ΑΝΟΙΞΗ ...

Και τώρα τι;
Τι ψάχνω; Τι θέλω να κάνω; Που θέλω να πάω;
Μπορεί και τίποτα, μπορεί και τίποτα, μπορεί και πουθενά.

Μια τηλεόραση στο βάθος παίζει. Η Έφη τρελάθηκε. Την έχουν κλείσει μέσα. Έλεος, εδώ κοντεύουν να κλείσουν εμάς μέσα. Και θα μου πεις, ποιον νοιάζει, θα ενδιαφερθεί άραγε κανένας;

Παίζω στο facebook, πότε θα έρθει ο χάρος να με πάρει. Έχω λέει άλλα 50 χρόνια. Τώρα να το πάρω για καλό ή για κακό; Άλλα 50 σαν τα τωρινά ή άλλα 50 διαφορετικά, όμορφα, ξένοιαστα. Θα μου πεις βρε μ@λ@κ@, στο χέρι σου είναι. Είναι όμως; Κάποτε θα έλεγα ναι με σιγουριά... Τώρα;

Κενά που δεν γεμίζουν εύκολα. Καινά που φαίνονται τόσο παλιά. Ο Σάκης, θα την φέρει την πρωτιά; Ποιοι τον απειλούν; Εμένα γιατί μ' αρέσει ο Βούλγαρος; Γιατί δεν τον παίζει κανένας;

Βλέμματα άδεια, χωρίς νόημα, ο ερωτισμός μας άφησε, πήγε σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα, σε άλλη διάσταση. Το άγγιγμα, το φλερτ, η ματιά.

Ουρανός μολυβένιος, βαρύς, λες και αντιγράφει το μπετόν, που μας πνίγει, που τον πνίγει. Ένας κήπος, μια όαση, καλού φίλου, που κρύβομαι να πάρω ανάσα.
Μια θάλασσα, πολλοί φίλοι, πολλές οι ανάσες, γρήγορη φυγή από την πραγματικότητα. Ιδέες τρελές... Μήπως να ξαναγυρίσω πίσω; Μήπως να πάω πιο μακρυά, πολύ μακρυά, να ταξιδέψω σε άλλες θάλασσες, πιο ανοιχτές και πιο γαλάζιες;

Κάποτε σε λέγαν όμορφο, τώρα γοητευτικό. Τι αξίζει τελικά; Η ομορφιά, η γοητεία, τι; Σε μια ζωή που σου χαρίστηκε απλόχερα και συ την σπαταλάς, την αφήνεις, την χαραμίζεις. Γιατί;

Περίεργα μπήκε αυτή η άνοιξη, κάτι θέλει να μας πει, αλλά ... τι; Έχουμε τα αυτιά μας να την ακούσουμε, την όσφρηση μας να την μυρίσουμε, την όρασή μας να την δούμε, το κορμί μας να την νιώσουμε;

Κι όσο κι αν πονώ
όπως θα μπαίνει η άνοιξη
εγώ - δεν θα γυρίσω να κοιτάξω
κι έτσι ξαφνικά
όπως θα μπαίνει η άνοιξη
μια και καλή θα σε ξεγράψω.


Subscribe Free  Add to my Page