CAIRO part 3

- Όχι αγόρι μου δεν θα ακούσω τίποτα
- …
- Το βλέπω δεν θέλεις να μιλήσεις και δεν θα σε πιέσω άλλο.
- Δεν σε πιστεύω, μπορεί να είσαι τέτοιος χαρακτήρας;
- … (σιγά μην είμαι, κι αν σου είπε να φύγουμε, αν σου είπε να χωρίσουμε, αν σου είπε ότι θα πεθάνεις ή ακόμα χειρότερα πεθάνω;)
- Έλα εδώ μωράκι, ντύσου και πάμε έξω.
- Που θέλεις να πάμε;
- Όπου μας βγάλει.
- Δεν είμαστε Αθήνα, στο Κάιρο είμαστε.
- Ε, και τι με αυτό; Την γλώσσα την ξέρω, θα πάρουμε αυτοκίνητο από εδώ με οδηγό και θα μας περιμένει όλο το βράδυ, όπου και να πάμε, ότι και να κάνουμε.
Ο οδηγός μας που αποδείχτηκε και μεγάλος ξεναγός, μας πήγε στα καλύτερα μέρη.
Ξεκινήσαμε με ένα θέατρο, θα μπορούσες να το πεις, που θύμιζε πολύ σκηνή από μπουλούκια. Ήταν σε ένα μεγάλο εστιατόριο και είχαν διαγωνισμό χορού της κοιλιάς στην μνήμη της Samia Gamal, μιας μεγάλης χορεύτριας. Κατάφερε και μας βρήκε τραπέζι ακριβώς δίπλα στην πίστα. Μην ξεχνάτε το μπαχτσίσι στην Αίγυπτο, είναι κάτι που το εκτιμούν δεόντως. Δεν θα σας μιλήσω για αυτά που είδαν τα μάτια μας. Η μία καλύτερη από την άλλη. Στο τέλος θα γινόταν ψηφοφορία του κόσμου και θα βγάζανε την καλύτερη. Μεγάλος τίτλος και τιμή για την νικήτρια.
Ο Σάκης παρακολουθούσε βουβός. Το έβλεπα, το ένιωθα ότι δεν ήταν εκεί. Δεν ήταν ο Σάκης. Απλά.
Φώναξα τον οδηγό και του είπα να μας πάει κάπου αλλού, ευτυχώς στο Κάιρο δεν κοιμούνται ποτέ. Μου μίλησε για ένα μέρος που χορεύουνε Σούφι. Είχα ακούσει, αλλά δεν τους είχα δει ποτέ. Θα ήταν μια εμπειρία. Είπε ότι δεν ήταν σίγουρος αν θα μας άφηναν να μπούμε μέσα, αλλά θα το προσπαθούσε. Άλλωστε και εδώ που καθόμασταν κανένας μας δεν διασκέδαζε, ίσως μόνο ο οδηγός μας. Φαντάζομαι θα έχει να το λέει στα εγγόνια του, για δύο Έλληνες που φύγανε στα μισά από ένα τόσο μεγάλο γεγονός.
Διαβήκαμε όλο το Κάιρο και βγήκαμε έξω από την πόλη. Πήραμε τον δρόμο για Αλεξάνδρεια. Κανά τέταρτο περίπου έξω από το Κάιρο και στην μέση του πουθενά, σταματήσαμε σε ένα σπίτι. Εννοείται ότι ο Σάκης σε όλη την διαδρομή, δεν έβγαλε άχνα, απλά κοίταζε έξω από το τζάμι του αυτοκινήτου.
Από την μια δεν ήθελα να τον πιέσω να μου πει και από την άλλη βουρλιζόμουνα με το τι μπορούσε να του είχε πει, που άντε να μην αρχίζω να βρίζω. Τι ήταν αυτό το τόσο σημαντικό που του χάλασε την διάθεση, το κέφι.
Ο οδηγός μας για άλλη μια φορά κατάφερε τα ακατόρθωτα. Μας έμπασε μέσα.
Το σπίτι ένα παραδοσιακό φτωχικό αιγυπτιακό σπίτι. Με μια μεγάλη σάλα, όπου τριγύρω κάθονταν μόνο άντρες. Χάμω σε μαξιλάρες. Σε μια γωνιά τρεις καρέκλες με τουμπερλέκια πάνω, περίμεναν τους μουσικούς. Ήμασταν οι μόνοι ξένοι στο δωμάτιο. Εγώ κι ο Σάκης. Μόλις κάτσαμε μας φέρανε τσάι και αμέσως βγήκαν οι μουσικοί. Λες και περίμεναν εμάς για να αρχίσουν.
Ξεκίνησαν με έναν αργό βασανιστικό σκοπό, σαν καλωσόρισμα. Ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να μουρμουρίζει έναν αργόσυρτο σκοπό. Ο Σάκης έσκυψε και μου είπε ότι προσευχόντουσαν για πάρουν δύναμη, για να κερδίσουν σοφία. Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα την φωνή του. Ίσως τον είχε γαληνέψει η μουσική.
Αυτό που έγινε μετά δεν περιγράφεται με λόγια. Μόνο να το ζήσεις μπορείς και να το κλειδώσεις βαθιά στην καρδιά σου. Η μουσική δυνάμωνε, ο ρυθμός γινόταν πιο γρήγορος και επαναλαμβανόμενος. Οι Σούφι σαν πουλιά με ανοιχτά τα χέρια τους στροβιλίζονταν στον ρυθμό. Ήταν τόσο έντονο όλο αυτό που είχες την αίσθηση ότι έβλεπες καπνό να ανεβαίνει στον ουρανό. Νόμιζες ότι δεν πάταγαν τα πόδια τους στην γη. Κρίμα που είναι τόσο φτωχό το λεξιλόγιο μου για να το περιγράψω. Ίσως όμως και να μην θέλω. Είχα και έχω την εντύπωση ότι λάμβανα μέρος σε ένα αρχέγονο μυστήριο, μόνο η λέξη μυσταγωγία μου έρχεται στο μυαλό. Καμία άλλη.
Και το μυστήριο πώς να το περιγράψεις γαμώτο. Απλά το ζεις.
Το καλό ήταν ότι και ο Σάκης είχε την ίδια γνώμη με μένα, λύθηκε, σαν να λυτρώθηκε βλέποντας το. Η μουσική χαμήλωσε ξανά, οι χορευτές μετά το πέταγμα τους στον ουρανό, έπεσαν και άδειασαν πάνω στην γη. Μας πήρε αρκετή ώρα για να συνέρθουμε από αυτό που ζήσαμε. Σιγά σιγά η αίθουσα άρχισε να αδειάζει. Πήγαμε να ευχαριστήσουμε τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που μας δέχτηκε και μας άφησε να το παρακολουθήσουμε. Όμως αντί να τον ευχαριστήσουμε εμείς, έγινε το ανάποδο. Σηκώθηκε μας φίλησε τρεις φορές τον καθένα και μας ευχαρίστησε που του κάναμε την τιμή να πάμε σπίτι του και να μετέχουμε σε όλο αυτό. Η έκπληξη και η σφαλιάρα στους καλούς μας τρόπους πήγε περίπατο. Μυστήριος λαός αυτοί οι Αιγύπτιοι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά μας φίλεψε και για τον δρόμο της επιστροφής.
Γυρνώντας στην πόλη ο Σάκης ζήτησε από τον οδηγό μας να μας πάει στον Νείλο, ήθελε να περπατήσουμε λίγο.
Το αεράκι αναζωογονητικό στα πρόσωπά μας και στις σκέψεις μας. Περπατούσαμε στον Νείλο, στην πηγή της Ζωής. Τώρα μπορώ να καταλάβω τον Μαχφούζ που θεωρούσε ότι καλύτερο στην ζωή του τις βόλτες του στον Νείλο.
- Μωράκι, θέλω να σου μιλήσω.
- Είμαι όλος αυτιά.
- Ξέρεις τι μου είπε;
- Θέλεις να μου πεις;
- Ναι τώρα θέλω.
- …
- Αν δεν φύγω αμέσως από την Αίγυπτο, θα χάσω την Αίγυπτο για πάντα.
- Αυτό μόνο σου είπε; Και τι σημαίνει αυτό.
- Όχι μου είπε πολλά και διάφορα, που τα βρήκα έως και ανόητα.
- Και γιατί τότε αυτό να είναι σημαντικό;
- Είναι κάποιες φορές που μέσα σε όλα που θα σου πει ένας άνθρωπος, κάτι θα σου κάνει κλικ. Ήταν λες και δεν το έλεγε εκείνη την ώρα αυτή. Ήταν λες και άκουγα την Αντιόπη.
- Και τι είναι αυτό που σε προβληματίζει, αγόρι μου;
- Εσύ και αυτό το ταξίδι που σου υποσχέθηκα.
- Κοίτα. Είπαμε να κάνουμε αυτό το ταξίδι και να είμαστε μαζί. Εγώ, όσο εγωιστικό και αν ακούγεται σε θέλω 100% δικό μου. Τουλάχιστον για το ταξίδι. Άλλωστε ποιος σου είπε ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε αργότερα;
- Τι θέλεις να πεις.
- Ε, ας πούμε ότι ο Λόρενς μετά το Κάιρο, πήγε Αθήνα και μετά επέστρεψε στην Βηρυτό ή όπου αλλού πήγε. Άλλωστε και στην ιστορία δεν είμαι και τόσο καλός.
- Δηλαδή δεν σε πειράζει;
- Ξέρεις τι με πειράζει; Εσύ να είσαι έτσι. Άλλωστε μου το έχεις τάξει, σιγά μην δεν το πραγματοποιήσεις.
Αμέσως η διάθεσή του άλλαξε. Λες και έφυγε ένα βαρύ φορτίο από πάνω του. Έγινε ο Σάκης μου και πάλι. Φωνάξαμε τον οδηγό και γυρίσαμε πίσω στο ξενοδοχείο. Πήγε στην ρεσεψιόν για να συνεννοηθεί για την επιστροφή μας και εγώ στο μπαρ να πιω επιτέλους λίγο αλκοόλ, και να τον περιμένω για να ανεβούμε στο δωμάτιο. Ο Σάκης των εκπλήξεων ξανά σε δράση.
- Έτοιμος;
- Ναι το ήπια ανεβαίνουμε.
- Ποιος σου είπε ότι ανεβαίνουμε;
- Τι τώρα φεύγουμε;
- Έλα πάμε, με το ένα και το άλλο δεν πήγαμε στις πυραμίδες.
- Και θα πάμε τώρα; Μες την μαύρη νύχτα; (Ρε πούστη, ώρες, ώρες ακούγομαι σαν την μάνα μου. Πρέπει να το προσέξω.)
- Έλα πάμε.
- Αχ!!!

Symphonie Egyptien...

Hosted by eSnips