1.4.08

ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙΑ, ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ

Επειδή τον τελευταίο καιρό, το παπαδαριό μας έχει απασχολήσει ποικιλοτρόπως, και όχι όπως θα όφειλε, ένα παραμυθάκι, από την Γουατεμάλα, αφιερωμένο σε όλους εσάς, που με διαβάζετε και με ανέχεστε.
Ειδικά αφιερωμένο σε αυτούς που αρνούνται να μεγαλώσουν, και μαζί τους περνώ υπέροχα, όπως εχθές το βράδυ.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

Κάποτε υπήρχε μια Δόνια Τσόνα και ένας Δον Τιν που ποτέ δεν είχανε γιορτάσει τα γενέθλιά τους. Κάποια μέρα λοιπόν, αποφάσισαν να κάνουν μια φιέστα και να γιορτάσουν μιά και καλή, μαζί και οι δυό. Τους έλειπαν όμως τα χρήματα. Αυτό που κατά βάθος ήθελαν ήταν να ψήσουν και να φάνε δυό πάπιες που είχαν στην αυλή. Οι πάπιες αυτές δεν ήταν παχιές, αφού δεν τις τάιζαν ποτέ. Αποφάσισαν λοιπόν να κάνουν την γιορτή μεσημέρι και να φάνε τις πάπιες για μεσημεριανό.
Ο Δον Τιν είπε στη Δόνια Τσόνα να ετοιμάσει τις δυό πάπιες και να τις φτιάξει όσο πιο νόστιμες γίνεται. Έτσι η Δόνια Τσόνα έψησε στην φωτιά τις πάπιες και ετοίμασε τορτίγιες. Χαρούμενος ο Δον Τιν της είπε :
- Εμείς οι δυό δεν θα καταφέρουμε να φάμε μόνοι μας τόσο φαγητό. Πρέπει να καλέσουμε και κάποιον άλλο να φάει μαζί μας.
- Να καλέσουμε τους γείτονες, απάντησε η Δόνια Τσόνα.
Όμως ο Δον Τιν, της είπε :
- Δεν ξέρεις πως οι γείτονες είναι εχθροί μας; Δεν γίνεται να έλθουν σπίτι μας.
- Τότε να καλέσουμε τον Δήμαρχο, είπε η Δόνια Τσόνα.
- Όχι, γιατί είναι κι αυτός εχθρός μου. Την τελευταία φορά μου έβαλε πρόστιμο. Δεν μπορεί να έλθει ο Δήμαρχος στο σπίτι μας.
- Να φωνάξουμε την κομάδρε μας (κουμπάρα μας), πρότεινε η Δόνια Τσόνα.
- Δεν είναι δυνατόν, γιατί το βαφτιστήρι της δεν ζει πια εδώ. Δεν μπορεί η κομάδρε να έρθει σε αυτό το σπίτι. Ο γιός μας έχει πεθάνει κι αυτή ποτέ δεν ήλθε να μας δει τότε που ήμασταν λυπημένοι. Γι' αυτό το λόγο δεν μπορεί να μπει στο σπίτι, απάντησε ο Δον Τιν.
- Να προσκαλέσουμε, λοιπόν, τον δικολάβο, γιατί μια μέρα μπορεί να χρειαστούμε την βοήθειά του και θα μας κάνει σίγουρα καλύτερη τιμή, ανταπάντησε η Δόνια Τσόνα.
Ο Δον Τιν θύμωσε με αυτή την πρόταση και είπε : Δεν μπορούμε να καλέσουμε τον δικολάβο γιατί την τελευταία φορά που είχα προβλήματα μαζί σου, αυτός ο δικολάβος μου είπε να σε ξεφορτωθώ μιά και καλή και να σε διώξω από το σπίτι. Έτσι, ετούτος δεν έχει δικαίωμα να μπει στο σπίτι μας.
Λίγο θυμωμένη τώρα και η Δόνα Τσόνα, είπε στον Δον Τιν : Ο τελευταίος που θα σου προτείνω είναι ο Πάτερ Αντρές. Να καλέσουμε λοιπόν τον παπά να φάει μαζί μας, γιατί ίσως μια μέρα κάνουμε γάμο και τότε αυτός δεν θα μας χρεώσει τα έξοδα της λειτουργίας.
Ο Δον Τιν πείστηκε επιτέλους και χοροπήδαγε από την χαρά του : Αυτό λοιπόν είναι το καλύτερο.
Ο Πάτερ Αντρές ζούσε πολύ μακριά από σπίτι όπου θα γινόταν η γιορτή των γενεθλίων, όμως αυτό δεν είχε σημασία για τον Δον Τιν.
- Παρ' όλο που μένει μακριά θα πάω να τον βρω, είπε ο άντρας. Κι έφυγε αμέσως για το χωριό του παπά.
Όταν όμως έφυγε για να βρει τον παπά, η Δόνια Τσόνα δεν πρόσεξε πως το σκυλί είχε τρυπώσει μέσα στην κουζίνα και σε μια στιγμή, άρπαξε τη μία από τις πάπιες και το έβαλε στα πόδια. Μόλις κατάλαβε τι είχε γίνει φώναξε : Τι θα κάνω τώρα που έμεινε μόνο μιά πάπια;
Της Δόνιας Τσόνα της άρεσαν όμως και οι άντρες, και πριν περάσει πολύ ώρα εμφανίστηκε στο σπίτι ο Δον Τσέμα που είχε δει τον Δον Τιν να φεύγει από το σπίτι του. Ο Δον Τσέμα ήταν ο εραστής της Δόνια Τσόνα και αφού την ευχαριστήθηκε ερωτικά μερικές φορές, του άνοιξε πολύ η όρεξη κι έτρεξε στην κουζίνα. Εκεί βρήκε την άλλη πάπια και την ξεκοκάλισε αφήνοντας μονάχα το άδειο τηγάνι. Αφού γευμάτισε, ο Δον Τσέμα έφυγε ικανοποιημένος από εκεί, μιας και είχε χορτάσει και την Δόνια Τσόνα, αλλά και το φαγητό των ανθρώπων που γιόρταζαν τα γενέθλιά τους.
Η Δόνα Τσόνα ανησύχησε αφού δεν υπήρχε πια τίποτα για τον Δον Τιν και τον παπά. Ήταν όμως και πολύ έξυπνη. Αφού κορόιδεψα τον άντρα μου, τον παπά θα είναι παιχνιδάκι, σκέφτηκε.
Σαν έφτασε ο Δον Τιν μαζί με τον Πάτερ Αντρές, μπήκαν χαρούμενοι στο σπίτι. Ο ιερέας μπήκε λέγοντας μια προσευχή κι έπειτα χαιρέτησε την Δόνα Τσόνα. Σκεφτόταν βέβαια πως σ' εκείνο το σπίτι θα έτρωγε κάτι περίφημο.
Η Δόνια Τσόνα με την πονηριά της έβαλε τον παπά να καθίσει κοντά στην κατσαρόλα που ήταν σκεπασμένη με μία πετσέτα. Ρώτησε ο παπάς τότε : Τι έχουμε για φαγητό;
- Πάπια ψητή, απάντησε η Δόνια Τσόνα
- Μου αρέσει η ψητή πάπια, είπε ο Πάτερ Αντρές.
Όμως η Δόνια Τσόνα έψαχνε να βρει ένα ψέμα, για να εξαπατήσει τον παπά αλλά και τον Δον Τιν. Είπε τότε στον άντρα της : Το μαχαίρι δεν κόβει καλά. Πήγαινε να το ακονίσεις για να κόψουμε τις πάπιες.
- Ωραία, απάντησε ο Δον Τιν και πήγε να βρει την λίμα να ακονίσει το μαχαίρι.
Όταν βγήκε έξω ο Δον Τιν για να φτιάξει το μαχαίρι, η Δόνια Τσόνα γύρισε στον παπά και του είπε : Πάτερ μου, βρισκόσαστε τώρα στην πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής σας. Σε λίγο θα πεθάνετε γιατί ο άντρας μου ακονίζει τώρα το χασαπομάχαιρο. Μου είπε ότι θα σας κόψει τ' αχαμνά.
Έντρομος ο παπάς την ρώτησε : Μα πως είναι δυνατόν, ο άντρας σου ήρθε και με προσκάλεσε για φαγητό.
- Ψέμα είναι, πάτερ μου. Έχει πολύ κακές σκέψεις στο μυαλό του. Φύγετε πριν σας κόψει τα γουέβος σας (αχαμνά σας).
- Σ' ευχαριστώ Τσόνα, παιδί μου, σ' ευχαριστώ, είπε ο Πάτερ Αντρές και το έβαλε στα πόδια χωρίς να πει αντίο στον Δον Τιν.
Όταν είδε ο Δον Τιν τι έγινε, ο παπάς βρισκόταν πια αρκετά μακριά. Ρώτησε την γυναίκα του: γιατί έφυγε ο τρέχοντας ο παπάς;
Η πανέξυπνη Δόνια Τσόνα του απάντησε : Να ξέρεις ότι εσύ πήγες να φωνάξεις τον παπά, μα αυτός έκλεψε τις πάπιες. Το μόνο που έμεινε είναι το τηγάνι. Δες και μόνος σου.
Χωρίς να ακούσει τίποτα άλλο, ο Δον Τιν βγήκε στον δρόμο κι άρχισε να τρέχει για να προλάβει τον παπά, κρατώντας στα χέρια του το χασαπομάχαιρο.
- Πάτερ, δώστα μου, φώναζε τρέχοντας, κι εννοούσε τα παπιά, όμως ο παπάς νόμιζε ότι του ζητούσε τα γουέβος του. Κι έτρεχε όλο και πιο γρήγορα, έχοντας όμως πίσω του τον Δον Τιν που συνέχιζε να φωνάζει : Δώς μου τουλάχιστον το ένα. Βέβαια ο Δον Τιν εννοούσε να του δώσει ο παπάς το ένα παπί και να κρατήσει το άλλο για τον εαυτό του, αφού η γυναίκα του είχε πει πως τα είχε κλέψει και τα δυό, γι' αυτό του φώναζε να αφήσει το ένα.
Αλλά ο παπάς πίστευε ότι ο Δον Τιν ζήταγε το ένα αχαμνό του, αφού η γυναίκα του του είχε πει πως ήθελε να του κόψει τα γουέβος κι έβλεπε τώρα τον Δον Τιν να τρέχει ξοπίσω του με το μαχαίρι. Αλλά το μαχαίρι ήταν για τα παπιά και όχι για τα αχαμνά του παπά. Αφού όμως η πονηρή γυναίκα του είχε ότι ήθελε τα γουέβος του, είχε ο παπάς πανικοβληθεί και έτρεχε να σωθεί. Γι' αυτό λένε πως κανείς πρέπει να προσέχει με τις γυναίκες, γιατί είναι εύκολο να κοροϊδέψουν τους άντρες. Σε τούτο τον κόσμο υπάρχουν όλων των ειδών οι γυναίκες. Υπάρχουν όμως και οι γυναίκες που είναι πολύ πιστές στους άντρες τους.

12 comments:

  1. Πανουργα Δονα Τσονα! Ωραια ιστοριουλα!

    ΥΓ: Φανταζεστε τον Ανθιμο στη θεση του παπα; Μπουχαχαχαχαχαχα

    ReplyDelete
  2. Κουτοπονηρη η Δομνα Τσονα...Ε την μπαγασιτσα...
    Γινεται να το κανεις και σε ελληνικη προσαρμογη?Βασικα επιβαλλεται...βασικα..ξεκινα!

    ReplyDelete
  3. Eκπληκτικό!!!
    Βρε τον καημένο τον παπά, τι σοκ θα έπαθε!

    Αυτή δεν ήταν γυναίκα βρε, ο διάολος μεταμορφωμένος ήταν!

    ReplyDelete
  4. Χα,χα απολαυστικός είσαι...

    ReplyDelete
  5. Άλλο ένα μυστήριο πάντως που έλυσες...

    καλησπέρες και καλό μήνα!

    ReplyDelete
  6. φανταστικο κειμενο δεν γραφω τιποτα για να μην χαλασω την τελειοτητα του κειμενου

    *Σου θυμιζει κατι η ατακα?
    Ναι βαρεθηκα να το διαβασω ειναι πολυυυυυ

    ReplyDelete
  7. πώς να μην επικρατήσει η δόνια τσόνα όταν ο ένας δεν τόλμησε να ρωτήσει γιατί θέλει να του κόψει τα απαυτά και ο άλλος πείναγε πολύ;

    ReplyDelete
  8. παραμυθά!!!!!
    εγώ ξέρεις δεν πιστεύω στα παραμύθια, αλλά τα απολαμβάνω όταν με κάνουν και χαμογελώ!

    ReplyDelete
  9. Τελικά η Δόνια Τσόνια τα έφτιαξε με τον εραστή?

    [happy end]

    ReplyDelete
  10. μήπως είναι λίγο τσούλα η δόνια?
    λέω, μήπως?

    ReplyDelete
  11. lol μπράβο για το ωραίο στόρυ, ειδικά όταν διαβάζεται με τον πρώτο κυριακάτικο καφέ και τσιγάρο, αρίστούργημα!

    ReplyDelete
  12. Λοιπόν, επειδή τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε ήμουν Ονδούρα & Γουατεμάλα, θα πρέπει να σου πω, ότι έφαγα ένα ψυχολογικό σαλτάρισμα άνευ προηγουμένου.. ήταν αυτό που βγαίνει από το παραμύθι και με άγγιξε..
    επειδή τώρα είμαι Αθήνα και ζούγκλα δεν έχει να χαθώ ( δηλαδή έχει αλλά είναι τσιμεντένια και η βροχή μυρίζει καμμένο λάστιχο αυτοκινήτου ) .. ας μην γράψω άλλα..
    Καλημερούδια του κυριακάτικου μεσημεριού..

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?