ΔΙΚΑΙΩΜΑ...

Μπροστά σε μια οθόνη, ο blogger να κάνει ανακατεύθυνση και εγώ να θέλω να γράψω, να έχω τόσα πολλά να γράψω, αλλά όταν έρχεται η ώρα το απόλυτο κενό.

Δεν ξέρω τι φταίει. Κανονικά δεν πρέπει να έχω λόγο να είμαι έτσι. Η δουλειά πάει περίφημα. Η σχέση θέλω να πιστεύω ακόμα καλύτερα. Η υγεία, ταύρος. Τότε γιατί?

Είμαι σε μία μετέωρη κατάσταση σχεδόν τα τελευταία δύο χρόνια. Πριν από την δολοφονία του Αλέξανδρου. Σαν κάτι να μου βρομούσε, σαν κάτι να μην μου άρεσε. Ίσως γιατί έχω μια περίεργη ματιά να κοιτάζω τα πράγματα.

Έβλεπα εδώ και χρόνια, όχι τώρα που είναι καθημερινό φαινόμενο, ανθρώπους καλοντυμένους να ψάχνουν τα σκουπίδια, αργά, πολύ αργά το βράδυ. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Το έβλεπα, προσπαθούσα να το αγνοήσω, κάποιες φορές το κατάφερνα. Το καμπανάκι όμως χτύπαγε. Έλεγα θα έχουμε εξελίξεις, γεγονότα περίεργα θα συμβούν.

Πίστεψα και εγώ ότι τα λεφτά υπάρχουν. Ήθελα να το πιστέψω, παρότι το ήξερα. Που σκατά υπήρχαν; Δεν παράγουμε και τίποτα. Ήλιο, θάλασσα, τζατζίκι και σουβλάκι. Υπήρχαν όμως και εξακολουθούν να υπάρχουν σε συγκεκριμένες τσέπες. Σε τσέπες ανθρώπων που τουλάχιστον απ' ότι ξέρω δεν έχουν εργαστεί και ποτέ. Σε ανθρώπους των θα, θα, θα....

Πίστεψα ότι θα τιμωρηθούν. Ότι κάτι θα αλλάξει. Ότι αν και την τελευταία στιγμή κάτι θα γίνει. Ο απο μηχανής Θεός θα βάλει το χέρι του. Αλλά δεν εμφανίστηκε δυστυχώς. Μάταια τον περιμέναμε. Ίσως και αυτός βαρέθηκε. Ίσως η στάση του αυτή είχε σκοπό να μας ανοίξει τα μάτια.

Ακούω πολύ συχνά την Ρωμιοσύνη. Θεοδωράκης - Ρίτσος. Μου φαίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ. Ακόμα και από την εποχή της. Ακούω το Ρεμπέτικο. Ξαρχάκος - Γκάτσος και Μάνα μου Ελλάς. Για να γαληνέψω βάζω τον Μάνο να παίζει πιάνο στα 30 του Νυχτερινά.
Το 1988 μίλαγα με μεγαλοστέλεχος Γαλλικής εταιρίας εξοπλιστικών προγραμμάτων. Με ρώτησε αν είχα πάει Παρίσι και αν είχα πάει στο Λούβρο. Του απάντησα ότι Παρίσι είχα πάει πολλές φορές. Στο Λούβρο καμία. Παραξενεύτηκε πως και δεν είχα πάει να δω το άγαλμα της Απτέρου Νίκης. Και η αφοπλιστική μου απάντηση ήταν μα αυτός είναι ο λόγος που δεν πάω. Αν θα την δω ποτέ, θα την δω μόνο λουσμένη από το φως της Ελλάδας. Ο τύπος έβαλε τα γέλια και μου απάντησε μα εκεί είναι προφυλαγμένη, άλλωστε τι άλλο έχει να δείξει ο Ελληνικός Πολιτισμός. Μάρμαρα και ομοφυλόφιλους Και εγώ γελώντας του απάντησα, τότε καλέ μου γιατί προσπαθείτε να μας μιμηθείτε τόσα χρόνια μετά; Δύο μέρες μετά είχα πρόταση για δουλειά και με πολύ μεγάλο μισθό για τα δεδεμένα της εποχής. Σχεδόν τον 6μηνο μισθό του πατέρα μου εγώ θα τον είχα μηνιαίες αποδοχές. Κι όλα αυτά στα 25 μου.

Τότε στα 25 ήμουνα περήφανος που είχα γεννηθεί Έλληνας. Τώρα στα 47 μου είμαι ακόμα πιο υπερήφανος. Όχι δεν θα τους κάνω την χάρη να με αντιμετωπίζουν σαν τον παρακατιανό φτωχό συγγενή τους. Δεν θα τους κάνω την χάρη να γίνω το πειραματόζωό τους. "Αφού έπιασε με τους Έλληνες, θα πιάσει και σε όλο τον κόσμο". Είναι δικό τους και όχι δικό μου.

Δεν θα τους κάνω την χάρη μα είμαι αμέτοχος σε αυτές τις εκλογές. Άλλωστε ποτέ δεν μου άρεσε να είμαι. Η ψήφος δεν είναι υποχρέωση, είναι δικαίωμα. Και όσο κι αν φωνάζουν οι σειρήνες των ΜΜΕ, βλέπετε δεν είπα πουλημένων, ίσως γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν και κάποιοι που δεν είναι, την χαρά της αποχής από εμένα δεν θα την έχουν.

Όσο για το τι θα ψηφίσω; Μα είναι τόσα πολλά τα μικρά κόμματα, που δεν μπορεί, όλο και κάτι θα βρω. Κι αν δεν με καλύψει και κανένα, ε, υπάρχει και το άκυρο. Πάντως σαν αποχή εμένα δεν θα με μετρήσουν. Ελπίζω το μήνυμα να τους το δώσω. Κι αν δεν το πάρουν, ε, Σάββατο κοντογιορτή, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να βάλουν μυαλό.

Πολλά από τα κεκτημένα μου και από τα δικαιώματά μου, πάνε να καταπατήσουν. Αρκετά μέχρι εδώ. Εγώ να σας παρακολουθώ αμέτοχος με την φυτεμένη χαρά ότι σας τιμωρώ γιατί απέχω, ξεχάστε το. Αρκετά απείχα. Καιρός φίλοι μου καλοί πολιτικάντηδες να δείτε πόσα απίδια βάζει ο σάκος Τα δικαιώματά μου πίσω, γιατί σας πήρε και σας σήκωσε.

υγ Αφιερωμένο στους 300, με τους παρατρεχάμενους τους, αυτούς που το Πολυτεχνείο το ξεφτίλισαν, αυτούς που το Πολυτεχνείο το μετέτρεψαν σε χρέος δικό μας και κέρδος δικό τους το "τραγουδάκι" που ακολουθεί.