ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ

update : Την παροιμία που λέει βρήκαμε παπά, να θάψουμε 5-6, την ξέρετε;
Ε! Αυτό ήταν. Χτύπησε και ο δεύτερος. Ο blueprints!!!
ΔΙΑΖΥΓΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν σε χώνουνε έτσι, και μετά μας μιλάς για αγάπες και λουλούδια. Τόσους στην λίστα σου έχεις ρε φίλε, γιατί εμένα; Δεν σου μαγειρεύω κάθε μέρα; Δεν είμαι σπίτι όταν εσύ γυρνάς να σου φέρω τις παντοφλίτσες; Δεν σου έχω δώσει την καρδιά μου και το πορτοφόλι μου;
ΔΙΑΖΥΓΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Λοιπόν, ο φίλτατος με έχωσε σε παιχνιδάκι τραγουδιών. Να γράψω τα αγαπημένα μου. Ξεκίνησα ο έρμος και έφτιαξα μια λίστα με 99 τραγούδια. Έβγαλα τα ξένα, την έριξα στα 60. Πως να τα κάνω 5 ρε φίλε;
ΔΙΑΖΥΓΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τελικά έφτασα στα 10. Δεν μπορώ να κόψω κανένα. Εκτός από το Νο1 που είναι το Τζιβαέρι, όλα τα άλλα δεν είναι σε σειρά προτεραιότητας.

Έχουμε λοιπόν και λέμε :
1. Τζιβαέρι, το τραγούδαγε ο παππούς κάθε τέλος καλοκαιριού, όταν έφτανε ο καιρός να φύγουμε για Μυτιλήνη
2. Χάρτινο το φεγγαράκι, αλλά με την φωνή της Μελίνας. Πολλοί και πολλές το τραγούδησαν, σαν την Μελίνα ουδείς
3. Μαρκίζα, με την φωνή της Μοσχολιού, σε ποίηση Μάνου Ελευθερίου
4. Αχ ουρανέ, του μεγάλου Μάνου, σε παλιά εκτέλεση, αν όχι πρώτη, με την φωνή της αγαπημένης μου Δημητρούλας
5. Πάτωμα, τι να πω, κάθε φορά που βλέπω την Τάνια, να το τραγουδάει, εγώ κλαίω
6. Carouso, εδώ με την φωνή της μεγάλης Φαραντούρη και του Νιόνιου μας
7. Η μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων, πάλι ο μεγάλος Μάνος, σε ποίηση του Άρη Δαβαράκη
8. Το γιλεκάκι που φορείς, με την Πίτσα Παπαδοπούλου, μου το τραγούδαγε η μαμά μου, προκειμένου να με ταΐσει, όταν ήμουνα μικρός. Τώρα με κυνηγάνε για να σταματήσω να τρώω.
9. Ήτανε μια φορά, θέλετε κι άλλα για αυτό το υπέροχο τραγούδι με την φωνή του Νίκου του Ξυλούρη, και όχι με του Ρόκκου ή του Σφακιανάκη. Μα γιατί δίνουνε άδεια για να βεβηλώνουν τόσο μεγάλα τραγούδια;
10. Η σωτηρία της ψυχής, όταν το δίδυμο Λίνα, Σταμάτης έχουν κέφια και η Άλκηστις ακολουθεί το χορό τους.

Powered by eSnips.com

Τέλος update !!!
Αυτό είναι!!!
Το πρώτο ποστ του νέου κύκλου ένα παιχνιδάκι. Ένα παιχνιδάκι που με "έχωσε" ο αγαπημένος equilibrium. Ας όψεται που τον συμπαθώ πολύ και με αυτό το παιχνιδάκι έκανε το come back του στο χώρο της μπλογκόσφαιρας. Η αλήθεια είναι ότι μου είχε λείψει!!!

Λοιπόν μου ζητήθηκε, αν κατάλαβα καλά, 3 γενιές Χριστούγεννα.

Εγώ δεν είχα σκοπό να ανεβάσω τίποτα για τα Χριστούγεννα. Άλλωστε δεν είναι και από τις αγαπημένες μου γιορτές. Προτιμώ το Πάσχα.

Με θλίβουν τα ελατάκια κομμένα από τα δάση, και μέσα σε ένα σαλόνι στολισμένα, για ένα 15ήμερο, και μετά πεταμένα στον δρόμο. Ίσως και γιατί σαν γιος δασικού είμαι πιο ευαισθητοποιημένος σε αυτό το θέμα.

Αλλά να μην μακρηγορώ!!!

Η γιαγιά στο χωριό όταν πλησίαζαν οι μέρες των γιορτών έκοβε από τον κήπο πορτοκάλια, τα στόλιζε με γαρύφαλλα (το μπαχαρικό) και γέμιζε όλο το σπίτι. Η μυρουδιά απίστευτη. Έτσι καταλαβαίναμε τα Χριστούγεννα. Το κάνω και εγώ. Κάντε το και θα με θυμηθείτε.
Η μητέρα τώρα στολίζει και φωτίζει ότι βρει στον κήπο, από λουλούδια μέχρι δέντρα.
Όσο για μένα, το μόνο που κάνω είναι φωτάκια στο σπίτι, που καμιά φορά μένουν και για όλο τον χρόνο, άσε που κάνουν και ατμόσφαιρα, και από δωράκια διάφορα, κρεμάω από εδώ και από κει τις κορδέλες, έτσι για το καλό.
Στο παιχνιδάκι αυτό καλώ, όποιον έχει διάθεση να παίξει. Να μην αρχίσω να χώνω αμέσως.

Άντε και καλές μας γιορτές!!!