ΟΛΑ ΚΑΛΑ...

Σε μια χώρα που βουλιάζει, σε μια ζωή που δεν έχει καμιά αξία, σε έναν κόσμο που δεν πήρε το μάθημά του, ξέχασε εύκολα, παραδόθηκε σε πάθη και μικροπολιτικές ολιγοπωλίων, σε έναν τέτοιο προσπαθώ να μαζέψω κομμάτια, τα συντρίμμια, να τα ενώσω να ορθοποδήσω.

Όχι πάντα εύκολα, αλλά με ένα μεγάλο προβάδισμα. Το 2004 όταν η Ελλάδα ευημερούσε, εγώ βάραγα κανόνι. Πίστεψα ότι η ζωή τελείωνε. Τα έβλεπα όλα μαύρα, χωρίς μέλλον, χωρίς αύριο. Η ζωή με διέψευσε με την πιο τρανή της απόδειξη. Πανηγυρικά θα έλεγα.

Το ίδιο ζω και τώρα. Με μια μεγάλη διαφορά. Τώρα το ζούμε όλοι μαζί. Λοιπόν θα σας πω απλά χωρίς αναλύσεις, γιατί ούτε οικονομολόγος είμαι αλλά ούτε και πολιτικός αναλυτής. Κυρίες και κύριοι, όλα θα πάνε καλά. Πιστέψτε με και μην τα βλέπετε μαύρα. Μαύρο είναι το παρόν και έτσι θέλουν κάποιοι να βλέπουμε και το μέλλον μας. Αλλά η ζωή έχει άλλα σχέδια και ίσως μας βγουν και σε καλό.

Ίσως ήρθε η ώρα να αλλάξουν πολλά, να αλλάξουμε και εμείς. Χάσαμε τις πραγματικές αξίες της ζωής. Καιρός να τις ξαναβρούμε. Να βρούμε τον άνθρωπο ξανά. Να απλώσουμε το χέρι, να χαμογελάσουμε και να ντύσουμε το μέλλον με χρώματα ζωντανά, παστέλ, αγαπημένα.

Πιστέψτε κάποιον που το έχει ξαναζήσει το σενάριο και θα δείτε ότι η ζωή και το μέλλον θα διαψεύσει για άλλη μια φορά τους επικίνδυνους μπουρδολόγους των παραθύρων είτε τηλεοπτικών είτε εδρανικών, που προσπαθούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους.

Νομίζω ότι έφτασε η ώρα και ο κόσμος, εσύ, εγώ ο διπλανός να αποκτήσει και αυτός κεκτημένα και διακαιώματα. Άλλωστε αν αφήσουμε στην άκρη μικροπολιτικές (που στο φινάλε ανήκουν στους γονείς μας), ε, είμαστε αριθμητικά περισσότεροι.

υγ ο λόγος που έχω εξαφανιστεί είναι γιατί κάθε βράδυ από τις εννέα και μετά το παλεύω να κάνω ραδιόφωνο. Αν θέλετε με βρίσκεται "Που πας καλέ μου λουστράκο"