταν ένας γοητευτικός άντρας με πολλούς ανοιχτούς λογαριασμούς όπως πρώην σχέση που έριχνε κέρατο και τον είχε υποβάλλει στο να τα ανέχεται για να μην τον χάσει, προβληματικό family background και άλλα πολλά. Αλλά όχι. Ο Δημήτρης ήταν ο τελευταίος με τον οποίο θα μπορούσε να μιλήσει μιας και η καύλα και η προβληματισμένη φωνή του θα τον παράλυαν αμέσως.

Ζήτησε από τον πρώην του τον Αλέκο να του πει την απόλυτη αλήθεια γιατί χωρίσανε. Αν και είχαν υποσχεθεί να προσπαθήσουν να μείνουν φίλοι χωρίς ποτέ να συζητηθούν τα παλιά, αυτή τη φορά έπρεπε να μάθει...Αυτός είχε στο μυαλό του ότι ο Αλέκος τον χώρισε επειδή του ''πέρασε''. Έλα που η αλήθεια ήταν άλλη.

''Δεν άντεχα το ότι τη μια ήσουν τόσο θερμός και την άλλη τόσο απόμακρος και παγωμένος σαν να έχω ένα ξένο. Χώρια που όταν σου έκανα κουβέντα για το τι συμβαίνει με έδιωχνες ακόμα περισσότερο μακριά''.

Όπως ήταν φυσικό ενοχλήθηκε ακόμα περισσότερο γιατί κατάλαβε ότι ήταν ένας από αυτούς που λυπόταν. Δυστυχολάγνος. Αλλά δεν ήξερε πως να το αλλάξει αυτό. Εντελώς μέσα σε πανικό ένιωσε την όλη συνειδητοποίηση να τον κυριεύει. Έτσι άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του και μπήκε στο αυτοκίνητο... Οδηγούσε μανιασμένα σαν να ήθελε να ξεφύγει από κάτι...από τον εαυτό του...από τον ίδιο το δρόμο.

Ξύπνησε στην εντατική μετά από κώμα 4 εβδομάδων...Ο γιατρός που τον είχε αναλάβει του εξήγησε ότι το καλύτερο θα ήταν να ξεκινήσει ψυχανάλυση μιας και είχαν καταλάβει ότι πρόκειται περί απόπειρας αυτοκτονίας.

4 χρόνια μετά άνοιγε η πόρτα ενός άλλου σπιτιού.

''Αχ μας έφερε το γκόμενο η κατέ'' ακουγόντουσαν οι ψίθυροι. ''Κουκλί είναι'' λέγαν...

Με αργά και σταθερά βήματα προχώρησε ένας νέος στο σαλόνι. Φανερά ντροπαλός...

''Κορίτσια ο Γιώργος, Γιώργο τα κορίτσια.''

Το απόγευμα κύλησε τέλεια. Φεύγοντας ο Γιώργος, μείνανε οι 4 τους. Εκεί που η συζήτηση είχε γίνει πολύ συναισθηματική λέει η μία.. ''Ποιός να φανταζόταν ότι εκείνο το κουλό που είχες κάνει πως θα μας φέρει κοντά και θα γνωριστούμε. Τελικά τα κατάφερες.. Μπράβο φιλενάδα.''

Και κοιτώντας στον καθρέφτη με ένα αστραφτερό και γεμάτο ευτυχία βλέμμα ο μέχρι πρότινος δυστυχισμένος ήρωας μας απαντά... Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να δω ότι η ευτυχία είναι ότι γουστάρει ο καθένας μας και φοβάται να παραδεχτεί...αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.. Σωστά κορίτσια?''

Αφιερωμένο σε όλες τις πεταλούδες της νύχτας ανεξαρτήτως φύλου.

ΥΓ Εγώ με την σειρά μου το αφιερώνω στην Χ. την νέα μου φίλη και θέλω να ελπίζω ότι είναι αμοιβαίο. Καλεσμένος την επόμενη Παρασκευή ο αγαπημένος gay super hero.