28.11.07

BACK TO ATHENS

Ότι αρχίζει ωραία, τελειώνει με πόνο ..
Λέει ένα τραγουδάκι εποχής. Έτσι και σε μας, πριν αρχίσει το ταξίδι μας, τέλειωσε. Μικρό το κακό. Κάτι μεγάλο βγήκε από ένα τόσο μικρό ταξίδι. Αλλά να μην προτρέχω. Ο καιρός θα δείξει για το πόσο μεγάλο είναι.

Μέσα στο αεροπλάνο πάλι, για την επιστροφή. Αφήσαμε το μυστήριο της Ανατολής, με μια γεύση ανικανοποίητου στο στόμα.

Η πτήση αδιάφορη, έως κουραστική. Όλα με ενοχλούσαν. Τα κενά αέρος, το φαγητό, η αναμονή. Τα πάντα. Ο Σάκης, η χαρτορίχτρα. Όλα. Μου φάνηκαν ατέλειωτες οι ώρες μέσα στο αεροπλάνο. Και να σκεφτείς ότι το ταξίδι κρατάει μόνο 2 ώρες. Ούτε στα duty free δεν είχα όρεξη να πάω να ψωνίσω. Ποιος εγώ. Η χαρά του καταναλωτισμού.

Ανατολικό αεροδρόμιο, πίσω στα δικά μας. Πίσω στις ζωές μας. Μας περίμενε αυτοκίνητο, πίσω στα σπίτια μας.

Είχαμε αφήσει το σκυλί στην γιαγιά. Οπότε η πρώτη μας στάση θα ήταν στην Αντιόπη. Την αγαπούσα αυτήν την γυναίκα και θα χαιρόμουν που θα την έβλεπα. Είχαμε αποφασίσει να πούμε ότι με κάλεσαν έκτακτα από το γραφείο, γι’ αυτό και η ξαφνική επιστροφή μας. Και τι να πεις δηλαδή; Ότι ο κανακάρης τους άκουσε την χαρτορίχτρα και γυρίσαμε άρον άρον πίσω; Θα γέλαγε κάθε πικραμένος μαζί μας. Ευτυχώς από δικαιολογίες μια χαρά τα πάμε.

Χτυπήσαμε το κουδούνι, δεν θέλαμε να μπούμε σαν τους εισβολείς. Μεγάλοι άνθρωποι είναι. Έτσι απροειδοποίητα. Μας άνοιξε η γνωστή οικονόμος. Μας κοίταξε αποσβολωμένη, δεν το πίστευε, αλλά γιατί, το πιστεύαμε εμείς;

- Γεια σου γιαγιά, δεν θα μας φιλήσεις;
- Τι θέλετε εσείς εδώ; Αλλού δεν έπρεπε να είστε;
- Καλέσανε τον μικρό (ναι εγώ ήμουνα ο μικρός) από το γραφείο και επιστρέψαμε.
- Καλά δεν είχε πάρει άδεια;
- Ναι αλλά την κόψανε.
- Βρε σεις που τα πουλάτε αυτά; Την μια φεύγετε για τον γύρω της αραπιάς και την άλλη του κόβουν την άδεια; Την αλήθεια και τώρα.
- Αλήθεια λέει Αντιόπη ο Σάκης. Θα γίνει έκτακτη συνέλευση μετόχων και έπρεπε να ετοιμάσω τα οικονομικά στοιχεία. (σιγά μην το πίστευε)

- … Ας πούμε ότι σας πιστεύω. Τουλάχιστον περάσατε καλά; Θα πεινάτε, πάνω στην ώρα για φαγητό ήρθατε. Θα μείνετε απόψε εδώ;
- Μην σε βάζουμε βρε Αντιόπη σε κόπο. Σου έχω φορτώσει και το σκυλί. Καλύτερα να πάει ο καθένας σπίτι του. Αλήθεια ο Θανάσης τι κάνει;
- Ε, ας τα λέμε καλά.
- Που είναι, μέσα;
- Αλήθεια βρε γιαγιά, που είναι ο παππούς;
- Έχει ξαπλώσει, βαριότανε και πήγε για ύπνο. Θα τον δείτε το πρωί.
- Τόσο νωρίς; Να πάω να τον δω;
- Να κάτσεις στ’ αυγά σου. Άστον να έχουμε και ησυχία.
- Είναι καλά πάντως;
- Ναι γιατί; Τι να πάθει βρε, θα τον δεις το πρωί.
Ευτυχώς που δεν μας περίμεναν. Το τραπέζι, άστα να πάνε. Και του πουλιού το γάλα.

- Θα σας μαλώσω, έπρεπε να μου είχατε κάνει ένα τηλέφωνο πριν έρθετε. Νηστικά θα μείνετε.
- Αντιόπη, θα μας παχύνεις και δεν θα μας θέλει καμιά.
- Οι γυναίκες βρε, άστες να λένε, την θέλουν την κοιλίτσα στον άντρα.
- Λοιπόν παιδιά μου, πως περάσατε;
- Όνειρο γιαγιά. Αλλά να μας τα χάλασε ο Παύλος από δω.
- Ε, γιατί και εγώ το ήθελα; (φιρί φιρί το πάει ο κώλος του να την ακούσει)
- Θα το κάνουμε όμως το ταξίδι ξανά.
- Να το κάνετε παιδιά μου. Είναι όμορφα μέρη, μαγικά. Φέρνουν τους ανθρώπους κοντά.
- Δίκιο έχεις Αντιόπη μου, τους φέρνουν κοντά, πολύ κοντά.

- Εγώ είμαι πολύ κουρασμένος, γιαγιά θα σας δω το πρωί.
- Πήγαινε πασάκα μου, καλό ξημέρωμα. Παύλο εσύ θα κάτσεις να μου κάνεις λίγη παρέα;
- Και το συζητάς; Η καλύτερή μου!!!

- Και τώρα οι δυό μας. Πες τα μου όλα, θέλω να μάθω τα πάντα. Που πήγατε, τι κάνατε, τι είδατε.
- Ε, όχι και σπουδαία πράγματα, άλλωστε 4 μέρες κάτσαμε μόνο.
- Γιατί γυρίσατε; Την αλήθεια.
- Αντιόπη το ξέρεις είναι δύσκολο.
- Μήπως τσακωθήκατε;
- Μας είδες για τσακωμένους; Ίσα ίσα που είμαστε μια χαρά. Ο εγγονός σου κάτι παθαίνει όταν φεύγει από την Αθήνα και γίνεται άλλος άνθρωπος.
- Τότε, γιατί γυρίσατε; Πως και πως το ετοίμαζε αυτό το ταξίδι.
- Λοιπόν, σε μία βόλτα στο Κάιρο, πήγαμε σε μία χαρτορίχτρα.
- Ε, και;
- Ε, του είπε, ότι αν δεν φύγει αμέσως από την Αίγυπτο, θα χάσω την Αίγυπτο για πάντα. Και ο Σάκης έπεσε στα μαύρα πανιά. Δεν μπορούσα να τον βλέπω έτσι, σου είχα υποσχεθεί ότι θα τον προσέχω, και νάμαστε πάλι στην Αθήνα.
- …
- Αντιόπη; Είσαι καλά; Γιατί δάκρυσες;
- …
- Είπα κάτι που δεν έπρεπε; (γαμώ το στόμα μου, δεν το ράβω και ποτέ)
- Κοίτα αγόρι μου, γιατί παιδί μου είσαι και συ πια. Ο παππούς σας ο Θανάσης, δεν είναι καλά. Τον έχουμε νοσοκομείο. Στην εντατική. Καλά κάνατε και γυρίσατε. Τον προλαβαίνετε στο τσακ.
- Καλά από τι; Πως;
- Θα στα πω όλα αύριο. Αυτό που θέλω από σένα είναι να το πεις στον πασάκα μου. Θα το πεις;
- … Θα το πω Αντιόπη. Καλό βράδυ.

A Wink and A Smile
A Wink and A Smile...
Hosted by eSnips

No comments:

Post a Comment

Πόσα μυστήρια να λύσω πια?