ΓΙΑ ΟΥΖΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΚΗ

Οι μέρες κυλούσαν. Ήσυχα. Είχα σβήσει από το μυαλό μου τις εικόνες της Αράχοβας. Είχα κάνει την αυτοκριτική μου, είχα αναγνωρίσει τις λανθασμένες κινήσεις.
Τι θα έπρεπε να είχα κάνει, τι θα έπρεπε να είχα πει, ή και το αντίθετο. Τι δεν …
Μήπως έστελνε μηνύματα και εγώ σαν εγωιστής του κώλου που είμαι δεν έριχνα την γαλλική μου μυτούλα? Που να ήταν και γαλλική, πάει στο διάολο.
Είχα σκεφτεί ακόμα και τι θα έλεγα την επόμενη φορά που θα βρισκόμασταν. Βασικά να το παίξω και λίγο δύσκολος, πριν την επόμενη συνάντηση. Ότι έχω κανονίσει να βγω, έχω να πάω για ψώνια, τον σκύλο στον γιατρό και άλλα τέτοια μουτζαδερφίστικα.
Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν!!!!!!! Το γαμημένο δεν μ’ αφήνει σε ησυχία.
- Εμπρός
- Έλα ρε. Τι κάνεις?
- Καλά … Ποιος είναι? (Λες και δεν είχα καταλάβει)
- Έλα ρε, εγώ ο Σάκης. Τόσο γρήγορα ξέχασες την φωνή μου? Μπράβο ρε συ. Ωραίος φίλος.
- Έλα μωρέ Σάκη. Πνίγομαι και δεν σε κατάλαβα. Πως κάνεις έτσι?
- Τι ώρα σχολάς?
- Σε καμιά ώρα, κατά τις 4.
- Ωραία θα είμαι κάτω και θα σε περιμένω.
- Ξέρ….
Η γραμμή είχε κλείσει. Δεν πειράζει. Σάκης – Παύλος = 1-0
Αλλά τίποτα δεν είχε κριθεί ακόμα. 4 ακριβώς ο Σάκης με περίμενε στην είσοδο. Που σκατά κατάφερε να παρκάρει στη πόρτα μπροστά?
- Έλα, έχω μια πείνα που δεν σε βλέπω μπροστά μου. Που θες να πάμε? Εγώ κερνάω. Τι κάνεις μωράκι? Κουρασμένος είσαι? Θέλεις να πάμε σπίτι μου? Έχω γεμιστά από χθες.
Τι καταιγισμός ερωτήσεων και τι σκατά τις κάνει αφού έχει ήδη το πλάνο στο μυαλό του? Άσε που είναι και δυο χρόνια μικρότερος και αυτό το μωράκι κάπως μου κάθεται. Εντάξει μικροδείχνω, αλλά μην το κάνουμε και θέμα.
- Πάμε όπου θες (σπίτι σου, στο κρεβάτι σου, στο πάτωμα) μόνο να μην το γαμήσουμε πολύ (εκτός και αν) γιατί είμαι πτώμα.
- Έλα αγόρι μου, δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι, τι θέλεις να κάνω για να ανέβεις? Πες μου, έναν φίλο έχω εγώ.
- Τα ίδια λες ρε τσόγλανε σε όλους. Χα χα χα χα χα!
- Όχι ειλικρινά δεν έχω φίλους. Ποτέ δεν είχα. Μικρός γιατί δεν είχα χρόνο για φιλίες, έπρεπε να διαβάζω και μεγάλος απλά γιατί συνήθισα. Απλά με σένα είναι σαν να ξέρω χρόνια. Δεν ξέρω πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο καλά και άνετα με κάποιον.
- Έλα κόψε το δούλεμα. Με κάνεις και κοκκινίζω.
- Όχι ρε μωρό. Αλήθεια λέω. Τι θέλεις να κάνω για να στο αποδείξω.
Γαμώτο, δεν ξεκινάμε καλά. Ή μήπως … ξεκινάμε πάρα πολύ καλά?
Η ιστορία θα δείξει…
- Λοιπόν φιλαράκι, που θες να σε περπατήσω?
- Όπου θέλεις.
- Ωραία, πάμε κάτω στην Πειραϊκή για κανά ουζάκι. Τι λες?
- Χτύπησες το αδύνατο σημείο μου. Φύγαμε.
- Έχεις κι άλλα αδύνατα σημεία?
- Πολλά, σαν τις αμαρτίες μου.
- Αλήθεια, καμιά γκόμενα παίζει? Ή μπακούρι σαν και μένα από δω κι από κει?
- (Τώρα να του πω ότι έχω γκόμενο?) Έ, όλο και κάτι γίνεται, δεν ξεμένουμε.
- Αυτό έλειπε να ξεμείνεις εσύ. Έ ρε και να ήμουνα γκόμενα, θα σε είχα φάει τώρα.
- (Τι το λες και δεν το κάνεις?) Μπα? Έχουμε και τέτοια γούστα Σάκη μου?
- Άσε τις μαλακίες ρε, μια πλάκα έκανα. Να μας ακούσει και κανένας.
Με τα έτσι και τα αλλιώς φθάσαμε στο ουζερί. Τι το ήθελα? Μια ο Σάκης, μια το ούζο του Πιτσιλαδή, που δεν το βρίσκεις κι εύκολα, όπα είπα λέω, κατάντησα. Το καλό είναι ότι δεν μου παίρνεις λόγια. Το κακό είναι ότι είμαι επιρρεπής στα ωραία. Και το παλικάρι απέναντι πολύ κρεβατάμπλ που λέει και ο Δημητράκης, πολύ ευσέξιο, γαμώτο.
Η κουβέντα όσο πίναμε τόσο πιο ανούσια γινόταν. Όσο χαλάρωνα εγώ, τόσο κλεινόταν αυτός. Μάθημα πρώτο : Τον Σάκη δεν τον μεθάμε, τον κάνουμε απλά ντίρλα, δηλαδή κουνουπίδι.
Η ώρα είχε πάει κοντά 11. Τα γκαρσόνια πρέπει να είχαν ρίξει αλάτι, γυρίσει τις σκούπες ανάποδα, μπας και φύγουμε, αλλά εμείς εκεί. Δώστου κι άλλο καραφάκι. Στο τέλος μας το ζήτησαν ευγενικά.
- Και τώρα όμορφε? Τι κάνουμε? Από τώρα για ύπνο?
- Τι θέλεις αγόρι μου να κάνουμε? (Το ούζο, έβαλε και το μου και το αγόρι στα χείλια μου)
- Πάμε σε κανένα μπαράκι για συνέχεια?
- Αγόρι μου είμαι λιώμα. Σε λίγο θα με πας αγκαλιά στο κρεβάτι.
- Έ και? Αντέχω.
- Για ένα μόνο, το δεύτερο να μας χυθεί.
- Το δεύτερο να μας χυθεί.
Το δεύτερο, έγινε τρίτο, το τρίτο, τέταρτο και το τέταρτο μπουκάλι.
Και εγώ πάνω στην μπάρα να χορεύω το La luna.
Κατά τις 6 μπήκαμε στο αμάξι.
- Θέλεις να έρθεις σπίτι μου για ύπνο?
- Άστο για άλλη φορά, αγόρι μου, που θα είμαι ξεκούραστος.
Με πήγε σπίτι.
Έσκυψα και τον φίλησα. Στο μάγουλο και όσο πιο κοντά στα χείλη μπορούσα. Το ανταπέδωσε.
Την άλλη μέρα το πρωί, ο καλός μου με ρώταγε ποιος ήταν αυτός ο Άρης/Άκης που έλεγα στον ύπνο μου και τι μου είχε κάνει.
(Δυστυχώς τίποτα)