20.2.08

ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Μεταξύ χιονιά, λέμε τώρα, κρυολογήματος, ελαφρού ευτυχώς αυτήν την φορά, τόνους από στημένα πορτοκάλια, τσιπουροκατανύξεων μεσημεριανών αλλά και νυκτερινών με καλούς φίλους, ήρθε και η πρόσκληση από την Μαρία. Να θυμηθώ τα παιχνίδια του παρελθόντος. Τα παιχνίδια που παίζαμε παιδιά.
Μα για να το κάνω αυτό καλή μου, πρέπει να πέσω σε ύπνωση, να κάνω αναδρομή για να θυμηθώ. Πάνε άλλωστε τόσα χρόνια πίσω. Τέλος πάντων. Επειδή υπάρχουν και κάποιες αδυναμίες, αποφάσισα να πάω σε καλή φίλη ψυχοθεραπεύτρια να υποστώ την ύπνωση. Τι να κάνω και γω ο άνθρωπος.
Η εμπειρία οδυνηρή. Εγώ να μην μπορώ να συγκεντρωθώ, θα θυμόμουν μόνο τα παιχνίδια ή θα έβγαιναν στην επιφάνεια και άλλα σκοτεινά σημεία του εαυτού μου; Θα έβγαιναν μήπως απόκρυφες ιστορίες, αμαρτίες και άλλα συμπαρομαρτούντα; Ευτυχώς που πήγα σε φίλη, με πολύ υπομονή και κατανόηση. Οπουδήποτε αλλού θα με είχαν πετάξει έξω. Ξέρω που πάω το άτιμο.
Να μην μακρηγορώ όμως. Και ας αρχίσω την εξιστόρηση των μικρών αθώων παιχνιδιών. Η αναδρομή αφορά ηλικία από 5 - 15, και στην Μυτιλήνη. Για να πω τα επόμενα παιχνίδια στην Χαλκίδα, θα πρέπει να πληρωθώ και μάλιστα αδρά.
Τα βράδια του χειμώνα παίζαμε λοιπόν σαν καλά παιδιά Φιδάκι στα μικράτα μας και Monopoly μεγαλώνοντας.
Τα θυμάστε άραγε τα αυτά τα παιχνιδάκια; Πάντως οφείλω να σας εξομολογηθώ, ότι κανένα παιδάκι δεν ήθελε να παίξει μαζί μου γιατί πάντα χτύπαγα ακριβά τετράγωνα, βλέπε Σταδίου και από μικρό και αθώο ξανθό αγγελούδι, μεταμορφωνόμουν σε Δήμο Σταρένιο. Επίσης θέλω να καταγγείλω, ότι Monopoly, παίζουμε ακόμα και σήμερα, σε κάποια βράδια παλιμπαιδισμού. Αλλά και πάλι τα παιδάκια δεν θέλουν να με παίξουν. Μήπως κάνω κάτι στραβά;
Τα καλοκαίρια, βγαίναμε στις αλάνες στο Κιόσκι, άχτιστο τότε, και παίζαμε Κρυφτό. Πάλι τα παιδάκια δεν με παίζανε. Βλέπετε σαν μικρό ξανθό αγγελούδι, με κρύβανε οι γιαγιάδες της γειτονιάς, και ήταν αδύνατο να με βρούνε. Δεν τα φύλαγα ποτέ εγώ. Άλλο καλοκαιρινό μας παιχνίδι ήταν οι σβώλοι, αλλά εκεί δεν έπαιζα εγώ τα άλλα παιδάκια. Είχα πολύ όμορφες μπίλιες για να τις ανταλλάξω.
Το φόρτε μου όμως ήταν τα καπάκια. Το θυμάστε άραγε αυτό το παιχνίδι? Με κιμωλία φτιάχναμε πάνω στα πεζοδρόμια δαιδάλους, και σημαδεύοντας με τα καπάκια, έπρεπε να τον διασχίσουμε, χωρίς να πατήσουμε γραμμή, αλλά και χωρίς να μας βγάλει ο άλλος έξω από τον διάδρομο.
Τελειώνοντας αυτή την μικρή αναδρομή, ένα παιχνίδι που παίζαμε, τα χρόνια εκείνα τα αθώα, τα καλά, ήταν και η μπουκάλα. Αχ αγωνία ποιον θα δείξει, και απογοήτευση όταν αντί για τον Στρατή μου έβγαζε την Μαρία. Και μην φανταστείτε, φιλιά στα μάγουλα ήταν. Μην πάει ο νους σε κάτι βρώμικο και διεστραμμένο, γιατί δυστυχώς σας ξέρω καλά. Ξέρω τι διεφθαρμένο αναγνωστικό κοινό έχω. Ψάχνοντας να βρω κατάλληλη εικόνα ανακάλυψα ότι έχει βγει πλέον παιχνιδάκι. Ποιο παιδάκι θα μου το κάνει δώρο; Και γω υπόσχομαι ότι θα είναι το πρώτο που θα φιλήσω.
Μου λείπουν πλάκα, πλάκα αυτά τα χρόνια. Ήμασταν παρέες τότε. Δεν παίζαμε ένα ηλεκτρονικό και μόνοι μας. Όλα τα παιχνίδια ήταν ομαδικά. Φτωχικά, αλλά ομαδικά. Με το τίποτα στήναμε παιχνίδι.
Εγώ θα καλέσω από δω να παίξει όποιος θέλει. Είπα δεν ξαναστέλνω πρόσκληση. Όποιο παιδάκι θέλει να μας παίξει καλοδεχούμενο είναι.

26 comments:

  1. Λέγε πόσα θες για να αποκαλύψεις τα παιχνίδια της Χαλκίδας, πες τώρα που γυρίζει! :P
    Σ' ευχαριστώ που δέχτηκες την πρόσκληση και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως ακόμα παίζουμε Monopoly. Όσο για την μπουκάλα, τι να πω... ένα απλό μπουκάλι πορτοκαλάδας δεν σου κάνει; Πρέπει να είναι και high tech δηλαδή;
    Καλημέρα :D

    ReplyDelete
  2. Τα θυμάμαι όλα αυτά - και το φιδάκι, και την Μονόπολη, και τους βώλους, και τα καπάκια (μια σακούλα καπάκια είχαμε μαζέψει με τον αδερφό μου) και την μπουκάλα στα πάρτυ, και άλλα παιχνίδια που παίζαμε στη γειτονιά όπως κυνηγητό, μήλα, κουτσό, λάστιχο, τζαμί. Για να μην σου πω ότι θυμάμαι και κάτι λάστιχα που είχαν στην άκρη μια πλαστική μπαλίτσα, που τα δέναμε στο πόδι και τα στριφογυρίζαμε γύρω-γύρω, μόνο που δεν θυμάμαι πώς τα λέγανε!

    Αααααχ ωραίες οι αναπολήσεις του παρελθόντος... Τώρα τι κάνουμε!

    ReplyDelete
  3. Λατρεύω "γκρινιάρη"! το πρώτο παιχνίδι που μου πήρε η μαμά μου η Nephthys. εκεί που είχες ολοκληρώσει το γύρο, και ετοιμαζόσουν να βάλεις το πιόνι στη φωλιά ερχόταν ο καργιόλης από πίσω και σ΄ έστελνε στη ν αφετηρία πάλι! γκρρρρ
    φιδάκι μισώ, γιατί είχαμε πολλά στην Αίγυπτο και τα ψιλοφοβάμαι από μικρός.
    χμχμχμχ να προτείνω το επόμενο theme πάρτυ να συμπεριλαμβάνει και παιδικά παιχνίδια; όλοι έχουμε κρυμμένα σε κάποια ντουλάπα. ας βγουν, και ας είναι και φθαρμένα (τα δικά μου είναι γεμάτα άμμο). θα είναι ακόμα πιο όμορφα έτσι.
    τις (γεμάτες νοσταλγία) ευλογίες μου
    Αnubis

    ReplyDelete
  4. θα κάνω confess ότι πριν 2 χρόνια εμφανιστήκαμε απόγευμα στην Αριστοτέλους και παίξαμε μήλα...
    δεν φαντάζεσαι τι έγινε. πόσοι περαστικοί είχαν μαζευτεί και πόσοι μεγάλοι ήθελαν να μπουν στο παιχνίδι.
    βγάλτε το παιδί από μέσα σας!

    ReplyDelete
  5. Εγω απο μεσα μου εχω να βγαλω εναν πορνοσταρ, το παιδακι το πνιξαμε στην κωλ-υμπηθρα.

    ReplyDelete
  6. Εμείς όταν παίζαμε μπουκάλα, αν τύχαινε αγόρι με αγόρι ξαναγυρίζαμε τη μπουκάλα. Όπως καταλαβαίνεις ήταν τόση η αδικία που δεν αγάπησα ποτέ αυτό το παιχνίδι :Ρ.χεχε

    Έβαλες και ωραίο τραγούδι, πολύ με ταξίδεψες με το ποστ σου! :)

    ReplyDelete
  7. kai gw 8elw na paiksw!!! alla oxi monopoly giati me agxwnei

    ReplyDelete
  8. τελευταία μου φαίνεται έχουμε γίνει "τα παιδία παίζει"!!
    Ωραία είναι!
    με τους φίλους μου παίζουμε πολύ συχνά επιτραπέζια..άσε που τα καλοκαίρια παίζουμε και κρυφτό που και που..!
    Υπάρχει κάτι πολύ καθαρό και όμορφο σε όλα αυτά..νιώθεις λίγο την αθωότητα! (ακόμη και όταν κλέβεις!)

    ReplyDelete
  9. Παυλούκο μου, χαίρομαι που δέχτηκες να γίνεις campaign manager μου και επίσης που έχεις ωραίες παιδικές αναμνήσεις. Εγώ ως παιδί αγαπούσα πολύ τα παιχνίδια που έπαιζα με τα παιδιά της γειτονιάς, το γιατρό και την ασθενή που δεν έχει λεφτά και δε ξέρει πως να πληρώσει τα ιατρικά έξοδα, την χορεύτρια που την απαγάγουν κρατούμενοι των φυλακών, τη κοκινοσκουφίτσα που τη κρατάνε όμηρο αντάρτες και άλλα πολλά... Αχ αθώα παιδικά χρόνια....

    ReplyDelete
  10. pistevo ama valoume apo misa me ti Maria, mia xara tha vgei to poso pou tha zitisis gia na apokalipsis ta tis Xalkidos! k ime episis siguros oti tha vrethi k allos kosmos na tsontari!

    ps.: mia xara akouo ta pexnidia ton x-ouranoy k sikia pantos...

    ReplyDelete
  11. ξερεις πως μ'αρεσουνε τα ομαδικα παιχνιδακια εμενα...

    ReplyDelete
  12. Εγώ με τα ξαδέρφια μου είχαμε φτιάξει την δική μας ΜΟΝΟΠΟΛΗ. Επειδή η αυθεντική είχε μόνο έναν γύρο και βαριόμασταν εύκολα, είχαμε φτιάξει σε ένα χαρτόνι μία εκδοχή με 5 γύρους, τον ένα μέσα στον άλλο. Σε καθένα υπήρχε ένα τετράγωνο που σε οδηγούσε στον εσωτερικό, πιο ακριβό και πιο προσοδοφόρο...
    Σε κάποιο πατάρι υπάρχει ακόμα.
    Καλησπέρα.

    ReplyDelete
  13. @ μαρία Συνήθως παίζαμε με το μπουκάλι του βερμούτ, όσο για το πόσα θέλω, χιχιχι, άστο καλύτερα
    @ σοφία τώρα θυμόμαστε που και που το παιδί που κρύβουμε μέσα μας και το παλεύουμε να το βγάλουμε έξω
    @ anubis εγώ στο είπα, γύρω στις 15/3 θα είμαι πάνω, και θα χαρώ να σε δς, αλλά και να παίξουμε ότι παιχνίδι θέλεις
    @ x-oyranoy ακόμα και ένας πορνοστάρ, δεν μπορεί, θα μας καταδεχτεί και θα παίξει μήλα μαζί μας
    @ apsoy χαχαχαχα και να σκεφτείς ήταν δεκαετία του 70, όταν παίζαμε εμείς
    @ pov και σένα παιζάκι σα σε παίξουμε
    @ phoinix πόσο δίκιο έχεις
    @ sikia και εγώ τα έπαιζα αυτά τα παιχνιδάκια, απλά είπα να κρατήσω ένα επίπεδο. Αποφάσισα να σε συγχωρήσω για πρώτη και τελευταία φορά. Πρόσεξε μην με κάνεις να το μετανιώσω και πάω με τον ποταπό.
    @ αρκούρης έλα με το καλό κατά τα μέρη μας και θα το βρούμε το αντάλλαγμα, χιχιχι
    @ λολίτα το ξέρω αγάπη μου, το ξέρω
    @ jimmy rose ανέβα πατάρι, φέρε την βελτιωμένη έκδοση και έλα να παίξουμε.

    ReplyDelete
  14. "Όλα τα παιχνίδια ήταν ομαδικά. Φτωχικά, αλλά ομαδικά. Με το τίποτα στήναμε παιχνίδι."

    Ναι ρε σύ φίλε, τι γαμάτα χρόνια...μπορούσαμε να παίζουμε χωρίς να σκάσουν οι γονείς ένα μισθό για Playstation 3...
    και χρησιμοποιούσαμε τη φαντασία μας δεν μασάγαμε την έτοιμη των βιντεοπαιχνιδιών...έκτος κι αν απλά γερνάω και τα λέω αυτά.
    Καλό βράδυ.

    ReplyDelete
  15. Τα θυμαμαι! τα θυμαμαι! Μερικα μαλιστα τα παιζω ακομα μουαχαχα... :p
    Σημερα εβλεπα τα υπεροχα πλασματα ονλαην, καποια επεισοδια που εχασα και σε θυμηθηκα με μια ατακα του Πυρπασοπουλου.. Ειναι καλο αυτο? ;p
    Α! Δεν βαζω τονους σημερα απεργω..

    ReplyDelete
  16. @ mahler πες το ψέματα. παρεπιπτόντως τα συγχαρηττήρια μου και από δω για το τραγούδι
    @ if..ιγένεια Περιμένω να μου πεις την ατάκα του Πυρπασό!!!!

    ReplyDelete
  17. μήλα...:) πωπω όντως τι αναμνήσεις, και κρυφοκούτι και είναι κακό που μου άρεσε και το σχοινάκι;

    ReplyDelete
  18. Aχ βρε Παύλο, πόσο πίσω με γύρισες!
    Κι εγώ έπαιζα φιδάκι και Μονόπολι. Η Μονόπολι μάλιστα ήταν το φόρτε μου. Τα κατάφερνα πολύ καλά και γινόμουν κι εγώ ...γερο-Λαδάς!
    Αργότερα, έπαιζα και την Πετροπηγή. Ηταν σαν την Μονόπολι, αλλά ασχολιόταν με πετρέλαια και πετροδολάρια. Χλίδα μεν, αλλά την αυθεντικότητα της Μονόπολης δεν την άγγιζε.

    Κάποτε πήρα με τον ξάδερφό μου ένα επιτραπέζιο που είχε μέσα 100 παιχνίδια σε παραλλαγές. Φιδάκι, γκρινιάρη και ό,τι άλλο υπήρχε τότε. Είπαμε να κάνουμε ένα μαραθώνιο και να τα παίξουμε όλα το ένα μετά το άλλο. Λιώσαμε! Αρχίσαμε το απόγευμα και τελειώσαμε ξημερώματα! Ωραίες εποχές!


    ΥΓ. Καλά πόσα θες για τα παιχνίδια της Χαλκίδας; Να το διαπραγματευτούμε βρε παιδί μου!

    ReplyDelete
  19. Εξαιρετικές οι μουσικές σου επιλογές... όσο για τα παιχνίδια, ενα-δυο δεν τα ξέρω. βέβαια για τα μήλα στην Αριστοτέλους έχω ήδη δηλώσει συμμετοχή, πότε ανεβαίνουμε ειπαμε;

    Εγώ πάλι έχω μικρή αδελφούλα, οπότε παίζω μαζί της ακομη έξω στη γειτονιά...

    Τελευταία έχεις αρχίσει να γίνεσαι ευαισθητουλης και να αναπολείς!.. Δεν πιστευω να μας αφήνεις χρόνους!

    :PPPPPPPPPPPPPP

    αχ πόσο με αρέσει να σε πειράζω για τα χρονάκια σου.. χαχαχα

    ReplyDelete
  20. Αααα κι όπως πρόσεξες εδώ ξεκίνησε η ιστορία, το λέω γιατί πολλοί τλκ διαβάζουν από feeder...

    καλημέρα

    ReplyDelete
  21. Δεν πρέπει να ήταν τόσο η ατάκα, όσο η αθώα, καλοκάγαθη μουρίτσα του.. Δεν θυμάμαι η κωλόγρια τι είπε.. Καληνύχτα Παυλάκο κουτουλάω..

    ReplyDelete
  22. Λατρεμένο Monopoly!!!!! Τι μου θύμισες τώρα!!!

    ReplyDelete
  23. Παύλο κάπου διάβασα οτι ενώ εμείς μεγαλώσαμε με μονόπολη στα σημερινά παιδιά δίνουν κάτι παιχνίδια ανάποδα που σκοπός είναι να ξοδέψεις πρώτος τα λεφτά σου!!!! O tempora o mores!!
    Τις μπίλιες τις θυμάμαι αλλα δεν παίζαμε γιατι δεν μας άφηναν οι δάσκαλοι αφου μαλωναμε συνεχεια!! Με τα καπακια δεν το πρόλαβα! Αλλα το παίζαμε με αυτοκόλητα χαρτάκια!

    Όσο για την μπουκάλα.. αυτή ήταν το μόνο παιχνίδι που κρατησε μέχρι τα φοιτητικά χρόνια!!!

    ReplyDelete
  24. θα το έχω στα υπόψιν να το κανονίσω. Κάθε πόσο ...παίζετε δηλαδής?

    ReplyDelete
  25. Εμείς μπουκάλα, γιατί δεν παίξαμε και φύγαμε μπουκάλα? Ε? Ε? Ε?

    Και καλά έχεις και ηθικές αρχές. Φτου σου ρε! Φτου σου!

    PS: Να μη σε ματιάσω ρε

    ReplyDelete
  26. Έπεσα στα χέρια ειδικών που με απροσανατόλισαν και με ξεπουπούλιασαν οικονομικά.

    Έχω μια κόρη 14 ετών που έχει μαθησιακές δυσκολίες. Δεν γράφει στραβά ή ανάποδα, διαβάζει κανονικά, δεν μπορεί να μάθει/ αποστηθίσει/ συλλέξει σημαντικά στοιχεία/ συνοψίσει/ επιλέξει κυριότερά του (ο,τιδήποτε φανταστείτε) μπροστά σε μια σελίδα βιβλίου του σχολείου, κυρίως ιστορίας ή γεωγραφίας.
    Λόγω της δυσκολίας της σε κάθε σχολείο επιλέγει να κάνει παρέα μόνο με προβληματικά/ παραβατικά παιδιά και μας φέρνει πάντα μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα που μας σπρώχνουν σε απελπισμένες πράξεις (αλλαγή σχολείου, αλλαγή "ειδικών" κλπ). Ότι χαρίσματα έχει φροντίζει με κάθε τρόπο να τα εξαφανίσει, προκειμένου να μη διαφέρει στην προβληματική φίλη της (φρόντισε να ξεχάσει τα πορτογαλικά της, αποπειράται να κάνει το ίδιο στα γαλλικά της, στράβωσε τα μπροστινά της δόντια για να βάλει σιδεράκια όπως η φίλη της, καθόταν με τα γόνατα να συγκλίνουν προς τα μέσα και να ενώνονται ώστε να στραβώσουν ενώ η ίδια παλιάέτρεχε με τα δυνατά πόδια της σαν δρομέας, προσπαθεί σε πάρτυ να τρώει τούρτα ενώ τη σιχαίνεται κλπ).

    Έχει μεγάλη κλιση στο μπαλέτο και στο πιάνο (όπου μαθαίνει και προετοιμάζει περισσότερα από ότι της δίνεται κλπ) Μακάρι να υπήρχε ένας κόσμος που να μπορούσε να αξιοποιήσει αυτά τα ταλέντα χωρίς να χρειάζονται και οι λοιπές γνώσεις. Δυστυχώς έχω παρακολουθήσει προφορικές εξετάσεις του ΑΣΕΠ για πρόσληψη καθαριστριών από το δημόσιο και για λόγους συναγωνισμού τις ρώταγαν τι γνωρίζουν για τη Συνθήκη της Λωζάνης.

    Οι θεραπευτικές εισηγήσεις των ειδικών στα χέρια των οποίων έπεσα και με αφαίμαξαν ήσαν (δεν είναι όλες οι απόψεις του ίδιου ατόμου):

    - Δεν έχει δυσλεξία (Λες και υπάρχει ένας διαχρονικά ισχύων ορισμός της δυσλεξίας.Και εγώ είχα δυσλεξία τα χρόνια μου και την αντιμετώπισαν με το ξύλο και τον εξευτελισμό).

    - Θα ασχοληθούμε με την προσωπικότητά της μόνο. (Δεν μου απαντάνε όμως στο ερώτημά μου "Δέστε δημοσίευμα της Καθημερινής υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι για να μαθαίνουν τα δυσλεκτικά παιδιά. Γιατί αυτές τις μεθόδους να τις ανακαλύψουμε εμείς -μαζί με τους κατάλληλους ειδικούς - όταν η κόρη μου θα είναι 26 ετών και όχι τώρα;

    - Αφήστε τη να μείνει στην ίδια τάξη. Καλό θα της κάνει( Όμως εγώ έχει διαβάσει διάφορα βιβλία και άρθρα για τη δυσλεξία, και πουθενά δεν λέει ότι θεραπεύεται με το να μείνει το παιδί στην ίδια τάξη).

    - Πηγαίνετε στον τάδε που είναι ειδικός στο να προετοιμάζει δυσλεκτικά παιδιά στο σχολείο και στο τέλος τους περνάει η δυσλεξία. Πήγα και πέρασα τη χρονιά με άθλιες συνθήκες. Ο ειδικός κάθε φορά απήύδηζε προσπαθώντας να της μάθει κάτι, δεν τα κατάφερνε, έλεγε ότι η κόρη μου κουράστηκε και "έχει κατεβάσει τα ρολλά" και μου έδινε μερικές σελίδες γεμάτες με κείμενο το οποίο εγώ ο μή ειδικός θα αναλάμβανα να της τα περάσω στο μυαλό -σαν να ήταν ένα φάξ - προτού κοιμηθεί το βράδυ.

    - Να κάνετε οικογενειακή θεραπεία. Εσείς η κόρη σας και η γυναίκα σας. Θα είμαι εγώ και ένας άλλος συντονιστής. Γιατί ο άλλος (ο μπακαλόγατος); Γιατί έτσι γίνεται η ομαδική θεραπεία. Μπορείτε κυρία μου να μου δείξετε σε ένα από τα βιβλία της ομαδικής θεραπείας που έχετε στη βιβλιοθήκη σας να αναφέρει ότι θα υπάρχει και δεύτερος θεραπευτής; Έτσι γίνεται στην Ελλάδα. Και τι με αυτό; Και στη Βραζιλία σε ορισμένες περιοχές κάνουν βουντού. Πόσο θα κοστίσει; 140 η συνεδρία (70 αυτή και 70 ο ειδικευόμενος μπακαλόγατος). Τι λέτε κυρία μου;(Και η θεραπεύτρια καπνίζει σαν φουγάρο μπροστά στην κόρη μου χωρίς να ζητάει συγγνώμη ή άδεια, παρόλο που απαγορεύεται από το Υπουργείο Υγείας. Σκέψου να προστεθεί και ο μπακαλόγατος που να καπνίζει τσιμπούκι!)
    - (στη γυναίκα μου) Να μετάσχετε σε ομαδική θεραπεία (σε ένα κατερειπωμένο σπίτι). Θα είναι γονείς παιδιών; Όχι αποκλειστικά, μπορεί μερικοί να είναι γονείς αλλά μπορεί και να μην είναι. Θα το σκεφτώ. Προτού φύγετε, παρακαλώ να με πληρώσετε. 150 Ευρώ. Θα σας ετοιμάσουμε την απόδειξη την επόμενη βδομάδα, να τη ζητήσετε από την κυρία Βάνα.

    - Δεν έχει μαθησιακά προβλήματα. Είναι ιδιοφυϊα η κόρη σας. Εσείς οι γονείς έχετε πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνετε ατομικές θεραπείες ο καθένας σας. Και η κόρη μας; Η κόρη σας δεν έχει τίποτα. 120 Ευρώ. Θα μου δώσετε απόδειξη; Όχι, δεν δίνω αποδείξεις, είμαι πανεπιστημιακός. τότε και εγώ δεν πληρώνω. Μα μου φάγατε την ώρα.. Λυπάμαι. Ωραία θα σας δώσω απόδειξη για 30 ευρώ. Τότε και εγώ θα σας πληρώσω 30 ευρώ.

    Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου δώσετε κάποια κατεύθυνση ως προς το τι να κάνω; Η κόρη μου με τόσες επισκέψεις και τέτοια παραπληροφόρηση δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει. Ακόμα και αν είμαστε φοβεροί εγκληματίες η γυναίκα μου και εγώ (φανταστείτε με να είμαι σαν τον Αυστριακό!), πάλι υπάρχει υποχρέωση των ειδικών να τη βοηθήσουν σήμερα και όχι όταν γίνει 26 ετών. Οι ειδικοι της έχουν βάλει στο μυαλό ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις μας και γι' αυτό εκείνη δεν μπορεί να μάθει τη μετάφραση των Αρχαίων.

    Φυσικά (στην Ελλάδα πάντα έχουμε συμβουλές και επιχειρήματα) μπορεί να πεί κανείς «γιατί δεν πάτε σε κάποιο ειδικό κέντρο του δημοσίου για τα παιδιά που έχουν μαθησιακά προβλήματα;» Σε αυτούς τους φορείς αν δοκιμάσετε να τηλεφωνήσετε για να κλείσετε ραντεβού, θα πάρετε την απάντηση ότι έχετε σειρά προτεραιότητας για να σας δουν μετά από ένα χρόνο. Δοκιμάστε!

    Αν προσφύγετε στο Συνήγορο του Πολίτη σας απαντούν ότι α) "ναι μεν η ιατρική περίθαλψη είναι συνταγματικό σας δικαίωμα, αλλά εδώ υπάρχει αντικειμενική αδυναμία, όπως δηλώνουν οι συγκεκριμένοι φορείς", β)"μπορείτε να κάνετε αγωγή αποζημίωσης κατά του δημοσίου για παραλείψεις των οργάνων του, με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα εάν θεμελιώσετε τη βλάβη που υπέστη η κόρη σας από την παράλειψη...

    Η αγωγή εκδικάζεται μετά από 3 1/2 με 4 χρόνια και αν υπολογίσουμε ότι στην καλύτερη περίπτωση κερδίσετε, το δημόσιο θα κάνει έφεση και αναίρεση οπότε μπορείτε να έχετε την απόφαση που θα σας δικαιώνει τελεσίδικη μετά από 7-8 περίπου χρόνια.

    Βέβαια δεν είναι εύκολο να έκτέλέσετε απόφαση κατά του δημοσίου, οπότε μπορείτε να προσφύγετε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Στρασβούργο), αλλά θα πρέπει να προσέξετε να ασκήσετε την προσφυγή εντός 6 μηνών από την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης (μετά από αναίρεση κλπ). Η εκκρεμοδικία κρατάει περίπου 8-10 χρόνια και μάλλον θα κερδίσετε την υπόθεση με μια συμβολική αποζημίωση, εκτός αν στο μεταξύ ο αρμόδιος φορέας αποφασίσει να καλέσει την κόρη σας για εξέταση..".

    ReplyDelete

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?