Π- Σου έρχομαι
Σ- Σιγά μην έρχεσαι για μένα
Σ- Ξενύχτησε χθες ο άντρας σου;
Ε- 5:30 το πρωί γύρισε
Σ- χαχαχα, σήμερα να δεις τι ώρα θα σου έρθει!!!
Ε- Γιατί;
Σ- Μάντεψε ποιος έρχεται
Ε- Ποιος; Μην μου πες; Ο Π;
Σ- χαχαχα, δώρο για την γιορτή του
Ε- Μα αύριο είναι, θα έχει και τραπέζι
Σ- Ε, θα θέλουν να το γιορτάσουν τα δυό τους
(Η Ε κρεμάει τα μούτρα και φεύγει από την σκηνή)
Σ- Καλώς τα δέχτηκες;
Γ- Ε;
Σ- Έλα μην κάνεις το κορόιδο!
Γ- Άσε ρε μαλάκα κι έχουμε τραπέζι σήμερα
Σ- Το μεσημέρι ... το βράδυ;
Γ- Τι το βράδυ;
Σ- Ποιος έρχεται; Ο κολλητός σου!
Γ- Ναι;
Σ- Σιγά μην και δεν το ξέρεις! Αφού μου το είπε, έρχομαι για το αγόρι μου, που γιορτάζει αύριο!
(Ο Γ σκάει ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά)
Σ- Βρε καλώς τον!
Ε- Α, καλώς ήρθες, θα μείνεις μέρες;
Γ- Καλώς όρισες, μαύρα μάτια κάναμε!
Π- Ε, όχι και μαύρα μάτια, πριν δέκα μέρες, εδώ ήμουνα πάλι!
Σ- Θα κάτσεις;
Γ- Θα πιούμε ένα ούζο. εντάξει;
Ε- Εγώ πάω μέσα, κάνει ψύχρα σήμερα...
Γ- Θα μείνεις αύριο για την γιορτή μου, δεν θα φύγεις
Σ- Κοίτα ο μαλάκας χαμόγελο, λιώνει
Π- Μπα τώρα θα φύγω, αν μείνω θα μπλέξω
Σ- Κοίτα ο μαλάκας ευτυχία, σιγά θα χύσεις, ξύπνα δεν μένει, είπε ότι φεύγει
Γ- Τι θα φύγεις; Ούτε για αστείο
Ε- Γ, έλα λίγο μέσα τηλέφωνο
Π- Ρε μαλάκα, μην λες μαλακίες, αφού τον βλέπεις κομπλάρει. Άσε την Ε, που το βλέπω, με βιτριόλι στην μούρη θα καταλήξω
Σ- Και τι την νοιάζει; Αφού έχουν χωρίσει
Π- Φαίνεται ότι δεν το έχει πάρει απόφαση
Σ- Μα με κανέναν δεν την πειράζει να βγαίνει, μόλις ακούει για σένα γίνεται τούρμπο
Π- Αρέσω αγόρι μου, αρέσω, μην κοιτάς που εσύ μου το παίζεις δύσκολος
Σ- Ε, να ,είναι και κάποιος από το χωριό που να σου αντισταθεί, σπίτια κλείνεις
Π- Ε, εσύ άλλωστε είσαι ο καλός του καλού μου, να μην μπω στην μέση και σας χαλάσω τα σχέδια
Σ- Άντε γαμήσου...
Ε- Πως τα περνάς; Δεν σε βλέπουμε πια
Π- Όποιοι θέλουν έρχονται και με βλέπουν
Ε- Εμένα δεν με έχεις καλέσει ποτέ, μόνο τον φίλο σου
Π- Τον Σ; Αυτός έχει και κλειδιά, έρχεται όποτε θέλει
Ε- Και όχι μόνο
Γ- Κάτσε στην άκρη να περάσω θα μου πέσει ο δίσκος
Ε- Γιατί δεν χωράς;
Π- Η αλήθεια είναι ότι έχει παχύνει
Ε- Όχι και πάχυνε!!!
Π- Άκου που σου λέω, αυτός είχε κοιλιά φέτες, τώρα κρεμάει
(Η Ε, παίρνει το αυτοκίνητο και φεύγει)
Η παρέα των τριών μπαίνει μέσα στο μαγαζί...
Π- Θα μου φτιάξεις καφέ για τον δρόμο;
Γ- Δεν υπάρχει περίπτωση να φύγεις, έβαλα και ψήνεται χταπόδι, κάνω σαγανάκι σωλήνες και μύδια αχνιστά όπως σ΄αρέσουν. Τηγανίζω κοτσομουράκια, καλαμαράκια, το σαγανάκι με τις γαρίδες είναι έτοιμο σε 5 λεπτά, άσε που σου έχω φέρει και το ούζο σου. Πιτσιλαδή, αν θυμάμαι καλά
Σ- Κοίτα τον μαλάκα, ούτε όταν βάφτιζε τον γιο του τέτοια ετοιμασία
Γ- Σου έχω φτιάξει και ένα κιβώτιο με πράγματα για να πάρεις μαζί, έτσι να πίνεις ένα ουζάκι και να μας θυμάσαι. Σου έβαλα και από τον γαύρο τον μαρινάτο, αυτόν που κάνω εγώ. Και χταπόδι να το κάνεις κρασάτο, και καραβίδες.
Σ- Θα το κλείσεις το μαγαζί...
Γ- Α και δυο αστακουδάκια από την Σκύρο, να τα φτιάξεις μακαρονάδα, όπως ακριβώς σου έχω μάθει
Π- Τα έχεις χάσει;
Σ- Δεν κρύβεται αγόρι μου η καψούρα, σαν τον βήχα είναι η πουτάνα
Π- Κόψε τις μαλακίες, αφού δεν μου κάθεται
Γ- Γιατί λες ψέματα;
(Ο Σ φεύγει από το τραπέζι μένουμε οι δυό μας κι ένας δονητής που βρέθηκε μέσα σε μία γλάστρα)
υγ1 Την συνέχεια δεν θα σας την πω, τουλάχιστον σήμερα
υγ2 Να χαίρομαι τον πατέρα μου που αύριο γιορτάζει
υγ3 Χρόνια Πολλά Γ, το αυριανό τραπέζι θα είναι στην υγειά σου και το δώρο σου θα σε περιμένει με κόκκινη κορδέλα πάνω στο κρεβάτι μου
υγ4 Χρόνια Πολλά στους φίλους bloggers, που γιορτάζουν επίσης
υγ Πέρα από μαλακίες, 2 Γ, αύριο θα μου λείπουν πολύ...
να χαίρεσαι τον πατέρα. χιλιόχρονος! πάντα με υγεία. και αγάπη!
ReplyDeleteχρόνια πολλά και καλά και τον γ του αυριανού τραπεζίου.
φιλιά πολλά!
Να τους χαίρομαι, να τους χαίρομαι!
ReplyDeleteΩπ κι εγώ τον δικό μου μπαμπά να τον χαίρομαι!!! Χρόνια τους πολλά :))
ReplyDelete@ wintersea Να τους χαιρόμαστε!!! Μήπως έχουν γίνει πιο πολλοί κι απ' τους Γιάννηδες?
ReplyDeleteΜια ευχή: να τους χαίρεσαι!
ReplyDeleteΚαι μια απορία: ο δονητής που κολλάει;
Χρόνια πολλά στον μπαμπά!
ReplyDeleteΝα χαιρόμαστε τους Γιώργηδες.
υγ. σ' αυτόν τον Γιώργο που φτιάχνει τόσα καλά και δίνει αστακούς πεσκέσια, πρέπει να μας πας :))))
@ turigr Χαχαχα, είναι ολόκληρη ιστορία και θα παραέβγαινε σεντόνι, υπόσχομαι όμως ότι σύντομα θα σας την πω!
ReplyDelete@ mamma Να τους χαιρόμαστε!!!
ReplyDeleteΕννοείται ότι θα πάμε ένα Σάββατο μόλις ανοίξει ο καιρός, ετοιμαστείτε!!!
δονητής σε γλάστρα; νέο φυτό είναι αυτό; λολ
ReplyDeleteΚατ' αρχάς να χαίρεσαι τον μπαμπά σου... Κατά δεύτερον, επειδή είμαι και ξανθιά, αυτή είναι αληθινή ιστορία ή έργο? Και αν είναι αληθινή (αλλά και αν είναι έργο επίσης) που κολλάει όντως ο δονητής? :-))))
ReplyDeleteΦτου σας.
ReplyDeleteΚαι για το μάτι και επειδή είστε έωλοι.
Ακούς εκεί μύδοσωλήνες και χταποδογάριδα.
Και κυρίως, δονητές σε γλάστρες!
Θα πέσει η λουκά να σας κάψει!
@ dorothea Μα γιατί κολλάτε όλοι σας σε αυτό? χαχαχα
ReplyDelete@ fevis Χίλια ευχαριστώ. Λοιπόν είναι αληθινή ιστορία, αληθινοί διάλογοι!
ReplyDeleteΌσο για τον δονητή ιστρία από μόνος του
@ Tanila Την επόμενη φορά, είσαι επίσημη καλεσμένη να πάμε παρέα να τα διαπιστώσεις από μόνη σου!!!
ReplyDeleteΤώρα αν θα σε ταϊσουμε δεν ξέρω, από ότι μαθαίνω δεν συμφέρεις!!!
να τους χαίρεσαι όλους και να σε χαίρονται κι εκείνοι!!
ReplyDeleteπετροσωλήνες ε? μια βόλτα στη Χαλκίδα πρέπει οπωσδήποτε να πάω στο επόμενο ταξίδι :)
Να τους χαιρεσαι! Καλημερουδια.
ReplyDeleteNα χαίρεσαι τους Γιώργηδες της ζωής σου Παύλο μου!
ReplyDeleteΕίσαι τυχερός που έχεις τέτοιους φίλους!
Φιλιά! :**
Να χαίρεσαι και τον πατέρα και Χρόνια πολλά και για τις ημέρες.
ReplyDeleteΝα χαίρομαι και εγώ τον δικό μου που έχουν το ίδιο όνομα!!
Οι φωτογραφίες μου άνοιξαν την όρεξη πάντως!!
Χρόνια πολλά και ιδιαίτερα στον πατέρα σου!
ReplyDeleteΕλπίζω να μην τη πότιζαν τη γλάστρα ε? :)
Καλημέρες!!!
@ melissoula Ευχαριστώ!!! Θα χαρώ να σε ξεναγήσω στην επόμενη επίσκεψή σου!
ReplyDelete@ ig...ιγένεια Καλημερούδια!!!
ReplyDelete@ gatti Το ξέρω, το ξέρω, άλλωστε αυτή είναι και η περιουσία μου!
ReplyDelete@ Λάκων Καί συ να χαίρεσαι τον δικό σου!
ReplyDelete@ Radio Marconi Βρε, καλώς τον όμορφο!!! Γυρίσαμε? Γυρίσαμε?
ReplyDeleteΑυτό δεν το ξέρω, πάντως το φυτό ντούρο!!!
Τελευταία και καταϊδρωμένη με τις ευχές μου για όλα. Τελικά αυτό το χωριό .... έχει ιστορία
ReplyDeleteΤη Χριστιάνα πού τη θυμήθηκες;
@So_Far Βρε καλώς το, το κοριτσάκι το όμορφο!!! Γυρίσαμε ή μας τρώνε ακόμα οι λύκοι?
ReplyDelete