Ήταν όμως η πρώτη φορά που τον έβλεπα και του είχα μιλήσει για μένα.
Η πρώτη κίνηση είχε γίνει. Για να δούμε την συνέχεια.
Στο χέρι του ήταν.
Η όλη στάση του σώματός του έδειχνε αμηχανία.
Ταλαντευόταν στο τι έπρεπε να κάνει.
Μπήκε στην ντουζιέρα χωρίς να βγάλει κουβέντα.
Η αμηχανία αυτή δεν μου άρεσε.
Δεν προμήνυε τίποτα καλό.
Δεν γαμιέται, τι είχαμε, τι χάσαμε.
Τουλάχιστον να περάσουμε εδώ όσο πιο όμορφα γίνεται. Άλλωστε δεν είναι και ότι πιο εύκολο να παραδεχτείς ορισμένα πράγματα. Θέλει χρόνο.
Εγώ δεν ξέρω αν είχα όμως άλλο χρόνο να του δώσω.
Κυνηγώντας τον γάμησα την ζωή μου.
Ο Α να με περιμένει Αθήνα, πιστεύοντας ότι είμαι Λονδίνο.
Η δουλειά μου να μένει πίσω για να του κάνω τα χατίρια.
Οι φίλοι μου ξεχασμένοι.
Το σεξ άγνωστη λέξη πια στο λεξιλόγιό μου.
Η χαρά και η διασκέδαση, έννοιες θαμμένες κάπου στο παρελθόν.
Δεν μου έφταιγε ο Σάκης σε τίποτα.
Τι λέει ένα τραγουδάκι; Δεν φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει…
Ίσως το όλο πράγμα να ήταν παιχνίδι του μυαλού μου.
Ίσως ο Σάκης να ήθελε μόνο την φιλία μου και εγώ με το μυαλό μου το ίσως και άρρωστο να έβλεπα λάθος σημάδια.
Ίσως, ίσως, ίσως…
Πολλά τα ίσως.
Και η θέα με τις πυραμίδες από το μπάνιο μοναδική.
Και το νερό να το ακούω να τρέχει πάνω στο κορμί του.
Πίσω μου, και να μην μπορώ να γυρίσω το κεφάλι μου.
Το νερό σταμάτησε να τρέχει.
Βγήκε τον άκουσα να σκουπίζεται και να φορά ένα μπουρνούζι.
Έτσι αμίλητος όπως μπήκε, έτσι αμίλητος βγήκε.
Τον ακούω να μιλάει στο τηλέφωνο, είναι νευριασμένος, δεν μπορώ να ακούσω καλά. Το κλείνει βρίζοντας.
Χτυπάει η πόρτα. Ήρθε το φαγητό μας.
Το room service φεύγει. Κλείνει η πόρτα.
Ακούω τον θόρυβο μπουκαλιού να ανοίγει.
Έχω μουλιάσει στην μπανιέρα, αλλά δεν θέλω να βγω,
Δεν θέλω να αντιμετωπίσω τον Σάκη τώρα.
Θέλω να μείνω στην ασφάλεια του νερού.
Στην προστασία της Σφίγγας.
Έχω κολλήσει με το βλέμμα στο παράθυρο χωρίς να κάνω τίποτα.
Βουλιάζω στις σκέψεις μου, όπως βουλιάζω στο νερό.
Άδειος, από σκέψεις και συναισθήματα.
Κατεβάζω ρολά.
Παλιά αγαπημένη τεχνική.
Κλείνομαι στον εαυτό μου. Το κάνω πολύ καλά άλλωστε. Χρόνια τώρα. Το έχω αναγάγει σε επιστήμη. Από μικρό παιδί. Στρείδι.
Ένα στρείδι στην μπανιέρα της σουίτας να βλέπει τις πυραμίδες.
Ένα στρείδι στην έρημο.
Δεν θέλω να συνεχίσω το ταξίδι. Θέλω να γυρίσω πίσω. Στην ασφάλεια.
Γιατί ήρθα;
Πιο άπιαστο όνειρο κυνηγάω;
Όλη μου η ζωή ήταν σε ένα απίστευτο χάος. Και δεν μ’ αρέσει το χάος. Θέλω τα κουτάκια μου.
Δεν μου πάει ο ρόλος.
Τον ακούω να μιλάει πάλι στο τηλέφωνο. Είναι θυμωμένος. Μιλάει δυνατά.
Λέει ότι είναι στην Αίγυπτο για δουλειές. Λέει ότι δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Ότι ποτέ κανένας δεν του έχει κάνει έλεγχο, ούτε αυτή. Το κλείνει θυμωμένος, βρίζει.
Δεν τον έχω ξανακούσει ποτέ να βγαίνει εκτός εαυτού. Πάντα ήταν γλυκός.
Τι έγινε και έχει αλλάξει; Μήπως το έχει μετανιώσει κι αυτός;
Κάτι πρέπει να κάνω. Αλλά τι;
Το νερό έχει κρυώσει, έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου. Να είχα μια χρονομηχανή να γύρναγα πίσω τον χρόνο. Να μην είχα έρθει.
Δεν κερδίζω και τίποτα όμως να κάθομαι και να κρύβομαι.
Βγαίνω από το μπάνιο, φοράω ένα μπουρνούζι και πηγαίνω στο δωμάτιο δίπλα.
Ο Σάκης κάθεται στο παράθυρο μπροστά. Βυθισμένος κι αυτός στις δικές του σκέψεις. Ταξιδεύει.
Το παίζω αδιάφορος, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, σαν να μην έχω ακούσει τίποτα.
- Σάκη;
- Έλα μου
- Θα φάμε;
- Έλα να πιούμε ένα ποτό πρώτα, το έχω ανάγκη
- Έγινε τίποτα;
- Τίποτα που να αξίζει να ασχοληθείς.
- Είσαι σίγουρος;
- Έχε μου εμπιστοσύνη
- Ότι πεις αφεντικό
- χαχαχα αφεντικό χαχαχα μ’ αρέσει
- Να σε λέω πιο συχνά, αν είναι να σ’ ακούω να γελάς.
- Σ’ αρέσει εδώ;
- Θέλεις αλήθεια;
- Πάντα
- Θέλω να φύγω, να γυρίσω πίσω
- Έγινε τίποτα;
- Εσύ θα μου πεις
- Σου είπα τίποτα που να αξίζει να ασχοληθείς
- Είσαι σίγουρος;
- Σιγουρότατος. Εσύ να ασχοληθείς μόνο με μένα, με τίποτα άλλο.
- Θα με αφήσεις;
- Για αυτό ήρθαμε εδώ, για να σε αφήσω και να αφεθώ …
Έσκυψε και με φίλησε. Με ένα φιλί ανάμεικτο με έρωτα και φόβο.
Με ζωή και θάνατο ανάμεικτο.
Ένα φιλί που μου έπαιρνε και μου έδινε ζωή.
 |
| You Don't Know Wha... |
| Hosted by eSnips |
No comments:
Post a Comment
Πόσα μυστήρια να λύσω πια?