Πήγαμε, φωνάξαμε, καπνίσαμε τα φρέσκα, τα καλά, τα πιπεράτα χημικά τους ... και τώρα τι;
Μόνο καμμένα στις καρδιές και στους δρόμους. Δηλαδή αυτό ήταν; Το κάναμε το χρέος μας;
Δεν θα έπρεπε να είναι κατεβασμένα τα ρολά παντού; Δεν θα έπρεπε ο κόσμος να είναι ακόμα στους δρόμους;
Γιατί το παρατήσαμε; Γιατί έγινε πάλι το δικό τους; Και μην ακούσω ότι βαράνε στο ψαχνό, ότι ρίχνουν χημικά, ότι έχουν το κράτος και το παρακράτος με το μέρος τους. Αριθμητικά είμαστε σαφώς περισσότεροι. Ο ηγέτης λείπει, ο οραματιστής.
Κάποια στιγμή, θα ήθελα ρε πούστη μου, να βγει κάποιος αρχηγός που να θέλει να είναι αρχηγός για την Ελλάδα και όχι για την πάρτι κάποιου κόμματος ή ακόμα χειρότερα για την δική του πάρτι.
Είδα για λίγο την Λιάνα χθες στον Πρετεντέρη την ώρα που ο Μιχελάκης έλεγε πως τον εργαζόμενο τον θέλουν δούλο ή άνεργο. Μετά την έκλεισα. Μετά έβαλα μουσική.
Του βαλεντίνου σήμερα, των ερωτευμένων. Ευτυχώς μας έμεινε κι έρωτας να ξεχνιόμαστε. Είμαι σε κατάθλιψη, εδώ και καιρό και με γνωμάτευση ιατρού. Και γιατί να μην είμαι; Όταν αντικρίζω μάτια που είναι ή νεκρά ή έτοιμα να κλάψουν; Όταν τα ζευγαράκια που συναντώ δεν λάμπουν τα πρόσωπά τους;
Με φίλους που μιλάω και αυτοί συμφωνούν και πάνω κάτω τα ίδια λέμε. Λόγια, λόγια, λόγια. Πράξεις δεν βλέπω, έργα δεν βλέπω. Κόσμο στους δρόμους δεν βλέπω.
Ηγέτη δεν βλέπω.
Ξέρετε τι με θλίβει περισσότερο απ' όλα; Ότι ένας Μίκης κι ένας Μανώλης μας έμειναν. Κι ευτυχώς είναι ακόμα ζωντανοί κι όρθιοι. Αλλά είναι μεγάλοι, πολύ μεγάλοι πια για να οδηγήσουν τον λαό. Και την ιστορία τους, ποιος την ξέρει, ποιος την θυμάται πια; Αλήθεια την ιστορία μας, την ιστορία της Ελλάδας ποιος την θυμάται πια; Και δεν μιλάω αποσπασματικά. Μιλάω για το σύνολό της. Εγώ προσωπικά έχω κενά, το παραδέχομαι. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω.
Αισθάνομαι λες και είμαι στην έρημο Σαχάρα, μόνος με τον ήλιο να μου καίει το κορμί και τον αέρα να με μαστιγώνει, χωρίς να μπορώ να προσανατολιστώ να βρω τον δρόμο για την όαση.
Άντε την κάναμε την επανάσταση από πληκτρολογίου πάλι, πάμε να γιορτάσουμε τον χάπι βάλε τόνε!!!
Μόνο καμμένα στις καρδιές και στους δρόμους. Δηλαδή αυτό ήταν; Το κάναμε το χρέος μας;
Δεν θα έπρεπε να είναι κατεβασμένα τα ρολά παντού; Δεν θα έπρεπε ο κόσμος να είναι ακόμα στους δρόμους;
Γιατί το παρατήσαμε; Γιατί έγινε πάλι το δικό τους; Και μην ακούσω ότι βαράνε στο ψαχνό, ότι ρίχνουν χημικά, ότι έχουν το κράτος και το παρακράτος με το μέρος τους. Αριθμητικά είμαστε σαφώς περισσότεροι. Ο ηγέτης λείπει, ο οραματιστής.
Κάποια στιγμή, θα ήθελα ρε πούστη μου, να βγει κάποιος αρχηγός που να θέλει να είναι αρχηγός για την Ελλάδα και όχι για την πάρτι κάποιου κόμματος ή ακόμα χειρότερα για την δική του πάρτι.
Είδα για λίγο την Λιάνα χθες στον Πρετεντέρη την ώρα που ο Μιχελάκης έλεγε πως τον εργαζόμενο τον θέλουν δούλο ή άνεργο. Μετά την έκλεισα. Μετά έβαλα μουσική.
Του βαλεντίνου σήμερα, των ερωτευμένων. Ευτυχώς μας έμεινε κι έρωτας να ξεχνιόμαστε. Είμαι σε κατάθλιψη, εδώ και καιρό και με γνωμάτευση ιατρού. Και γιατί να μην είμαι; Όταν αντικρίζω μάτια που είναι ή νεκρά ή έτοιμα να κλάψουν; Όταν τα ζευγαράκια που συναντώ δεν λάμπουν τα πρόσωπά τους;
Με φίλους που μιλάω και αυτοί συμφωνούν και πάνω κάτω τα ίδια λέμε. Λόγια, λόγια, λόγια. Πράξεις δεν βλέπω, έργα δεν βλέπω. Κόσμο στους δρόμους δεν βλέπω.
Ηγέτη δεν βλέπω.
Ξέρετε τι με θλίβει περισσότερο απ' όλα; Ότι ένας Μίκης κι ένας Μανώλης μας έμειναν. Κι ευτυχώς είναι ακόμα ζωντανοί κι όρθιοι. Αλλά είναι μεγάλοι, πολύ μεγάλοι πια για να οδηγήσουν τον λαό. Και την ιστορία τους, ποιος την ξέρει, ποιος την θυμάται πια; Αλήθεια την ιστορία μας, την ιστορία της Ελλάδας ποιος την θυμάται πια; Και δεν μιλάω αποσπασματικά. Μιλάω για το σύνολό της. Εγώ προσωπικά έχω κενά, το παραδέχομαι. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω.
Αισθάνομαι λες και είμαι στην έρημο Σαχάρα, μόνος με τον ήλιο να μου καίει το κορμί και τον αέρα να με μαστιγώνει, χωρίς να μπορώ να προσανατολιστώ να βρω τον δρόμο για την όαση.
Άντε την κάναμε την επανάσταση από πληκτρολογίου πάλι, πάμε να γιορτάσουμε τον χάπι βάλε τόνε!!!
o Μίκης και που είναι ζωντανός το έχει λίγο καμένο. Κατά τα άλλα θα δούμε πως θα πάει η κατάσταση αν και δεν είμαι αισιόδοξος.
ReplyDeletemahler οκ, αλλά όπως και να το κάνουμε ο Μίκης κι ο Μανώλης είναι από τα λίγα σύμβολα που έχουν απομείνει ζωντανοί κι αν μη τι άλλο οφείλουμε να τους σεβόμαστε, επίσης να πω ότι σαχάρα γινόμαστε συνολικά λίγο λίγο (ή και πολύ πολύ), αυτά και συμφωνώ ότι ο αγώνας πλέον πρέπει να είναι καθημερινός κι όπου μπορούμε
ReplyDeleteτην Λιανά την είδα και εγώ χτες και για άλλη μια φορα με απογοήτευσε, με την φράση ποιος τον χέζει τον τουρισμό...
ReplyDeleteξέρεις τι θα θελα, κάποιος να χε τα ρχιδια να παραιτηθεί, κάποιος από κει μεσα\γιατί γιαυτο που έγινε χτες φταίνε ολοις τους
αυτό που κάνανε στον Μικη Θεοδωράκη το θεωρώ ότι πιο απάνθρωπο για ένα μύθο
δυστυχώς Παύλε το απολυτο και αλύπητο σκοτάδι οφηγησαμε τους εαυτούς μας, αφού εμείς του βγάζουμε όλους αυτούς, θα είναι ακόμη πιο πηχτό και βαθυ αν δεν αλλάξουμε εμείς
εγώ ως καπιταλιστικό γουρούνι του κερατά, το έκανα το χρέος μου. έφαγα και τα ολίγα δακρυγόνα μου, περπάτησα, διαμαρτυρήθηκα απο μέσα μου και τώρα τέρμα. γιατί διαπιστώνω ότι οι έλληνες είναι λίγοι. οι περισσότεροι για να μην πω όλοι, ειναι παρτάκηδες. όλα για την τσεπούλα τους και μόνο!
ReplyDeleteυγεία να έχουμε, γκομενάκια να παίζουν για να μην ξεχνούμε και το σπορ του σεξ, και από διαμαρτυρίες χορτάσαμε.
πρόσεξες πως το πασόκ και η νδ διέγραψαν όσους δεν ψήφισαν το νέο μνημόνιο και το λαος όσους το ψήφισαν;;;
απο μυαλο δεν πάμε καλά.
γιατί από πολιτική τα κάναμε κώλο!
Εγω με το Μικη εχω θεματα πολλα και δε του συγχωρω πολλα που εκανε .
ReplyDeleteΤον Γλεζο ομως τον τιμω και τον σεβομαι απεριοριστα γιατι ολα αυτα που συμβολιζει δε τα εξαργυρωσε στο ελαχιστο και εχει φτασει κοντα 90 να ειναι στους δρομους και να αγωνιζεται.
Ο ηγετης ειναι που ψαχνουμε ολοι φιλε μου ,αλλα ειμαι αισιοδοξος γιατι σε τετοιες συνθηκες προκυπτουν παντα καποιοι απο το πουθενα και προτεινουν κατι ριζοσπαστικο.
Και αυτη τη φορα η κοινωνια ειναι ετοιμη και να το ακουσει και να το στηριξει.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteεγώ σε αντίθεση με τον evil δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη. Και νομίζω ότι και ο περισσότερος κόσμος δεν είναι. Γι αυτό και δεν έχουν διάθεση να αγωνιστούν. Κατεβαίνουν σε μια πορεία για να αισθανθούν ότι έχουν κανει το καθηκον τους και μετά πάλι πίσω στα δικά τους και στον μικρόκοσμό τους. Μας έχουν φερει εκει που θέλουν.
ReplyDeleteΚαι εγώ στα ίδια Παύλο μ' εσένα
Θα μείνω μόνο στο κομμάτι της καταθλιψης και θα σου ευχηθώ καλή ανάρρωση αν είναι κατάθλιψη και οχι κακοδιαθεσία. Εζησα φίλο με κατάθλιψη που για πολλά χρόνια μόνο κοιμόταν. Ούτε τα βασικά δεν ήθελε από τη ζωή. Πέρασε μια περίοδο ανηδονίας μεγάλη και κατάφερε να το ξεπεράσει. Για να σε συμπαθώ ακόμα κι αν οι ιδέες μας δεν πολυταιριάζουν κάτι υπεργαλαξιακό συμβαίνει! κι εγώ αυτά τα υπολήπτομαι! Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ για την οικειότητα. σου στέλνω πολύ θετική ενέργεια και πολύ κρύο κατευθείαν στο πρόσωπο να σε τσιτώσει! Φουουουου!
ReplyDeleteΚαι μόνο οτι δεν ΄εχει παρετηθει παιδια κανενας τους απο το βουλευτιλήκι αυτό τι σας λέει για τους 300 ους έ;;;; πητε μου μονο εναν τέτοιον που έχει τα κότσια να το κανει θα τον παραδεχτώ...αλλα ποιός αφήνει τις 9000 χιλ..ευρώ το μήνα χώρια τα επιδόματα;; και να αφήσει την καρέκλα;;;...εγώ δεν θέλω να σκύψω το κεφάλι και δεν θα το κανω....την δύναμη την έχουμε στα χέρια μας όταν παμε να ψυφήσουμε....ας ανοίξουμε τα ματια μας...
ReplyDeleteΌπως τα λες,που είναι αυτός που παίρνει 300 στον καναπέ,ο άλλος που του κολώκοψαν τη σύνταξη; στον καναπέ, και λέει και τι να κάνουμε για όλους είναι...
ReplyDeleteΤο μόνο που σκέφτομαι είναι ότι ακομα μπορώ και βοηθάω τα παιδιά μου αλλά για πόσο;;
Οφείλω να ζητήσω συγνώμη για το υστερόγραφο του σβησμένου σχολίου, δεν είδα μάνα μου ότι ήταν λινκ και όχι ετικέτα ...ένα μεγάλο συγνώμη....
Για να επανορθώσω στην γκάφα εχεις δωράκι στο λουστράκο,έλα γέλα μου!!
ReplyDeleteξαναβγείτε την Κυριακή *άκουσα πως θα ξαναγίνει* και μετά να καεί ότι έχει απομείνει....
ReplyDeleteπάλι τα ίδια..... Λύση ειναι και η αθώα διαδήλσωση και "όλοι στους δρόμους"? θαρρώ δεν ειναι γιατί κοντά σ' ένα Πολυτεχνείο είμαστε και δεν θέλω...
@ Εβιλ, θαρρώ πως είμαστε πολλοί "Μικροί" για να κρίνουμε οποιονδήποτε του ύψους Θεοδωράκη.....
να μου συγχωρείς !!!!
Θέλει και τρόπους και ήθος για να μιλάμε για τα "θηρία" της Ελλάδας.
απλά δεν συμφωνείς...
Θα συμφωνήσω απολύτως... Με όλα, όμως - ακόμα και με την κατάθλιψη, έστω κι αν εγώ δεν έχω χαρτί γιατρού!.. Τι να τον κάνω τον γιατρό; Τι να μου πει; Έχω καθρέφτη, την βλέπω κάθε μέρα...
ReplyDeleteΕπί μέρους ενστάσεις μπορεί να έχει κανείς με τον Θεοδωράκη. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνούμε σε όλα με κάποιον ούτε κι αυτός είναι υποχρεωμένος να τα λέει και να τα κάνει όλα σωστά. Οι εχέφρονες έχουμε επιφυλάξεις ακόμα και για δικές μας πτυχές, πόσω μάλλον για πτυχές άλλων. Ωστόσο, το γεγονός και μόνο ότι στην ηλικία του, αντί να αναπαύεται στην δόξα και στην περιουσία του, βρίσκεται ακόμα στους δρόμους, πονάει, αγωνίζεται, γρηγορεί (την ώρα που άλλοι νεώτεροι την βγάζουν στον καναπέ ή στο καφενείο) κάτι λέει από μόνο του και επιβάλλει τον σεβασμό όλων μας. Το ίδιο ισχύει και για τον Γλέζο. Είναι μεγαλειώδες, τελικά, το ότι έχουμε δυό ενενηντάρηδες αγωνιστές αυτού του διαμετρήματος, που επιμένουν για χάρη μας, είναι τιμή για τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες μας - αλλά, ταυτόχρονα, αλίμονό μας, ντροπή μας, που περιμένουμε από ανθρώπους τέτοιας ηλικίας και τόσης ήδη προσφοράς να μπαίνουν μπροστάρηδες...
απο λόγια χωνέψαμε.....απο πράξεις εργα....τίποτα....
ReplyDeleteΣυγκινητικές οι φράσεις, οι σκέψεις, τα συναισθήματα σου, τόσο που αξίζουν αναδημοσίευση. Ναι είναι μεγαλειώδες που αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι τόσο αγωνιστές σε κοινωνικά θέματα, αλλά από την άλλη είναι άσχημο που δεν έχουμε κάποιον νεώτερο να μας εμπνεύσει. Η εποχή είναι φτωχή στα πάντα, και σε ανθρώπους τελικά.
ReplyDeleteΦίλε Παύλο μη το βάζεις κάτω.
Όλοι μα όλοι όμως, περνάμε δύσκολα. Όλοι πέφτουμε και προσπαθούμε πολύ να ανέβουμε, να συνεχίσουμε. Ας προσπαθήσουμε να μην ηττηθούμε. Όλοι μαζί και αυτό εδώ το άνοιγμα, το μοίρασμα βοηθάει. Οι ίδιες σκέψεις με προβληματίζουν και εμένα. Ο κόσμος έχει απογοητευτεί... κάτι πρέπει να γίνει, φαίνεται πως είμαστε σε ένα τέλμα. Μη χάνουμε όμως την ελπίδα μας.
Είναι προφανές πως δεν υπάρχει ομοψυχία, ούτε κότσια, αλλά και η ενημέρωση από τα ΜΜΕ που παρακολουθεί η πλειοψηφία αποπροσανατολίζει, έως κοιμίζει τους πολίτες.
ReplyDeleteΠολύ δύσκολα τα πράγματα αλλά ας μην εγκαταλείπουμε τις ελπίδες μας. Από εκεί που όλα φαίνονται χαμένα μπορεί να αρχίσει να αχνοφαίνεται μια αχτίδα φωτός.
Ντύθηκες πορτοκαλί μίλησες και για έρωτα ήλθα κι εγώ... Δυστυχώς αυτό το σκορπιοχόρι θα μας φαει. Αν κατεβούν ένα εκατομμύριο κάτω τι θα προλάβουν να κάνουν 6000 ματατζήδες? Και τώρα τι γίνεται? Ολοι συμφωνούν όλοι ψηφίζουν, να δεις που θα πείσουν και την Παπαρήγα και φοβάμαι και την Λιάνα....για το καλό μας. Γμτ για μια φορά θέλω να γίνει κάτι για το κακό μου γιατί όσο φροντίζουν το καλό μου με χώνουν όλο και πιό βαθειά.
ReplyDeleteΦιλιά στο σπίτι.....ψυχές4 πόδια12!
perastika mas! filia
ReplyDeleteΆρχησα να σας ακούω, είμαι ισπανίδα και ξέρω κάπιους από την παρέα εδώ. Πρώτη φορά που έρχομαι και ευτυχός που σας βρήκα!
ReplyDeleteCoula!!! Φιλιά!!!
Και εγώ ξέρω προσωπικά τον Γλέζο, έχουμε κοινούς φίλους στο νησί της Σίφνου. Με τον Θεοδωράκη δεν μπορώ.
Ο Θεοδωράκης είναι ένας τεραστίου μεγέθους συνθέτης που βοήθησε την Ελλάδα σε καιρούς χαλεπούς και με τα τραγούδια του και τη δράση του κυρίως στον αντιδικτατορικό αγώνα. Πρωτοπόρος της Ελληνο-Τουρκικής φιλίας. Όμως κατα καιρούς έχει κάνει λάθος πολιτικές επιλογές. Δεν διαφύλαξε το κεφάλαιο που ήταν για την Ελλάδα, πάνω απο κόμματα. Τη μια στο ΚΚΕ, την άλλη στη Ν.Δ.
ReplyDeleteΝομίζω αυτό εννοούσε και ο Evil.
Ο Γλέζος αντίθετα υπήρξε σταθερός στις ιδέες του.
Έτσι και αλλιώς και οι δυο τους σήμερα είναι σύμβολα.
Δεν είναι όμως οι σημερινοί ηγέτες που η Ελλάδα χρειάζεται για να ορθοποδήσει και να ορθοδρομήσει.
σε καθεστώς κομματικού κοινοβουλευτισμού δεν αφήνουν να βγει ηγετική φυσιογνωμία στον αφρό. Ηγέτης θα φανεί μέσα από τα πολλά χαλάσματα, δυστυχώς...
ReplyDeleteΞενικός