Το πρωινό μας βρήκε αγκαλιά στην βεράντα, να περιμένουμε τον Θεό Ρα να έρθει με το άρμα του. Ήμασταν γεμάτοι, πλήρεις από μια βραδιά που κανένας δεν ξέχασε ποτέ.
Χορτάτοι από ζωή, δυνατοί και ελεύθεροι.
Τουλάχιστον εγώ. Για τον Σάκη δεν μπορούσα να ξέρω. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι με είχε αγκαλιά.
Τίποτα άλλο δεν είχε σημασία. Με είχε αγκαλιά και περιμέναμε το φως της μέρας.
Το πρόγραμμα που είχε φτιάξει βαρύ. Τι θα κάναμε δεν ξέρω.
Άλλωστε είχε καμιά σημασία τώρα;
Όλα θα γινόντουσαν, όπως μαγικά έγιναν μέχρι τώρα.
ΕΕΕΕ και πολύ μαγικά δεν το λες. Να περιμένεις ένα χρόνο, να ξενυχτάς, να αμφισβητείς, να πεθαίνεις και να ξαναγεννιέσαι. Τελικά τι είναι αυτό που μας καρφώνεται στο μυαλό και δεν λέει να φύγει από κει μέσα; Και γιατί αφού γίνει ότι είναι να γίνει μας τρώει και το μετά; Θα είμαστε μαζί αύριο; Θα είμαστε μαζί μια ζωή; Αϊ σιχτίρ πια!!! Είμαστε μαζί τώρα. Πότε θα μάθουμε να απολαμβάνουμε το τώρα και όχι το αύριο; Πότε θα ζούμε το σήμερα; Μα τι σόι μαλάκας μπορεί να είμαι;
Πέρασα μια μαγική βραδιά, με κάποιον που ήθελα όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου, σε μια χώρα λατρεμένη, με περιμένει ένα ταξίδι που δεν το κάνεις και κάθε μέρα και κάθομαι και σκέφτομαι ότι παπαριά περνάει από το μυαλό μου.
Τέλος!!!!
- Μωράκι … μωράκι
- Έλα αγόρι μου (τελικά έτσι έπρεπε να το ονομάσω στο στόρι χιχιχι)
- Πάλι ταξιδεύεις;
- Όχι βρε απλά σκέφτομαι αν θέλω να φύγω από την φωλιά σου και να κάνω επιδρομή στην κουζίνα.
- Πείνασε το παιδί μου;
- Λιγάκι, άσε που λατρεύω τα πρωινά τους.
- Ωραία, και τι λες να κάνουμε μετά;
- Τι έχει το πρόγραμμα; (μια επανάληψη μήπως;)
- Λοιπόν, πρωινό, Πυραμίδες, Μουσείο, μεσημεριανό και μετά καφέ στο Χαν Αλ Χαλίλ. Μετά θα έρθουμε θα αλλάξουμε και θα βγούμε για βράδυ.
- Συγγνώμη και πότε θα κοιμηθούμε;
- Δεν χόρτασες;
- Τι; Ύπνο; Πότε κοιμηθήκαμε; (λες να με πήρε ο ύπνος;)
- Είσαι μαζί μου και σκέφτεσαι τον ύπνο;
- Ξεψάρωσες μου φαίνεται. Μπράβο!!!!
- ΕΕΕ ήταν να μην γλυκαθώ;
- …(πλάκα κάνει ή τα εννοεί αυτά που λέει;)
- Ψάρωσες; Χαχαχα
- Όχι, αλλά θέλω κι άλλο!!! Και αφού δεν έχεις αντίρρηση τι λες, πάμε να κάνουμε ένα μπάνιο παρέα πριν ξεκινήσουμε; (πόσο τσούλα Θεέ μου)
- Φύγαμε, δεν μας κυνηγάει και κανένας.
- … (μμμμμμμμμμμμ)
Κάναμε το μπάνιο μας, και μην αρχίσετε να ρωτάτε για το τι έγινε.
Ήρθε και το πρωινό μας, το οποίο ήταν κάτι σε συνδυασμό με μεσημεριανό και βραδινό μαζί, για τέτοιες ποσότητες μιλάμε. Είχαμε επιλέξει το παραδοσιακό το δικό τους και όχι αυγά με μπέικον και είχε ότι καλούδια μπορείτε να φανταστείτε. (μήπως να το γυρίσω και από δω σε συνταγές, αλλά πιο οριεντάλ;)
Αποφασίσαμε τελικά να κάνουμε περικοπές στην περιοδεία μας. Μόνο στο Αλ Χαλίλ. Να πιούμε καφέ εκεί που πήγαινε ο Μαχφούζ. Άλλωστε δεν μας κυνήγαγε και κανείς. Είχαμε όλον τον καιρό μπροστά μας.
Για όποιον δεν έχει πάει Αίγυπτο το παζάρι στο Αλ Χαλίλ είναι κάτι το μαγικό. Είναι σαν να ζεις τις χίλιες και μια νύχτες. Οι μυρουδιές από τα μπαχαρικά, τα χρώματα, η βουή, ο κόσμος. Λες και ζεις μέσα σε παραμύθι.
Πήγαμε στο καφενείο. Η έκπληξη, ο Σάκης παράγγειλε στα αραβικά. Δεν το πίστευα με τίποτα. Πήραμε καφέ αρωματισμένο με κάρδαμο και από έναν ναργιλέ. Αν δεν έχετε ξανακαπνίσει ναργιλέ προσοχή!!! Μην κατεβάζετε τον καπνό. Μιλάμε την πρώτη φορά που το έκανα μαστούρωσα. Ευτυχώς δεν ήταν με τον Σάκη …
Καθισμένοι στις μαξιλάρες, ο Λόρενς και ο Φειζάλ. Ο Παύλος και ο Σάκης. Το χθες και το σήμερα. Το τώρα.
- Που έμαθες αραβικά;
- ΕΕΕ τι φαραώ θα ήμουν αν δεν μίλαγα.
- Κρύβει κι άλλες εκπλήξεις το μαγικό κουτί Σάκης;
- Πολλές.
- Μ’ αρέσουν οι εκπλήξεις.
- Είναι πολλές γεμίζουν μια ζωή.
- Θα περιμένω …
- Το υπόσχεσαι;
- Ότι θα περιμένω;
- Ότι θα είσαι για μια ζωή.
- Δεν ξέρω.
- …
- Έλα πλάκα κάνω.
- Μην μου ξανακάνεις ποτέ τέτοια πλάκα.
- Θα προσπαθήσω.
- Υποσχέσου το.
- Θα είμαι, τον ρόλο μου απλά δεν ξέρω.
- Όποιος και να είναι θα είναι το άλλο μου μισό. Το έργο θα έχει δύο πρωταγωνιστές.
- Όπως ο Λόρενς της Αραβίας.
- … Όπως ο Λόρενς της Αραβίας.
Χορτάτοι από ζωή, δυνατοί και ελεύθεροι.
Τουλάχιστον εγώ. Για τον Σάκη δεν μπορούσα να ξέρω. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι με είχε αγκαλιά.
Τίποτα άλλο δεν είχε σημασία. Με είχε αγκαλιά και περιμέναμε το φως της μέρας.
Το πρόγραμμα που είχε φτιάξει βαρύ. Τι θα κάναμε δεν ξέρω.
Άλλωστε είχε καμιά σημασία τώρα;
Όλα θα γινόντουσαν, όπως μαγικά έγιναν μέχρι τώρα.
ΕΕΕΕ και πολύ μαγικά δεν το λες. Να περιμένεις ένα χρόνο, να ξενυχτάς, να αμφισβητείς, να πεθαίνεις και να ξαναγεννιέσαι. Τελικά τι είναι αυτό που μας καρφώνεται στο μυαλό και δεν λέει να φύγει από κει μέσα; Και γιατί αφού γίνει ότι είναι να γίνει μας τρώει και το μετά; Θα είμαστε μαζί αύριο; Θα είμαστε μαζί μια ζωή; Αϊ σιχτίρ πια!!! Είμαστε μαζί τώρα. Πότε θα μάθουμε να απολαμβάνουμε το τώρα και όχι το αύριο; Πότε θα ζούμε το σήμερα; Μα τι σόι μαλάκας μπορεί να είμαι;
Πέρασα μια μαγική βραδιά, με κάποιον που ήθελα όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου, σε μια χώρα λατρεμένη, με περιμένει ένα ταξίδι που δεν το κάνεις και κάθε μέρα και κάθομαι και σκέφτομαι ότι παπαριά περνάει από το μυαλό μου.
Τέλος!!!!
- Μωράκι … μωράκι
- Έλα αγόρι μου (τελικά έτσι έπρεπε να το ονομάσω στο στόρι χιχιχι)
- Πάλι ταξιδεύεις;
- Όχι βρε απλά σκέφτομαι αν θέλω να φύγω από την φωλιά σου και να κάνω επιδρομή στην κουζίνα.
- Πείνασε το παιδί μου;
- Λιγάκι, άσε που λατρεύω τα πρωινά τους.
- Ωραία, και τι λες να κάνουμε μετά;
- Τι έχει το πρόγραμμα; (μια επανάληψη μήπως;)
- Λοιπόν, πρωινό, Πυραμίδες, Μουσείο, μεσημεριανό και μετά καφέ στο Χαν Αλ Χαλίλ. Μετά θα έρθουμε θα αλλάξουμε και θα βγούμε για βράδυ.
- Συγγνώμη και πότε θα κοιμηθούμε;
- Δεν χόρτασες;
- Τι; Ύπνο; Πότε κοιμηθήκαμε; (λες να με πήρε ο ύπνος;)
- Είσαι μαζί μου και σκέφτεσαι τον ύπνο;
- Ξεψάρωσες μου φαίνεται. Μπράβο!!!!
- ΕΕΕ ήταν να μην γλυκαθώ;
- …(πλάκα κάνει ή τα εννοεί αυτά που λέει;)
- Ψάρωσες; Χαχαχα
- Όχι, αλλά θέλω κι άλλο!!! Και αφού δεν έχεις αντίρρηση τι λες, πάμε να κάνουμε ένα μπάνιο παρέα πριν ξεκινήσουμε; (πόσο τσούλα Θεέ μου)
- Φύγαμε, δεν μας κυνηγάει και κανένας.
- … (μμμμμμμμμμμμ)
Κάναμε το μπάνιο μας, και μην αρχίσετε να ρωτάτε για το τι έγινε.
Ήρθε και το πρωινό μας, το οποίο ήταν κάτι σε συνδυασμό με μεσημεριανό και βραδινό μαζί, για τέτοιες ποσότητες μιλάμε. Είχαμε επιλέξει το παραδοσιακό το δικό τους και όχι αυγά με μπέικον και είχε ότι καλούδια μπορείτε να φανταστείτε. (μήπως να το γυρίσω και από δω σε συνταγές, αλλά πιο οριεντάλ;)
Αποφασίσαμε τελικά να κάνουμε περικοπές στην περιοδεία μας. Μόνο στο Αλ Χαλίλ. Να πιούμε καφέ εκεί που πήγαινε ο Μαχφούζ. Άλλωστε δεν μας κυνήγαγε και κανείς. Είχαμε όλον τον καιρό μπροστά μας.
Για όποιον δεν έχει πάει Αίγυπτο το παζάρι στο Αλ Χαλίλ είναι κάτι το μαγικό. Είναι σαν να ζεις τις χίλιες και μια νύχτες. Οι μυρουδιές από τα μπαχαρικά, τα χρώματα, η βουή, ο κόσμος. Λες και ζεις μέσα σε παραμύθι.
Πήγαμε στο καφενείο. Η έκπληξη, ο Σάκης παράγγειλε στα αραβικά. Δεν το πίστευα με τίποτα. Πήραμε καφέ αρωματισμένο με κάρδαμο και από έναν ναργιλέ. Αν δεν έχετε ξανακαπνίσει ναργιλέ προσοχή!!! Μην κατεβάζετε τον καπνό. Μιλάμε την πρώτη φορά που το έκανα μαστούρωσα. Ευτυχώς δεν ήταν με τον Σάκη …
Καθισμένοι στις μαξιλάρες, ο Λόρενς και ο Φειζάλ. Ο Παύλος και ο Σάκης. Το χθες και το σήμερα. Το τώρα.
- Που έμαθες αραβικά;
- ΕΕΕ τι φαραώ θα ήμουν αν δεν μίλαγα.
- Κρύβει κι άλλες εκπλήξεις το μαγικό κουτί Σάκης;
- Πολλές.
- Μ’ αρέσουν οι εκπλήξεις.
- Είναι πολλές γεμίζουν μια ζωή.
- Θα περιμένω …
- Το υπόσχεσαι;
- Ότι θα περιμένω;
- Ότι θα είσαι για μια ζωή.
- Δεν ξέρω.
- …
- Έλα πλάκα κάνω.
- Μην μου ξανακάνεις ποτέ τέτοια πλάκα.
- Θα προσπαθήσω.
- Υποσχέσου το.
- Θα είμαι, τον ρόλο μου απλά δεν ξέρω.
- Όποιος και να είναι θα είναι το άλλο μου μισό. Το έργο θα έχει δύο πρωταγωνιστές.
- Όπως ο Λόρενς της Αραβίας.
- … Όπως ο Λόρενς της Αραβίας.
Στην αγορά του Αλ ... |
Hosted by eSnips |
No comments:
Post a Comment
Πόσα μυστήρια να λύσω πια?