Εγώ τι θα κερδίσω;

Μετά από ένα εξαντλητικό 4ήμερο εκπτώσεων στην καθόλα μαγευτική και ουχί μαγική Θεσσαλονίκη, εν μέσω κεκλεισμένων οδών, χαμένων αρειανών, μακρυά από υπολογιστές και τηλεοράσεις, γύρισα και πάλι πίσω το ρολόι, πάλι πίσω την ζωή, πάλι πίσω στην Αθήνα.
Ένα θα σας πω, εσείς όποτε πάτε πάνω, να φέρνετε τσουρέκια από τον Τερκενλή.
Εγώ θα φέρνω πίσω ταπεράκια με χουνκιάρ μπεγεντί, από την μαμά του Τάσου, θα γεμίζω την κατάψυξη και θα ανεφοδιάζω τις γαστρονομικές μου αναμνήσεις και όχι μόνο.
Σήμερα ο ημιτελικός της euromiras, από το πρωί γκρίνια για τον φωτισμό, γκρίνια για τα πλάνα, γκρίνια για το κλιπάκι πριν το τραγούδι. Να γκρινιάξει μήπως και κανένας για την μαλακία που στείλαμε;
Δεν πρόλαβα να γυρίσω και με περίμενε παιχνίδι. Και μάλιστα από κάποιον που του μαγείρεψα χουνκιάρ χθες το βράδυ, παρ' όλη την ταλαιπωρία μου. Γιατί βρε Βρούτε; Άσε που δεν απαντάς κι όταν σε ρωτάω ... εγώ τι θα κερδίσω;
Θέλετε να παίζω παιχνιδάκια; Εγώ τι θα κερδίσω;
Θέλετε τσαλιμάκια; Εγώ τι θα κερδίσω;
Θέλετε .......; Εγώ τι θα κερδίσω;
Ως συνήθως εγώ δεν καλώ κανέναν. Άλλωστε, εγώ τι θα κερδίσω;
Πάω super, γύρισα σε ένα άδειο σπίτι, άδειο από φαγώσιμα, όχι από συναισθήματα.
Λέω να φτιάξω τοστάκια για το βράδυ, με μαργαρίτες και σαμπάνια. Γιατί να κάνω κάτι διαφορετικό; Εγώ τι θα κερδίσω;
Κάποιος μεγαλώνει αυτή την εβδομάδα, όχι δεν είμαι εγώ.
Όχι δεν θα σας πω. Άλλωστε, εγώ τι θα κερδίσω;

υγ όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Άλλωστε, εγώ τι θα κερδίσω;